กลับมาแล้วววววว พาร์ท 3 อย่างช้า
เพราะพี่จีนไม่ปล่อยมา แต่บังเอิญไปเจออีกเจ้าทำไว้เลย...เสร็จโจร หุหุหุหุ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://v.youku.com/v_show/id_XOTQxOTQ1NjQ0.html
พาร์ท 3 นี่ พอทำเสร็จ อารมณ์นี้เลย...
(ในที่สุดก็จบจนได้)
พาร์ทนี้ มีท่อนที่จูหล่อมาก และท่อนที่เฮียหล่อมาก แล้วก็มีปะป๊ายูอาสะมาร่วมด้วย
อย่ารอช้า เชิญรับชม
เร: ค่ะ เมื่อกี๊ที่ได้ฟังกันไปก็คือ Gomen ne Summer เป็นเพลงที่เรามีความทรงจำอยู่เยอะแยะเลย
จู: ใช่ อย่างเช่นว่า ตอนที่ขึ้นแสดงบนเวที มีท่าที่เราสองคนต้องทำรูปหัวใจกันใช่มะ เฉพาะกับเรนะจังเท่านั้นที่ทำออกมาแล้วสวย
เร: อย่างงั้นสินะ
จู: เนอะ
เร: เป็นสูตรสำเร็จสินะ
จู: เพราะว่าตั้งแต่เริ่มแรกก็ทำกับเรนะจังเนี่ยแหละ
เร: อย่างใน Request Hour ปีนี้น่ะ
จู: ใช่ๆ ติดอันดับด้วยนี่
เร: ติดอันดับด้วย แต่ตอนที่ร้องเพลงนี้อ่ะ เพราะต้องขึ้นไปอยู่บนรถเลื่อนเลยทำท่านั้นไม่ได้เลย
จู: ใช่เลย!
เร: อยากทำท่านั้นอยู่นิดๆเหมือนกันนะ
จู: ใช่ๆ อยากทำอ่ะ แต่มันยากนี่เนอะ
เร: ต้องรอจังหวะที่รถมันเลื่อนเข้ามากันแล้วถึงจะทำได้เนอะ
จู: ใช่ ต้องรีบๆทำท่าหัวใจ
เร: อยากให้ทุกคนรอดูท่าหัวใจในไลฟ์กันนะคะ
จู: อยากให้ดูล่ะ DVD Request Hour ก็วางขายแล้วด้วยนะ
เร: ฝากด้วยนะคะ
จู: ข้างในมีท่านี้อยู่นะ
เร: ฮ่าๆๆๆ งั้นก็...มีเมล์เข้ามาเยอะเลย เรามาดูกันหน่อยดีกว่า
จู: เอาเล้ย
เร: จากคานากาว่า นามปากกาคาเร่แมนซัง
จู: โอ้ คาเร่แมนซัง
เร: อ๊ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับที่เราเพิ่งคุยกันไปล่ะ "งานเลือกตั้งปี 2011 อาการินได้อันดับที่ 36 ครับ" ว่ามางั้นล่ะ
จู: โอ้ ติด(อันดับ)แล้วๆ
เร: ใช่แล้ว ติดอันดับแล้วสิเนอะ ตอนนั้นแม้ว่าฉันจะไม่ยอมเข้าไปที่ห้องพักรับรองแต่ได้คุยกับอาการินด้วยล่ะ มาบอกว่า "ยินดีด้วยนะ ดีจังเลยนะ"
จู: เอ๊
เร: ฉันจำได้แม่นเลยล่ะ อาการินเองก็คงพยายามมากเหมือนกันล่ะ เนอะ
จู: เนอะ
เร: งั้นก็มาต่อกันเลยเถอะ
จู: ต่อเลยนะ งั้นก็...นามปากกาโทชิซัง
เร: โทชิซัง
จู: "งานเลือกตั้งปีนี้ เรนะจังไม่ได้เข้าร่วม จูรินะเองก็ตั้งเป้าไว้ที่อันดับ 1 ผมอยากฟังจิตใจของทั้งสองคนตอนนี้ครับ"
เร: อู้ววว ยังเหมือนเดิมค่ะ ฮ่าๆๆ
จู: ส่งมาจากไอจิล่ะ
เร: ยังไงดีล่ะ ให้ฉันพูดก่อนดีมั้ย
จู: ยังไงดีอ่ะ
เร: แต่ว่า ก่อนหน้านี้ฉันได้พูดไปแล้วล่ะเรื่องไม่ลงเลือกตั้ง เหตุผลก็ได้บอกไปแล้วว่าเพราะปีที่แล้วที่ยืนอยู่บนเวทีน่ะ ก็รู้สึกว่าปีนี้คงจะไม่ลงแล้วล่ะ ผลจะออกมาเป็นไง ฉันก็รอดูอยู่เหมือนกัน
จู: แต่ว่าฉันน่ะ ได้ยินเรื่องนี้มาจากแฟนๆเรนะจังล่ะ
เร: อ๊ะ! จริงสิ ฉันไม่ได้บอกเธอนี่หน่า
จู: ใช่ เพราะว่าฉันไม่รู้ จะเป็นไรมั้ยถ้าอยากถามถึงเรื่องนี้หน่อย
เร: ได้สิ ไม่เป็นไร
จู: เพราะเธอไม่ยอมบอกอะไรเลย
เร: นั่นสินะ ฮ่าๆๆ
จู: เรนะที่ไม่ค่อยยอมพูดอะไรในใจออกมา...แบบว่าทำยังไงดีล่ะ...วันนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ได้ยินเรนะจังพูดถึงเรื่องนี้
เร: งั้นหรอ เอ๊ะ งั้นตอนที่จูรินะรู้ว่าฉันไม่ลงเลือกตั้ง เธอคิดยังไงอ่ะ
จู: แบบว่า "ทำไมอ่ะ!"
