ก่อนอื่น!! เราขอเล่าก่อนหน้านี้ก่อน ว่าเราเคยคบกับแฟนล่าสุดมา 2 ปี แต่เพิ่งเลิกกันประมาณเดือนธันวา ด้วยเหตุผลคือ แฟนเราเอาผู้หญิงอื่นมาเอาที่ห้องของๆเรา เราเลยเดินจากมาจบกันแค่นั้น แฟนเราก็มาง้อ แต่เราก็ไม่คิดจะกลับไปคบอีก เราเป็นคนถ้าได้พูดคำว่าเลิกออกจากปากเราเมื่อไหร่ คือทำจริงเลิกจริง เพราะได้คิดก่อนที่จะพูดออกไปแล้ว.. .
หลังจากที่เลิกกับแฟนคนนี้ ก็โสดมาเรื่อยๆ ทำงานพาททามไปแล้วก็เรียนไปด้วย จนมีวันหนึ่งหลังเลิกงาน เราก็เล่นเฟสบุ๊คช้ะ ก็มีเฟสๆนึงมาไลค์รูปเราบ่อย จากที่ไม่เคยไลค์เราเลย แต่คือมีเฟสเป็นเพื่อนกันนานแล้วนะแต่ไม่เคยคุยกันเพราะไม่รู้จัก เราก็คิดๆอยู่ว่าทำไมมาไลค์บ่อยจังว้ะ? แปลกๆนะ คิดอยู่สงสัยชอบเราแน่ๆ5555+ เราเลยไม่รีรอก็ทักแชทเฟสคนนั้นไป ว่า.. .
หลังจากนั้นก็ได้คุยกันเรื่อยๆมา เหมือนเข้ามาในช่วงที่พอดีกำลังโสดอยู่ด้วย เลยคุยกันทุกวัน จากวันแรกๆคุยน้อยๆจนเยอะขึ้น แล้วยิ่งเรียนมหาลัยที่เดียวกันอีก จนเริ่มสนิทขึ้นเรื่อยๆ จนคนนั้นได้ขอไลน์เรา.. .
ไม่รู้ว่าอะไรทำให้โดนใจกับคนนี้ หรือว่าช่วงตอนนั้นเราไม่ได้คุยกับใครเลย พอมีเข้ามาก็รู้สึกว่าคุยถูกคอ ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรหรอก เพราะเราแก่กว่าปีนึงไม่อยากกินเด็ก และก็ไม่เคยคบเด็กด้วย เลยรู้สึกว่าก็แค่คุยนั้นแหละไม่คิดไรหรอก แต่พอนานไปเรื่อยๆ มันกลับรู้สึกดีแบบอีกอย่าง ถ้าไม่ได้คุยมันเหมือนหงุดหงิดนอยๆไงไม่รู้ เรารู้ว่าเราแก่กว่าแต่เราทำตัวเด็กกว่าอีก งอแงง้องแง้ง ขี้ประชด สารพัด555555+ แต่คนนั้นก็ง้อเราทุกที บอกเหตุผลทุกครั้งว่าไม่ว่างเพราะอะไร ซึ่งบางทีก็จะพูดว่า "ถ้าเขาทำไรผิดเขาขอโทษด้วย" จนเราเห็นเราก็รู้สึกดีขึ้นมาเพราะเขาขอโทษเราด้วย ก็จะหายงอล กลับมาเป็นปกติ ลืมบอกว่าเรานับวันกันด้วยว่าเริ่มคุยกันวันไหน พอครบรอบก็จะบอกว่า คุยกัน 1 เดือนล้ะนะ
จนถึงวันครบรอบที่คุยกัน 1 เดือน คนนั้นก็ได้ขอคบเป็นแฟนกับเรา แต่เราไม่ได้ตกลง ก็ทำเป็นพูดเรื่องอื่น จนคนนั้นบอกว่าไม่เป็นไรถ้าพร้อมเมื่อไหร่ค่อยบอกก็ได้ หลังจากนั้น เราเลยบอกว่าทำไมถึงไม่รับตกลง เพราะเราคิดว่าเวลาแค่ 1 เดือน มันยังน้อยไปอ่ะ ให้เวลามันอีกนิดเรียนรู้นิสัยกันไปก่อนดีกว่า จนคนนั้นก็โอเคยอมรับ แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นที่คนนั้นขอคบ เรารู้เชิงมาก่อนล้ะ เพราะคนนั้นคุยในแชทเฟสกับเราว่า.. .
