สวัสดีเพื่อนชาวพันทิปทุกคนคะ นี่เป็นกระทู้แรกของฉันผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยน้ะคะ...
คือเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันมีอยู่ว่า... ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่ย้ายมาอยู่กับญาติอีกจังหวัดนึงทางภาคใต้เพื่อมาเรียนต่อ ตอนนั้นฉันเพิ่งเรียนจบปวช.3 ค่ะ ช่วงนั้นชีวิตกำลังอยู่ในช่วงสนุกตามประสาวัยรุ่น ฉันเที่ยวทุกวันจน..ฉันได้มาเจอกับผู้ชายรุ่นน้องคนนึง ขอแทนชื่อเขาว่า "เอ็ม" ละกันค่ะ เราอายุห่างกัน 2 ปีค่ะ เขาอายุ 17 ปี ส่วนตัวฉันเอง 19 ค่ะ ตอนแรกที่เจอก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะต่อมาเพื่อนก็ติดต่อให้และบอกว่าน้องเขานิสัยดี ตัวดิฉันเองก็เลยจัดสินใจลองคบดู น้องเขาก็นิสัยดีจริงๆ เขาเป็นสุภาพบุรุษ เขาช่วยเหลือฉันทุกอย่าง จนวันนึง..เราเกิดมีอะไรกัน และพลาดทำให้ฉันตั้งครรภ์ ตอนที่รู้ว่าฉันตั้งครรภ์ฉันก็รีบปรึกษากับเขาเพื่อที่จะหาทางแก้ไข เขาบอกว่าเขารับผิดชอบทุกอย่างและให้ย้ายไปอยู่กับเขาที่บ้าน ตอนนั้นฉันกลับไปอยู่บ้านกับแม่ค่ะและทำงานอยู่ด้วยเลยตัดสินใจว่าอยู่บ้านดีกว่าและให้เขาย้ายไปอยู่กับฉันแทน แต่เขาก็ไม่ยอมย้ายไปอยู่ หลังจากนั้นเขาก็ขาดการติดต่อไปและฉันก็ทำงานไม่มีเวลาติดต่อเขาเช่นกันจนกระทั่ง.. ฉันตั้งครรภ์ได้ประมาณ 5 เดือน ท้องฉันเริ่มโตทางบ้านก็เริ่มสงสัยแต่ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะกลัว ฉันก็ได้ติดต่อเอ็มเขาไปอีกครั้ง ครั้งนี้ที่ฉันติดต่อไปมีผู้หญิงรับสายและเสียงปลายทางนั้นก็เอ่ยกับฉันมาว่า... "เขาเป็นแฟนเอ็ม"
ตอนนั้นฉันคิดอะไรไม่ออกค่ะก้ได้แต่สงสัย... หลังจากนั้นเราก็ห่างกันไกลยิ่งกว่าเดิม ฉันไม่ได้ติดต่อเขาไปอีกเลย...
จนกระทั่ง...วันที่ฉันปวดท้องคลอดวันนั้นฉันได้โทหาเอ็มเพื่อให้เขามาเซ็นชื่อเป็นพ่อของเด็ก เขาก็ได้แค่ส่งสำเนาบัตรประชาชนไปให้ฉัน ฉันลอกให้เขาไปหาฉันกับลูกเขาก็บอกว่าไม่มีเงิน ในที่สุดฉันทนไม่ไหวเลยตัดสินใจไปหาเขาเอง
วันที่ฉันไปหาเอ็มเขาก็ดีกับฉันทุกอย่างเหมือนครั้งแรกที้ราคบกัน วันที่ฉันเจอเอ็มฉันได้ถามเขาว่า "ทางบ้านรู้เรื่องนี้แล้วหรือยัง?" เขาก็ได้แต่ก้มหน้าและตอบฉันว่า "ยังไม่รู้ ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี" ฉันก็ได้แต่นิ่งกับคำพูดที่ได้ยินเพราะเสียความรู้สึก.. วันนึงฉันคุยเรื่องลูกกับเขาอีกครั้ง ครั้งนี้ขากล้าบอกทางบ้านว่ามีลูกกับฉันแล้ว... วันที่เขาบอกพ่อและแม่เขาก็ได้พูดกับฉันว่า "จะให้เขาเชื่อเลยมันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เขาต้องการตรวจดีเอ็นเอ" ฉันก็ได้แต่ฝืนยิ้มและบอกกลับไปว่า "ไม่เป็นอะไรค่ะเข้าใจ" ฉันเข้าใจดีว่าฉันเองก็ห่างจากเอ็มเขาไปนาน ให้พ่อแม่เขารับง่ายๆคงยาก! ฉันอดทนรอมาตลอดเพื่อลูกแต่ท่าทีก็เงียบเฉยเหมือนไม่มีอะไนเกิดขึ้น ฉันเลยตัดสินใจกลับบ้านไปอยู่กับแม่ครั้งนี้เอ็มเขากลับไปด้วยค่ะ เขาไปอยู่ได้ประมาณ 3 วันพ่อเขาก็ไปรับตัวกลับ จากวันที่เอ็มกลับฉันก็ติดต่อเขาไม่ได่อีกเลยตั้งแต่ ก้าวแรกที่เขาก้าวออกจากบ้าน ฉันไม่ได้คิดอะไรเพราะหวังว่าเขาคงกลับมาหาฉันกลับลูก จนสุดท้าย..