ทำไมประเทศเราชอบแก้ปัญหาไม่ตรงจุด - -' (การเรียนการศึกษา)

ออกตัวก่อนว่า ผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่สงสัยครับ ปัญหาในประเทศเราคับ มันไม่เคยแก้ได้ตรงจุดได้
(หรือว่าแก้ได้ก็ไม่รู้นะครับ ออกตัวก่อนว่าความรู้น้อยครับ ขออภัยไว้ก่อนครับ ตั้งกระทู้เพื่ออยากรู้คำตอบครับ)
พี่ๆ มีคำตอบว่าอย่างไรคอมเม้นเลยครับ

เริ่มกันเลยนะครับ
ปัญหาหลักๆที่เกิดขึ้นในตอนนี้(ความเหลื่อมล้ำ เศรษฐกิจ ฯลฯ)
ผมมองว่าครึ่งหนึ่งเกิดมาจากระบบ การศึกษาที่ล้มเหลวของประเทศเรา


บางทีคนแก้ปัญหาประเทศเราใช้ศัพท์คำเดียวกัน แต่คุยคนละความหมายก็มี เข้าใจนะ
ผลประโย..กับ...(อะไรก็แล้วแต่สถานการณ์) เพลียมาก
ประเทศเรามีปัญหาแก้ไม่ตกอย่างการศึกษา อย่างที่เรารู้กัน ว่าการศึกษาไทยด้อยกว่าประเทศอื่นลงทุกวัน
ผมรู้สึกว่า บางที่เราก็มุ่งเน้นแต่การสอบมาจนเกินไป ข้อสอบและความรู้ที่เราเรียน ส่วนใหญ่มันเป็นความรู้ที่ตายไปแล้วเป็นหลายร้อยปี
(ความรู้ที่ไม่สามารถพัฒนาได้อีกแล้ว)

ทำไมเราต้องเคร่งอยู่กับมันถึงมากมายครับ ทำไมเราไม่สร้างเด็กรุ่นใหม่ๆที่เน้นจิตใจเป็นหลักครับ
การพัฒนาทางอารมณ์ ความรับผิดชอบ และ ความคิดในการให้ ยังน้อยจากที่เห็นโดยรวมๆครับ
(คนเก่งของประเทศเราเก่งคือเก่งจริงๆ ไม่คือไม่เลย ก็เป็นแบบนี้ ถึงมีปัญหาเหลือมล้ำในสังคม)

เราเห็นๆกันอยู่ว่า เด็กในประเทศอื่นที่มีคุณภาพ เค้าเน้นที่ตอนเด็กๆให้คิดให้เล่นเต็มที่ ความคิดนอกกรอบแบบไม่หลุดกรอบ
ฝึกนิสัยรักการอ่านกันตั้งแต่เด็กตั้งแต่เริ่มอ่านได้ก้พยายามกันมาเพื่อให้ได้อ่าน จะเห็นหลายๆประเทศเค้ามีหนังสือพกติดตัวกันตลอดเวลาไปไหน
(ของเราพอคิดได้ก็ทำตามครับ แต่ขอโทษครับ ปรับมาใช้กับเด็กได้เร็วเกินไป และ โผล่มาก็ หนังสือ20-50เล่ม
เด็กบางคนไม่เคยอ่านหนักขนาดนี้เลยต้องมาเขียนส่ง ก็เขียนส่งๆไปมั่วๆ ให้จบ)
เค้ามีอ.ที่ใส่ใจกับนักเรียนมากๆ ดูแลเกือบทุกเรื่องเมื่อเด็กอยู่ในการปกครองหรือ นอก
เค้าถกกับอ.เรื่องความรู้ได้และ อ.จะให้คำตอบและบอกวิธีคิดของตัวเองให้ฟังด้วยว่าทำไมคิดแบบนี้ (บางประเทศนะครับบ)
และเมื่อถึงเวลาเรียน เค้าเรียนหนักจริง เรียนวิชาที่มีผลประโยชน์ต่อสายอาชีพที่ใช้จริงๆ
(เด็กเค้ารู้ตัวกันเร็วมาก เพระเด็กได้เห็นจริงๆว่าอาพีชนี้ทำงานยังไงเป็นแบบไหนตั้งแต่อายุน้อยๆ )
เค้ามีเงินเดือนเบี้ยเลี้ยงครูอาจารย์ที่สูงมาก คะแนนอันดับสูงๆในการเลือกมหาลัยคือ พวกครูอาจารย์
(บ้านเราเป็นหมอ แต่ก็ได้ผลนะ รพ.ประเทศเราเก่งๆมีเยอะนะ และแพงด้วยๆ เป็นเงาตามตัว
ก็แน่นอนละครับ ใครๆก็ต้องใช้เงินในการดำรงชีวิต เค้าจะเลือกอยู่ที่ดีๆ ผลตอบแทนสูงก็ไม่แปลก
"ของเค้าดีจริงนะปู่คนนึงอายุจะ90 นอนน็อคเดินไม่ได้ปากเบี่ยว 2-3อาทิตย์เดินได้พูดคล่อง " )