แล้วยังมีการบอกว่ารอเจอก่อน มีไรจะบอก? เราเลยรู้เชิงเลย555555+
ต่อมาก็คุยกันปกติทุกอย่าง จนเกิดเรื่องทะเลาะกันแรงมาก คือเราแรงอยู่ฝ่ายเดียว ด่าแบบขึ้นกูขึ้นทั้งๆที่ไม่เคยพูดมาก่อน แต่คนนั้นก็ไม่ได้ด่ากลับสักนิดบอกเหตุผลทุกอย่าง แล้วยังง้อขอโทษเราอีก แค่เรื่องโทรไปตัดสายทิ้งหลายรอบมากอ่ะใครๆก็ต้องโกดป่ะ รับสายบอกหน่อยก็ยังดีว่าไม่ว่างอ่ะ จนเรางอลไม่คุยด้วยวันนึง แต่พอเข้าวันใหม่เราก็หายโกดหายงอลก็ตอบกลับคนนั้นไป แต่ก็คุยแบบนิ่งๆ อยากเล่นตัวหน่อยอยากให้เขาง้ออีก55555+ โกดง่ายหายเร็ว ใครมาทำไรให้นิดให้หน่อยพูดง้อบ่อยๆก็หายล้ะ แต่คนนี้เป็นประเภทที่ว่าขอโทษไปแล้ว ถ้าจะไม่คุยก็ตามใจล้ะกัน เพราะขอโทษไปหมดแล้ว เราเลยคิดว่าอะไรว้ะไม่ง้อกุหน่อยหรออีกนิดนึงก็ยังดี นะๆๆๆๆ5555 แต่เราก็ต้องรีบทำเป็นหายงอล คุยปกติเหมือนไม่มีไร ความรักแบบเด็กๆเนอะว่าป้ะ งอลๆง้อๆกัน ก็งี้แหละไม่มีใครให้งอลก็มีอยู่คนเดียว ทำเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่างแต่ไม่ใช่แฟนเพราะไม่ได้คบกัน จะว่าอยู่ในฐานะคนรู้ใจก็ได้นะ
ระหว่างที่เราคุยกันก็ได้นัดเจอกัน ไปเดินตลาดนัดบ้าง ไปดูหนังบ้าง ถึงขนาดคนนั้นมาหาแถวบ้านเพื่อไปเดินเวียนเทียนกับเราด้วย ก็จะว่าไปก็มีความสุขทุกครั้งนะที่ได้อยู่ด้วยกันได้เที่ยวด้วยกัน อาจจะไม่ค่อยมีเวลาเพราะเราทำงานบ่อย แต่เขาก็รับได้เข้าใจเราทุกอย่าง คือดีอ่ะนิสัยก็ดีแม้จะเด็กไม่ค่อยเทคแคร์อะไรแต่เราก็รับได้เพราะเราก็ทำเองซะมากกว่า เช่นถือกระเป๋า ถือของ เราถือเองได้ ไม่ต้องช่วยก็ได้ ถ้าจะไม่รู้ตัวขนาดนี้55555+
หลังจากนั้น.. . ก็ครบรอบวันที่คุยกัน 2 เดือน เราก็แอบทำเซอไพร์ ทำเป็นเรื่องราวตั้งแต่วันแรกจนถึงปัจจุบันว่าพูดอะไรทำอะไรเที่ยวที่ไหนกันมาบ้าง เป็นคลิปวิดีโอประมาณ 1 นาทีนิดๆ มีเพลงประกอบด้วย พอถึงวันครบรอบก็ส่งไปในแชทเฟสให้เขา พอเขาเห็นเขาก็ตกใจแบบงงๆ แล้วก็ซึ้งบอกไม่คิดว่าจะทำให้ขนาดนี้ คือถ้าเราจิงจรังกับใคร เราจะทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อเขา ให้เขารู้ว่าเขาสำคัญ เราใส่ใจกับเขาขนาดไหน เราก็คิดนะว่าเราเป็นผู้หญิงนิ ทำไมต้องทำให้ผู้ชายด้วย ทั้งๆ ที่ผู้ชายต้องเป็นคนทำดิ ทำทุกอย่างๆแทนผู้ชาย ซื้อขนมซื้อของไปฝากตลอด แต่เรากลับไม่เคยได้อะไรจากเขาเลย เราก็ไม่ได้คิดมากนะเรื่องนี้ แต่ก็เล่าให้ฟังเฉยๆ สิ่งที่ผู้ชายทำกลับไม่ทำ!!
