พึ่งเข้ามหาลัยมาหมาดๆ อะไรก็เปลี่ยนไปเยอะ เพื่อน อนาคต คนรอบข้าง
สำหรับเรื่องอนาคต รู้สึกว่า ตัวเองมีเป้าหมายชัดเจนขึ้น แต่บางครั้งก็มากเกินกำลัง
ตอนอยู่มอปลายเหมือนกบในกะลา เที่ยวยังไม่ชอบเลย เพื่อนก็เอือมระอากันเป็นแถบ เพราะชวนไปไหน เราไปไม่ได้ตลอด ใจจริงมันไม่อยากไป ด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ปัญญาอ่อนมาก และพอมาอยู่มหาลัย จุดเปลียนเลยจากไม่เคยขึ้นรถเมล์ ก็ต้องนั่งไปเรียน เกือบ 2 ชม ทุกวัน เรากลัวรถเมล์มาก พอมาตอนนี้เราเซียนมากบอกเลย ได้ออกนอกกะลาซะที คราวนี้ได้เห็นอะไรมากมาย อยากได้โน้นได้นี่ อยากเป็นโน้นเป็นนี่ และสำหรับสิ่งที่ต้องเปลี่ยนแน่นอนคือ ต้องมีเพื่อนใหม่ สำหรับเราแรกๆ ไม่เท่าไร่ พอมาช่วงนี้รู้สึก เขามีปฏิกิริยาแปลกๆกัน คือคนเราก็ต้องการพัฒนาตัวเองถูกปะ และแบบเราก็ค่อยๆพัฒนาตัวเอง แบบไม่ได้อะไรเยอะแยะ ปากมันก็ชมนะ แต่สายตานี่ดิ่ ลองจินตนาการดู.. เวลาเราทำงาน เราจะเป็นคนทำงานเต็มที่ ผิดแล้วผิดอีก แก้แล้วแก้อีก อยากให้งานมันออกมาคุ้มกับโอกาสที่ได้ทำ ทั้งที เราเป็นแบบนี้มานานแล้ว พอเห็นงานเรา ช่วงแรกก็ชมนะ พอหลังๆเริ่มมีคำแบบ สวยนิ ได้คะแนนเยอะอีกแหล่ะ คือแบบ มันไม่ได้เสมอไปปะ เราก็เห็นงานเราไม่ได้ดีเด่ อะไรขนาดนั้น เหน็บแนม หลายอย่าง เวลาเราไปพูดด้วย ก็มีปฏิกิริยาตอบสนองแบบขอไปที ตอบแบบ เหมือนจะดี แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ทั้งๆที่เราตั้งใจที่จะคุยด้วย คือทำไมวะ ?
ไม่ชอบเลยอะ จะทำตัวยังไง
เข้ามหาลัย มีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง ? รับได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
สำหรับเรื่องอนาคต รู้สึกว่า ตัวเองมีเป้าหมายชัดเจนขึ้น แต่บางครั้งก็มากเกินกำลัง
ตอนอยู่มอปลายเหมือนกบในกะลา เที่ยวยังไม่ชอบเลย เพื่อนก็เอือมระอากันเป็นแถบ เพราะชวนไปไหน เราไปไม่ได้ตลอด ใจจริงมันไม่อยากไป ด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ปัญญาอ่อนมาก และพอมาอยู่มหาลัย จุดเปลียนเลยจากไม่เคยขึ้นรถเมล์ ก็ต้องนั่งไปเรียน เกือบ 2 ชม ทุกวัน เรากลัวรถเมล์มาก พอมาตอนนี้เราเซียนมากบอกเลย ได้ออกนอกกะลาซะที คราวนี้ได้เห็นอะไรมากมาย อยากได้โน้นได้นี่ อยากเป็นโน้นเป็นนี่ และสำหรับสิ่งที่ต้องเปลี่ยนแน่นอนคือ ต้องมีเพื่อนใหม่ สำหรับเราแรกๆ ไม่เท่าไร่ พอมาช่วงนี้รู้สึก เขามีปฏิกิริยาแปลกๆกัน คือคนเราก็ต้องการพัฒนาตัวเองถูกปะ และแบบเราก็ค่อยๆพัฒนาตัวเอง แบบไม่ได้อะไรเยอะแยะ ปากมันก็ชมนะ แต่สายตานี่ดิ่ ลองจินตนาการดู.. เวลาเราทำงาน เราจะเป็นคนทำงานเต็มที่ ผิดแล้วผิดอีก แก้แล้วแก้อีก อยากให้งานมันออกมาคุ้มกับโอกาสที่ได้ทำ ทั้งที เราเป็นแบบนี้มานานแล้ว พอเห็นงานเรา ช่วงแรกก็ชมนะ พอหลังๆเริ่มมีคำแบบ สวยนิ ได้คะแนนเยอะอีกแหล่ะ คือแบบ มันไม่ได้เสมอไปปะ เราก็เห็นงานเราไม่ได้ดีเด่ อะไรขนาดนั้น เหน็บแนม หลายอย่าง เวลาเราไปพูดด้วย ก็มีปฏิกิริยาตอบสนองแบบขอไปที ตอบแบบ เหมือนจะดี แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ทั้งๆที่เราตั้งใจที่จะคุยด้วย คือทำไมวะ ?
ไม่ชอบเลยอะ จะทำตัวยังไง