พูดง่ายๆ เค้าพัฒนาEQก่อน IQ และยอมรับความจริงกันได้แล้ว ว่า ประเทศเรานอนอยู่กับที่มาหลายสิบปีแล้ว
เลิกเอาความทรงจำในอดีตมาเปรียบเทียบได้แล้ว พวกเราเคยดีกว่าประเทศนี้ๆๆ
มองความเป็นจริงบ้างครับ ประเทศเราตามประเทศอื่นเค้าตั้งนานตั้งกี่สิบปีก็ไม่รู้แล้ว
รัฐบาลก็ตีกันไปๆมาๆ อย่างกับเด็กเล่นขายของ จะไม่ว่าเลยนะครับ ถ้ารู้จักพัฒนาประเทศจริงไม่ใช้ลอกๆ ทำๆ ไม่ติดตามผล สนุกละครับแบบนี้
ประเทศอื่นเค้าดูงานนี้ ครึ่งๆคือดูแล้วกลับมาวิจัยจริงๆจังๆ ของเราก็นะประกาศทีก็โวยกันที คิดอะไรก็ไม่รู้เหตุผลในการทำคือไร ทำแล้วได้อะไร วิจัยไหม แล้วมีติดตามผลไหม  หรือแค่คิดอย่างเดียวรึเปล่า(อุ้ยโทษๆ แมวพิม) (แล้วก็ดันๆไป จนเกิดขึ้นบ้างไม่เกิดบ้าง  เจริญละประเทศหนู)

การศึกษาไม่ได้พัฒนาจิตใจให้สูงขึ้นเลย ผมเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกว่าคำพูดนี้แทบใช้กับประเทศเราไม่ได้เลย เพราะการศึกษาเรา
คือการเรียนจากตำราแทบจะ100%แล้วครับ มันน้อยนะพัฒนาความคิดแล้วเด็กตามๆกันรู้เรื่องเนี่ย ที่คิดได้ก็จากพ่อแม่ส่วนใหญ่นะเท่าที่เห็น
(หรือคนให้ความอบอุ่นดูแล ที่ชี้นำในความคิดต่างๆ) ไม่มีคนแนะนำอย่างใกล้ชิดเนี่ยเดินผิดได้นะ


เรามีการสอบในวิชาที่เราไม่เคยเรียนแต่ต้องมาสอบวิชานี้ เพื่อเอาคะแนนไปยื่น
(GAT ไทย เนี่ยตัวดีเลย มันมีด้วยเหรอตอนเรียน แต่ชีวิตเด็กขึ้นอยู่กับมันอยู่ดี
คือ แม็คก็คิดนะ ข้อสอบแบบนี้คือการคิดตามคนออกข้อสอบ เราคนนะครับไม่ใช้สิ่งประดิษฐ์ที่เหมือนกันหมด
กรอบนะหัดตีให้มันน้อยหน่อย เปิดบ้างจะได้อะไรใหม่บ้าง สิ่งประดิษฐ์ใหม่จะได้เกิดง่ายยย)