จากที่คุยกันวันละหลายๆเวลา แต่ตอนนี้รู้สึกค่อยๆลดลงไม่เหมือนเดิม เราก็เข้าใจว่าเขามีการบ้านเยอะ เรียนหนัก ไม่มีเวลา!! แต่เราทำไมไม่เห็นจะพูดแบบนี้กับเขาเลย งานเราก็เยอะ แต่คือก็อยากคุยด้วยอ่ะ ว่างเสมอขอแค่ได้คุยกัน จนเรารู้สึกนอยๆ ทำไมเขาไม่ค่อยทักมาเลย ทักมาก็ตอนเย็นเลย พอทักไปก็กว่าจะตอบ ตอบกลับมาแต่ละครั้งก็แค่ติ้กเก้อเท่านั้น เราเลยเริ่มสงสัยทำไมเด๋วนี้เป็นแบบนี้อ่ะ ไหนบอกจะคุยกันไปเรื่อยๆ ไหนบอกอย่าเพิ่งเบื่อเขาไง เขายังไม่เคยเบื่อแกเลยนะ ทำไมเป็นแบบนี้?? เราก็เริ่มรู้สึกมาหลายวันกับอาการแบบนี้ จนเราทนไม่ไหวไม่อยากมานั่งนอยๆกับความรู้สึกแบบนี้ที่เราต้องเป็นฝ่ายรอตลอด ยอมรับว่าแรกๆเราไม่ดีชอบประชดขี้น้อยใจ แต่ตอนนี้เรารู้ตัวเองดีแล้วว่าไม่ควรงอลเรื่องไร้สาระคุยกันมีเหตุผลพอเราปรับตัวเองให้ดีขึ้น แต่คนนั้นกลับเปลี่ยนไป เราเลยถามคนนั้นว่าเป็นอะไรหรือป่าว? เพราะเราเห็นว่าขึ้นตัสไลน์ว่า สับสน? เราเลยถาม สับสนหรอ สับสนมากป่ะ?
และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ตามรูปเลยนะ.. .
เราผิดหรือเขาผิด? หรือทำถูกแล้วทั้งคู่?
เด๋วมาต่อให้นะ พิมเพลินตี2ล่ะ ง่วง
ถ้าไม่สนุกขออภัยด้วย เราแค่เล่าเรื่องราวชีวิตของเราเท่านั้นเอง
ฐานะแค่คนคุย กับสิ่งที่จริงจังที่ให้เหมือนฐานะแฟน
หลังจากที่เลิกกับแฟนคนนี้ ก็โสดมาเรื่อยๆ ทำงานพาททามไปแล้วก็เรียนไปด้วย จนมีวันหนึ่งหลังเลิกงาน เราก็เล่นเฟสบุ๊คช้ะ ก็มีเฟสๆนึงมาไลค์รูปเราบ่อย จากที่ไม่เคยไลค์เราเลย แต่คือมีเฟสเป็นเพื่อนกันนานแล้วนะแต่ไม่เคยคุยกันเพราะไม่รู้จัก เราก็คิดๆอยู่ว่าทำไมมาไลค์บ่อยจังว้ะ? แปลกๆนะ คิดอยู่สงสัยชอบเราแน่ๆ5555+ เราเลยไม่รีรอก็ทักแชทเฟสคนนั้นไป ว่า.. .
หลังจากนั้นก็ได้คุยกันเรื่อยๆมา เหมือนเข้ามาในช่วงที่พอดีกำลังโสดอยู่ด้วย เลยคุยกันทุกวัน จากวันแรกๆคุยน้อยๆจนเยอะขึ้น แล้วยิ่งเรียนมหาลัยที่เดียวกันอีก จนเริ่มสนิทขึ้นเรื่อยๆ จนคนนั้นได้ขอไลน์เรา.. .