เร: ทำไมอ่ะ สินะ
จู: แบบว่า "เอ๊ะ!" ประมาณนั้น จะว่ายังไงดี ระหว่างฉันกับเรนะจังมันมีความเป็นคู่แข่งกันอยู่ พวกแฟนๆบางทีก็รู้สึกว่าเราเป็นคู่แข่งกัน แต่ปรากฏว่าในงานจับมือก็มีแฟนๆของเรนะจังมาหาฉันด้วย แฟนๆของฉันก็ไปทักทายเรนะจังเหมือนกัน มันก็เลยเปลี่ยนไปเยอะ แม้ว่าจะมีความสัมพันธ์แบบนี้แต่แน่นอนว่าพอถึงเวลางานเลือกตั้งก็ยังมีความรู้สึกแบบนั้น(เป็นคู่แข่ง)อยู่ดี ถึงแม้จะไม่ได้จริงจัง จะว่ายังไงดี
ทุกคนก็จับตามองอยู่ ฉันเองก็มีความรู้สึกแบบว่า "ไม่อยากแพ้เรนะจัง" อยู่เหมือนกัน จะพูดไงดี เรื่องพวกนี้...ตอนที่ถ่ายรูปรวมไม่มีเรนะจังอยู่ด้วย ฉันคงรู้สึกเหงาอ่ะ
เร: โอววว...
จู: ไม่มีใครมาแข่งด้วยแล้วอ่ะ อะไรประมาณนั้น
เร: ขอบคุณนะที่คิดแบบนี้
จู: ไม่หรอก อย่างแรกเลยคือรู้สึกว่าเหงาอ่ะ
เร: ขอโทษน้า ฉันน่าจะบอกเธอก่อน
จู: ใช่ดิ!
เร: โทษทีนะ เคยพูดแค่กับชูริ กินราเม็งไปคุยเรื่องนี้ไป
จู: ไม่รู้เรื่องนี้เลยแม้แต่นิดเดียว จริงๆนะ
เร: ฮ่าๆๆ
จู: แบบว่า จริงดิ!!? ทำไมไม่บอกกันมั่งเลยยย (โวยวายๆ)
เร: ขอโทษน้า
จู: "อาจเป็นเพราะคิดมากก็ได้เลยไม่ได้มาบอก" ฉันคิดแบบนั้นอ่ะ
เร: ขอโทษค่ะ
จู: แต่ว่า จำนวนคนจาก SKE ที่ติดอันดับก็จะลดลงไปคนนึง
เร: ก็จริงนะ
จู: เพราะงั้นฉันก็ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจอยู่ดี แน่นอนว่าปีนี้ไม่ใช่แค่อยากได้ที่ 1 แต่อยากให้ SKE เป็นกรุ๊ปที่มีคนติดอันดับเยอะที่สุดด้วย เพราะงั้นเลยรู้สึกไม่ค่อยพอใจ
เร: คาโอตันจะได้เข้าเซมบัตสึไง
จู: จริงด้วย ฮ่าๆๆๆๆ จริงด้วยนะ อยากให้เข้าจังเลยนะ
เร: ถ้าทุกคนได้เข้าเซมบัตสึก็เป็นเรื่องที่น่าดีใจมากเลย แน่นอนว่าแค่ติดอันดับก็ดีใจแล้ว ปีนี้ฉันคงจะได้เป็นคนดูคอยเชียร์ทุกคนล่ะนะ
จู: สู้เว้ย
เร: เห็นมะ จูรินะก็กระตือรือร้นดีออก
จู: แต่มันก็ยากอ่า
เร: อืม ก็ใช่
จู: แน่นอนอยู่แล้ว
เร: อะเร๊ะ!?
จู: อาเร๊ะอะไร ฮ่าๆๆ
เร: โปสเตอร์เลือกตั้งปีนี้จะทำแบบไหนอ่ะ?
