*เราตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้ค่ะ นี่กระทู้ที่สอง เขาบอกต้องยืนยันตัวตนแต่บัตรประชาชนเราอยู่กับแม่ ขอโทษจริงๆ นะคะที่ไม่ทำตามระเบียบ*
กราบสวัสดีพี่ๆ ชาวพันทิปนะคะ วันนี้เรามาอวดน้องชายตัวเองค่ะ แฮะๆ ตอนแรกกะจะโพสต์ในเฟสแต่เขินนน >< เลยขอตั้งกระทู้แทนเลยแล้วกันค่ะ (เราพิมพ์ในมือถือ ถ้าอ่านยากขออภัยนะคะ)
เนื่องจากว่าหลังๆ มานี้เวลาเจอกระทู้เกี่ยวกับเด็กซนๆ (ซึ่งค่อนข้างเจอบ่อย) ถ้าอยู่ในช่วง 7-9 ปี เราจะอ่านแล้วก็นึกถึงน้องชายตัวเองไปค่ะ
น้องชายเราตอนนี้ใกล้แปดขวบแล้ว เป็นเด็กขี้อายนิดหน่อย แต่ก็ร่าเริงตามวัย เล่นต่อสู้ฟันดาบต่อยมวยฮัดช่า ! กับพี่ตามปกติผู้ชาย เวลาดูการ์ตูนก็อินตาม เขาถามปลอมๆ ก็ตอบเต็มเสียง ถึงจะกลัวนั่นขยาดนี่เยอะไปหน่อย แต่ก็เป็นน้องชายที่น่ารัก
เรื่องซนๆ ของน้องเรานอกสถานที่ มากสุดมีแค่เดินมองพี่พนักงานคนนู้นคนนี้บ้างตามเคาเตอร์ระหว่างรออาหารค่ะ คือแอบมอง พอพี่พนักงานสบตาหรือแซวแหย่ๆ ก็หนีกลับโต๊ะที สักพักก็ไปมองใหม่ (ฮา)
แต่น้องเรา บ้านเราปล่อยให้ทำ (ลุกออกจากโต๊ะ) แค่ที่ร้านติ่มซำที่สนิทตอนที่ร้านไม่มีคนเท่านั้นนะคะ ถ้าที่ร้านมีลูกค้าท่านอื่น จะจัดน้องนั่งในให้น้องเรียงจานรออาหารแทนค่ะ ซึ่งสบายพี่ไป ตอนนี้จัดจานตะเกียบช้อนคล่องมั๊ก
(ร้านนี้เราไปทานสม่ำเสมอทุกเทศกาล น้องเราทานติ่มซำร้านนี้ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่จนถึงปัจจุบัน อุดหนุนกันมาจะสิบปีแล้วค่ะ)
นอกนั้นถ้าไปทานอาหารที่อื่นก็นั่งจุ้มปุ๊กเรียบร้อยดี ไม่ดื้อ ไม่งอแง ไม่กวน ไม่ปีนป่าย ไม่เสียงดัง ไม่ชะเง้อ ไม่เล่นของกิน ไม่ทำซอสหก (พี่สาวกับหม่อมแม่ยังทำหกบ่อยกว่า ... แต่เค้าเช็ดทุกครั้งเรียบร้อยนะ ทิชชู่ลงถังขยะใต้โต๊ะตลอด)
คือ เราภูมิใจในตัวน้องชายมากค่ะ 55555 ที่ไม่เคยสร้างปัญหาทำให้ลำบากใจแต่อย่างใด อยู่ในโอวาทตลอด สัญญาคือสัญญา กฎคือกฎ อาจจะมีงอแงเวลาอยากได้ของบ้าง แต่ถ้าอธิบายน้องก็เข้าใจค่ะ
เวลาไปเดินห้าง แม่จะปล่อยเราให้เดินกับน้อง ส่วนแม่ไปซื้อของของแม่ค่ะ น้องก็ตามเราจับมือจับนิ้วดีมาก ถ้าเราเลือกหนังสือ บอกให้น้องยืนรออย่าซนนะ น้องก็ยืนรอเรียบร้อยดี ไม่เคยส่งเสียงดังหรือวิ่งซนรบกวน
เราสอนน้องให้ขอบคุณและขอโทษเสมอ รวมทั้งเอ่ยปากบอกเวลาอยากให้ช่วยค่ะ
