กระทู้เเรกนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยณที่นี้
อยากระบายชึวิตที่คนคิดว่าสวยหรูของมหาลัยมหาหลอกของผมเอง ย้ำน้ะครับชีวิตผมเอง
เเชร์ความคิดกันได้ครับน้อมรับคำติ เเละกลับไปปรับปรุงให้สอดคล้องกับชีวิตครับ
เมื่อคุณเคยโดนดูถูกมาก่อนและคุณโดนโขกสับ มาสารพัด คุณเคยมีความคิดอ่ะไรมาข่มใจตัวเอง ตอนนี้ได้เเต่ มาฟังความคิดเห็นจากสังคมออนไลน์ที่เรียกกันว่า ''พันทิพย์''
******สิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ คือ เมื่อก่อนผมเรียน ปวส. ประสบการณ์การใช้ชีวิต2ปีกว่าๆ ลูกจ้างล้างเเอรเดินไฟตามบ้าน //ลูกจ้างขายของกินหน้าโรงเรียน// ลูกจ้างช่างทำงานกะดีกๆ สิ่งเหล่านี้ คือที่สิ่งที่ผมได้มาเช่น มนุษสัมพันธ์ เกราะเพชรที่เรียกว่า เเรงกดดันต่างๆนาๆ เเละการเเก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า
******เเต่ปัจจุบันตอนนี้ผมกำลังเรียนมหาลัย เรียนไม่ค่อยเก่งเเต่พอไปได้ใกล้จะจบเเล้วอีก1ปี เเน่นอนผมอาจจะด้อยเรื่องความรู้เพราะสมองได้เอาไปใช้งานเรื่องการเเก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าระหว่างทำงานทั้งสิ้น ซึ่งตอนนี้ผมที่เรียนมหาลัยโดนมาไม่เว้นสัปดาห์เพราะว่าเพื่อนร่วมห้องมักมองว่าผมด้อยทางด้านความรู้ในห้องเรียนเเละชอบลองภูมิผมอยู่บ่อยๆซึ่งเเน่นอนผมอาจเเพ้ในห้องเรียนเเต่ภูมิความรู้ที่ทำให้เอาชีวิตรอดนอกห้องเเน่นอนผมพอต่อกลอนได้ เเละสวนกลับได้ทันควันนั่นคือสิ่งผมภูมิใจเเม้มันจะเป็นสิ่งๆเล็กๆเเต่ทว่าสิ่งที่ทำให้ผมห่อเหี่ยวใจเเน่นอนครับคำว่า'' เพื่อน'' กันเเท้ๆ ทำไมถึงชอบดูถูกคน กันจังผมได้เเต่ครุ่นคิด เเละไอ้เกราะที่เรียกว่าภูมิต้านทางของผมกลับโดนเจาะเกราะโดยคำซ้ำเติมจากเพื่อนที่เรียนด้วยกัน ส่วนที่พอคบได้จาก 3โหลกว่า เหลือ 2-5 ชีวิตเองครับ โดยส่วนตัว ผมโดนมาสารพัดครับเเต่ทำไม เวลาเพื่อนล้มหรือด้อยกว่า พวกเขาจึงเลือกที่จะซ้ำเติมเเทนที่พวกเขาจะช่วยเพื่อนของเขาครับซึ่งตอนนี้ทำให้ผมมีเเนวคิดต่างๆเกิดขึ้นในใจว่าถ้าเรียน ปริญญาตรี เเล้วมาดูถูกคนอื่นหรือเพื่อน ผมคงไม่กล้าเรียกว่า จบ ปริญญาตรีหรอกครับ มันทำให้ มุมมองของผมกับมหาลัย(ในกลุ่มเพื่อน)เหมือนสิ่งที่เปลี่ยนตัวบุคลทั้งด้านดีเเละไม่ดี ส่วนที่ดี ก็ดีใจด้วยครับ ส่วนที่ไม่ดี ผมขอไม่เอ่ยถึง เพราะเหมือนมันได้ทำลายความรู้สึกดีๆของผมไปแล้วทั้งๆที่ตอนจบปวช. อยากเรียนมหาลัยเเทบใจขาดดิ้นเเต่ขาดทุนเเละทรัพย์
จนตอนนี้ผมได้เรียนมหาลัย ทำให้ผมมีความรู้สึก ละอายใจจริงๆว่าเพื่อนเเท้สมัยนี้มันหายากจังครับ บางทีใจเเลกใจ ก็ยังซ้ำเติมกันได้
(เพื่อน ปวช-ปวส.ผมล้วนเเต่เป็นคนที่จริงใจ รวมทั้งที่ทำงาน เวลามีปัญหาพวกนั้นมักจะให้คำปรึกษาเชิงอดทนอดกลั้น เเละผมไม่จำเป็นต้องกินสุรา-เสพบุรี่ต่างๆ เพื่อให้ไว้วางใจ ผมก็นั่งกินน้ำเปล่าจนจบงานเเละเวลาไปไหนก็เฮนั่นทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ เพราะมันเป็นสิ่งที่เยียวยาผมระหว่างการใช้ชีวิตในมหาลัยครับ )
สุดท้ายนี้ผมอยากจะฝากไว้ว่า ผมคนนึงเเล้วที่จะเลือกไม่ดูถูกผู้อื่นด้วยกริยาต่างๆ เพราะที่ผมโดนมาใช่ว่าผมต้องไปกระทำกับผู้อื่นต่อ เพื่อให้ตัวเองเหมือนผู้ยิ่งใหญ่
ขอจบการระบายในใจเเต่เพียงเท่านี้ เเละขอบพระคุณที่เสียสละเวลาตนเองมาอ่านกระทู้ระบายเเบบผิดๆถูกๆของผมครับ
