ที่ตั้งกระทู้นี้มา แค่อยากได้หลายมุมมองว่าที่เรากำลังรู้สึกอยู่แบบนี้มันเป็นความรู้สึกแบบไหน รัก หลง เหงา ขาด หรืออะไร???
ขอเล่าก่อนว่า ...เราเป็นรุ่นพี่ของน้องในหมาลัยหนึ่ง น้องเป็นเฟรชชี่เพิ่งเข้ามาใหม่ เราได้จับฉลากพี่ที่ต้องดูแลน้องกัน เราได้น้องเค้าเป็นน้องรหัส เราจึงได้มีโอกาสรู้จักกับน้องเค้ามากกว่าน้องๆคนอื่น น้องเป็นคนน่ารัก เฟรนลี่ พูดเก่ง ชอบทำตัวให้หัวเราะ เรียกว่าเด่นในคณะเลยทีเดียว เราดูแลน้องทุกอย่าง ส่งข้าว ส่งน้ำ ซื้อขนม ถามไถ่ในเเต่ละวัน เรื่องเรียน จนเพื่อนๆบอกว่านี่มากไปเปล่า ตอนนั้นก็รู้สึกว่าอยากให้ น้องก็เป็นน้องอยากให้มีความรู้สึกดีกับการเรียนมหาลัย จนคุยกันทุกวัน ไม่ในเเชท ก็โพสเฟส น้องไม่เคยหายไปไหนเลย จนเราเริ่มรู้สึกคนนี้เข้ามาในชีวิต แต่สิ่งหนึ่งที่เเปลกเอามากๆคือ เมื่อเรากำลังคิดถึงน้อง เกือบทุกครั้งน้องจะเข้ามาเเล้ว ไม่เเชท ก็เจอต่อหน้า จนเราเเอบขำในเรื่องบังเอิญพวกนี้ คนนี้ทำให้เรามีความสุขมากๆ จนเราถลำลึก ดันไปชอบน้องตัวเองจริงๆ จนเเทบจะบ้าตายถ้าวันไหนไม่ได้คุยกัน เป็นห่วงตลอด จนเพลงหนึ่งในเวลานั้นเราฟังซ้ำไปซ้ำมาชื่อเพลง "จริงๆนะ" เเต่เเล้วเวลาก็ทำหน้าที่ของมัน มันทำให้เรากับน้องเค้าห่างเหินกัน น้องค่อยๆหายไป เราก็ไม่กล้าทัก เจอหน้าก็แปปเดียว บวกกับเค้ามีพี่คนอื่นมาดูแลด้วย จนเราคิดว่าเราคงไม่สำคัญอีกต่อไป ....จนมาถึงตอนนี้ความรู้สึกเรามันอธิบายไม่ถูกเราเเค่รู้สึกอยากมีน้องอยู่ข้างๆตลอด หยอกเล่นกันได้เหมือนเดิม คิดถึงเเต่เวลาที่คุยกัน เป็นห่วงกัน ยิ้มให้กัน เราคิดถึงเเต่เวลาพวกนั้น เเต่ตอนนี้มันไม่มีอีกเเล้วเจอกันก็ทักนะ ยิ้มนะ เเต่ความรู้สึกมันห่างเหิน อยากให้มันเหมือนเดิม เราไม่รู้ว่าที่เราชอบน้องมากขนาดนี้ เพราะเราชอบเค้าจริงๆหรือเค้าเเค่เหมือนคนในฝัน คนที่จูนกันหลงตัว คนที่เรารู้สึกได้รับความรู้สึกจากเค้าเเม้ไม่ได้ผ่านกาย ผ่านคำพูด เเต่เเค่สายตา เป็นคนที่เรากล้าจ้องตานานๆ ทั้งๆที่กับคนอื่นจ้องตาคุยกันก็หลบ ความรู้สึกพวกนี้มันวนอยู่เเต่ในหัวเรา เราอยากรู้ ตอนนี้จะทุกข์เหมือนคนอกหัก ก็ไม่เชิง จะสุขเหมือนคนทั่วไป ก็ไม่ใช่ จะเหงาหรือเปลาก็ไม่รู้ .......คนนี้เข้ามาทำให้เรารู้สึกผูกพันทั้งๆที่เจอกันก็ไม่นาน เเต่มันคุ้นเหมือนเจอกันมาเเล้ว มีเเต่ความรู้สึกแปลกๆ อธิบายไม่ถูก ได้เเต่รู้สึก
............................ ค้างคา...................................................
