สวัสดีครับ
คือโดยนิสัยส่วนตัว มักจะชอบมองการกระทำของคนอื่นที่ทำผิดศีล ผิดธรรม (คือได้ไตร่ตรอง และตรวจสอบแล้วว่าผิดจริง) เช่นบางคนชอบกล่าวคำสบถ หยาบคาย , บางคนชอบทุจริตในหน้าที่การงาน แต่ไม่ยอมรับ แล้วก็บอกว่าใครๆ เค้าก็ทำกัน, บางคนมีนิสัยก้าวร้าว ทำอะไรชอบใช้แต่อารมณ์ อะไรอย่างนี้เป็นต้น
ผมก็มักจะเข้าไปตักเตือน จะเตือนแรง เตือนเบา ก็แล้วแต่ความใกล้ชิดสนิทสนม และถ้าใครไม่เชื่อ หรือไม่ฟัง หรือไม่มีการปรับปรุงนิสัย เราเองก็จะกลับเป็นฝ่ายที่ไม่พอใจเค้าแทน ไปนึกตำหนิเค้าอีก และมักจะตั้งอคติกับคนคนนั้นว่าเป็นคนไม่ดี คนประพฤติเลว คนคิดไม่ได้ ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี บัวใต้ตม อะไรทำนองนี้
เมื่อย้อนกลับมาคิดถึงตัวเอง บางครั้งก็รู้สึกสมเพชตัวเอง แทนที่จะทำใจยอมรับในสิ่งที่เค้าเป็น ในสิ่งที่เค้าทำ ยอมรับว่า คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน บุญวาสนาไม่เท่ากัน การรับรู้การใช้ชีวิตก็ย่อมต่างกัน บางคนก็คิดได้ บางคนก็คิดไม่ได้ อายุเยอะ ความรู้สูง แล้วก็ไม่ใช่ว่าจะคิดได้ทุกคน แล้วแต่สติปัญญาของแต่ละคน แล้วทำใจยอมรับว่า เราไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้
แต่บางครั้ง ก็นึกประมาณว่า เจ็บใจตัวเอง ที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิดที่เห็นผิดของคนอื่นได้ (โดยเฉพาะเพื่อนที่สนิท, คนในครอบครัว) คือเหมือนกับว่า ต้องก้มหน้าทน เห็นเค้าทำผิดซ้ำๆซากๆ เช่นเค้าชอบพูดจาหยาบคาย ด่าคนนั้น ว่าคนนี้ เราจะเตือนเค้าก็ไม่ฟังเผลอๆ เราจะโดนด่าไปด้วย เห็นเค้าโกงเงินบริษัท เตือนแล้วเค้าก็ไม่เชื่อ บอกว่าลูกค้าให้มาเองเค้าไม่ได้เรียกรับ เค้าก็หาว่าเราไปสอดเรื่องของเค้าอีก
จะทำใจ กับสถานการณ์เหล่านี้อย่างไรครับ เพราะถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่สนิท หรือคนนอกครอบครัว ผมก็คงไม่เก็บมาคิด ไม่แคร์ เตือนแล้วไม่ฟังก็ตามใจ
แต่พอเจอเพื่อนสนิท หรือคนในครอบครัว ทำซะเอง เตือนก็ไม่ฟัง คิดก็ไม่ได้ แถมเรายังเป็นฝ่ายโดนด่า หาว่าไปสอด ไปเป็นเจ้าชีวิตเค้าอีก
จะวางตัว วางใจอย่างไร กับเรื่องแบบนี้ดีครับ
อยากแก้นิสัยติดดี จะทำอย่างไร?
คือโดยนิสัยส่วนตัว มักจะชอบมองการกระทำของคนอื่นที่ทำผิดศีล ผิดธรรม (คือได้ไตร่ตรอง และตรวจสอบแล้วว่าผิดจริง) เช่นบางคนชอบกล่าวคำสบถ หยาบคาย , บางคนชอบทุจริตในหน้าที่การงาน แต่ไม่ยอมรับ แล้วก็บอกว่าใครๆ เค้าก็ทำกัน, บางคนมีนิสัยก้าวร้าว ทำอะไรชอบใช้แต่อารมณ์ อะไรอย่างนี้เป็นต้น
ผมก็มักจะเข้าไปตักเตือน จะเตือนแรง เตือนเบา ก็แล้วแต่ความใกล้ชิดสนิทสนม และถ้าใครไม่เชื่อ หรือไม่ฟัง หรือไม่มีการปรับปรุงนิสัย เราเองก็จะกลับเป็นฝ่ายที่ไม่พอใจเค้าแทน ไปนึกตำหนิเค้าอีก และมักจะตั้งอคติกับคนคนนั้นว่าเป็นคนไม่ดี คนประพฤติเลว คนคิดไม่ได้ ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี บัวใต้ตม อะไรทำนองนี้
เมื่อย้อนกลับมาคิดถึงตัวเอง บางครั้งก็รู้สึกสมเพชตัวเอง แทนที่จะทำใจยอมรับในสิ่งที่เค้าเป็น ในสิ่งที่เค้าทำ ยอมรับว่า คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน บุญวาสนาไม่เท่ากัน การรับรู้การใช้ชีวิตก็ย่อมต่างกัน บางคนก็คิดได้ บางคนก็คิดไม่ได้ อายุเยอะ ความรู้สูง แล้วก็ไม่ใช่ว่าจะคิดได้ทุกคน แล้วแต่สติปัญญาของแต่ละคน แล้วทำใจยอมรับว่า เราไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้
แต่บางครั้ง ก็นึกประมาณว่า เจ็บใจตัวเอง ที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิดที่เห็นผิดของคนอื่นได้ (โดยเฉพาะเพื่อนที่สนิท, คนในครอบครัว) คือเหมือนกับว่า ต้องก้มหน้าทน เห็นเค้าทำผิดซ้ำๆซากๆ เช่นเค้าชอบพูดจาหยาบคาย ด่าคนนั้น ว่าคนนี้ เราจะเตือนเค้าก็ไม่ฟังเผลอๆ เราจะโดนด่าไปด้วย เห็นเค้าโกงเงินบริษัท เตือนแล้วเค้าก็ไม่เชื่อ บอกว่าลูกค้าให้มาเองเค้าไม่ได้เรียกรับ เค้าก็หาว่าเราไปสอดเรื่องของเค้าอีก
จะทำใจ กับสถานการณ์เหล่านี้อย่างไรครับ เพราะถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่สนิท หรือคนนอกครอบครัว ผมก็คงไม่เก็บมาคิด ไม่แคร์ เตือนแล้วไม่ฟังก็ตามใจ
แต่พอเจอเพื่อนสนิท หรือคนในครอบครัว ทำซะเอง เตือนก็ไม่ฟัง คิดก็ไม่ได้ แถมเรายังเป็นฝ่ายโดนด่า หาว่าไปสอด ไปเป็นเจ้าชีวิตเค้าอีก
จะวางตัว วางใจอย่างไร กับเรื่องแบบนี้ดีครับ