ขอออกตัวก่อนนะค่ะ นี้คือกระทู้แรก ถ้าเขียนผิด รึไม่เข้าใจตรงไหนอย่าว่ากันน๋าาา
เริ่มแรกเลยคือเราเพิ่งมาทำงานที่นี่ได้ไม่กี่เดือน แล้วเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา กำลังเสียใจเลยตัดสินใจมาทำงานที่นี่ แล้วก็มีพี่กลุ่มๆเดียวกันของที่ทำงานใหม่มาจีบ ตอนนั้นเรากำลังเหงา เสียใจ เราก็เลยคุยมาเรื่อยๆ ก็พยายามหาข้อมูลว่าพี่เขาโสดจริงรึป่าว ทุกคนก็บอกว่าเขาโสด เพิ่งเลิกกับแฟนมาได้ประมาณ 1ปี แฟนเขาไปมีคนใหม่ เขาคบกันมา 7 ปี แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นคนจังหวัดเดียวกันกับเราด้วย อืม... เราก็รู้แค่นี้พอ เพราะคิดว่าจะเริ่มใหม่ พอละสำหรับอดีตของเขา
เราก็เลยตัดสินใจคบ ตอนนั้นเราต้องการคนคุย เพื่อให้หายเหงา ต้องการคนดูแลเพราะที่ทำงานใหม่เราไม่สนิทกับใครเลย ไม่รู้จะปรึกษาใคร ยังไม่รู้อะไรเลย
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ แล้วก็เริ่มรัก ณ เวลานั้น คือเขาดูแลเราดี ห่วงใย เอาใจใส่ เรางอนเขาก็ง้อ แต่เขาเป็นคนชอบสนุก ชอบดื่ม ดื่มหนักมากและสูบบุหรี่ จากที่เราเป็นคนไม่ดื่ม แต่เราก็ไปด้วย ดื่มบ้าง พอตกลงคบกัน เราก็มีข้อตกลงกันว่า เราไปไหนไปด้วยกัน ดื่มได้แต่ขอให้ลกลงจากเดิมบ้างเพราะเวลาเขาเมาแล้วเขาไม่ไปทำงาน แล้วหลักจากที่คบกับเราทุกคนบอกว่าเขาดีขึ้น มาทำงานเช้า ดื่มแล้วยังทำงานได้ มีความรับผิดชอบมากขึ้น
ก็เป็นอยู่อย่างนั้นประมาณ 2 เดือน เรารู้สึกว่าความรักของเราเปลี่ยนไป จากที่เขาจะห่วงใยเราตลอด ไม่สบายไปดูแล ทำกับข้าวให้ทาน แต่พักหลังเขาเงียบเขาไม่รับโทรศัพท์ ไม่อ่านไลค์ เขาจะกลับมาเป็นตัวของเขาเหมือนตอนแรกๆที่ยังไม่ได้คบกัน คือกินแล้วไม่ทำงาน ไม่ห่วงใคร เราก็ทะเลาะกันบ้าง
แต่ทุกอย่างที่เราต้องการให้เขาทำ เพื่อตัวเขา เพื่อสุขภาพของเขา เพื่อหน้าที่การงานของเขา แต่เขาไม่เข้าใจเรา ตอนนั้นรู้สึกท้อ น้อยใจ จนเราคิดว่าคงไม่ไหวแล้ว อยากเลิกแล้ว แต่ก็ใจไม่แข็งพอ เพราะรักไปแล้ว
ต่อมาเราก็กลับบ้านช่วงสงกรานต์ กลับพร้อมกัน แต่เราอยู่คนละจังหวัด อยู่คนละทางกันเลย เขาชวนเราไปบ้านเขา เราก็คิดอยู่นานว่าจะไปไหมเพราะดูจากการกระทำของเขาแล้ว ว่าเขาเปลี่ยนไป ห่างๆออกแล้ว แต่เราก็ตัดสินใจไปบ้านเขา พอไปถึงบ้านเขาแม่เขาถามว่าเราทำงานอะไร บ้านอยู่ไหน ทำนานรึยัง เราก็บอกไป แล้วแม่เขาถามมาว่ารู้จัก คนชื่อ...... ไหม เราก็งง ว่าใคร เราก็ตอบไปไม่รู้จักค่ะ แม่เขาก็นิ่งไป
อยู่ที่นั่น แค่ 2 วันแล้วเราก็กลับบ้าน เขามาส่งเราขึ้นรถกลับบ้าน ซึ่งเราไม่เคยขึ้นเลย ขึ้นรถจากบ้านเขามาบ้านเรา 6 ชม.