จู: อ่า โปสเตอร์ถ่ายแล้วล่ะ
เร: อ่ะ ถ่ายแล้วหรอ งั้นมันคงออกมาดูกระตือรือร้นมากเลยนะ
จู: ก็ใช่แหละ
เร: คำโปรยบนโปสเตอร์เป็นไงบ้างล่ะ
จู: เอ๋
เร: ปีนี้ทำออกมายังไง อย่างปีที่แล้วเป็นยังไงอ่ะ
จู: ปีที่แล้วหรอ รู้สึกว่าจะใส่ชุดวันพีซสีขาว คิดว่าอายุ 17 แล้วก้าวต่อไปข้างหน้าอีกก็ดีนะ อะไรแบบนั้น
เร: อ่า เป็นแบบนี้เองสินะ
จู: ช่ายยย ให้ความรู้สึกแบบนั้นล่ะ ปีนี้หรอ? พูดยังไงดี พูดยากอ่ะ เอ่อ ประมาณว่าในช่วง 7 ปีนี้ ฉันตอนเด็กๆก็...จะว่ายังไงดี พอดูโปสเตอร์แล้วก็จะ เข้าใจเองอ่ะ
เร: เอ๋
จู: แบบว่า พอดูแล้วก็จะ "อ๊ะ โตขึ้นแล้วสิน้า" อะไรแบบนั้น
เร: น่าสนุกจังนะ
จู: เป็นโปสเตอร์แบบนั้นล่ะ
เร: อยากเห็นแล้วล่ะ
จู: อารมณ์แบบว่า "ปีนี้เอาจริงล่ะนะ" "ปีนี้ตัดสินให้รู้ดำรู้แดงไปเลย" อะไรประมาณนั้น
เร: กระตือรือร้นแบบนี้ ทุกคนรอดูด้วยนะคะ
จู: ฝากด้วยนะคะ
*Edit เพิ่ม โปสเตอร์ปีนี้*
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เร: เอาล่ะ เรามาต่อกันดีกว่า จากคานากาว่า นามปากกาฮาวายน่าฮารุซัง
จู: ฮาวายน่าฮารุ เฮะๆๆ
เร: อื้ม ฮาวายน่าฮารุ "ประมาณสองอาทิตย์ก่อน ยูอาสะซังกลับมา SKE แล้ว ยังเขียนใน G+ ยาวมากเลย อ่านไปอ่านไปก็ร้องไห้ออกมาเฉยเลย มีเรื่องอะไรน่าสนใจเกี่ยวกับยูอาสะซังผู้คอยดูการเติบโตของ SKEมาตลอดบ้างครับ" มีมั้ย เรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับยูอาสะซัง
จู: เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ยูอาสะซังก็อยู่ด้วยหนิ
เร: มีความทรงจำอะไรดีๆมั่งมั้ยน้าาาา (แซะเด็กค่ะ)
จู: ฮ่าๆๆๆๆ แย่อ่ะ! ยูอาสะซังอยู่ที่นี่ด้วย เรียกมามั้ย
เร: ยูอาสะซัง? ยูอาสะซังเข้ามามั้ยคะ?
จู: อย่ามัวยืดยาดดิ รีบเข้ามาเถอะ
เร: ถ้าไม่เข้ามาฉันจะบอกว่าไม่มีเรื่องอะไรดีๆนะ ฮ่าๆๆๆ
จู: ฮ่าๆๆๆๆ โคตรแย่อ่ะ น่าสงสารอ่า
เร: ล้อเล่นนะ ล้อเล่น หัวข้อคือความทรงจำล่ะ จากนี้ก็จะคุยเรื่องเกี่ยวกับ SKE กันค่ะ
จู: งั้นให้ยูอาสะซังแนะนำตัวเองด้วยค่า
ยูอาสะ: สวัสดีครับ ผู้จัดการเธียร์เตอร์ SKE ยูอาสะครับ ฝากตัวด้วยครับ
จู: เย่
เร: ฝากด้วยค่า
จู: ยูอาสะซัง เฮะๆ
เร: ชอบมากเลย
ยูอาสะ: ฮ่าๆๆ อะไรวะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
จู: ฮ่าๆๆๆๆ
เร: งั้นมาอ่านอีกเมล์นึงนะ นามปากกานากะจัมพุรุซัง
จู: อ๊ะ นากะจัมพุรุซัง ฮ่าๆๆๆๆๆ
เร: เอ๊ะ รู้จักหรอ รู้จักหรอ
จู: ฮ่าๆๆๆ ตลกอ่ะ ตลกอ่ะ ในอิคคิมุจิ(รุ่น 1)น่ะ เรนะทาเดะโกโกะใช่มะ(ชี้ไปที่เรนะ) ฉันจูรินะมุรุ อันนี้นากะจัมพุรุอ่ะ
เร: อ่ะ อย่างงี้นี่เอง นากะจัมพุรุเนอะ นากะจัมพุรุซัง
จู: ใช่ๆๆ ฮ่าๆ
เร: "ยูอาสะซังคิดว่าจะอยากเปลี่ยนให้ SKE เป็นวงแบบไหนครับ? เคยคิดเรื่องนี้มั้ยครับ"
ยูอาสะ: พูดยากมากเลย คือว่า ตั้งแต่วันที่ 21 ก็ได้เป็นผู้จัดการ SKE อย่างเป็นทางการ ตอนก่อนเริ่มสเตจทีม E ก็ได้คุยกันด้วย แต่ว่าเรื่องจะเปลี่ยนวงให้ไปในทางไหนไม่ใช่เรื่องที่พูดกันได้ง่ายๆ แต่ผมก็ได้ยินคนพูดๆกันมาเหมือนกันว่า "การเต้นของSKEดุเดือดมาก เป็นวงที่เหงื่อออกเยอะสุดแล้ว แต่ดูเหมือนว่าหลังๆมานี้จะไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว"