ไม่รู้ว่าอะไรทำให้โดนใจกับคนนี้ หรือว่าช่วงตอนนั้นเราไม่ได้คุยกับใครเลย พอมีเข้ามาก็รู้สึกว่าคุยถูกคอ ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรหรอก เพราะเราแก่กว่าปีนึงไม่อยากกินเด็ก และก็ไม่เคยคบเด็กด้วย เลยรู้สึกว่าก็แค่คุยนั้นแหละไม่คิดไรหรอก แต่พอนานไปเรื่อยๆ มันกลับรู้สึกดีแบบอีกอย่าง ถ้าไม่ได้คุยมันเหมือนหงุดหงิดนอยๆไงไม่รู้ เรารู้ว่าเราแก่กว่าแต่เราทำตัวเด็กกว่าอีก งอแงง้องแง้ง ขี้ประชด สารพัด555555+ แต่คนนั้นก็ง้อเราทุกที บอกเหตุผลทุกครั้งว่าไม่ว่างเพราะอะไร ซึ่งบางทีก็จะพูดว่า "ถ้าเขาทำไรผิดเขาขอโทษด้วย" จนเราเห็นเราก็รู้สึกดีขึ้นมาเพราะเขาขอโทษเราด้วย ก็จะหายงอล กลับมาเป็นปกติ ลืมบอกว่าเรานับวันกันด้วยว่าเริ่มคุยกันวันไหน พอครบรอบก็จะบอกว่า คุยกัน 1 เดือนล้ะนะ
จนถึงวันครบรอบที่คุยกัน 1 เดือน คนนั้นก็ได้ขอคบเป็นแฟนกับเรา แต่เราไม่ได้ตกลง ก็ทำเป็นพูดเรื่องอื่น จนคนนั้นบอกว่าไม่เป็นไรถ้าพร้อมเมื่อไหร่ค่อยบอกก็ได้ หลังจากนั้น เราเลยบอกว่าทำไมถึงไม่รับตกลง เพราะเราคิดว่าเวลาแค่ 1 เดือน มันยังน้อยไปอ่ะ ให้เวลามันอีกนิดเรียนรู้นิสัยกันไปก่อนดีกว่า จนคนนั้นก็โอเคยอมรับ แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นที่คนนั้นขอคบ เรารู้เชิงมาก่อนล้ะ เพราะคนนั้นคุยในแชทเฟสกับเราว่า.. .
แล้วยังมีการบอกว่ารอเจอก่อน มีไรจะบอก? เราเลยรู้เชิงเลย555555+
ต่อมาก็คุยกันปกติทุกอย่าง จนเกิดเรื่องทะเลาะกันแรงมาก คือเราแรงอยู่ฝ่ายเดียว ด่าแบบขึ้นกูขึ้นทั้งๆที่ไม่เคยพูดมาก่อน แต่คนนั้นก็ไม่ได้ด่ากลับสักนิดบอกเหตุผลทุกอย่าง แล้วยังง้อขอโทษเราอีก แค่เรื่องโทรไปตัดสายทิ้งหลายรอบมากอ่ะใครๆก็ต้องโกดป่ะ รับสายบอกหน่อยก็ยังดีว่าไม่ว่างอ่ะ จนเรางอลไม่คุยด้วยวันนึง แต่พอเข้าวันใหม่เราก็หายโกดหายงอลก็ตอบกลับคนนั้นไป แต่ก็คุยแบบนิ่งๆ อยากเล่นตัวหน่อยอยากให้เขาง้ออีก55555+ โกดง่ายหายเร็ว ใครมาทำไรให้นิดให้หน่อยพูดง้อบ่อยๆก็หายล้ะ แต่คนนี้เป็นประเภทที่ว่าขอโทษไปแล้ว ถ้าจะไม่คุยก็ตามใจล้ะกัน เพราะขอโทษไปหมดแล้ว เราเลยคิดว่าอะไรว้ะไม่ง้อกุหน่อยหรออีกนิดนึงก็ยังดี นะๆๆๆๆ5555 แต่เราก็ต้องรีบทำเป็นหายงอล คุยปกติเหมือนไม่มีไร ความรักแบบเด็กๆเนอะว่าป้ะ งอลๆง้อๆกัน ก็งี้แหละไม่มีใครให้งอลก็มีอยู่คนเดียว ทำเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่างแต่ไม่ใช่แฟนเพราะไม่ได้คบกัน จะว่าอยู่ในฐานะคนรู้ใจก็ได้นะ