พอเราถึงบ้านเราก็ถามว่า"แม่โอเคกับเราไหม" เราถามด้วยความที่อยากรู้ว่าแม่เขารู้สึกยังไงกับเรา เพราะแม่เขาไม่ค่อยคุยอะไรกับเราเลย
เขาตอบมาว่า "ก็ไม่ว่าอะไรนะ เฉยๆนะ "
เราก็ถามไปอีกว่า "ใช่หรอเราเห็นแม่ไม่ค่อยคุยกับเรา เราไม่สบายใจอะ"
ขอบตอบว่า "กับแฟนเก่าแม่ไม่เคยกินข้าวกับเขาเลยขนาดคบกันมา 7 ปี กับเราคือกินข้าวด้วยกัน"
เราก็ถามไปว่า"ทำไมละ คบกันนานขนาดนั้นยังไม่เคยกินข้าวด้วยกัน "
เขาตอบมาว่า " พอละ เบื่อ พูดอะไรไปก็ไม่เชื่อ เซ็ง"
แล้วเขาก็ปิดโทรศัพท์หายไปเลย
เราก็รอดูว่าเขาจะโทรมาอีกเมื่อไหร่ เขาไม่โทรมา เราตัดสินใจโทรไป เราถามว่าอยู่ไหน เขาบอกว่าซื้อของอยู่ เราก็บอกเติมเงินให้ด้วยนะ ไม่ได้ออกไปข้างนอก เขาก็ตกลงว่าจะซื้อให้ เรารอจนถึงตอนเย็น โทรไปเขาปิดเครื่อง ณ ตอนนั้นเรา คิดมากกลัวเขาประสบอุบัติเหตุ เพราะเขาขับรถไปในอำเภอช่วงสงกรานณ์ด้วย เป็นห่วงมาก ติดต่อยังไงก็ไม่ได้ เบอร์แม่เขาเราก็ไม่มี ใจจะขาดเลย เราทำอะไรไม่ได้ ก็เลยส่งแต่ไลค์ไปไว้เผื่อเขาเปิดจะได้รู้ว่าเราเป็นห่วง วันนั้นเรานอนไม่หลับเลย
พอถึง ตี1 มีข้อความเข้ามาว่าสามารถติดต่อได้แล้ว เราดีใจมากรีบโทรไป แต่เขาไม่รับ แต่อ่านไลค์ แล้วตอบกลับมา 1 ประโยคว่า
"รู้สึกดีกับคนเก่าถึงจะเจอกันไม่กี่วัน" พออ่านแล้วเรานอนไม่หลับเลยจนเช้า พยายามโทรหาเป็น 100 สาย เขาปิดเครื่อง
ณ ตอนนั้นเราตัดสินใจจะไปบ้านเขา แต่เราไปไม่ถูก อึดอัดมากไม่กล้าพูดกับใคร แม่ก็สังเกตเราว่าเราทำไมหน้าตาเป็นอย่างนี้เหมือนไม่ได้นอน โทรมมาก ก็เลยตัดสินใจเล่าให้แม่ฟัง เล่าทั้งน้ำตา ทำให้แม่ไม่สบายใจอย่างมาก เราก็รอให้ถึงวันกลับมาทำงานเร็วๆเพื่อที่จะมาคุยกัน
ถึงวันกลับมาทำงาน กลับมาถึงห้อง เขาเอาของเราที่เราฝากไว้ก่อนเรากลับบ้านมาฝากไว้ที่ห้องเรา ก่อนเราจะกลับมาถึง เราพอเห็นอย่างนั้น เราถึงกับน้ำตาร่วง เราโทรไปถาม เขาไม่รับ ไลค์ก็ไม่อ่าน เราเลยแชตในเฟตบุค เขาตอบว่าคุยกันทางนี้นะ เขาก็บอกว่าเราคงไปกันไม่ได้ เขาของเลือกคนที่เขาคบแล้วสบายใจ เขาขอกลับไปหาแฟนเก่า เราก็ถามว่าเราผิดอะไรตรงไหนไหม วันนั้นเราร้องไห้ทั้งคืน แล้วคิดว่า เราทำหน้าที่การเป็นแฟนดีที่สุดแล้ว รัก ดูแลห่วงใยทุกเรื่อง แต่คน 2 คนจะคบกันก็ต้องปรับตัวเข้าหากัน
