กระทู้นี้อาจยาวหน่อยนะคะ แต่อยากขอคำปรึกษาจริงๆค่ะ หาทางไปไม่เจอ
ตอนนี้จขกท.เลยวัยเบญจเพสมาแล้วค่ะ เรียกว่าเป็นผู้ใหญ่ก็คงจะถูก
ขอย้อนถึงประวัติคร่าวๆนะคะ
จขกท.เรียนจบมาจาก ม.รัฐอันดับต้นของประเทศ ด้วยเกรดเฉลี่ยค่อนข้างสูง จากคณะสายสังคม
ตอนนี้มีประสบการณ์ทำงานประมาณ 2 ปี
งานที่ทำไม่ตรงสายเลย เคยทำตรงสาย แต่ไม่ชอบ นึกย้อนไป "นี่เราเลือกคณะผิดใช่มั้ย" ตอนที่แอดเข้า เลือกแบบไม่ได้คิดอะไร พอจบมา เลยไม่มีอะไรให้คิดเลยค่ะ
เพื่อนๆในคณะของจขกท.ที่จบไปได้งานก็ค่อนข้างโอเค เงินเดือนก็ดี ส่วนของเราก็เรื่อยๆค่ะ ไม่หวือหวาอะไร นี่คงเป็นเหตุผลนึงค่ะที่ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคกับตัวเองเท่าไหร่
ถ้าจะว่ากันตามตรง เราเหมือนไม่มีความรู้อะไรติดตัวมาเลยค่ะ มันเหมือนตอกย้ำตัวเองเรื่อยๆกับความผิดพลาดในการเลือกคณะ
ที่ผ่านมาเราใข้ชีวิตเรื่อยๆ ไม่มีอะไร ไม่มีความฝัน ไม่มีอนาคต ชีวิตล่องลอย ทำงานแต่ละวัน"อย่างเต็มที่"ให้มันผ่านไป
ความสนใจมีมั้ย? มีค่ะ แต่ยังไม่สุด เพราะถ้าชอบจริงๆ เราคงต้องให้เวลากับมันมากกว่านี้ แต่เรายังหาสิ่งนั้นไม่เจอ
เราไม่รู้ว่าเราเก่งอะไร ทำอะไรได้ดี ที่เราทำทุกวันนี้ ทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร ถ้าบอกว่าเพื่อครอบครัว คนที่เรารัก มันก็ยังไม่ใช่ค่ะ (รู้สึกว่าตัวเองนิสัยไม่ดีเลย)
เราอยากเป็นอะไร อยากทำอะไร เรายังตอบตัวเองไม่ได้
เราทำได้หลายอย่าง แต่ส่วนใหญ่ทำเพราะอยากทำ ทำได้ไม่นานก็เบื่อ
ตอนนี้ plan ของเราคือการต่อ MBA เพราะดู general สุดแล้ว แต่พอกลับมาถามตัวเองว่า เราเรียนไปทำไม เราตอบไม่ถูก
- เรียนเพราะอยากเปลี่ยนสายงาน/ อัพเงินเดือน? ตรงนี้ก็ส่วนหนึ่ง แต่เราก็ไม่แน่ใจว่าความรู้มันจะพอให้เราเปลี่ยนสายงานไหม / เงินเดือนที่เค้าจะจ่ายมันคุ้มค่ากับสิ่งที่บริษัทจะได้จากเราหรือเปล่า / หรือแม้แต่คำถามสำคัญ"เราอยากทำงานอะไร", "เราทำอะไรได้บ้าง"
-เรียนเพื่อทำธุรกิจที่บ้าน ที่บ้านเรามีธุรกิจค่ะ ธุรกิจเล็กๆ ไม่ใหญ่โต รายได้พออยู่ได้ ไม่ลำบาก พ่อแม่ดูแลอยู่ค่ะ เราก็คิดอยากพัฒนา แต่ก็แค่คิดไม่เคยได้ทำอะไรจริงจัง
-เรียนมาเพื่อทำธุรกิจของตัวเอง? จริงๆเราอยากเป็นเจ้าของกิจการ มีดูๆไว้บ้าง แต่ไม่เคยขวนขยายหาความรู้อะไรเลย (อีกแล้ว)
เราเคยแอบคิดว่า ถ้าเอาเงินที่จะไปเรียนต่อมาลงทุนทำสิ่งที่เราอยากทำได้ก็คงดี แต่พ่อแม่ยังไม่เชื่อใจ ซึ่งก็คงไม่แปลก เพราะเรายังไม่เชื่อในตัวเองเลย และที่บ้านเราไม่ได้พร้อมที่จะมีเงิน support ทุกครั้งหากมันไม่เป็นอย่างที่เราคิด ตรงนี้เราเข้าใจดี