แต่ว่าพอได้ดูโคเอ็งทีม E วันนี้ก็ได้ดูทีม S...จริงๆแล้วหลังจากได้ดูทีม S วันนี้ ผมรู้สึกค่อนข้างประทับใจ ทุกคนก็พยายามกันมาก เมมเบอร์เด็กๆก็พยายามกันอย่างมาก พอได้เห็นท่าทางแต่ละคนเต้นอย่างเอาจริงเอาจังก็รู้สึกเบาใจล่ะ รู้สึกว่า "จุดนี้ของ SKE แหละนะที่วงอื่นๆทำไม่ได้"
หลังจากนี้จะทำยังไงได้บ้าง แน่นอนว่าเรื่องนี้...ก็คงจะส่งต่อไปให้ทุกคนในทีมช่วยกันคิด ด้านนึงก็คิดว่า SKE มีเสน่ห์อะไรใหม่ๆบ้าง อีกด้านก็ต้องคิดว่าจะทำยังไงให้พลังในการโชว์ของ SKE แข็งแกร่งขึ้นได้ ทำให้ AKB ทั้ง group รู้สึกว่า "SKE สุดยอดไปเลย" แบบนั้น อย่างวันนี้จูรินะมา ANN ครั้งแรกกับเรนะก็ยังคุยกันถึงเรื่องที่มันลึกซึ้งแบบนี้ ตอนแรกคิดไม่ถึงเลยว่าจะทำงานด้วยกันมาถึงตอนนี้ได้ รู้สึกว่าเก่งจริงๆ
ส่วนเรื่องอยากจะทำอย่างไรต่อจากนี้...สู้คิดว่าจะพา SKE ที่เต็มไปด้วยพลังนี้ไปทางไหนจะดีกว่า ให้ผมลองด้วยตัวเองอีกครั้งดีกว่า
ตอนนี้ยังไม่สามารถตอบอะไรได้มาก อยากให้ทุกคนได้เห็นพัฒนาการของ SKE ที่เลือดร้อนต่อไปครับ
จู: โอ้
จู,เร: ฝากด้วยนะคะ
เร: แล้วพวกเราทำยังไงดีล่ะ
จู: แต่ว่านะ พวกเรารัก SKE อย่างสุดหัวใจเลย ยูอาสะซังก็ด้วย ตั้งแต่วันแรกที่มี SKE ก็คอยดูแลพวกเรามา ยูอาสะซังไม่ต้องกังวลหรอก พวกเรารัก SKE มาก คุณเองก็เป็นสตาฟที่พวกเราชอบมากเหมือนกัน อย่างดูจากเสตจทีม S วันนี้ ยังนั่งชินคันเซ็นมาโดยเฉพาะเลย นี่แหละความรักที่มีต่อ SKE ล่ะ เพราะงั้นฉันก็ดีใจที่สตาฟกับเมมเบอร์มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน แต่ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความเห็นจากแฟนๆ จะว่ายังไงดีล่ะ ถ้าแฟนๆรู้สึกว่า "SKE นี่สุดยอดเลย" มันก็จะค่อยๆกระจายออกไปเอง แต่เริ่มแรกพวกเราเองก็ต้องรู้สึกว่า "SKE ดีที่สุด" ก่อน
ถ้าขึ้นไปยืนบนเวทีด้วยความรู้สึกแบบนี้ แน่นอนว่ามันต้องส่งไปถึงแฟนๆแน่ จากนั้นค่อยๆแพร่กระจายออกไปข้างนอกก็ดีเหมือนกัน
คนที่รู้สึกว่า SKE ไม่มีแรงสู้แล้ว แล้วยังรู้สึกว่าเมมเบอร์จบการศึกษาเยอะอีก เมมเบอร์ทยอยออกไปอีก
อยากให้คนที่รู้สึกแบบนั้นอยู่มาดูที่เธียร์เตอร์ ถ้ามาที่เธียร์เตอร์แล้วละก็รับรองว่าจะต้องส่งต่อจิตวิญญาณของ SKE ออกไปแน่ๆ
ฉันรัก SKE อย่างสุดใจเลยตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา ไม่ว่าจะมีใครจบการศึกษาไปหรือใครจะเข้ามา ความรักนี้ก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เพราะงั้นอยากให้ลองมาที่เธียร์เตอร์กันดูนะ (จูหล่อมากลูก พูดได้ดีมาก)
เร: ทุกคนคะ มากันด้วยเถอะ
ยูอาสะ,เร: ฝากด้วยนะครับ/คะ
จู: ถึงแม้ว่าฉันจะขึ้นแสดงไม่ค่อยบ่อยก็เหอะ
เร: แต่ว่านะ ไม่ว่าใครจะขึ้นแสดงทุกคนก็ทำอย่างเต็มที่
จู: ใช่ ทุกคนก็พยายามอย่างสุดชีวิต
เร: เพราะงั้นก็อยากให้ลองมาดูกันนะคะ
ยูอาสะ: แล้วก็ยังมีรุ่น 7 ด้วย อยากให้ทุกคนได้มาดูกัน
จู: ใช่แล้วล่ะ
เร: อยากให้ทุกคนมาดูกันเนอะ
ยูอาสะ: ใช่
จู: นั่นแหละนะ อยากให้มาดู ฮิๆๆๆ ยูอาสะซังถึงตรงนี้ต้องจบแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เร: ขอบคุณมากเลยนะคะ
ยูอาสะ: โอ้ ขอบคุณมากครับ
จู: ขอบคุณค่า
[ต่อๆๆๆ]
[แปล] 150422 AKB48 ANN - Wmatsui (Part 3 Final)
เพราะพี่จีนไม่ปล่อยมา แต่บังเอิญไปเจออีกเจ้าทำไว้เลย...เสร็จโจร หุหุหุหุ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พาร์ท 3 นี่ พอทำเสร็จ อารมณ์นี้เลย...
