สวัสดีครับทุกๆท่าน หลังจากที่ผมตัดสินใจอยู๋นานว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีหรือไม่ ในที่สุดก็ลงเอยที่ "เอาวะ ไม่ลองไม่รู้" เพราะเรื่องที่ผมจะเล่ามันออกจะเป็นเรื่องที่ไร้สาระในการจะตามหาใครสักคนที่แม้แต่ตัวผมเองก็ไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยสักครั้ง
เรื่องมันเริ่มที่ตอนที่ปิดเทอมตอนช่วง ม.2 ครับ (ตอนนี้ตัวผมนั้นเป็น นศ. ชั้นปี่ที่ 3 ครับ) ตามประสาเด็กผู้ชายครับ ไม่ออกไปเล่นกับเพื่อนก็หมกตัวอยู๋ในห้องครับ ซึ่งผมเป็นประเภทหลังครับ ในช่วงนั้นกำลังมีการ์ดเกมชนิดหนึ่งที่ดังมากๆ (ปัจจุบันก็คาดว่าน่าจะดังอยู๋) ถ้าใครอยู่ในช่วงนั้นน่าจะรู้จักกันทุกคนครับ มันคือ ยูกิโอ การ์ดเกมครับ (ปัจจุบันก็คาดว่าน่าจะดังอยู๋) ในสมัยนั้นจำได้ว่าว่างทีไรเป็นอันต้องหยิบขึ้นมาเล่นกับเพื่อนๆเสมอเลยครับ พอเข้าสู่ช่วงปิดเทอม
ม. 2 ขึ้น ม. 3 ซึ่งครั้นจะให้หาเพื่อนเล่นการ์ดด้วยในช่วงปิดเทอมนี่ช่างเป็นอะไรที่ยากจริงๆ ทางออกเดียวสำหรับเด็กติดการ์ด (เรียกซะเหมือนเด็กติดเกมเลย ฮ่าๆ) คือการหาเกมเล่นครับ และนี่แหละครับที่เป็นจุดเริ่มต้นของ มิตรภาพของเหล่าพี่ๆ น้องๆ มากมาย ที่ผมเองไม่มีวันลืม
นอกเรื่องซะเยอะต่อครับต่อ การที่จะหาเกมการ์ดเล่นทางเดียวที่นึกออกในตอนนั้นคือ google ครับ จำไม่ได้ละว่าเซิจว่าอะไรแต่ในที่สุดผมก็ได้เว็บบอร์ดเว็บหนึ่งมาครับ เป็นเว็บบอร์ดที่รวบรวมเหล่าคนบ้าการ์ดเอาไว้ด้วยกัน ในบอร์ดนี้ก็จะมีทั้ง ข้อมูล การ์ตูน กฎการเล่น และสื่งที่ผมต้องการครับ มันคือเกม ซึ่งเราจะแลนมันผ่าน โปรแกรมที่มีชื่อว่า Hamachi ต้องเข้าใจก่อนะครับว่า่วงนั้นมันเป็นยุคที่ยังไม่มีเฟสให้เล่น ไม่มีไลน์ ไม่มีอินสตาแกรม ไม่มีทวิส (หรือมีแต่ผมตามข่าวไม่ทันก็ไม่ร็ ฮ่าๆ) จะมีก็แต่ MSN ครับ ซึ่งไอ้เจ้า hamachi ที่ว่าเอาไว้แลนกันเนี่ยมันสามารถแชทกันได้ด้วยครับมันทำให้ผมได้รู้จักหญิงสาวคนหนึ่ง เริ่มแรกก็เล่นเกมด้วยกันธรรมดา พอดีว่าเราเล่นเด็คที่เป็นธาตุเดียวกันพอดี และรู้สึกถูกชะตา (อันนี้ผมรู้สึกคนเดียวรึป่าวก็ไม่รู้ ฮ่าๆ) จึงได้เริ่มพูดคุยกัน เรื่องราวที่สนทนาหนะหรอครับ ขอสารภาพตามตรงครับจำไม่ได้เลย (มันตั้ง 6 ปีแล้วใครจะจำได้ T T) รู้แต่ว่าเราคุยกันทุกวัน จนน้องสาวของผมชอบล้อผมว่าบ้า