สงสาร เห็นใจ เหนื่อย รู้สึกแย่ที่ยังไม่สามารถเป็นที่พึ่งของใครได้...แม้แต่ตัวเอง เรามีเงินเก็บแสนน้อยนิด กับทรัพย์สินที่เป็นศูนย์ ที่พึ่งของเราคือพ่อและแม่ เห็นใจท่านนะ ที่เรายังเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักโตเสียที
คำถามอาจจะกว้าง แต่มันคงเป็นคำถามที่ตรงสุดที่สุดแล้วค่ะ "เราควรทำอย่างไร และเอายังไงกับชีวิตต่อดี"
ตอนนี้ทำงานประจำอยู่ค่ะ และมีแนวโน้มว่าจะเรียนต่อโทเพราะที่บ้านอยากให้ทำงานบริษัทต่อ จะได้มีอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก็ไม่ได้บังคับ
เราควรไปทางไหนดีคะ?อย่างน้อยเราก็อยากหาแรงบันดาลใจให้ตัวเอง เผื่อจะได้มีแรงฮึดกับเขาบ้าง แต่ตอนนี้มองไปทางไหนก็ยังว่างเปล่า
หลายอย่างเราก็พอรู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป แต่มันไม่มีแรงอะไรมากระตุ้นเราได้เลย จริงๆ
ขอบคุณทุกคนนะคะที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ (อาจมีเขียนวกไปวนมาบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ) และ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกๆคำแนะนำค่ะ
เมื่อฉัน...ขาดเป้าหมายและแรงบันดาลใจในชีวิต
ตอนนี้จขกท.เลยวัยเบญจเพสมาแล้วค่ะ เรียกว่าเป็นผู้ใหญ่ก็คงจะถูก
ขอย้อนถึงประวัติคร่าวๆนะคะ
จขกท.เรียนจบมาจาก ม.รัฐอันดับต้นของประเทศ ด้วยเกรดเฉลี่ยค่อนข้างสูง จากคณะสายสังคม
ตอนนี้มีประสบการณ์ทำงานประมาณ 2 ปี
งานที่ทำไม่ตรงสายเลย เคยทำตรงสาย แต่ไม่ชอบ นึกย้อนไป "นี่เราเลือกคณะผิดใช่มั้ย" ตอนที่แอดเข้า เลือกแบบไม่ได้คิดอะไร พอจบมา เลยไม่มีอะไรให้คิดเลยค่ะ
เพื่อนๆในคณะของจขกท.ที่จบไปได้งานก็ค่อนข้างโอเค เงินเดือนก็ดี ส่วนของเราก็เรื่อยๆค่ะ ไม่หวือหวาอะไร นี่คงเป็นเหตุผลนึงค่ะที่ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคกับตัวเองเท่าไหร่
ถ้าจะว่ากันตามตรง เราเหมือนไม่มีความรู้อะไรติดตัวมาเลยค่ะ มันเหมือนตอกย้ำตัวเองเรื่อยๆกับความผิดพลาดในการเลือกคณะ
ที่ผ่านมาเราใข้ชีวิตเรื่อยๆ ไม่มีอะไร ไม่มีความฝัน ไม่มีอนาคต ชีวิตล่องลอย ทำงานแต่ละวัน"อย่างเต็มที่"ให้มันผ่านไป
ความสนใจมีมั้ย? มีค่ะ แต่ยังไม่สุด เพราะถ้าชอบจริงๆ เราคงต้องให้เวลากับมันมากกว่านี้ แต่เรายังหาสิ่งนั้นไม่เจอ