เรามีการสอบมากมายและเราก็มีคนออกข้อสอบไม่เป็นด้วยๆ
(ทุกๆกรณี ต่างประเทศเค้าขอลาออกกันครับ เพราะสิ่งที่เค้าทำอยู่มันคืออนาคตของประเทศรุ่นถัดไป
ความผิดพลาดถือเป็นเรื่องรับไม่ได้นะครับ แต่ก็อย่างที่รู้ๆกัน "สนุกกันจังประเทศไทย" เฮ้ๆ )

เราปล่อยให้เป็นต่อไปอย่างนี้จะดีเหรอ คนมีเงินก็ดันตัวไปศึกษาต่างประเทศเค้าก็สบายเค้า เค้าได้มุมมองใหม่ๆการศึดษาที่ตรงจุด และเปิดโลกอะไรอีกมากมายในการใช้ชีวิต แต่คนที่เริ่มจากศูนย์ละทำไง อยู่ๆไปแบบนี้เหรอ "แล้วประเทศเราจะไปแข่งกับใครเค้าได้แบบนี้" เราแข่งที่คนทั้งประเทศนะไม่ใช้คนเก่งแค่คนสองคนมาสู้กันด้านสมอง

    ที่พูดมาถึงนี้ผม ก็แค่ต้องการให้คนเก่งและจิตใจที่ใช้ได้มาบริหารประเทศต่อๆไป
(ทำได้จริงคงหลังรุ่นลูกเราแล้วหละ นี้แทบจะเรียกว่าอุดมคติเลยนะ รู้ตัวดี
แต่จีน อเมริกา ทำกันได้เกินครึ่ง เค้ารักชาติเค้า ผลประโยชน์ของชาติมาก่อน คิดดูสิเราทำได้บ้างจะเป็นไง)

สุดท้ายเราก็กลับมาที่เรื่องเก่าๆของเรากัน เราพัฒนาจิตใจเด็กๆตั้งแต่อนุบาลกันรึยัง พัฒนากันจริงใน10-20ปีนี้ไม่ค่อยเห็นผลหรอก
เพราะประเทศเราไม่ได้กลายเป็น 0 เหมือนประเทศอื่นเค้า มันไม่ค่อยมีแรงจูงใจที่สูง
รึอยากมีโมเม้นแบบนั้นก็ได้นะปล่อยไปแบบนี้เดียวก็เป็น0เองแหละ เมื่อทรัพยากรประเทศหมด และทีนี้แหละประเทศลุกขึ้นยากแล้ว

อ่านมาถึงตอนนี้ก็ขอขอบคุณที่สละเวลา มานั่งอ่านๆที่เด็กคนนึงบ่นกับประเทศของตัวเอง ก็แค่เสียงหนึ่งที่อยากให้ใครหลายๆคนได้ยินและ แก้มันได้แล้วปัญหาเนี่ย จิตใจความคิดสำคัญมากจริงๆนะท่านๆ จะดีจะเลวก็วัดกันที่ตรงนี้ แล้ว การกระทำเป็นตัวตัดสิน

ผมบอกไม่ได้ ว่าสิ่งที่ผมคิดถูกไหม เพราะ ผมคิดเสมอว่าถูกผิด ก็แค่ เส้นที่คนเราตีกรอบจากความรู้สึกกลัว
แต่ก็ขอบคุณที่สละเวลาอ่านอีกครั้งครับ จะชมจะด่าจะบ่นอะไรก็แล้วแต่ขอขอบคุณที่คอมเม้นกันนะครับ