ระหว่างที่เราคุยกันก็ได้นัดเจอกัน ไปเดินตลาดนัดบ้าง ไปดูหนังบ้าง ถึงขนาดคนนั้นมาหาแถวบ้านเพื่อไปเดินเวียนเทียนกับเราด้วย ก็จะว่าไปก็มีความสุขทุกครั้งนะที่ได้อยู่ด้วยกันได้เที่ยวด้วยกัน อาจจะไม่ค่อยมีเวลาเพราะเราทำงานบ่อย แต่เขาก็รับได้เข้าใจเราทุกอย่าง คือดีอ่ะนิสัยก็ดีแม้จะเด็กไม่ค่อยเทคแคร์อะไรแต่เราก็รับได้เพราะเราก็ทำเองซะมากกว่า เช่นถือกระเป๋า ถือของ เราถือเองได้ ไม่ต้องช่วยก็ได้ ถ้าจะไม่รู้ตัวขนาดนี้55555+
หลังจากนั้น.. . ก็ครบรอบวันที่คุยกัน 2 เดือน เราก็แอบทำเซอไพร์ ทำเป็นเรื่องราวตั้งแต่วันแรกจนถึงปัจจุบันว่าพูดอะไรทำอะไรเที่ยวที่ไหนกันมาบ้าง เป็นคลิปวิดีโอประมาณ 1 นาทีนิดๆ มีเพลงประกอบด้วย พอถึงวันครบรอบก็ส่งไปในแชทเฟสให้เขา พอเขาเห็นเขาก็ตกใจแบบงงๆ แล้วก็ซึ้งบอกไม่คิดว่าจะทำให้ขนาดนี้ คือถ้าเราจิงจรังกับใคร เราจะทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อเขา ให้เขารู้ว่าเขาสำคัญ เราใส่ใจกับเขาขนาดไหน เราก็คิดนะว่าเราเป็นผู้หญิงนิ ทำไมต้องทำให้ผู้ชายด้วย ทั้งๆ ที่ผู้ชายต้องเป็นคนทำดิ ทำทุกอย่างๆแทนผู้ชาย ซื้อขนมซื้อของไปฝากตลอด แต่เรากลับไม่เคยได้อะไรจากเขาเลย เราก็ไม่ได้คิดมากนะเรื่องนี้ แต่ก็เล่าให้ฟังเฉยๆ สิ่งที่ผู้ชายทำกลับไม่ทำ!!
จากที่คุยกันวันละหลายๆเวลา แต่ตอนนี้รู้สึกค่อยๆลดลงไม่เหมือนเดิม เราก็เข้าใจว่าเขามีการบ้านเยอะ เรียนหนัก ไม่มีเวลา!! แต่เราทำไมไม่เห็นจะพูดแบบนี้กับเขาเลย งานเราก็เยอะ แต่คือก็อยากคุยด้วยอ่ะ ว่างเสมอขอแค่ได้คุยกัน จนเรารู้สึกนอยๆ ทำไมเขาไม่ค่อยทักมาเลย ทักมาก็ตอนเย็นเลย พอทักไปก็กว่าจะตอบ ตอบกลับมาแต่ละครั้งก็แค่ติ้กเก้อเท่านั้น เราเลยเริ่มสงสัยทำไมเด๋วนี้เป็นแบบนี้อ่ะ ไหนบอกจะคุยกันไปเรื่อยๆ ไหนบอกอย่าเพิ่งเบื่อเขาไง เขายังไม่เคยเบื่อแกเลยนะ ทำไมเป็นแบบนี้?? เราก็เริ่มรู้สึกมาหลายวันกับอาการแบบนี้ จนเราทนไม่ไหวไม่อยากมานั่งนอยๆกับความรู้สึกแบบนี้ที่เราต้องเป็นฝ่ายรอตลอด ยอมรับว่าแรกๆเราไม่ดีชอบประชดขี้น้อยใจ แต่ตอนนี้เรารู้ตัวเองดีแล้วว่าไม่ควรงอลเรื่องไร้สาระคุยกันมีเหตุผลพอเราปรับตัวเองให้ดีขึ้น แต่คนนั้นกลับเปลี่ยนไป เราเลยถามคนนั้นว่าเป็นอะไรหรือป่าว? เพราะเราเห็นว่าขึ้นตัสไลน์ว่า สับสน? เราเลยถาม สับสนหรอ สับสนมากป่ะ?
และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ตามรูปเลยนะ.. .
เราผิดหรือเขาผิด? หรือทำถูกแล้วทั้งคู่?
เด๋วมาต่อให้นะ พิมเพลินตี2ล่ะ ง่วง
ถ้าไม่สนุกขออภัยด้วย เราแค่เล่าเรื่องราวชีวิตของเราเท่านั้นเอง