แกะขนมไม่ได้ จะยื่นซองให้เฉยๆ ไม่ได้ ต้องบอกว่า พี่สาวแกะให้หน่อย จะได้สื่อสารกันถูกต้องครบถ้วนกระบวนความ เราแกล้งรับถุงขนมมาแกะแล้วกินเองสองสามครั้ง น้องก็จำได้ว่าต้องบอกให้ชัดเจนค่ะ
เรากับน้องอายุห่างกันสิบกว่าปี เลยไม่เคยมีปัญหาว่าพ่อแม่รักใครมากกว่าหรือแย่งของกัน เพราะไม่อยากได้ของอย่างเดียวกัน ซึ่งดีงามมากเพราะเวลาไปเที่ยวซื้อของ แม่จะให้เงินสองเท่า เหลือตังค์กินหนมสบายแฮ (แลดูชั่วร้ายแต่อร่อยมาก)
นึกเรื่องอื่นไม่ออกแล้ว แต่ขอทิ้งท้ายถึงตัวเองในปีต่อๆ ไปสักนิดว่า
"พี่สาวรักนายมากนะน้องชาย จะบุ๊คมาร์กกระทู้นี้ไว้ หวังว่าอีกสิบปีบอร์ดนี้จะยังอยู่ พี่สาวจะเปิดกระทู้นี้อ่านให้นายฟังตอนอายุสิบแปด ถ้าตอนนั้นนายสูงกว่าพี่เกินยี่สิบเซนขอพี่โดดสกายคิกสักที ด้วยรัก พี่สาว"
ขอบคุณนะคะใครก็ตามที่อ่านการเวิ่นเวอของเราจนจบ ตามหัวกระทู้เลยค่ะ คนอวดน้องล้วนๆ ไม่มีสาระผสมแต่อย่างใด แฮะๆ จบแล้วค่าาาา
หมายเหตุ เพราะเป็นกระทู้ที่สอง เราไม่ค่อยรู้เรื่องแท็กมากนักเลยขอแท็กตามนี้นะคะ ผิดพลาดอย่างไรต้องขอโทษด้วยค่ะ
อนึ่ง เรายินดีรับฟังทุกความคิดเห็น ขอบคุณค่า
<คนอวดน้อง> เมื่อเราเจอกระทู้บ่นเด็กดื้อเด็กซนมากมายและย้อนมองน้องชายตัวเอง *ตั้งเป็นสนทนาไม่ได้ ขอโทษนะคะ*
กราบสวัสดีพี่ๆ ชาวพันทิปนะคะ วันนี้เรามาอวดน้องชายตัวเองค่ะ แฮะๆ ตอนแรกกะจะโพสต์ในเฟสแต่เขินนน >< เลยขอตั้งกระทู้แทนเลยแล้วกันค่ะ (เราพิมพ์ในมือถือ ถ้าอ่านยากขออภัยนะคะ)
เนื่องจากว่าหลังๆ มานี้เวลาเจอกระทู้เกี่ยวกับเด็กซนๆ (ซึ่งค่อนข้างเจอบ่อย) ถ้าอยู่ในช่วง 7-9 ปี เราจะอ่านแล้วก็นึกถึงน้องชายตัวเองไปค่ะ
น้องชายเราตอนนี้ใกล้แปดขวบแล้ว เป็นเด็กขี้อายนิดหน่อย แต่ก็ร่าเริงตามวัย เล่นต่อสู้ฟันดาบต่อยมวยฮัดช่า ! กับพี่ตามปกติผู้ชาย เวลาดูการ์ตูนก็อินตาม เขาถามปลอมๆ ก็ตอบเต็มเสียง ถึงจะกลัวนั่นขยาดนี่เยอะไปหน่อย แต่ก็เป็นน้องชายที่น่ารัก
เรื่องซนๆ ของน้องเรานอกสถานที่ มากสุดมีแค่เดินมองพี่พนักงานคนนู้นคนนี้บ้างตามเคาเตอร์ระหว่างรออาหารค่ะ คือแอบมอง พอพี่พนักงานสบตาหรือแซวแหย่ๆ ก็หนีกลับโต๊ะที สักพักก็ไปมองใหม่ (ฮา)