พาร์ทนี้ มีท่อนที่จูหล่อมาก และท่อนที่เฮียหล่อมาก แล้วก็มีปะป๊ายูอาสะมาร่วมด้วย
อย่ารอช้า เชิญรับชม
เร: ค่ะ เมื่อกี๊ที่ได้ฟังกันไปก็คือ Gomen ne Summer เป็นเพลงที่เรามีความทรงจำอยู่เยอะแยะเลย
จู: ใช่ อย่างเช่นว่า ตอนที่ขึ้นแสดงบนเวที มีท่าที่เราสองคนต้องทำรูปหัวใจกันใช่มะ เฉพาะกับเรนะจังเท่านั้นที่ทำออกมาแล้วสวย
เร: อย่างงั้นสินะ
จู: เนอะ
เร: เป็นสูตรสำเร็จสินะ
จู: เพราะว่าตั้งแต่เริ่มแรกก็ทำกับเรนะจังเนี่ยแหละ
เร: อย่างใน Request Hour ปีนี้น่ะ
จู: ใช่ๆ ติดอันดับด้วยนี่
เร: ติดอันดับด้วย แต่ตอนที่ร้องเพลงนี้อ่ะ เพราะต้องขึ้นไปอยู่บนรถเลื่อนเลยทำท่านั้นไม่ได้เลย
จู: ใช่เลย!
เร: อยากทำท่านั้นอยู่นิดๆเหมือนกันนะ
จู: ใช่ๆ อยากทำอ่ะ แต่มันยากนี่เนอะ
เร: ต้องรอจังหวะที่รถมันเลื่อนเข้ามากันแล้วถึงจะทำได้เนอะ
จู: ใช่ ต้องรีบๆทำท่าหัวใจ
เร: อยากให้ทุกคนรอดูท่าหัวใจในไลฟ์กันนะคะ
จู: อยากให้ดูล่ะ DVD Request Hour ก็วางขายแล้วด้วยนะ
เร: ฝากด้วยนะคะ
จู: ข้างในมีท่านี้อยู่นะ
เร: ฮ่าๆๆๆ งั้นก็...มีเมล์เข้ามาเยอะเลย เรามาดูกันหน่อยดีกว่า
จู: เอาเล้ย
เร: จากคานากาว่า นามปากกาคาเร่แมนซัง
จู: โอ้ คาเร่แมนซัง
เร: อ๊ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับที่เราเพิ่งคุยกันไปล่ะ "งานเลือกตั้งปี 2011 อาการินได้อันดับที่ 36 ครับ" ว่ามางั้นล่ะ
จู: โอ้ ติด(อันดับ)แล้วๆ
เร: ใช่แล้ว ติดอันดับแล้วสิเนอะ ตอนนั้นแม้ว่าฉันจะไม่ยอมเข้าไปที่ห้องพักรับรองแต่ได้คุยกับอาการินด้วยล่ะ มาบอกว่า "ยินดีด้วยนะ ดีจังเลยนะ"
จู: เอ๊
เร: ฉันจำได้แม่นเลยล่ะ อาการินเองก็คงพยายามมากเหมือนกันล่ะ เนอะ
จู: เนอะ
เร: งั้นก็มาต่อกันเลยเถอะ
จู: ต่อเลยนะ งั้นก็...นามปากกาโทชิซัง
เร: โทชิซัง
จู: "งานเลือกตั้งปีนี้ เรนะจังไม่ได้เข้าร่วม จูรินะเองก็ตั้งเป้าไว้ที่อันดับ 1 ผมอยากฟังจิตใจของทั้งสองคนตอนนี้ครับ"
เร: อู้ววว ยังเหมือนเดิมค่ะ ฮ่าๆๆ
จู: ส่งมาจากไอจิล่ะ
เร: ยังไงดีล่ะ ให้ฉันพูดก่อนดีมั้ย
จู: ยังไงดีอ่ะ
เร: แต่ว่า ก่อนหน้านี้ฉันได้พูดไปแล้วล่ะเรื่องไม่ลงเลือกตั้ง เหตุผลก็ได้บอกไปแล้วว่าเพราะปีที่แล้วที่ยืนอยู่บนเวทีน่ะ ก็รู้สึกว่าปีนี้คงจะไม่ลงแล้วล่ะ ผลจะออกมาเป็นไง ฉันก็รอดูอยู่เหมือนกัน
จู: แต่ว่าฉันน่ะ ได้ยินเรื่องนี้มาจากแฟนๆเรนะจังล่ะ
เร: อ๊ะ! จริงสิ ฉันไม่ได้บอกเธอนี่หน่า
จู: ใช่ เพราะว่าฉันไม่รู้ จะเป็นไรมั้ยถ้าอยากถามถึงเรื่องนี้หน่อย
เร: ได้สิ ไม่เป็นไร
จู: เพราะเธอไม่ยอมบอกอะไรเลย
เร: นั่นสินะ ฮ่าๆๆ
จู: เรนะที่ไม่ค่อยยอมพูดอะไรในใจออกมา...แบบว่าทำยังไงดีล่ะ...วันนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ได้ยินเรนะจังพูดถึงเรื่องนี้
เร: งั้นหรอ เอ๊ะ งั้นตอนที่จูรินะรู้ว่าฉันไม่ลงเลือกตั้ง เธอคิดยังไงอ่ะ
จู: แบบว่า "ทำไมอ่ะ!"
