เรื่องคือว่า เราโทรไปหาคนที่ชอบเเร้วคนที่ชอบกลับคุยกับเราด้วยเสียงที่รำคาญ เเร้วก็วางสายเราไปเเบบไรเยื่อใย เราจึงตัดสินใจที่จะหยุดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเปน messenger ที่ส่งบอกก่อนนอน หรือ จะเปนการโทรไปหาเขา เราหยุดทุกอย่างเพื่อนๆคิดว่าเราทำถูกไหมค่ะ เขาพูดทำร้ายความรุ้สึกเรา เขาพูดไม่เเคร์เราเรย เขาไม่มีเยื่อใยกับเราสักนิดทั้งที่หน้าก่อนก็ยังสนิทกันดี เเต่จู่ๆๆ ก็กลับเปนเเบบนี้เสียความรุสึกหลายๆอย่างทำไห้เรากับมาคิดว่าตลอดเวลาที่เราทำไห้ทุกอย่างมันไม่มีค่าอะไรสำหรับเขา ตลอดเวลาที่คุยเขาไม่ได้รุ้สึกกับเราเเม้เเต่นิดเรย เสียใจมาก เราเหมือนเอาน้ำมาเทลงในทะเลทราย ยิ่งเทมากเท่าไรเราก็ยิ่งได้ความว่างป่าวกับมามากเท่านั้น. เราหายไปเขาก็ไม่รุสึกอะไรเหมือนเขาจะมีความสุขมากกว่าเดิมด้วยซ้ำเราเเบบ ไม่น่ารุจักกันเรย เราไม่น่าชอบเทอเรย. เราพยามยาม ตัดใจจากเทอ. เเต่เหมือนว่าเวลาจะยังไม่ช่วยอะไร. เหมือนกลับว่ายิ่งเราโตขึ้นการที่จะลืมใครสักคนมันเปนเรื่องที่ยากกว่าเดิม เรากลับจำเขาได้มาก กว่าลืม ตอนนี้เราเเย่มาก ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเรย เเต่เรากลับคิดถึงเขายุตลอดเวลาทั้งที่เขาไม่เคยจะคิดถึงเราด้วยซ้ำ ชีวิตคนที่ไล่ตามความรักจากใครสักคนมันเหนื่อยเนอะ เเต่เราก็เลือกที่จะตามเอง เลือกที่จะเจ็บเอง
กรณีนี้ พึ่งเป็น ครั้งเดียว ที่เขาทำเเบบนี้กลับเรา เราควรทำไงดีค่ะ เราไม่อยากเสียเขาไปเรย หรือถึงเวลาที่ จขกท. จะต้องปล่อยรักครั้งนี้ไปจิงๆสักที ช่วยๆเราหน่อยนะค่ะ เม้นๆหน่อยนะ
ทำไมต้องพูดด้วยน้ำเสียงเเบบนี้กับเราด้วย ตลอดเวลาไม่มีความหมายเรยใช่ไหม เราก็มีหัวใจนะ. เข้ามาตอบเม้นๆเราหน่อยนะ
กรณีนี้ พึ่งเป็น ครั้งเดียว ที่เขาทำเเบบนี้กลับเรา เราควรทำไงดีค่ะ เราไม่อยากเสียเขาไปเรย หรือถึงเวลาที่ จขกท. จะต้องปล่อยรักครั้งนี้ไปจิงๆสักที ช่วยๆเราหน่อยนะค่ะ เม้นๆหน่อยนะ