เราทำถูกแล้วใช่ไหม ??

เรื่องมันมีอยู่ว่าตอน ม.2เราเป็นเพื่อนกันแต่ก็พอรู้จักกันมาตั้งแต่ ม.1 เพราะเค้าเป็นเพื่อนสนิทกับเพื่อนของเราก็เลยได้มาสนิทกันตอนนั้นด้วยความเป็นเด็กไม่เคยมีแฟนเราเลยเป็นคนที่คุยกับทุกคนที่เข้ามาแต่ไม่ได้คิดอะไรเพราะส่วนตัวเป็นคนที่ไม่ชอบผูกมัดกับใครเป็นคนร่าเริงส่วนตัวเราไม่ได้หน้าตาดีอะไรแต่เป็นคนเข้ากับคนง่ายและชอบเฮฮาส่วนเพื่อน ผช คนนั้นเป็นคนที่ถือว่าหน้าตาดีของชั้นเลยทีเดียวแถมบ้านรวยเป็นคนรักใครรักจริงเห็นเพื่อนบอกว่าเค้าเป็นคนที่ทุ่มเทให้กับแฟนตอนนั้นเค้าเข้ามาคุยกับเราแต่เราก็ชอบนะเพราะคิดว่าเค้าหล่อแล้วก็ดูดีแต่คุยไปได้สักพักเราถอยออกมาเพียงเพราะว่าเค้ามีนิสัยเหมือนเด็กเกินไป #บ้าใช่ไหมละ 😭😭  เรื่องของ ม.ต้นก็จบไปจนเค้ามีแฟนใหม่เค้าเริ่มฮอตขึ้นดูดีขึ้นแล้วก็มีแฟนใหม่ส่วนตัวเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมจนขึ้น ม.ปลาย ม.4 เราถูกย้าย รร มาเรียนอีก รร นึงแค่ไม่ไกชจาก รร เดิมนักเป็น รร ที่เป็นคู่แข่งกันในจังหวัดเราย้ายมาเราก็ยังได้ยินข่าวเพื่อน. ผช คนนี้เสมอเพราะเค้าฮอตมากตั้งแต่ขึ้นม4 มาจน ม.5 เราได้ย้ายกลับไปเรียนที่เดิมอีกครั้งและได้อยู่ห้องเดียวกันเค้าก็ปกติมาแกล้งมาพูดเล่นและเค้าไม่มีแฟนเทอมนึงเราอยู่ด้วยมากจนเพื่อนแซวว่าให้กลับมาคุยกันตอนนั้นนเราเริ่มรู้สึกดีกับเค้าละแต่ก็ไม่กล้าคิดเยอะเพราะเค้าไม่เหมือนก่อนแล้วเค้าดูดีและฮอตมากใน รร  เราเลยคิดว่ามันคงเป็นไปยากจนกีฬาสีเราได้เป็นหลีดส่วนเค้าได้เป็นดามเยอร์เราได้ไปรู้จักกับรุ่นน้องที่เป็นหลีด ผช.น้องคนนี้ดูดีและเป็นคนคอยรับคอยส่งเราคอยดูแลจนเรารู้สึกดีด้วยคุยไลน์ด้วยกันทุกวันแต่ไม่ชัดเจนเราก็เลยมาปรึกษาเพื่อน ผช. ที่ชื่อ น ว่าเราชอบน้องคนนี้แต่น้องไม่ชัดเจนทำไงดี น. ก็ยิ้มๆ แล้วมาวันนึง น. โทรมาบอกว่า คถ ตอนมันเมาเราก็แปลกใจร้อยวันพันปีไม่เคยโทมาจนอะไรก็ไม่ชันเจนเราเลยต้องอยู่คนเดียว จบงานหลีดเรากับรุ่นน้องก้ไม่เจอกันเหมือนเดิมคุยกันน้อยลงจนเราตัดใจแต่ที่แปลกเรากลับไม่เสียใจแต่กลับรู้สึกเริ่มมากกว่าคำว่ารุ้สึกดักับ  น  มากขึ้นแต่ก็สายไปเพราะ น   กลับไปคุยกับแฟนเก่าแล้วเป็นน้องม4หน้าตาน่ารักมากเราก็เลยเสียใจรู้สึกแย่เพื่อนผชที่อยู่กลุ่ม น ก็มาเล่าให้ฟังว่า น  รุ้สึกดีกับเราและวันที่ น  ส่งไลน์มาบอกฝันดี น   จะขอคบด้วยแต่เรากลับบอกว่าเราชอบรุ่นน้อง น  เลยถอย  #ตอนนั้นคือร้องไห้หนักมาก  จนผ่านไปเทอมสองเราได้ไปทัศนศึกษาเราอยู่ห้องศีลภาษากีนแต่เรามีเพื่อนอยู่ห้องแผนทั่วไปเราเลยขอไปนั่งรถอีกคันที่เราสนิทกันทั่งคู่และวันนั้นแหละที่ทำให้เราทำใจอีกไม่ได้เพราะตั้งแต่  น   มีแฟนเราก็ๆม่คุยกันเลยวันนั้นเราไม่สบาย น  เข้ามานั่งด้วยแต่ไม่กล้าคุยกับเราเลยถามเพื่อนสนิทเราแทนว่าเราเป็นไรอะไรเราเลยเริ่มรู้สึกว่าอย่างน้อยเค้าก็ยังเป็นห่วงแล้ววันนั้น เราเลยได้นั้งคุยกันว่าเพราะอะไรเราถึงไม่ได้คบกันคุยทุกอย่างที่มันค้างอยู่ในคความรู้สึก  น บอกว่าให้เรารอให้เรารอเค้ากลับมาเราก็รอต้องเห็นเค้าทำดีให้กันความรู้สึกก็บอกว่าให้รมาร้องไห้บอกว่าเค้าสับสน คนนึกรู้สึกดี  อีกคนก็รัก เราก็เลยบอกว่าเราเข้าใจเราก็เดินออกมาจากชีวิต  น  ความเป็นเพื่อนก็ไม่เหลือ เหลือแค่คนรู้จัก