เมื่อพวกคุณเคยโดนดูถูกจากเพื่อนของคุณเอง
อยากระบายชึวิตที่คนคิดว่าสวยหรูของมหาลัยมหาหลอกของผมเอง ย้ำน้ะครับชีวิตผมเอง
เเชร์ความคิดกันได้ครับน้อมรับคำติ เเละกลับไปปรับปรุงให้สอดคล้องกับชีวิตครับ
เมื่อคุณเคยโดนดูถูกมาก่อนและคุณโดนโขกสับ มาสารพัด คุณเคยมีความคิดอ่ะไรมาข่มใจตัวเอง ตอนนี้ได้เเต่ มาฟังความคิดเห็นจากสังคมออนไลน์ที่เรียกกันว่า ''พันทิพย์''
******สิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ คือ เมื่อก่อนผมเรียน ปวส. ประสบการณ์การใช้ชีวิต2ปีกว่าๆ ลูกจ้างล้างเเอรเดินไฟตามบ้าน //ลูกจ้างขายของกินหน้าโรงเรียน// ลูกจ้างช่างทำงานกะดีกๆ สิ่งเหล่านี้ คือที่สิ่งที่ผมได้มาเช่น มนุษสัมพันธ์ เกราะเพชรที่เรียกว่า เเรงกดดันต่างๆนาๆ เเละการเเก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า
******เเต่ปัจจุบันตอนนี้ผมกำลังเรียนมหาลัย เรียนไม่ค่อยเก่งเเต่พอไปได้ใกล้จะจบเเล้วอีก1ปี เเน่นอนผมอาจจะด้อยเรื่องความรู้เพราะสมองได้เอาไปใช้งานเรื่องการเเก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าระหว่างทำงานทั้งสิ้น ซึ่งตอนนี้ผมที่เรียนมหาลัยโดนมาไม่เว้นสัปดาห์เพราะว่าเพื่อนร่วมห้องมักมองว่าผมด้อยทางด้านความรู้ในห้องเรียนเเละชอบลองภูมิผมอยู่บ่อยๆซึ่งเเน่นอนผมอาจเเพ้ในห้องเรียนเเต่ภูมิความรู้ที่ทำให้เอาชีวิตรอดนอกห้องเเน่นอนผมพอต่อกลอนได้ เเละสวนกลับได้ทันควันนั่นคือสิ่งผมภูมิใจเเม้มันจะเป็นสิ่งๆเล็กๆเเต่ทว่าสิ่งที่ทำให้ผมห่อเหี่ยวใจเเน่นอนครับคำว่า'' เพื่อน'' กันเเท้ๆ ทำไมถึงชอบดูถูกคน กันจังผมได้เเต่ครุ่นคิด เเละไอ้เกราะที่เรียกว่าภูมิต้านทางของผมกลับโดนเจาะเกราะโดยคำซ้ำเติมจากเพื่อนที่เรียนด้วยกัน ส่วนที่พอคบได้จาก 3โหลกว่า เหลือ 2-5 ชีวิตเองครับ โดยส่วนตัว ผมโดนมาสารพัดครับเเต่ทำไม เวลาเพื่อนล้มหรือด้อยกว่า พวกเขาจึงเลือกที่จะซ้ำเติมเเทนที่พวกเขาจะช่วยเพื่อนของเขาครับซึ่งตอนนี้ทำให้ผมมีเเนวคิดต่างๆเกิดขึ้นในใจว่าถ้าเรียน ปริญญาตรี เเล้วมาดูถูกคนอื่นหรือเพื่อน ผมคงไม่กล้าเรียกว่า จบ ปริญญาตรีหรอกครับ มันทำให้ มุมมองของผมกับมหาลัย(ในกลุ่มเพื่อน)เหมือนสิ่งที่เปลี่ยนตัวบุคลทั้งด้านดีเเละไม่ดี ส่วนที่ดี ก็ดีใจด้วยครับ ส่วนที่ไม่ดี ผมขอไม่เอ่ยถึง เพราะเหมือนมันได้ทำลายความรู้สึกดีๆของผมไปแล้วทั้งๆที่ตอนจบปวช. อยากเรียนมหาลัยเเทบใจขาดดิ้นเเต่ขาดทุนเเละทรัพย์
จนตอนนี้ผมได้เรียนมหาลัย ทำให้ผมมีความรู้สึก ละอายใจจริงๆว่าเพื่อนเเท้สมัยนี้มันหายากจังครับ บางทีใจเเลกใจ ก็ยังซ้ำเติมกันได้
(เพื่อน ปวช-ปวส.ผมล้วนเเต่เป็นคนที่จริงใจ รวมทั้งที่ทำงาน เวลามีปัญหาพวกนั้นมักจะให้คำปรึกษาเชิงอดทนอดกลั้น เเละผมไม่จำเป็นต้องกินสุรา-เสพบุรี่ต่างๆ เพื่อให้ไว้วางใจ ผมก็นั่งกินน้ำเปล่าจนจบงานเเละเวลาไปไหนก็เฮนั่นทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ เพราะมันเป็นสิ่งที่เยียวยาผมระหว่างการใช้ชีวิตในมหาลัยครับ )
สุดท้ายนี้ผมอยากจะฝากไว้ว่า ผมคนนึงเเล้วที่จะเลือกไม่ดูถูกผู้อื่นด้วยกริยาต่างๆ เพราะที่ผมโดนมาใช่ว่าผมต้องไปกระทำกับผู้อื่นต่อ เพื่อให้ตัวเองเหมือนผู้ยิ่งใหญ่
ขอจบการระบายในใจเเต่เพียงเท่านี้ เเละขอบพระคุณที่เสียสละเวลาตนเองมาอ่านกระทู้ระบายเเบบผิดๆถูกๆของผมครับ