เขาพยายามหลบหน้าเราไม่ให้เจอกันเลย ทั้งที่อยู่ที่ทำงานเดียวกัน เราก็ไม่ไปหา ไม่โทร ไม่ติดต่อ ทุกคนก็ให้กำลังใจ แต่พอมาวันนึงเจอกันในงานเลี้ยง เราก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่คุยกันไม่มองหน้ากัน แต่อยู่กลุ่มเดียวกัน เราอึดอัดมาก
ตอนนี้เราก็ยังทำใจไม่ได้เลย พอเห็นหน้าเขาก็รู้สึกเจ็บอยู่ทุกที
เราจะต้องทำยังไงดีค่ะ เราถึงจะลืมเขาได้ ทั้งที่ต้องเจอกันบ่อยๆ
ทำงานที่เดียวกันแล้วเลิกกัน แต่เรายังทำใจไม่ได้ ทำไงดีค่ะ
เริ่มแรกเลยคือเราเพิ่งมาทำงานที่นี่ได้ไม่กี่เดือน แล้วเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา กำลังเสียใจเลยตัดสินใจมาทำงานที่นี่ แล้วก็มีพี่กลุ่มๆเดียวกันของที่ทำงานใหม่มาจีบ ตอนนั้นเรากำลังเหงา เสียใจ เราก็เลยคุยมาเรื่อยๆ ก็พยายามหาข้อมูลว่าพี่เขาโสดจริงรึป่าว ทุกคนก็บอกว่าเขาโสด เพิ่งเลิกกับแฟนมาได้ประมาณ 1ปี แฟนเขาไปมีคนใหม่ เขาคบกันมา 7 ปี แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นคนจังหวัดเดียวกันกับเราด้วย อืม... เราก็รู้แค่นี้พอ เพราะคิดว่าจะเริ่มใหม่ พอละสำหรับอดีตของเขา
เราก็เลยตัดสินใจคบ ตอนนั้นเราต้องการคนคุย เพื่อให้หายเหงา ต้องการคนดูแลเพราะที่ทำงานใหม่เราไม่สนิทกับใครเลย ไม่รู้จะปรึกษาใคร ยังไม่รู้อะไรเลย
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ แล้วก็เริ่มรัก ณ เวลานั้น คือเขาดูแลเราดี ห่วงใย เอาใจใส่ เรางอนเขาก็ง้อ แต่เขาเป็นคนชอบสนุก ชอบดื่ม ดื่มหนักมากและสูบบุหรี่ จากที่เราเป็นคนไม่ดื่ม แต่เราก็ไปด้วย ดื่มบ้าง พอตกลงคบกัน เราก็มีข้อตกลงกันว่า เราไปไหนไปด้วยกัน ดื่มได้แต่ขอให้ลกลงจากเดิมบ้างเพราะเวลาเขาเมาแล้วเขาไม่ไปทำงาน แล้วหลักจากที่คบกับเราทุกคนบอกว่าเขาดีขึ้น มาทำงานเช้า ดื่มแล้วยังทำงานได้ มีความรับผิดชอบมากขึ้น
