และแล้ววันที่ความอดทนของผมหมดลงก็มาถึง
ในตอนนี้ผมยังคงแชทคุยกับมันเหมือนเดิม ยังคงส่งสติ๊กเกอร์ตอบกลับกับมันเหมือนเคย แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ ผมเริ่มจะไม่รู้สึกอะไรกับมันอีกแล้ว มันก็ยังคงแชทๆไปๆมาๆ ขาดๆหายๆ เป็นพักๆเหมือนเดิม ยังคงไม่มีเวลาให้ผมเหมือนเดิม ยังไม่คิดถึงความรู้สึกของผมเหมือนเดิม เอาน่ะทุกวันนี้ผมก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่าขอให้เวลาที่ผ่านมาช่วยปรับตัวของเราให้เข้าหากันมากขึ้น ได้แต่หวังว่า ในอนาคตมันจะดีกับผมมากกว่านี้ เข้าใจคำว่าคนรักกัน มากกว่านี้
คงจะได้ไปเที่ยวด้วยกันมากกว่านี้ จะได้ไปเปิดตัวกับที่บ้านมัน จะได้ไปหาเวลาปกติสักที หรือดูแลผมในตอนที่ผมไม่สบายบ้าง ทำอะไร ที่คนรักกันควรทำให้กันบ้าง
เหลือเวลาอีก 2 วันเท่านั้นผมก็จะได้ไปตรวจเลือดสักที
พรุ้งนี้จะเป็นไดอารี่หน้าสุดท้าย ส่วนคืนนี้ปล่อยใจได้พักบ้างดีกว่า ฝันดีครับ.
Diary 32# [5-5-2558]
ในตอนนี้ผมยังคงแชทคุยกับมันเหมือนเดิม ยังคงส่งสติ๊กเกอร์ตอบกลับกับมันเหมือนเคย แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ ผมเริ่มจะไม่รู้สึกอะไรกับมันอีกแล้ว มันก็ยังคงแชทๆไปๆมาๆ ขาดๆหายๆ เป็นพักๆเหมือนเดิม ยังคงไม่มีเวลาให้ผมเหมือนเดิม ยังไม่คิดถึงความรู้สึกของผมเหมือนเดิม เอาน่ะทุกวันนี้ผมก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่าขอให้เวลาที่ผ่านมาช่วยปรับตัวของเราให้เข้าหากันมากขึ้น ได้แต่หวังว่า ในอนาคตมันจะดีกับผมมากกว่านี้ เข้าใจคำว่าคนรักกัน มากกว่านี้
คงจะได้ไปเที่ยวด้วยกันมากกว่านี้ จะได้ไปเปิดตัวกับที่บ้านมัน จะได้ไปหาเวลาปกติสักที หรือดูแลผมในตอนที่ผมไม่สบายบ้าง ทำอะไร ที่คนรักกันควรทำให้กันบ้าง
เหลือเวลาอีก 2 วันเท่านั้นผมก็จะได้ไปตรวจเลือดสักที
พรุ้งนี้จะเป็นไดอารี่หน้าสุดท้าย ส่วนคืนนี้ปล่อยใจได้พักบ้างดีกว่า ฝันดีครับ.