สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าเรื่องของเรากับแฟน เยอะหน่อยนะ คือเราเรากับแฟนคบกันมา1ปี1เดือนแล้ว มันดูเหมือนน้อยๆนะสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับเรามันนานอ่ะ ตลอดที่คบกันเราก็มีความสุขกันมาก เราเป็นคนชอบเที่ยวแต่เขาไม่ชอบแต่เขาก็พาเราไป เขาชอบน้ำตกเราชอบทะเล เราติดหรูเขาเป็นคนธรรมดา เขาไม่ชอบแต่งตัวแต่เราชอบ เขาเป็นคนไม่มีเหตุผลแต่เราเป็นคนมีเหตุผล เราเป็นคนเรื่องมากแต่เขาเป็นคนเฉยๆ คู่เราเป็นคู่ที่มีสัน สีสันมากไปป่าวก็ไม่รู้ ขึ้นชื่อว่ามีความสุขยังไงก็ต้องมีความทุกข์มาปะปน เรา ทะเลาะกันตลอดทุกคืน ตอนที่อยู่ด้วยกันก็ดีกัน พอไม่ได้อยู่ก็ทะเลาะกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็เป็นเรื่องเขา เขาอยู่กับเราเสร็จ มาส่งเราที่บ้าน เขาก็จะออกไปหาเพื่อนหาพี่ นั่งเล่น กินเหล้า กลับบ้านทีก็ 5ทุ่ม เที่ยงคืน ซึ่งเราไม่ชอบแล้วก็เคยพูดกับเขาไปแล้วหลายครั้งหลายหน พูดทีเขาก็เปลี่ยนที แล้วเขาก็กลับมาทำแบบเดิม เราเหนื่อยมากที่ต้องพูดซ้ำๆกับเรื่องเดิมๆ ไม่เคยกล้าพูดว่าเหนื่อย กลัวว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีไม่รู้จะไปแคร์ความรู้สึกเขาทำไมทั้งที่เขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย บางทีเขาออกไปข้างนอกเขาก็ไม่เคยคิดที่จะไลน์มาหรือโทรมาหาเราเลย เขาไม่คิดเลยหรอว่าเราจะรู้สึกยังไง เขาไม่คิดถึงเราเหมือนที่เราคิดถึงเขาเลยหรอ ผู้ชายเขาเป็นแบบนี้กันหรอ หรือว่าเวลามันเป็นตัวที่เปลี่ยนตัวเขา เราควรทำยังไงดีเราควรปล่อยเขาหรือเราควรอดทน เรารักเขามากทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะเป็นฝ่ายบอกเลิกเขาทุกครั้ง แต่เขาก็บอกว่าเขาไม่เลิก รู้นะคะว่าเราไม่ควรบอกเลิกเขาบ่อย แต่บางทีเราบอกเลยเราแอบชาที่เขาทำกับเราที่เขาไม่เคยแคร์อะไรเราเลยทั้งที่เราพูดไปแล้วหลายครั้งมาก ไม่เคยคิดจะมีคนอื่นเลยค่ะตลอดที่คบกับเขามา แต่เขาไม่คิดหรอคะว่าเขาทำแบบนี้เราจะไม่ไหวจนไปมีคนอื่น
จะปล่อยเขาไปดีไหม รักก็รัก เหนื่อยก็เหนื่อย