ก็เป็นอยู่อย่างนั้นประมาณ 2 เดือน เรารู้สึกว่าความรักของเราเปลี่ยนไป จากที่เขาจะห่วงใยเราตลอด ไม่สบายไปดูแล ทำกับข้าวให้ทาน แต่พักหลังเขาเงียบเขาไม่รับโทรศัพท์ ไม่อ่านไลค์ เขาจะกลับมาเป็นตัวของเขาเหมือนตอนแรกๆที่ยังไม่ได้คบกัน คือกินแล้วไม่ทำงาน ไม่ห่วงใคร เราก็ทะเลาะกันบ้าง
แต่ทุกอย่างที่เราต้องการให้เขาทำ เพื่อตัวเขา เพื่อสุขภาพของเขา เพื่อหน้าที่การงานของเขา แต่เขาไม่เข้าใจเรา ตอนนั้นรู้สึกท้อ น้อยใจ จนเราคิดว่าคงไม่ไหวแล้ว อยากเลิกแล้ว แต่ก็ใจไม่แข็งพอ เพราะรักไปแล้ว
ต่อมาเราก็กลับบ้านช่วงสงกรานต์ กลับพร้อมกัน แต่เราอยู่คนละจังหวัด อยู่คนละทางกันเลย เขาชวนเราไปบ้านเขา เราก็คิดอยู่นานว่าจะไปไหมเพราะดูจากการกระทำของเขาแล้ว ว่าเขาเปลี่ยนไป ห่างๆออกแล้ว แต่เราก็ตัดสินใจไปบ้านเขา พอไปถึงบ้านเขาแม่เขาถามว่าเราทำงานอะไร บ้านอยู่ไหน ทำนานรึยัง เราก็บอกไป แล้วแม่เขาถามมาว่ารู้จัก คนชื่อ...... ไหม เราก็งง ว่าใคร เราก็ตอบไปไม่รู้จักค่ะ แม่เขาก็นิ่งไป
อยู่ที่นั่น แค่ 2 วันแล้วเราก็กลับบ้าน เขามาส่งเราขึ้นรถกลับบ้าน ซึ่งเราไม่เคยขึ้นเลย ขึ้นรถจากบ้านเขามาบ้านเรา 6 ชม.
พอเราถึงบ้านเราก็ถามว่า"แม่โอเคกับเราไหม" เราถามด้วยความที่อยากรู้ว่าแม่เขารู้สึกยังไงกับเรา เพราะแม่เขาไม่ค่อยคุยอะไรกับเราเลย
เขาตอบมาว่า "ก็ไม่ว่าอะไรนะ เฉยๆนะ "
เราก็ถามไปอีกว่า "ใช่หรอเราเห็นแม่ไม่ค่อยคุยกับเรา เราไม่สบายใจอะ"
ขอบตอบว่า "กับแฟนเก่าแม่ไม่เคยกินข้าวกับเขาเลยขนาดคบกันมา 7 ปี กับเราคือกินข้าวด้วยกัน"
เราก็ถามไปว่า"ทำไมละ คบกันนานขนาดนั้นยังไม่เคยกินข้าวด้วยกัน "
เขาตอบมาว่า " พอละ เบื่อ พูดอะไรไปก็ไม่เชื่อ เซ็ง"
แล้วเขาก็ปิดโทรศัพท์หายไปเลย
