ความในใจของฉัน (บันทึกที่ไม่เคยส่งถึงใคร)

ความในใจของฉัน (บันทึกที่ไม่เคยส่งถึงใคร)

เธอเคยเป็นเพียงนักเรียนคนหนึ่งในห้องเรียนของฉัน
แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร… เธอกลายเป็นคนที่ทำให้ใจฉันสั่นไหว

รอยยิ้มของเธอ เสียงทักทายสั้น ๆ
หรือแม้แต่สายตาที่มองมา — มันมีบางอย่างที่ทำให้ฉันอบอุ่น
จนบางครั้งฉันก็เผลอรอให้วันพรุ่งนี้มาถึง
เพื่อจะได้เจอเธออีกสักครั้ง

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอเติบโต เลื่อนชั้น
ระยะห่างระหว่าง “ครู” กับ “นักเรียน” ก็ขยายออกไปเงียบ ๆ
เธอยังมองเห็นฉันอยู่จากไกล ๆ ในโลกออนไลน์
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้า เธอกลับเลือกที่จะเงียบ

ฉันเข้าใจนะ… ว่าอะไรหลายอย่างมันเปลี่ยนไป
แต่ในใจลึก ๆ ฉันก็ยังคงเก็บรอยยิ้มนั้นไว้
เหมือนความทรงจำเล็ก ๆ ที่ไม่อยากลืม

ถ้าเธอไม่ใช่นักเรียนของฉัน
บางทีฉันอาจกล้าพูดมากกว่านี้
แต่เพราะเรามีขอบเขตของบทบาท
ฉันจึงเลือกเก็บความรู้สึกนี้ไว้เป็นแรงบันดาลใจ
เป็นบทเรียนหนึ่งของหัวใจ
ที่สอนให้รู้ว่า —
แม้จะไม่ได้รักในรูปแบบที่พูดออกมา
แต่ก็สามารถ “รักอย่างงดงามและเคารพกันได้”