หลายวันก่อนผมเพิ่งได้เรียกผู้จัดการร้านอาหารแห่งหนึ่งเรื่องพนักงานคนหนึ่งได้ยื่นลูกอมให้กับหลานผมที่อายุ 4 ขวบ ผมเหลือบไปเห็นพอดี เป็นลูกอมอะไรก็ไม่รู้ ที่ไม่มีจำหน่ายในท้องตลาด หน้าซองลูกอมพิมพ์เป็นตัวอักษรจีน ซึ่งผมไม่มีความมั่นใจเรื่องความปลอดภัยของอาหารเป็นอย่างมาก อีกอย่างผมไม่ต้องการให้หลานผมกินลูกอมที่มีน้ำตาล
ผมจึงขอเขียนกระทู้เตือนบุคคลอื่นที่ให้อาหารกับเด็กที่อายุต่ำกว่า 12 ปี ดังนี้
เด็กบางคนแพ้สารอาหารบางอย่าง เช่น นม แป้ง ผงชูรส เป็นต้น บางคนยังไม่มีความสามารถในการคายเม็ด เช่น กินลำไยที่แกะเปลือกเข้าไปทั้งลูกแล้วต้องคายเม็ดออกมา เด็กบางคนกินอาหารที่เม็ดแล้วกระโดดไปมา เสี่ยงต่อการไหลลงไปติดในระบบทางเดินหายใจ ฯลฯ
ผู้ปกครองของเด็กของแต่คนก็ไม่เหมือนกัน หลายคนไม่ชอบให้ลูกกินอาหารจากคนแปลกหน้า ไม่ชอบให้ลูกกินสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ ไม่ชอบให้ลูกกินของไม่สะอาด อาหารที่ไม่ปลอดภัยกับลูกตนเอง ฯลฯ
ดังนั้นวิธีที่ถูกต้องถ้าคุณนำอาหารให้เด็กคุณควรถามผู้ปกครองของเด็กคนนั้นๆว่าเด็กรับประทานได้มั้ย? มอบให้เด็กได้หรือไม่?
อย่าให้ยากินกับเด็ก โดยเฉพาะยาประจำโรคส่วนตัวของคุณ อาการปวดเหมือนกัน ไม่ใช่ว่ายาชนิดเดียวกันจะรักษาได้ทั้งสองคน คนๆนึงอาจเด็กกว่าต้องใช้ตัวยาที่น้อยกว่า คนๆนึงแพ้ยา/ดื้อยา ก็ต้องเปลี่ยนยาเป็นตัวอื่น
ยาทานที่เป็นยาสามัญก็เหมือนกัน อย่าให้เองเป็นอันขาด จนกว่าจะได้รับการอนุญาตจากผู้ปกครอง เพราะอะไรนั้นเหรอ ก็เพราะเหตุผลที่ผมเขียนมาข้างต้นนั้นแหล่ะ ก็มีคำถามมาว่า ถ้าติดต่อผู้ปกครองในเวลานั้นไม่ได้หล่ะ โทรไปผู้ปกครองก็ไม่รับสาย คำตอบคือก็พาไปห้องพยาบาลหรือสถานพยาบาลใกล้สุดที่นั้นสิครับ ให้หมอหรือผู้เชี่ยวชาญดำเนินการให้ดีกว่า
ทั้งหมดนี้สามารถรวมไปถึง คนชราที่เริ่มหลงๆลืมๆ คนที่สติไม่สมประกอบ คนที่มีปัญหาเรื่องระบบสมองด้วยนะครับ
หมายเหตุ : อาหารในกระทู้นี้ผมขอรวมถึงเครื่องดื่มด้วยนะครับ
แต่ถึงอย่างไรผมก็ขอขอบคุณพนักงานที่ส่งลูกอมให้ลูกผมนะครับ มีความประสงค์ดีแต่วิธีปฏิบัติไม่ถูกต้องครับ
ผมขอแถมอีกนิดสำหรับบุคคลอื่น รวมถึงการถ่ายรูปด้วยนะครับ ใครก็ไม่รู้ ยื่นมือถือมาที่รถเข็นเด็กแล้วถ่ายรูป เปิดแสงแฟลชอีกต่างหาก , บางคนเอามือมาลูบแก้มหลานผม มือสกปรกหรือป่าวก็ไม่รู้ บางคนก็หยิกแก้มหลานผม บางคนก็หอมแก้ม จุ๊บปาก, บางคนอุ้มน้องหมา เอาหน้าน้องหมายื่นเข้ามาดูหลานผมในรถเข็น ดีที่มันไม่กัดหน้าหลานผม อย่าปฏิบัติพฤติกรรมเหล่านี้ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้ปกครอง