เขาก็เงียบหายไปไม่ติดต่อมาอีกเลย... ก็มีแต่ย่าของเขาอะค่ะที่ติดต่อมาและบอกให้ฉันพาลูกไปให้เขาเพื่อที่จะตรวจดีเอ็นเอหากผลออกมาว่าเป็นลูกของเอ็มเขาก็จะพาไปเลี้ยงดูเอง แต่เขาไม่ยอมรับในตัวฉัน ฉันเลยตัดสินใจไม่ตรวจเพราะฉันอุ้มท้องเขามา 9 เดือนอยู่ดีๆให้ใครก็ไม่รู้มาพรากลูกไปมันก็ไม่ใช่เรื่องใช่ไหมละค่ะ ตอนนี้น้องอายุได้ 2 เดือนครึ่งแล้วค่ะ ทุกคำพูดที่เขาพูดไว้มันก็ดูเงียบเฉย... ฉันก็เลือกที่จะทำใจและไม่ยุ่งเกี่ยวกัยเขาอีก.. แต่พ่อแม่เขาก็กลับรังควาน เขาไปพูดกับญาติพี่น้องเขาว่าฉันมั่ว เขาว่าฉันมีสามีถึงสามคนแล้วคิดจะไปจับลูกชายเขาเพื่อจะให้เป็นพ่อเด็กบ้างละ ทำของใส่ลูกชายเขาบ้างละ เอาเงินลูกชายเขาใช้บ้างละ โทรศัพท์ไปด่าเขาโน่นนี่นั่น แต่ฉันไม่เคยทำอย่างนั้นเลย... ทุกวันนี้ฉันอยู่กับลูกก็มีความสุขดีค่ะ..
กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อมาเเชร์เรื่องราวให้น้องๆวัยรุ่นหลายๆคนเพื่อให้คิดถึงอนาคตที่จะเกิดขึ้น เพราะความโชคดีไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน
ป.ล.เเท็กห้องผิดหรือมีอะไรผิดพลาดขออภัยด้วยน้ะค้ะ
ความรักวัยรุ่นกับประสบกาีณ์ชีวิตที่เเสนเจ็บปวด
คือเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันมีอยู่ว่า... ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่ย้ายมาอยู่กับญาติอีกจังหวัดนึงทางภาคใต้เพื่อมาเรียนต่อ ตอนนั้นฉันเพิ่งเรียนจบปวช.3 ค่ะ ช่วงนั้นชีวิตกำลังอยู่ในช่วงสนุกตามประสาวัยรุ่น ฉันเที่ยวทุกวันจน..ฉันได้มาเจอกับผู้ชายรุ่นน้องคนนึง ขอแทนชื่อเขาว่า "เอ็ม" ละกันค่ะ เราอายุห่างกัน 2 ปีค่ะ เขาอายุ 17 ปี ส่วนตัวฉันเอง 19 ค่ะ ตอนแรกที่เจอก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะต่อมาเพื่อนก็ติดต่อให้และบอกว่าน้องเขานิสัยดี ตัวดิฉันเองก็เลยจัดสินใจลองคบดู น้องเขาก็นิสัยดีจริงๆ เขาเป็นสุภาพบุรุษ เขาช่วยเหลือฉันทุกอย่าง จนวันนึง..เราเกิดมีอะไรกัน และพลาดทำให้ฉันตั้งครรภ์ ตอนที่รู้ว่าฉันตั้งครรภ์ฉันก็รีบปรึกษากับเขาเพื่อที่จะหาทางแก้ไข เขาบอกว่าเขารับผิดชอบทุกอย่างและให้ย้ายไปอยู่กับเขาที่บ้าน ตอนนั้นฉันกลับไปอยู่บ้านกับแม่ค่ะและทำงานอยู่ด้วยเลยตัดสินใจว่าอยู่บ้านดีกว่าและให้เขาย้ายไปอยู่กับฉันแทน แต่เขาก็ไม่ยอมย้ายไปอยู่ หลังจากนั้นเขาก็ขาดการติดต่อไปและฉันก็ทำงานไม่มีเวลาติดต่อเขาเช่นกันจนกระทั่ง.. ฉันตั้งครรภ์ได้ประมาณ 5 เดือน ท้องฉันเริ่มโตทางบ้านก็เริ่มสงสัยแต่ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะกลัว ฉันก็ได้ติดต่อเอ็มเขาไปอีกครั้ง ครั้งนี้ที่ฉันติดต่อไปมีผู้หญิงรับสายและเสียงปลายทางนั้นก็เอ่ยกับฉันมาว่า... "เขาเป็นแฟนเอ็ม"
ตอนนั้นฉันคิดอะไรไม่ออกค่ะก้ได้แต่สงสัย... หลังจากนั้นเราก็ห่างกันไกลยิ่งกว่าเดิม ฉันไม่ได้ติดต่อเขาไปอีกเลย...
