ผมคนเดินต่อหรือถอยออกมาดีครับ (เมื่อไม่ได้มีแค่ผมกับเค้า)

เริ่มเลยนะครับ เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นตอนผมเรียนมหาลัย   โดยที่ผมกับเค้ารุ้จักกันตอนรับน้อง และก็เริ่มคุยกันเรือยมา จนสนิทกัน ตอนแรกเราต่างคนต่างอยู่คนล่ะหอพัก  พอช่วงใกล้สอบเราก็มาติวหนังสือกัน บางที่ดึกผมก็นอนห้องเค้า มันเป็นเตียง 3 ฟุต เค้าก็เสียสละให้ผมนอนบนเตียง เวลาผ่านไปเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น จึงตัดสินใจย้ายมาอยู่ด้วยกัน  ผมสนิทกับเค้าและก็ได้รู้จักกับแฟนของเค้า  แฟนของเค้าเธอเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี  ในช่วงแรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไร ที่เวลาแฟนเค้ามาแล้วผมตัองไปนอนที่อื่น ยินดีด้วยซ้ำเวลาเค้ากับแฟนได้สวิทกัน เพราะนานๆแฟนเค้าจะมาหา เวลาผ่านไปจนผมเริ่มขึ้นปี2 ด้วยความที่ผม เป็นคนติดหมอนข้างชอบกอด ก่าย มีอยู่วันนึง ระหว่างนอนอยู่ด้วยกัน ผมก็ไปกอดเค้า ตอนแรกเค้าก็นอนนิ่ง  ผ่านไปแปปนึง เค้าก็กอดผมกลับ ตอนนั้นผมก็ไม่รุ้ว่ามันคืออะไร แต่ผมรุ้สึกดีและอุ่นมากด้วย( เค้าจะตัวใหญ่กว่าผม ) เราก็นอนอยู่อย่างนั้นจนถึงเช้า เช้ามาเราก็ไปเรียนตามปกติ วันนี้เรามีเรียนปฎิบัติ ผมก็ไปแกล้งเค้า ผมไปกอดเค้าจากข้างหลัง เค้าหันมาพูดกับผมบอกว่า "เค้ามีความรู้สึกนะ " ผมกับเค้าเริ่มสนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนกันสองคนบ่อยขึ้น จนเพื่อนภาคแซว แต่ด้วยความที่เค้าเองก็มีแฟนผุ้หญิง ก็พอจะกลบเกลื่อนไปได้บ้าง ยิ่งเราสนิทกันมาก ก็ทะเลาะกันบ่อย แต่ก็เรื่องเล็กน้อย เดี่ยวก็ดีกัน จนมีวันนึง เราดืมกับเพื่อนๆ พอเริ่มมึน  เราก็ไปนอน แต่ก่อนนอนรอก็คุยเล่นกัน  อยู่ดีๆ เค้าก็จับผมไปนอนหนุนแขนเค้า แล้วมาจูบหน้าผากผม ผมก็งงๆ หลังจากนั้นเค้าก็มาอยู่บนตัวผม แล้วก็ .............. ตามนั้นแหละครับ (แต่ผมก็ไม่ได้ยอมนะครับ)  และเรื่องมันก็เกิดหลังจากนี้แหละครับ เช้ามาผมตื่นก่อน ผมรีบออกจากห้องเลยครับ ผมยัง งงๆกับเหตุการณ์เมื่อคืน ต้องบอกก่อนนะครับผมยังไม่เคยมีแฟน เค้าโทรมา ผมก็ไม่รับ ผมหายไปอยู่ห้องเพื่อนทั้งวัน จนค่ำ ผมกลับมาห้องเค้าก็ถามผมว่า เป็นอะไรหรือป่าว ผมบอกว่าไม่มีอะไร เค้าพูดกับผมว่า เรื่องเมื่อคืน เค้าโอเคนะ ผมก็ไม่เข้าใจ โอเค คืออะไร ตอนนั้นในใจคิดว่าจะเอาไงต่อไปดี หน้าแฟนเค้าก็ลอยมา ผมทำไรไม่ถูก เค้าก็มาลูบหัวผมแล้วบอกว่านอนเถอะ แล้วเราก็จบด้วยการมีอะไร พอเสร็จแล้วเค้าดึงผมมากอดแล้วบอกผมว่าอย่าเกลียดแฟนเค้าได้มั้ย แล้วบอกว่าเราอยู่กันไปแบบนี้ได้มั้ยตอนนั้นผมตอบแบบไม่ทันได้คิด ว่าจะเกลียดได้ไงเค้าก็เป็นเพื่อนกับเรา  แต่พอแฟนเค้ามาหา ผมกลับไม่อยากออกไปนอนที่อื่น ผมเริ่มรุ้สึกไม่ดีเวลาแฟนเค้ามาหา เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเริ่มไม่ชอบหน้าผู้หญิงคนนี้แล้วครับ (รู้ว่าผิดนะครับ แต่ตอนนั้นผมหน้ามืดแล้ว) ผมโกรธและไม่พอใจมาก แต่พอแฟนเค้ากลับ เค้าก็จะมาง้อผมทุกครั้ง ผมอยู่แบบนี้โดยที่แฟนเค้าก็ไม่สงสัยอะไรแม้แต่น้อย  เพื่อนๆก็ไม่มีใครรู้ ผมคบกันมาแบบนี้ทั้งสุข ทั้งทะเลาะกันเวลาแฟนเค้ามา( ถ้าไม่นับเรื่องที่เค้าคบผู้หญิงอีกคน เค้าถือว่าเป็นคนที่ดีมาก ทั้งในฐานะเพื่อน และคนรัก) ผมเคยคิดจะเลิกหลายครั้งเพราะยิ่งผมรักเค้ามากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งเสียใจมากขึ้นเท่านั้น เพราะเค้าเองก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะเลิกกับผู้หญิง เพราะครอบครัวเค้าก็รู้จักฝ่ายหญิงเป็นอย่างดี และเค้าเองก็ไม่ได้มีทีท่าจะเป็นเกย์ ออกแนวแบด ๆกินเหล้าสูบบุหรี่ด้วยซ้ำ จนเรียนจบผมตัดสินใจ ถอยออกมา เพราะคิดว่าเมื่อเรียนจบก็คงไม่ต้องเจอกันแล้ว
คนต่างหางาน คงไม่มีเวลามาคิดมาก แต่มันยิ่งทำให้ผมคิดถึงเค้า เค้าก็พยายามติดต่อมาหาผม ผมเองก็ทนไมไหว กลับไปคบกับเค้า เรื่องมันเหมือนจะดีขึ้นตรงที่เราไม่ได้อนู่ด้วยกันเวลา ทำงานกันคนล่ะที่ มันยิ่งทำให้เราคิดถึงกันมากขึ้น และ ไม่ต้องรับรู้เวลาแฟนเค้ามา เราจะมาเจอกัน เดือนละ2 ครั้ง ไปกินเที่ยว แต่เค้าจะโทรหาผมทุกวัน เราคุยกันวันล่ะประมาณ 4 ครั้ง  เราอยู่กันแบบนี้มา 2 ปี นับตั้งแต่ตอนเรียน จนถึงตอนนี้ก็ 6 ปีแล้ว แต่ผมก็คิดนะว่าผมจะอยู่แบบนี้ต่อไปคงไม่ได้ เหมือนผมแค่ยื้อเวลาหลอกตัวเองไปวันๆ ยังไงวันนึงเค้าก็ต้องแต่งงาน เค้าก็ต้องไปมีครอบครัวที่เป็นปกติ เมื่อถึงตอนนั้นแล้วผมคงแย่มากๆ ถึงไม่ใช่ในอีกเร็วๆนี้ เค้าเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องแต่งงาน เค้าบอกแค่ว่าทุกวันนี้ก็มีความสุขกับที่เป็นอยู่แบบนี้>>>>แล้วแบบนี้ ผมควรตัดใจเดินออกมาเผื่อให้ตัวเองเจ็บน้อยที่สุด  หรือควรรอเผื่อว่าวันนึงเค้าจะเลือกผม (และหวังว่าครอบครัวเค้าจะรับผมได้) ขอบคุณครับ