เร: ทำไมอ่ะ สินะ
จู: แบบว่า "เอ๊ะ!" ประมาณนั้น จะว่ายังไงดี ระหว่างฉันกับเรนะจังมันมีความเป็นคู่แข่งกันอยู่ พวกแฟนๆบางทีก็รู้สึกว่าเราเป็นคู่แข่งกัน แต่ปรากฏว่าในงานจับมือก็มีแฟนๆของเรนะจังมาหาฉันด้วย แฟนๆของฉันก็ไปทักทายเรนะจังเหมือนกัน มันก็เลยเปลี่ยนไปเยอะ แม้ว่าจะมีความสัมพันธ์แบบนี้แต่แน่นอนว่าพอถึงเวลางานเลือกตั้งก็ยังมีความรู้สึกแบบนั้น(เป็นคู่แข่ง)อยู่ดี ถึงแม้จะไม่ได้จริงจัง จะว่ายังไงดี
ทุกคนก็จับตามองอยู่ ฉันเองก็มีความรู้สึกแบบว่า "ไม่อยากแพ้เรนะจัง" อยู่เหมือนกัน จะพูดไงดี เรื่องพวกนี้...ตอนที่ถ่ายรูปรวมไม่มีเรนะจังอยู่ด้วย ฉันคงรู้สึกเหงาอ่ะ
เร: โอววว...
จู: ไม่มีใครมาแข่งด้วยแล้วอ่ะ อะไรประมาณนั้น
เร: ขอบคุณนะที่คิดแบบนี้
จู: ไม่หรอก อย่างแรกเลยคือรู้สึกว่าเหงาอ่ะ
เร: ขอโทษน้า ฉันน่าจะบอกเธอก่อน
จู: ใช่ดิ!
เร: โทษทีนะ เคยพูดแค่กับชูริ กินราเม็งไปคุยเรื่องนี้ไป
จู: ไม่รู้เรื่องนี้เลยแม้แต่นิดเดียว จริงๆนะ
เร: ฮ่าๆๆ
จู: แบบว่า จริงดิ!!? ทำไมไม่บอกกันมั่งเลยยย (โวยวายๆ)
เร: ขอโทษน้า
จู: "อาจเป็นเพราะคิดมากก็ได้เลยไม่ได้มาบอก" ฉันคิดแบบนั้นอ่ะ
เร: ขอโทษค่ะ
จู: แต่ว่า จำนวนคนจาก SKE ที่ติดอันดับก็จะลดลงไปคนนึง
เร: ก็จริงนะ
จู: เพราะงั้นฉันก็ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจอยู่ดี แน่นอนว่าปีนี้ไม่ใช่แค่อยากได้ที่ 1 แต่อยากให้ SKE เป็นกรุ๊ปที่มีคนติดอันดับเยอะที่สุดด้วย เพราะงั้นเลยรู้สึกไม่ค่อยพอใจ
เร: คาโอตันจะได้เข้าเซมบัตสึไง
จู: จริงด้วย ฮ่าๆๆๆๆ จริงด้วยนะ อยากให้เข้าจังเลยนะ
เร: ถ้าทุกคนได้เข้าเซมบัตสึก็เป็นเรื่องที่น่าดีใจมากเลย แน่นอนว่าแค่ติดอันดับก็ดีใจแล้ว ปีนี้ฉันคงจะได้เป็นคนดูคอยเชียร์ทุกคนล่ะนะ
จู: สู้เว้ย
เร: เห็นมะ จูรินะก็กระตือรือร้นดีออก
จู: แต่มันก็ยากอ่า
เร: อืม ก็ใช่
จู: แน่นอนอยู่แล้ว
เร: อะเร๊ะ!?
จู: อาเร๊ะอะไร ฮ่าๆๆ
เร: โปสเตอร์เลือกตั้งปีนี้จะทำแบบไหนอ่ะ?