เราก็รอดูว่าเขาจะโทรมาอีกเมื่อไหร่ เขาไม่โทรมา เราตัดสินใจโทรไป เราถามว่าอยู่ไหน เขาบอกว่าซื้อของอยู่ เราก็บอกเติมเงินให้ด้วยนะ ไม่ได้ออกไปข้างนอก เขาก็ตกลงว่าจะซื้อให้ เรารอจนถึงตอนเย็น โทรไปเขาปิดเครื่อง ณ ตอนนั้นเรา คิดมากกลัวเขาประสบอุบัติเหตุ เพราะเขาขับรถไปในอำเภอช่วงสงกรานณ์ด้วย เป็นห่วงมาก ติดต่อยังไงก็ไม่ได้ เบอร์แม่เขาเราก็ไม่มี ใจจะขาดเลย เราทำอะไรไม่ได้ ก็เลยส่งแต่ไลค์ไปไว้เผื่อเขาเปิดจะได้รู้ว่าเราเป็นห่วง วันนั้นเรานอนไม่หลับเลย
พอถึง ตี1 มีข้อความเข้ามาว่าสามารถติดต่อได้แล้ว เราดีใจมากรีบโทรไป แต่เขาไม่รับ แต่อ่านไลค์ แล้วตอบกลับมา 1 ประโยคว่า
"รู้สึกดีกับคนเก่าถึงจะเจอกันไม่กี่วัน" พออ่านแล้วเรานอนไม่หลับเลยจนเช้า พยายามโทรหาเป็น 100 สาย เขาปิดเครื่อง
ณ ตอนนั้นเราตัดสินใจจะไปบ้านเขา แต่เราไปไม่ถูก อึดอัดมากไม่กล้าพูดกับใคร แม่ก็สังเกตเราว่าเราทำไมหน้าตาเป็นอย่างนี้เหมือนไม่ได้นอน โทรมมาก ก็เลยตัดสินใจเล่าให้แม่ฟัง เล่าทั้งน้ำตา ทำให้แม่ไม่สบายใจอย่างมาก เราก็รอให้ถึงวันกลับมาทำงานเร็วๆเพื่อที่จะมาคุยกัน
ถึงวันกลับมาทำงาน กลับมาถึงห้อง เขาเอาของเราที่เราฝากไว้ก่อนเรากลับบ้านมาฝากไว้ที่ห้องเรา ก่อนเราจะกลับมาถึง เราพอเห็นอย่างนั้น เราถึงกับน้ำตาร่วง เราโทรไปถาม เขาไม่รับ ไลค์ก็ไม่อ่าน เราเลยแชตในเฟตบุค เขาตอบว่าคุยกันทางนี้นะ เขาก็บอกว่าเราคงไปกันไม่ได้ เขาของเลือกคนที่เขาคบแล้วสบายใจ เขาขอกลับไปหาแฟนเก่า เราก็ถามว่าเราผิดอะไรตรงไหนไหม วันนั้นเราร้องไห้ทั้งคืน แล้วคิดว่า เราทำหน้าที่การเป็นแฟนดีที่สุดแล้ว รัก ดูแลห่วงใยทุกเรื่อง แต่คน 2 คนจะคบกันก็ต้องปรับตัวเข้าหากัน
เขาพยายามหลบหน้าเราไม่ให้เจอกันเลย ทั้งที่อยู่ที่ทำงานเดียวกัน เราก็ไม่ไปหา ไม่โทร ไม่ติดต่อ ทุกคนก็ให้กำลังใจ แต่พอมาวันนึงเจอกันในงานเลี้ยง เราก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่คุยกันไม่มองหน้ากัน แต่อยู่กลุ่มเดียวกัน เราอึดอัดมาก
ตอนนี้เราก็ยังทำใจไม่ได้เลย พอเห็นหน้าเขาก็รู้สึกเจ็บอยู่ทุกที
เราจะต้องทำยังไงดีค่ะ เราถึงจะลืมเขาได้ ทั้งที่ต้องเจอกันบ่อยๆ