แต่น้องเรา บ้านเราปล่อยให้ทำ (ลุกออกจากโต๊ะ) แค่ที่ร้านติ่มซำที่สนิทตอนที่ร้านไม่มีคนเท่านั้นนะคะ ถ้าที่ร้านมีลูกค้าท่านอื่น จะจัดน้องนั่งในให้น้องเรียงจานรออาหารแทนค่ะ ซึ่งสบายพี่ไป ตอนนี้จัดจานตะเกียบช้อนคล่องมั๊ก
(ร้านนี้เราไปทานสม่ำเสมอทุกเทศกาล น้องเราทานติ่มซำร้านนี้ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่จนถึงปัจจุบัน อุดหนุนกันมาจะสิบปีแล้วค่ะ)
นอกนั้นถ้าไปทานอาหารที่อื่นก็นั่งจุ้มปุ๊กเรียบร้อยดี ไม่ดื้อ ไม่งอแง ไม่กวน ไม่ปีนป่าย ไม่เสียงดัง ไม่ชะเง้อ ไม่เล่นของกิน ไม่ทำซอสหก (พี่สาวกับหม่อมแม่ยังทำหกบ่อยกว่า ... แต่เค้าเช็ดทุกครั้งเรียบร้อยนะ ทิชชู่ลงถังขยะใต้โต๊ะตลอด)
คือ เราภูมิใจในตัวน้องชายมากค่ะ 55555 ที่ไม่เคยสร้างปัญหาทำให้ลำบากใจแต่อย่างใด อยู่ในโอวาทตลอด สัญญาคือสัญญา กฎคือกฎ อาจจะมีงอแงเวลาอยากได้ของบ้าง แต่ถ้าอธิบายน้องก็เข้าใจค่ะ
เวลาไปเดินห้าง แม่จะปล่อยเราให้เดินกับน้อง ส่วนแม่ไปซื้อของของแม่ค่ะ น้องก็ตามเราจับมือจับนิ้วดีมาก ถ้าเราเลือกหนังสือ บอกให้น้องยืนรออย่าซนนะ น้องก็ยืนรอเรียบร้อยดี ไม่เคยส่งเสียงดังหรือวิ่งซนรบกวน
เราสอนน้องให้ขอบคุณและขอโทษเสมอ รวมทั้งเอ่ยปากบอกเวลาอยากให้ช่วยค่ะ
แกะขนมไม่ได้ จะยื่นซองให้เฉยๆ ไม่ได้ ต้องบอกว่า พี่สาวแกะให้หน่อย จะได้สื่อสารกันถูกต้องครบถ้วนกระบวนความ เราแกล้งรับถุงขนมมาแกะแล้วกินเองสองสามครั้ง น้องก็จำได้ว่าต้องบอกให้ชัดเจนค่ะ
เรากับน้องอายุห่างกันสิบกว่าปี เลยไม่เคยมีปัญหาว่าพ่อแม่รักใครมากกว่าหรือแย่งของกัน เพราะไม่อยากได้ของอย่างเดียวกัน ซึ่งดีงามมากเพราะเวลาไปเที่ยวซื้อของ แม่จะให้เงินสองเท่า เหลือตังค์กินหนมสบายแฮ (แลดูชั่วร้ายแต่อร่อยมาก)
นึกเรื่องอื่นไม่ออกแล้ว แต่ขอทิ้งท้ายถึงตัวเองในปีต่อๆ ไปสักนิดว่า
"พี่สาวรักนายมากนะน้องชาย จะบุ๊คมาร์กกระทู้นี้ไว้ หวังว่าอีกสิบปีบอร์ดนี้จะยังอยู่ พี่สาวจะเปิดกระทู้นี้อ่านให้นายฟังตอนอายุสิบแปด ถ้าตอนนั้นนายสูงกว่าพี่เกินยี่สิบเซนขอพี่โดดสกายคิกสักที ด้วยรัก พี่สาว"
ขอบคุณนะคะใครก็ตามที่อ่านการเวิ่นเวอของเราจนจบ ตามหัวกระทู้เลยค่ะ คนอวดน้องล้วนๆ ไม่มีสาระผสมแต่อย่างใด แฮะๆ จบแล้วค่าาาา
หมายเหตุ เพราะเป็นกระทู้ที่สอง เราไม่ค่อยรู้เรื่องแท็กมากนักเลยขอแท็กตามนี้นะคะ ผิดพลาดอย่างไรต้องขอโทษด้วยค่ะ
อนึ่ง เรายินดีรับฟังทุกความคิดเห็น ขอบคุณค่า