ที่บ้านมองว่าเราเป็นเด็ก ไม่มีความอดทน อ่อนแอ

เรามีเรื่องหนักใจอยากจะระบาย เรากำลังเรียนม.5
เราเป็นคนขี้โรค อ่อนแอ ไม่รู้จักแต่งตัวเหมือนสาวรุ่นเดียวกัน คล้ายๆทอม ( แต่เรามั่นใจว่าเราเป็นผู้หญิง )
ที่บ้านเลยชอบว่าเป็นเด็ก และเราก้ไม่ค่อยอดทนอะไรเลยด้วย ด้วยความที่เราขี้โรคเลยชอบปวดหัวเราก็ไม่อยากจะทำอะไรด้วย เวลาเป็นมันทรมาร
เรื่องเรียนเราเรียนสายศิลป์ บางโรงเรียนสายศิลป์ก้ห้องท้ายๆใช่ไหม เราก็โดนพิจารจากมนุษย์ป้าอีกว่าโง่ เราผิดหรอที่รุ้ว่าตัวเองชอบและถนัดอะไร เราผิดหรอ โดนด่าโดนเนบไม่มีตวามสุขเลย เราเรียนก้ไม่โง่นะ เกรด 3 ที่ 1 ห้อง ที่ 16 จากระดับชั้น
พอเรีองจะเข้ามหาลัย ก็โดนเล่นอีก อยากเรียนรัฐศาสตร์ ก้โดนด่าจะเรียนได้หรอ #ไม่มีความอดทน
พอจะเรียนศึกษาก็บอกไม่รักเด็กเดี่ยวไปฆ่าลูกเค้าตาย
และพอจะเรียนปรัชญาก้โดน บลาาาาานา#^&;"^&^
ตามภาษาคนแก่
จะเรียนแต่เกษตร จะตัดสินเราแค่เราเรียนม.5 เองหรอ แค่เราขี้โรค อ่อนแอ ไม่อดทนแค่นี้หรอ คณะไหนก้มีข้อยากของมันไม่ใชเห็นเราเป็นแบบนี้ก้ผลักเกษตร ซึ้งเค้าจะรุ้ไหมเกษนรนะอดทนกว่ารัฐศาสตร์อีก
เราคิดนะเรามีความอดทนแน่ๆ แต่ไม่ใช่ตอนนี เราไม่อ่อนแอแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ขอเวลาเราหน่อย ครอบครัวไม่เคยเข้าใจเรา เนบเราตลอด เราท้อ เราเบื่อ เราเหนื่อย เราผิดหวังเสียใจ จะเรียนอะไรก็บังคับโดนเนบโดนด่า เราพร้อมจะเปลี่ยนตัวเองในวันที่เรียนมหาลัย เราพร้อมที่จะอดทน โดนบ่นตลอดเลยตั้งเรียนม.5 เนี่ย เราควรทำอย่างไงให้เค้าเข้าใจเราบ้างว่าเราไม่ใช่เด็กแล้ว เลิกมองเราแบบนี้ เปิดตากว้างกว่านี้หน่อย
ขอบคุณที่อ่านจนจบ เราเพิ่งเขียนครังแรก ผิดอย่างไง ขอโทษนะ
ขอบคุณค้ะที่อ่านจนจบ ♥♡