จนกระทั่ง...วันที่ฉันปวดท้องคลอดวันนั้นฉันได้โทหาเอ็มเพื่อให้เขามาเซ็นชื่อเป็นพ่อของเด็ก เขาก็ได้แค่ส่งสำเนาบัตรประชาชนไปให้ฉัน ฉันลอกให้เขาไปหาฉันกับลูกเขาก็บอกว่าไม่มีเงิน ในที่สุดฉันทนไม่ไหวเลยตัดสินใจไปหาเขาเอง
วันที่ฉันไปหาเอ็มเขาก็ดีกับฉันทุกอย่างเหมือนครั้งแรกที้ราคบกัน วันที่ฉันเจอเอ็มฉันได้ถามเขาว่า "ทางบ้านรู้เรื่องนี้แล้วหรือยัง?" เขาก็ได้แต่ก้มหน้าและตอบฉันว่า "ยังไม่รู้ ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี" ฉันก็ได้แต่นิ่งกับคำพูดที่ได้ยินเพราะเสียความรู้สึก.. วันนึงฉันคุยเรื่องลูกกับเขาอีกครั้ง ครั้งนี้ขากล้าบอกทางบ้านว่ามีลูกกับฉันแล้ว... วันที่เขาบอกพ่อและแม่เขาก็ได้พูดกับฉันว่า "จะให้เขาเชื่อเลยมันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เขาต้องการตรวจดีเอ็นเอ" ฉันก็ได้แต่ฝืนยิ้มและบอกกลับไปว่า "ไม่เป็นอะไรค่ะเข้าใจ" ฉันเข้าใจดีว่าฉันเองก็ห่างจากเอ็มเขาไปนาน ให้พ่อแม่เขารับง่ายๆคงยาก! ฉันอดทนรอมาตลอดเพื่อลูกแต่ท่าทีก็เงียบเฉยเหมือนไม่มีอะไนเกิดขึ้น ฉันเลยตัดสินใจกลับบ้านไปอยู่กับแม่ครั้งนี้เอ็มเขากลับไปด้วยค่ะ เขาไปอยู่ได้ประมาณ 3 วันพ่อเขาก็ไปรับตัวกลับ จากวันที่เอ็มกลับฉันก็ติดต่อเขาไม่ได่อีกเลยตั้งแต่ ก้าวแรกที่เขาก้าวออกจากบ้าน ฉันไม่ได้คิดอะไรเพราะหวังว่าเขาคงกลับมาหาฉันกลับลูก จนสุดท้าย..เขาก็เงียบหายไปไม่ติดต่อมาอีกเลย... ก็มีแต่ย่าของเขาอะค่ะที่ติดต่อมาและบอกให้ฉันพาลูกไปให้เขาเพื่อที่จะตรวจดีเอ็นเอหากผลออกมาว่าเป็นลูกของเอ็มเขาก็จะพาไปเลี้ยงดูเอง แต่เขาไม่ยอมรับในตัวฉัน ฉันเลยตัดสินใจไม่ตรวจเพราะฉันอุ้มท้องเขามา 9 เดือนอยู่ดีๆให้ใครก็ไม่รู้มาพรากลูกไปมันก็ไม่ใช่เรื่องใช่ไหมละค่ะ ตอนนี้น้องอายุได้ 2 เดือนครึ่งแล้วค่ะ ทุกคำพูดที่เขาพูดไว้มันก็ดูเงียบเฉย... ฉันก็เลือกที่จะทำใจและไม่ยุ่งเกี่ยวกัยเขาอีก.. แต่พ่อแม่เขาก็กลับรังควาน เขาไปพูดกับญาติพี่น้องเขาว่าฉันมั่ว เขาว่าฉันมีสามีถึงสามคนแล้วคิดจะไปจับลูกชายเขาเพื่อจะให้เป็นพ่อเด็กบ้างละ ทำของใส่ลูกชายเขาบ้างละ เอาเงินลูกชายเขาใช้บ้างละ โทรศัพท์ไปด่าเขาโน่นนี่นั่น แต่ฉันไม่เคยทำอย่างนั้นเลย... ทุกวันนี้ฉันอยู่กับลูกก็มีความสุขดีค่ะ..
กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อมาเเชร์เรื่องราวให้น้องๆวัยรุ่นหลายๆคนเพื่อให้คิดถึงอนาคตที่จะเกิดขึ้น เพราะความโชคดีไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน
ป.ล.เเท็กห้องผิดหรือมีอะไรผิดพลาดขออภัยด้วยน้ะค้ะ