เราไม่รู้ว่าเราเก่งอะไร ทำอะไรได้ดี ที่เราทำทุกวันนี้ ทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร ถ้าบอกว่าเพื่อครอบครัว คนที่เรารัก มันก็ยังไม่ใช่ค่ะ (รู้สึกว่าตัวเองนิสัยไม่ดีเลย)
เราอยากเป็นอะไร อยากทำอะไร เรายังตอบตัวเองไม่ได้
เราทำได้หลายอย่าง แต่ส่วนใหญ่ทำเพราะอยากทำ ทำได้ไม่นานก็เบื่อ
ตอนนี้ plan ของเราคือการต่อ MBA เพราะดู general สุดแล้ว แต่พอกลับมาถามตัวเองว่า เราเรียนไปทำไม เราตอบไม่ถูก
- เรียนเพราะอยากเปลี่ยนสายงาน/ อัพเงินเดือน? ตรงนี้ก็ส่วนหนึ่ง แต่เราก็ไม่แน่ใจว่าความรู้มันจะพอให้เราเปลี่ยนสายงานไหม / เงินเดือนที่เค้าจะจ่ายมันคุ้มค่ากับสิ่งที่บริษัทจะได้จากเราหรือเปล่า / หรือแม้แต่คำถามสำคัญ"เราอยากทำงานอะไร", "เราทำอะไรได้บ้าง"
-เรียนเพื่อทำธุรกิจที่บ้าน ที่บ้านเรามีธุรกิจค่ะ ธุรกิจเล็กๆ ไม่ใหญ่โต รายได้พออยู่ได้ ไม่ลำบาก พ่อแม่ดูแลอยู่ค่ะ เราก็คิดอยากพัฒนา แต่ก็แค่คิดไม่เคยได้ทำอะไรจริงจัง
-เรียนมาเพื่อทำธุรกิจของตัวเอง? จริงๆเราอยากเป็นเจ้าของกิจการ มีดูๆไว้บ้าง แต่ไม่เคยขวนขยายหาความรู้อะไรเลย (อีกแล้ว)
เราเคยแอบคิดว่า ถ้าเอาเงินที่จะไปเรียนต่อมาลงทุนทำสิ่งที่เราอยากทำได้ก็คงดี แต่พ่อแม่ยังไม่เชื่อใจ ซึ่งก็คงไม่แปลก เพราะเรายังไม่เชื่อในตัวเองเลย และที่บ้านเราไม่ได้พร้อมที่จะมีเงิน support ทุกครั้งหากมันไม่เป็นอย่างที่เราคิด ตรงนี้เราเข้าใจดี
สงสาร เห็นใจ เหนื่อย รู้สึกแย่ที่ยังไม่สามารถเป็นที่พึ่งของใครได้...แม้แต่ตัวเอง เรามีเงินเก็บแสนน้อยนิด กับทรัพย์สินที่เป็นศูนย์ ที่พึ่งของเราคือพ่อและแม่ เห็นใจท่านนะ ที่เรายังเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักโตเสียที
คำถามอาจจะกว้าง แต่มันคงเป็นคำถามที่ตรงสุดที่สุดแล้วค่ะ "เราควรทำอย่างไร และเอายังไงกับชีวิตต่อดี"
ตอนนี้ทำงานประจำอยู่ค่ะ และมีแนวโน้มว่าจะเรียนต่อโทเพราะที่บ้านอยากให้ทำงานบริษัทต่อ จะได้มีอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก็ไม่ได้บังคับ
เราควรไปทางไหนดีคะ?อย่างน้อยเราก็อยากหาแรงบันดาลใจให้ตัวเอง เผื่อจะได้มีแรงฮึดกับเขาบ้าง แต่ตอนนี้มองไปทางไหนก็ยังว่างเปล่า
หลายอย่างเราก็พอรู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป แต่มันไม่มีแรงอะไรมากระตุ้นเราได้เลย จริงๆ
ขอบคุณทุกคนนะคะที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ (อาจมีเขียนวกไปวนมาบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ) และ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกๆคำแนะนำค่ะ