นั่งยิ้มอยู๋หน้าคอมคนเดียว (ไม่รู้สึกตัวจริงๆครับ จนกระทั่งน้องสาวทักค่อยรู้ว่า เออ นี่ตูยิ้มอยู่นี่หว่า) สิ่งที่ผมพอจะจำได้เกี่ยวกับตัวเธอคือเธอชื่อ มาย ครับ น่าจะเป็นรุ่นพี่ผมหนึ่งปี ซึ่งเธอเรียกผมว่าอะไรนั่นจำไม่ได้ครับ T T และเคยเล่น pangya กับ getamped กับเธอด้วยครับ (จำได้ว่าใน getamped เธอใช้หนังสือเวทย์) แต่สื่งที่จำได้มากที่สุดคือ ช่วงกลางดึกวันหนึ่ง เราก็คุยกันตามปกติ และแล้วเธอก็เริ่มเล่าประสบการณ์สิ่งลี้ลับครับ พัดลมที่ไม่เสียบปลั๊กของเธอเคยเปิดขึ้นเอง เธอจึงรีบวิ่งไปหยิบคัมภีร์ไบเบิลมากอดไว้แน่น (มันทำให้ผมรู้ได้ว่าเธอนับถือคริส) มันก็เรื่องผีทั่วไปหนิหว่าทำไมผมถึงจำได้หละ เพราะหลังจากนี้แหละที่ผมได้ตัดสินใจที่ทำให้ผมผิดพลาดไปตลอดกาล
หลังจากที่เธอเล่าเส็รจเธอก็ถามผมขึ้นมาว่ามีเบอรโทรศัพท์ไหม มีอีกเยอะเลยที่เธอจะเล่า ความรู้สึกผมในตอนนั้นมันเหมือนถูกสตั้นให้หยุดนิ่ง ใจเต้นรัวมากๆ และไม่ทราบว่าความรู้สึกนี้คืออะไร (ตื่นเต้นมั้ง ฮ่าๆๆ) ด้วยความที่ผมอายในตอนนั้นยังไม่ทันได้มีโทรศัพทด้วยซ้ำ จะเอาเบอร์ที่ไหนให้หละเนี่ย เลยบอกเธอไปว่า "ไม่เป็นไรครับ " (โถ่เอ้ยทำไมตูโง่อย่างนี้วะเนี่ยยยยย ให้เบอรบ้านไปก็ได้ T T) จำได้ว่าหลังจากนั้นไม่นานเธอก็หายไปเลย เพราะช่วงหลังๆเธอมักจะบ่นว่ากำลังจะสอบเข้า ม.4 อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอไม่มีเวลาก็ได้ ทำให้ผมไม่ได้คุยกับเธออีกเลยครับ
ผ่านไป 6 ปี ช่วงนี้เรียนเครียดๆ ผมเลยมานั่งนึกย้อมมองอดีตของตัวเอง และพอนึกเรื่องนี้ได้เท่านั้นแหละ ความรู้สึกเวลายิ้มหน้าคอมในตอนนั้น ช่วงเวลาดีๆของมิตรภาพที่เว็บบอร์ดแห่งนั้นมันช่างมีความสุขจริงๆ
ที่ผมตัดสินใจโพสก็เพราะผมอยากพูดคุยกับเธออีกครั้ง อยากถามถึงหลังจากนั้นหายไปไหน 6ปีที่ผ่านเป็นอย่างไรบ้าง
ขอบคุณทุกๆท่านที่คอยอ่านจนจบ ขอบพระคุณมากครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับท่านที่รู้จักเธอ
ปล. สิ่งที่ผมพอจะจำได้อีกเรื่องคือ เธอเคยพกมีดปลอกผลไม้ไปโรงเรียนด้วยครับ เอาไว้กันโรคจิตมั้ง แล้วเธอก็เคยโดนเรียกขึ้นห้องปกครองเพราะเรื่องนี้ด้วย พอผมได้ฟัง ผมก็ตอบไปว่า "โหขนาดนั้นเลย" เธอก็เลยตอบกลับมาว่า "พูดจริงนะ ไม่เชื่อถามเพื่อนเลย" ซึ่งเรื่องราวมันไม่ค่อยประติดประต่อกับเรื่องที่ผมเล่าผมเลยแปะไว้ตรงนี้ละกัน เผื่อเธอจะจำได้