ขอบคุณครับ
ถ้าคุณเป็นบุคคลอื่นอย่าให้อาหารกับเด็กอื่นที่อายุต่ำกว่า 12 ปี จนกว่าจะได้รับการอนุญาตจากผู้ปกครอง
ผมจึงขอเขียนกระทู้เตือนบุคคลอื่นที่ให้อาหารกับเด็กที่อายุต่ำกว่า 12 ปี ดังนี้
เด็กบางคนแพ้สารอาหารบางอย่าง เช่น นม แป้ง ผงชูรส เป็นต้น บางคนยังไม่มีความสามารถในการคายเม็ด เช่น กินลำไยที่แกะเปลือกเข้าไปทั้งลูกแล้วต้องคายเม็ดออกมา เด็กบางคนกินอาหารที่เม็ดแล้วกระโดดไปมา เสี่ยงต่อการไหลลงไปติดในระบบทางเดินหายใจ ฯลฯ
ผู้ปกครองของเด็กของแต่คนก็ไม่เหมือนกัน หลายคนไม่ชอบให้ลูกกินอาหารจากคนแปลกหน้า ไม่ชอบให้ลูกกินสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ ไม่ชอบให้ลูกกินของไม่สะอาด อาหารที่ไม่ปลอดภัยกับลูกตนเอง ฯลฯ
ดังนั้นวิธีที่ถูกต้องถ้าคุณนำอาหารให้เด็กคุณควรถามผู้ปกครองของเด็กคนนั้นๆว่าเด็กรับประทานได้มั้ย? มอบให้เด็กได้หรือไม่?
อย่าให้ยากินกับเด็ก โดยเฉพาะยาประจำโรคส่วนตัวของคุณ อาการปวดเหมือนกัน ไม่ใช่ว่ายาชนิดเดียวกันจะรักษาได้ทั้งสองคน คนๆนึงอาจเด็กกว่าต้องใช้ตัวยาที่น้อยกว่า คนๆนึงแพ้ยา/ดื้อยา ก็ต้องเปลี่ยนยาเป็นตัวอื่น
ยาทานที่เป็นยาสามัญก็เหมือนกัน อย่าให้เองเป็นอันขาด จนกว่าจะได้รับการอนุญาตจากผู้ปกครอง เพราะอะไรนั้นเหรอ ก็เพราะเหตุผลที่ผมเขียนมาข้างต้นนั้นแหล่ะ ก็มีคำถามมาว่า ถ้าติดต่อผู้ปกครองในเวลานั้นไม่ได้หล่ะ โทรไปผู้ปกครองก็ไม่รับสาย คำตอบคือก็พาไปห้องพยาบาลหรือสถานพยาบาลใกล้สุดที่นั้นสิครับ ให้หมอหรือผู้เชี่ยวชาญดำเนินการให้ดีกว่า
ทั้งหมดนี้สามารถรวมไปถึง คนชราที่เริ่มหลงๆลืมๆ คนที่สติไม่สมประกอบ คนที่มีปัญหาเรื่องระบบสมองด้วยนะครับ
หมายเหตุ : อาหารในกระทู้นี้ผมขอรวมถึงเครื่องดื่มด้วยนะครับ
แต่ถึงอย่างไรผมก็ขอขอบคุณพนักงานที่ส่งลูกอมให้ลูกผมนะครับ มีความประสงค์ดีแต่วิธีปฏิบัติไม่ถูกต้องครับ
ผมขอแถมอีกนิดสำหรับบุคคลอื่น รวมถึงการถ่ายรูปด้วยนะครับ ใครก็ไม่รู้ ยื่นมือถือมาที่รถเข็นเด็กแล้วถ่ายรูป เปิดแสงแฟลชอีกต่างหาก , บางคนเอามือมาลูบแก้มหลานผม มือสกปรกหรือป่าวก็ไม่รู้ บางคนก็หยิกแก้มหลานผม บางคนก็หอมแก้ม จุ๊บปาก, บางคนอุ้มน้องหมา เอาหน้าน้องหมายื่นเข้ามาดูหลานผมในรถเข็น ดีที่มันไม่กัดหน้าหลานผม อย่าปฏิบัติพฤติกรรมเหล่านี้ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้ปกครอง
ขอบคุณครับ