วันนี้ร้องไห้ให้กับลือชัยอีกแล้ว บทออกน้อยแต่เด็ดทุกฉาก

ฉากเมื่อคืน มันกินใจผมมากๆ ตอนที่ลือชัยก้มกราบแม่ ทั้งสองร้องไห้ได้อย่างเหมือนกับมันมีชีวิตจริงๆ มันมีความเป็นมนุษย์ ปุถุชนคนธรรมดา มีทั้งชั่ว เลว ดี ปะปนกันไป ตอนแรกผมก็แค่จุกๆ ตื้อๆในความรู้สึก ตอน

คือเพิ่งดูย้อนหลัง ตอนได้ยินเสียงปืนนางจะหนีก็ไม่แปลก นางอาจคิดว่าลือชัยเอาตัวรอดได้ นางอาจกลัว (เป็นเราคงบอกปวริศว่าช่วยลือชัยน้องเราด้วย ไรงี้ เป็นถึง นร.ตำรวจ แหม่ สู้นักเลงได้อยู่แล้ว) แต่ทำไมนาง

เผลอแป๊บเดียว จบซะแล้ว ลุ้นระทึกตลอดวันนี้ ตัดเบรคได้ตื่นเต้นเร้าใจให้ลุ้นมาก ดนตรีประกอบระทึกดี ฉากเด็ดๆ เพียบ ทั้งสุข ซึ้ง ปะ ทุกฉะดะ บู๊กระจาย หักเหลี่ยมเฉือนคม ทุกคู่ สนุกมาก จ้าวซัน บราลี เริ่มจ

หลังจากที่พะยอมต้องทุกข์ใจหลายๆอย่างๆ แต่อย่างน้อยลูกก็กลับตัวเป็นคนดีแล้ว ดีใจด้วยจ้าา วันนี้ยกฉากลือชัยกราบพะยอมเป็นฉากที่พีคมากของวันนี้ ;(;(;(

ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ สำหรับผม ฉากที่ทำให้หลั่งน้ำตามากที่สุด คือ ฉากที่ ลือชัยออกจากคุก แล้วระพีพากลับไปกราบเท้าพยอม ผมว่าฉากนี้พีคสุดแล้วครับ

พอดีเคยดูข่าวนี้ เมื่อช่วงต้นปี 67 พอมากลางปี 68 ยังคงเห็นคนชื่อ-นามสกุลเดียวกัน ยังดำรงตำแหน่งในพื้นที่จังหวัดเดิม , เลยสงสัยว่า 1) ตกลงทั้งหมดนี่ใช่คนเดียวกันไหมครับ 2) ถ้าเป็นคนเดียวกันแล้วเหตุใด

เมื่อนั้น สองระตูตัวสั่นหวั่นไหว ก้มกราบบาทมูลแล้วทูลไป ภูวไนยได้ทรงพระเมตตา ข้าน้อยทั้งสองเป็นไพรี โทษผิดครั้งนี้หนักหนา จงโปรดปรานประทานชีวา ไว้เป็นข้าใต้เบื้องบทมาลย์ ขอเอาพระเดชปกเกศเกล้า ตราบเท้า

เวลาพี่ชายแตะเท้าแกล้งให้จั๊กกะจี้จะรู้สึกแย่มาก ๆ รู้สึกรังเกียจ แล้วน้ำตามันจะไหลอัตโนมัติเลย เป็นแบบนี้ทุกครั้ง แตะขาปุ๊บน้ำตาไหลปั๊บ เป็นแค่เหตุการณ์นี้ด้วยค่ะ มันรู้สึกรังเกียจแล้วก็เกลียดสัมผัสแ

แมวเรามันหยอกกันไม่ยอมนอนตอนนั้นเราก็ง่วงเลยไม่อยากดูแล้ว(ง่วงมากตอนนั้น​)เลยจับใส่กรงเราเลยทำถ้าตีเท้ามันแล่วพูดดุมัน สักพักมันก็นํ้าตาไหล เราเลยไปลูบหัวมัน(ว่าจะโอ๋🤣)สักพักแล้วมันก็หลับคะ555แบบนี้คื