คืนนี้ดีใจกับพะยอมมากๆ ในที่สุดลือชัยก็กลับมาเป็นคนดีแล้ว จะได้มีความสุขขึ้นมาบ้าง

คือเพิ่งดูย้อนหลัง ตอนได้ยินเสียงปืนนางจะหนีก็ไม่แปลก นางอาจคิดว่าลือชัยเอาตัวรอดได้ นางอาจกลัว (เป็นเราคงบอกปวริศว่าช่วยลือชัยน้องเราด้วย ไรงี้ เป็นถึง นร.ตำรวจ แหม่ สู้นักเลงได้อยู่แล้ว) แต่ทำไมนาง

ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ สำหรับผม ฉากที่ทำให้หลั่งน้ำตามากที่สุด คือ ฉากที่ ลือชัยออกจากคุก แล้วระพีพากลับไปกราบเท้าพยอม ผมว่าฉากนี้พีคสุดแล้วครับ

เท่าที่รู้ตอนนี้ ก็คือ ยงยุทธ (ลูกประยงค์ - อัมพร) เป็นพี่สุด รองลงมาคือ ระพีพรรณ (ลูกลือพงษ์ - อุไร) ลือชัย (ลูกลือพงษ์ - พะยอม) แล้ว ลลดา ปวริศ หทัยรัตน์ ธนา มยุรีย์ นี่ใครเกิดหลังจากนั้นคะ ?

รุ่นพ่อแม่ ประยงค์ อัมพร ทวี อุไร แย้ม พะยอม สุดารัตน์ ลือพงษ์ ประยูร อ่ำ รุ่นลูก ยงยุทธ ธนา หทัยรัตน์ ระพีพรรณ มยุรีย์ ปวริศ ลือชัย ลลดา

จากที่พินัยกรรมระบุไว้แบ่งทรัพย์สินต่างๆเปนส่วนๆให้ลูกหลาน ยงยุทธ ได้เงินสด+บ้าน+ที่นา65ไร่ แต่มันจะบวชทรัพย์สมบัติทั้งหมดเลยแบ่งคืนให้ญาติๆ อาประยูร ได้รับเงินสดแบ่งกัน3 คน อาพะยอมได้รับทั้งเงินส

เป็นบทที่ออกมาน้อยมาก แต่เมื่อวานนี้ร้องไห้ให้กับลือชัยเลย ตอนก้มกราบแม่ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีต่างๆนาๆ ร้องไห้กับฉากนี้หนักมาก อุตส่าห์ช่วยพี่แต่เพราะพลั้งมือไม่ตั้งใจก็เลยถูกจับ หลายคนก็เลยยิ่งมองว่าเป็น

ฉากเมื่อคืน มันกินใจผมมากๆ ตอนที่ลือชัยก้มกราบแม่ ทั้งสองร้องไห้ได้อย่างเหมือนกับมันมีชีวิตจริงๆ มันมีความเป็นมนุษย์ ปุถุชนคนธรรมดา มีทั้งชั่ว เลว ดี ปะปนกันไป ตอนแรกผมก็แค่จุกๆ ตื้อๆในความรู้สึก ตอน

ลือพงษ์ไม่รักพะยอมไม่น่าจะขืนใจตั้งแต่แรก (แต่ก็ต้องแต่งอยู่ดีเพราะยายแย้มต้องพยายามให้ได้กัน) พะยอมต้องทนเจ็บช้ำไปทั้งชีวิต เสียใจไปตลอด ทนทุกข์ทรมานในความรัก ตอนไปหาลือพงษ์ที่บริษัทเห็นเมียน้อยมันบ

เป็นเสียงจากผู้ชมท่านหนึ่งที่ไม่ได้เป็นสมาชิกพันทิป... --------------------- โลเคชั่นจริงที่เป็นนาข้าวว่างามประทับใจงามยิ่งแล้ว ยังไม่ประทับใจเท่าหน้าร้านตัดเสื้อบ้านๆ ในยุคนั้นที่ชื่อร้าน พะยอม ไม่ว

อำพร = อุไร = พะยอม = สุดา = บทป้าแย้ม จองให้เบนซ์ บทยายอํ่า จองให้โดนัท บทยงยุทธ 3 เจน จองให้ น้องเมลิก น้องแม็ค น้องยอร์ช บทประยงค์ = บทลือชัย = บททวี = บทประยูร =