จู: อ่า โปสเตอร์ถ่ายแล้วล่ะ
เร: อ่ะ ถ่ายแล้วหรอ งั้นมันคงออกมาดูกระตือรือร้นมากเลยนะ
จู: ก็ใช่แหละ
เร: คำโปรยบนโปสเตอร์เป็นไงบ้างล่ะ
จู: เอ๋
เร: ปีนี้ทำออกมายังไง อย่างปีที่แล้วเป็นยังไงอ่ะ
จู: ปีที่แล้วหรอ รู้สึกว่าจะใส่ชุดวันพีซสีขาว คิดว่าอายุ 17 แล้วก้าวต่อไปข้างหน้าอีกก็ดีนะ อะไรแบบนั้น
เร: อ่า เป็นแบบนี้เองสินะ
จู: ช่ายยย ให้ความรู้สึกแบบนั้นล่ะ ปีนี้หรอ? พูดยังไงดี พูดยากอ่ะ เอ่อ ประมาณว่าในช่วง 7 ปีนี้ ฉันตอนเด็กๆก็...จะว่ายังไงดี พอดูโปสเตอร์แล้วก็จะ เข้าใจเองอ่ะ
เร: เอ๋
จู: แบบว่า พอดูแล้วก็จะ "อ๊ะ โตขึ้นแล้วสิน้า" อะไรแบบนั้น
เร: น่าสนุกจังนะ
จู: เป็นโปสเตอร์แบบนั้นล่ะ
เร: อยากเห็นแล้วล่ะ
จู: อารมณ์แบบว่า "ปีนี้เอาจริงล่ะนะ" "ปีนี้ตัดสินให้รู้ดำรู้แดงไปเลย" อะไรประมาณนั้น
เร: กระตือรือร้นแบบนี้ ทุกคนรอดูด้วยนะคะ
จู: ฝากด้วยนะคะ
*Edit เพิ่ม โปสเตอร์ปีนี้*
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เร: เอาล่ะ เรามาต่อกันดีกว่า จากคานากาว่า นามปากกาฮาวายน่าฮารุซัง
จู: ฮาวายน่าฮารุ เฮะๆๆ
เร: อื้ม ฮาวายน่าฮารุ "ประมาณสองอาทิตย์ก่อน ยูอาสะซังกลับมา SKE แล้ว ยังเขียนใน G+ ยาวมากเลย อ่านไปอ่านไปก็ร้องไห้ออกมาเฉยเลย มีเรื่องอะไรน่าสนใจเกี่ยวกับยูอาสะซังผู้คอยดูการเติบโตของ SKEมาตลอดบ้างครับ" มีมั้ย เรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับยูอาสะซัง
จู: เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ยูอาสะซังก็อยู่ด้วยหนิ
เร: มีความทรงจำอะไรดีๆมั่งมั้ยน้าาาา (แซะเด็กค่ะ)
จู: ฮ่าๆๆๆๆ แย่อ่ะ! ยูอาสะซังอยู่ที่นี่ด้วย เรียกมามั้ย
เร: ยูอาสะซัง? ยูอาสะซังเข้ามามั้ยคะ?
จู: อย่ามัวยืดยาดดิ รีบเข้ามาเถอะ
เร: ถ้าไม่เข้ามาฉันจะบอกว่าไม่มีเรื่องอะไรดีๆนะ ฮ่าๆๆๆ
จู: ฮ่าๆๆๆๆ โคตรแย่อ่ะ น่าสงสารอ่า
เร: ล้อเล่นนะ ล้อเล่น หัวข้อคือความทรงจำล่ะ จากนี้ก็จะคุยเรื่องเกี่ยวกับ SKE กันค่ะ
จู: งั้นให้ยูอาสะซังแนะนำตัวเองด้วยค่า
ยูอาสะ: สวัสดีครับ ผู้จัดการเธียร์เตอร์ SKE ยูอาสะครับ ฝากตัวด้วยครับ
จู: เย่
เร: ฝากด้วยค่า
จู: ยูอาสะซัง เฮะๆ
เร: ชอบมากเลย
ยูอาสะ: ฮ่าๆๆ อะไรวะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
จู: ฮ่าๆๆๆๆ
เร: งั้นมาอ่านอีกเมล์นึงนะ นามปากกานากะจัมพุรุซัง
จู: อ๊ะ นากะจัมพุรุซัง ฮ่าๆๆๆๆๆ
เร: เอ๊ะ รู้จักหรอ รู้จักหรอ
จู: ฮ่าๆๆๆ ตลกอ่ะ ตลกอ่ะ ในอิคคิมุจิ(รุ่น 1)น่ะ เรนะทาเดะโกโกะใช่มะ(ชี้ไปที่เรนะ) ฉันจูรินะมุรุ อันนี้นากะจัมพุรุอ่ะ
เร: อ่ะ อย่างงี้นี่เอง นากะจัมพุรุเนอะ นากะจัมพุรุซัง
จู: ใช่ๆๆ ฮ่าๆ
เร: "ยูอาสะซังคิดว่าจะอยากเปลี่ยนให้ SKE เป็นวงแบบไหนครับ? เคยคิดเรื่องนี้มั้ยครับ"
ยูอาสะ: พูดยากมากเลย คือว่า ตั้งแต่วันที่ 21 ก็ได้เป็นผู้จัดการ SKE อย่างเป็นทางการ ตอนก่อนเริ่มสเตจทีม E ก็ได้คุยกันด้วย แต่ว่าเรื่องจะเปลี่ยนวงให้ไปในทางไหนไม่ใช่เรื่องที่พูดกันได้ง่ายๆ แต่ผมก็ได้ยินคนพูดๆกันมาเหมือนกันว่า "การเต้นของSKEดุเดือดมาก เป็นวงที่เหงื่อออกเยอะสุดแล้ว แต่ดูเหมือนว่าหลังๆมานี้จะไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว"
