เรื่องมีอยู่ว่า ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งสมัยเรียนพิเศษครับ เขาน่ารัก เรียบร้อย และยังไม่มีใคร

ผมได้แต่ชอบเธอ แอบมองเธอ และคิด รอฟ้าดินว่าจะให้เรามีโอกาสใกล้ชิดกัน สนิทกันมากขึ้น

จนวันเวลาผ่านไป ทั้งหมด ก็ร่วม 8 ปีแล้วสินะครับ ตั้งแต่ ม.4 จนปัจจุบัน พวกเราทำงานแล้ว

ผมมีโอกาสเจอเธอบ้างเป็นครั้งคราว ตามงานต่างๆ หรือ บังเอิญเจอตามร้านอาหาร

ครอบครัวเธอน่ารักครับ แม่ผมก็เจอเธอที่ร้านอาหารเหมือนกัน แม่ผมก็ชอบผู้หญิงแบบเธอ

และผมเพิ่งรู้ว่าผมชอบเธอไม่เคยเปลี่ยน แต่มันคงสายไป เพราะปัจจุบันนั้น เธอมีแฟนแล้วครับ

ถ้าผมกล้าจีบเธอไป เมื่อ 8 ปีที่แล้ว ผมอาจจะไม่ต้องเสียใจแบบนี้ หรือถ้าผมจะต้องเสียใจ

แต่ผมก็ยังลองได้ทำ หวังว่ากระทู้นี้ จะเป็นแรงบันดาลใจ ให้หนุ่มๆ สาวๆ ทุกคน กล้าบอกความในใจ

ถึงแม้ผลจะเป็นเช่นไร .. ก็ยังดีกว่าเสียเธอไป แบบไม่มีวันได้กลับมานะครับ

อย่าให้คำว่า ..พบเจอเธอก่อน แต่กลับต้องมาเป็นคนสายไป.. ต้องเกิดขึ้นกับทุกคนอีกเลย

หลายคนที่ ไม่ได้ยอมแพ้แบบผม อาจจะคิดว่ารอสักวันให้เขาเลิกกัน หรือ หาวิธีให้เขาแตกหักกัน

ผมบอกเลยนะครับ ว่าอย่าเด็ดขาด มันแย่มากๆ เพราะถ้าคุณรักเขาจริงแบบผม

คุณจะไม่อยากเห็นเขาเสียใจในการเลิกกับแฟนครับ

และ ถ้าคุณ ได้มีโอกสอ่านกระทู้นี้ ผมอยากจะบอกคุณว่า ผมม.. ชอบคุณ

https://www.youtube.com/watch?v=k68JuWftnTQ