เป็นบทที่ออกมาน้อยมาก แต่เมื่อวานนี้ร้องไห้ให้กับลือชัยเลย ตอนก้มกราบแม่ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีต่างๆนาๆ ร้องไห้กับฉากนี้หนักมาก อุตส่าห์ช่วยพี่แต่เพราะพลั้งมือไม่ตั้งใจก็เลยถูกจับ หลายคนก็เลยยิ่งมองว่าเป็น

ฉากเมื่อคืน มันกินใจผมมากๆ ตอนที่ลือชัยก้มกราบแม่ ทั้งสองร้องไห้ได้อย่างเหมือนกับมันมีชีวิตจริงๆ มันมีความเป็นมนุษย์ ปุถุชนคนธรรมดา มีทั้งชั่ว เลว ดี ปะปนกันไป ตอนแรกผมก็แค่จุกๆ ตื้อๆในความรู้สึก ตอน

พยอม ลือชัย จัดว่าเด็ดมาฉากลือชัยก้มกราบและลูบเท้าแม่ คือน้ำตาไหลหนักมาก สุดยอดมากฉากนี้

คือเพิ่งดูย้อนหลัง ตอนได้ยินเสียงปืนนางจะหนีก็ไม่แปลก นางอาจคิดว่าลือชัยเอาตัวรอดได้ นางอาจกลัว (เป็นเราคงบอกปวริศว่าช่วยลือชัยน้องเราด้วย ไรงี้ เป็นถึง นร.ตำรวจ แหม่ สู้นักเลงได้อยู่แล้ว) แต่ทำไมนาง

รุ่นพ่อแม่ ประยงค์ อัมพร ทวี อุไร แย้ม พะยอม สุดารัตน์ ลือพงษ์ ประยูร อ่ำ รุ่นลูก ยงยุทธ ธนา หทัยรัตน์ ระพีพรรณ มยุรีย์ ปวริศ ลือชัย ลลดา