แต่ว่าพอได้ดูโคเอ็งทีม E วันนี้ก็ได้ดูทีม S...จริงๆแล้วหลังจากได้ดูทีม S วันนี้ ผมรู้สึกค่อนข้างประทับใจ ทุกคนก็พยายามกันมาก เมมเบอร์เด็กๆก็พยายามกันอย่างมาก พอได้เห็นท่าทางแต่ละคนเต้นอย่างเอาจริงเอาจังก็รู้สึกเบาใจล่ะ รู้สึกว่า "จุดนี้ของ SKE แหละนะที่วงอื่นๆทำไม่ได้"
หลังจากนี้จะทำยังไงได้บ้าง แน่นอนว่าเรื่องนี้...ก็คงจะส่งต่อไปให้ทุกคนในทีมช่วยกันคิด ด้านนึงก็คิดว่า SKE มีเสน่ห์อะไรใหม่ๆบ้าง อีกด้านก็ต้องคิดว่าจะทำยังไงให้พลังในการโชว์ของ SKE แข็งแกร่งขึ้นได้ ทำให้ AKB ทั้ง group รู้สึกว่า "SKE สุดยอดไปเลย" แบบนั้น อย่างวันนี้จูรินะมา ANN ครั้งแรกกับเรนะก็ยังคุยกันถึงเรื่องที่มันลึกซึ้งแบบนี้ ตอนแรกคิดไม่ถึงเลยว่าจะทำงานด้วยกันมาถึงตอนนี้ได้ รู้สึกว่าเก่งจริงๆ
ส่วนเรื่องอยากจะทำอย่างไรต่อจากนี้...สู้คิดว่าจะพา SKE ที่เต็มไปด้วยพลังนี้ไปทางไหนจะดีกว่า ให้ผมลองด้วยตัวเองอีกครั้งดีกว่า
ตอนนี้ยังไม่สามารถตอบอะไรได้มาก อยากให้ทุกคนได้เห็นพัฒนาการของ SKE ที่เลือดร้อนต่อไปครับ
จู: โอ้
จู,เร: ฝากด้วยนะคะ
เร: แล้วพวกเราทำยังไงดีล่ะ
จู: แต่ว่านะ พวกเรารัก SKE อย่างสุดหัวใจเลย ยูอาสะซังก็ด้วย ตั้งแต่วันแรกที่มี SKE ก็คอยดูแลพวกเรามา ยูอาสะซังไม่ต้องกังวลหรอก พวกเรารัก SKE มาก คุณเองก็เป็นสตาฟที่พวกเราชอบมากเหมือนกัน อย่างดูจากเสตจทีม S วันนี้ ยังนั่งชินคันเซ็นมาโดยเฉพาะเลย นี่แหละความรักที่มีต่อ SKE ล่ะ เพราะงั้นฉันก็ดีใจที่สตาฟกับเมมเบอร์มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน แต่ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความเห็นจากแฟนๆ จะว่ายังไงดีล่ะ ถ้าแฟนๆรู้สึกว่า "SKE นี่สุดยอดเลย" มันก็จะค่อยๆกระจายออกไปเอง แต่เริ่มแรกพวกเราเองก็ต้องรู้สึกว่า "SKE ดีที่สุด" ก่อน
ถ้าขึ้นไปยืนบนเวทีด้วยความรู้สึกแบบนี้ แน่นอนว่ามันต้องส่งไปถึงแฟนๆแน่ จากนั้นค่อยๆแพร่กระจายออกไปข้างนอกก็ดีเหมือนกัน
คนที่รู้สึกว่า SKE ไม่มีแรงสู้แล้ว แล้วยังรู้สึกว่าเมมเบอร์จบการศึกษาเยอะอีก เมมเบอร์ทยอยออกไปอีก
อยากให้คนที่รู้สึกแบบนั้นอยู่มาดูที่เธียร์เตอร์ ถ้ามาที่เธียร์เตอร์แล้วละก็รับรองว่าจะต้องส่งต่อจิตวิญญาณของ SKE ออกไปแน่ๆ
ฉันรัก SKE อย่างสุดใจเลยตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา ไม่ว่าจะมีใครจบการศึกษาไปหรือใครจะเข้ามา ความรักนี้ก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เพราะงั้นอยากให้ลองมาที่เธียร์เตอร์กันดูนะ (จูหล่อมากลูก พูดได้ดีมาก)
เร: ทุกคนคะ มากันด้วยเถอะ
ยูอาสะ,เร: ฝากด้วยนะครับ/คะ
จู: ถึงแม้ว่าฉันจะขึ้นแสดงไม่ค่อยบ่อยก็เหอะ
เร: แต่ว่านะ ไม่ว่าใครจะขึ้นแสดงทุกคนก็ทำอย่างเต็มที่
จู: ใช่ ทุกคนก็พยายามอย่างสุดชีวิต
เร: เพราะงั้นก็อยากให้ลองมาดูกันนะคะ
ยูอาสะ: แล้วก็ยังมีรุ่น 7 ด้วย อยากให้ทุกคนได้มาดูกัน
จู: ใช่แล้วล่ะ
เร: อยากให้ทุกคนมาดูกันเนอะ
ยูอาสะ: ใช่
จู: นั่นแหละนะ อยากให้มาดู ฮิๆๆๆ ยูอาสะซังถึงตรงนี้ต้องจบแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เร: ขอบคุณมากเลยนะคะ
ยูอาสะ: โอ้ ขอบคุณมากครับ
จู: ขอบคุณค่า
[ต่อๆๆๆ]