ขอความช่วยเหลือ ความรู้สึกพวกนี้คืออะไร ?
ที่ตั้งกระทู้นี้มา แค่อยากได้หลายมุมมองว่าที่เรากำลังรู้สึกอยู่แบบนี้มันเป็นความรู้สึกแบบไหน รัก หลง เหงา ขาด หรืออะไร???
ขอเล่าก่อนว่า ...เราเป็นรุ่นพี่ของน้องในหมาลัยหนึ่ง น้องเป็นเฟรชชี่เพิ่งเข้ามาใหม่ เราได้จับฉลากพี่ที่ต้องดูแลน้องกัน เราได้น้องเค้าเป็นน้องรหัส เราจึงได้มีโอกาสรู้จักกับน้องเค้ามากกว่าน้องๆคนอื่น น้องเป็นคนน่ารัก เฟรนลี่ พูดเก่ง ชอบทำตัวให้หัวเราะ เรียกว่าเด่นในคณะเลยทีเดียว เราดูแลน้องทุกอย่าง ส่งข้าว ส่งน้ำ ซื้อขนม ถามไถ่ในเเต่ละวัน เรื่องเรียน จนเพื่อนๆบอกว่านี่มากไปเปล่า ตอนนั้นก็รู้สึกว่าอยากให้ น้องก็เป็นน้องอยากให้มีความรู้สึกดีกับการเรียนมหาลัย จนคุยกันทุกวัน ไม่ในเเชท ก็โพสเฟส น้องไม่เคยหายไปไหนเลย จนเราเริ่มรู้สึกคนนี้เข้ามาในชีวิต แต่สิ่งหนึ่งที่เเปลกเอามากๆคือ เมื่อเรากำลังคิดถึงน้อง เกือบทุกครั้งน้องจะเข้ามาเเล้ว ไม่เเชท ก็เจอต่อหน้า จนเราเเอบขำในเรื่องบังเอิญพวกนี้ คนนี้ทำให้เรามีความสุขมากๆ จนเราถลำลึก ดันไปชอบน้องตัวเองจริงๆ จนเเทบจะบ้าตายถ้าวันไหนไม่ได้คุยกัน เป็นห่วงตลอด จนเพลงหนึ่งในเวลานั้นเราฟังซ้ำไปซ้ำมาชื่อเพลง "จริงๆนะ" เเต่เเล้วเวลาก็ทำหน้าที่ของมัน มันทำให้เรากับน้องเค้าห่างเหินกัน น้องค่อยๆหายไป เราก็ไม่กล้าทัก เจอหน้าก็แปปเดียว บวกกับเค้ามีพี่คนอื่นมาดูแลด้วย จนเราคิดว่าเราคงไม่สำคัญอีกต่อไป ....จนมาถึงตอนนี้ความรู้สึกเรามันอธิบายไม่ถูกเราเเค่รู้สึกอยากมีน้องอยู่ข้างๆตลอด หยอกเล่นกันได้เหมือนเดิม คิดถึงเเต่เวลาที่คุยกัน เป็นห่วงกัน ยิ้มให้กัน เราคิดถึงเเต่เวลาพวกนั้น เเต่ตอนนี้มันไม่มีอีกเเล้วเจอกันก็ทักนะ ยิ้มนะ เเต่ความรู้สึกมันห่างเหิน อยากให้มันเหมือนเดิม เราไม่รู้ว่าที่เราชอบน้องมากขนาดนี้ เพราะเราชอบเค้าจริงๆหรือเค้าเเค่เหมือนคนในฝัน คนที่จูนกันหลงตัว คนที่เรารู้สึกได้รับความรู้สึกจากเค้าเเม้ไม่ได้ผ่านกาย ผ่านคำพูด เเต่เเค่สายตา เป็นคนที่เรากล้าจ้องตานานๆ ทั้งๆที่กับคนอื่นจ้องตาคุยกันก็หลบ ความรู้สึกพวกนี้มันวนอยู่เเต่ในหัวเรา เราอยากรู้ ตอนนี้จะทุกข์เหมือนคนอกหัก ก็ไม่เชิง จะสุขเหมือนคนทั่วไป ก็ไม่ใช่ จะเหงาหรือเปลาก็ไม่รู้ .......คนนี้เข้ามาทำให้เรารู้สึกผูกพันทั้งๆที่เจอกันก็ไม่นาน เเต่มันคุ้นเหมือนเจอกันมาเเล้ว มีเเต่ความรู้สึกแปลกๆ อธิบายไม่ถูก ได้เเต่รู้สึก
............................ ค้างคา...................................................