ปล2. พึ่งเคยสมัครสมาชิกครั้งแรกครับ ขออภัยล่วงหน้าหากมีข้อผิดพลาดในการตั้งกระทู้
ตามหาผู้หญิงที่เคยคุยกันเมื่อ 6 ปีก่อนครับ
เรื่องมันเริ่มที่ตอนที่ปิดเทอมตอนช่วง ม.2 ครับ (ตอนนี้ตัวผมนั้นเป็น นศ. ชั้นปี่ที่ 3 ครับ) ตามประสาเด็กผู้ชายครับ ไม่ออกไปเล่นกับเพื่อนก็หมกตัวอยู๋ในห้องครับ ซึ่งผมเป็นประเภทหลังครับ ในช่วงนั้นกำลังมีการ์ดเกมชนิดหนึ่งที่ดังมากๆ (ปัจจุบันก็คาดว่าน่าจะดังอยู๋) ถ้าใครอยู่ในช่วงนั้นน่าจะรู้จักกันทุกคนครับ มันคือ ยูกิโอ การ์ดเกมครับ (ปัจจุบันก็คาดว่าน่าจะดังอยู๋) ในสมัยนั้นจำได้ว่าว่างทีไรเป็นอันต้องหยิบขึ้นมาเล่นกับเพื่อนๆเสมอเลยครับ พอเข้าสู่ช่วงปิดเทอม
ม. 2 ขึ้น ม. 3 ซึ่งครั้นจะให้หาเพื่อนเล่นการ์ดด้วยในช่วงปิดเทอมนี่ช่างเป็นอะไรที่ยากจริงๆ ทางออกเดียวสำหรับเด็กติดการ์ด (เรียกซะเหมือนเด็กติดเกมเลย ฮ่าๆ) คือการหาเกมเล่นครับ และนี่แหละครับที่เป็นจุดเริ่มต้นของ มิตรภาพของเหล่าพี่ๆ น้องๆ มากมาย ที่ผมเองไม่มีวันลืม
นอกเรื่องซะเยอะต่อครับต่อ การที่จะหาเกมการ์ดเล่นทางเดียวที่นึกออกในตอนนั้นคือ google ครับ จำไม่ได้ละว่าเซิจว่าอะไรแต่ในที่สุดผมก็ได้เว็บบอร์ดเว็บหนึ่งมาครับ เป็นเว็บบอร์ดที่รวบรวมเหล่าคนบ้าการ์ดเอาไว้ด้วยกัน ในบอร์ดนี้ก็จะมีทั้ง ข้อมูล การ์ตูน กฎการเล่น และสื่งที่ผมต้องการครับ มันคือเกม ซึ่งเราจะแลนมันผ่าน โปรแกรมที่มีชื่อว่า Hamachi ต้องเข้าใจก่อนะครับว่า่วงนั้นมันเป็นยุคที่ยังไม่มีเฟสให้เล่น ไม่มีไลน์ ไม่มีอินสตาแกรม ไม่มีทวิส (หรือมีแต่ผมตามข่าวไม่ทันก็ไม่ร็ ฮ่าๆ) จะมีก็แต่ MSN ครับ ซึ่งไอ้เจ้า hamachi ที่ว่าเอาไว้แลนกันเนี่ยมันสามารถแชทกันได้ด้วยครับมันทำให้ผมได้รู้จักหญิงสาวคนหนึ่ง เริ่มแรกก็เล่นเกมด้วยกันธรรมดา พอดีว่าเราเล่นเด็คที่เป็นธาตุเดียวกันพอดี และรู้สึกถูกชะตา (อันนี้ผมรู้สึกคนเดียวรึป่าวก็ไม่รู้ ฮ่าๆ) จึงได้เริ่มพูดคุยกัน เรื่องราวที่สนทนาหนะหรอครับ ขอสารภาพตามตรงครับจำไม่ได้เลย (มันตั้ง 6 ปีแล้วใครจะจำได้ T T) รู้แต่ว่าเราคุยกันทุกวัน จนน้องสาวของผมชอบล้อผมว่าบ้า นั่งยิ้มอยู๋หน้าคอมคนเดียว (ไม่รู้สึกตัวจริงๆครับ จนกระทั่งน้องสาวทักค่อยรู้ว่า เออ นี่ตูยิ้มอยู่นี่หว่า) สิ่งที่ผมพอจะจำได้เกี่ยวกับตัวเธอคือเธอชื่อ มาย ครับ น่าจะเป็นรุ่นพี่ผมหนึ่งปี ซึ่งเธอเรียกผมว่าอะไรนั่นจำไม่ได้ครับ T T และเคยเล่น pangya กับ getamped กับเธอด้วยครับ (จำได้ว่าใน getamped เธอใช้หนังสือเวทย์) แต่สื่งที่จำได้มากที่สุดคือ ช่วงกลางดึกวันหนึ่ง เราก็คุยกันตามปกติ และแล้วเธอก็เริ่มเล่าประสบการณ์สิ่งลี้ลับครับ พัดลมที่ไม่เสียบปลั๊กของเธอเคยเปิดขึ้นเอง เธอจึงรีบวิ่งไปหยิบคัมภีร์ไบเบิลมากอดไว้แน่น (มันทำให้ผมรู้ได้ว่าเธอนับถือคริส) มันก็เรื่องผีทั่วไปหนิหว่าทำไมผมถึงจำได้หละ เพราะหลังจากนี้แหละที่ผมได้ตัดสินใจที่ทำให้ผมผิดพลาดไปตลอดกาล
หลังจากที่เธอเล่าเส็รจเธอก็ถามผมขึ้นมาว่ามีเบอรโทรศัพท์ไหม มีอีกเยอะเลยที่เธอจะเล่า ความรู้สึกผมในตอนนั้นมันเหมือนถูกสตั้นให้หยุดนิ่ง ใจเต้นรัวมากๆ และไม่ทราบว่าความรู้สึกนี้คืออะไร (ตื่นเต้นมั้ง ฮ่าๆๆ) ด้วยความที่ผมอายในตอนนั้นยังไม่ทันได้มีโทรศัพทด้วยซ้ำ จะเอาเบอร์ที่ไหนให้หละเนี่ย เลยบอกเธอไปว่า "ไม่เป็นไรครับ " (โถ่เอ้ยทำไมตูโง่อย่างนี้วะเนี่ยยยยย ให้เบอรบ้านไปก็ได้ T T) จำได้ว่าหลังจากนั้นไม่นานเธอก็หายไปเลย เพราะช่วงหลังๆเธอมักจะบ่นว่ากำลังจะสอบเข้า ม.4 อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอไม่มีเวลาก็ได้ ทำให้ผมไม่ได้คุยกับเธออีกเลยครับ
ผ่านไป 6 ปี ช่วงนี้เรียนเครียดๆ ผมเลยมานั่งนึกย้อมมองอดีตของตัวเอง และพอนึกเรื่องนี้ได้เท่านั้นแหละ ความรู้สึกเวลายิ้มหน้าคอมในตอนนั้น ช่วงเวลาดีๆของมิตรภาพที่เว็บบอร์ดแห่งนั้นมันช่างมีความสุขจริงๆ
ที่ผมตัดสินใจโพสก็เพราะผมอยากพูดคุยกับเธออีกครั้ง อยากถามถึงหลังจากนั้นหายไปไหน 6ปีที่ผ่านเป็นอย่างไรบ้าง
ขอบคุณทุกๆท่านที่คอยอ่านจนจบ ขอบพระคุณมากครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับท่านที่รู้จักเธอ
ปล. สิ่งที่ผมพอจะจำได้อีกเรื่องคือ เธอเคยพกมีดปลอกผลไม้ไปโรงเรียนด้วยครับ เอาไว้กันโรคจิตมั้ง แล้วเธอก็เคยโดนเรียกขึ้นห้องปกครองเพราะเรื่องนี้ด้วย พอผมได้ฟัง ผมก็ตอบไปว่า "โหขนาดนั้นเลย" เธอก็เลยตอบกลับมาว่า "พูดจริงนะ ไม่เชื่อถามเพื่อนเลย" ซึ่งเรื่องราวมันไม่ค่อยประติดประต่อกับเรื่องที่ผมเล่าผมเลยแปะไว้ตรงนี้ละกัน เผื่อเธอจะจำได้
ปล2. พึ่งเคยสมัครสมาชิกครั้งแรกครับ ขออภัยล่วงหน้าหากมีข้อผิดพลาดในการตั้งกระทู้