จากที่ไม่ชอบ....ก็กลายเป็นใช่ ♥

เรื่องมันเริ่มจากช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้สอบกลางภาค ตอนนั้นเราเรียนอยู่ ม.2 ค่ะ เราก็ไปเรียนพิเศษตามปกติแต่บังเอิญวันนั้น เกิดอยากไปเรียนรอบเช้าซะงั้นเพราะปกติตัวเองเรียนรอบบ่าย แล้วคือไม่มีเพื่อนไปเรียนรอบเช้าเลยส่วนมากก็เรียนรอบบ่ายกัน เราก็เลยนั่งหลังห้องคนเดียว คนเดียวจริงๆนะ เพราะรอบเช้าคนเรียนน้อยมาก แล้วข้างหน้าเรามันว่างอยู่สองแถวแล้วรู้สึกว่ากลุ่มข้างหน้ามีประมาณสี่ห้าคนมีทั้งทอมและผญ.หันมาข้างหลังบ่อยมาก ไอ้เราก็เป็นมนุษย์ขี้มโนไง 555555555 แล้วคือไม่ได้มองคนเดียวนะ มองทั้งกลุ่มอ่ะ  แล้วเราไม่ใช่คนน่ารักไง ก็เด็ก ม.ต้นทั่วไปอ่ะ ผมสั้น ผิวคล้ำหน่อยๆ มั้ง 5555555 ไอ้เราก็คิดในใจจะมองไรนักหนาฟะ !!! ไม่น่ามารอบเช้าเลยตรู วันนั้นคือไม่เป็นอันเรียนทั้งคาบเพราะสายตาทั้งหลายหันมาเป็นระยะระยะ มันเลยเกิดความรู้สึกไม่ชอบขึ้นมาในใจ

     พอผ่านช่วงสอบสมรภูมิแห่งสายตาการกดดันมาแล้วครึ่งเทอมชีวิตกลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง จนถึงช่วงใกล้สอบ อีกแล้ววว ครั้งนี้ก็เหมือนเดิม อยากไปเรียนรอบเช้าอีกละ แล้วคือลืมไปเลยไงว่าเรามีอคติก็พวกรอบเช้าอยู่ พอไปเรียนก็เหมือนเดิมค่ะ ทุกสายตาของกลุ่มนั้นหันมาข้างหลัง ก็เข้าใจว่าอาจจะมองผ่านเราไป มองหาคนที่เข้ามาไรงี้ แต่คือมันไม่มีคนเดินผ่านไปผ่านมาไง แล้วจะหันมาข้างหลังกันทำไมบ่อยๆ คือตรูไม่เป็นอันจะเรียนว้อยยยยยยย เข้าใจม้ายยยยว่าเป็นมนุษย์ขี้มโน เกลียดเลยทีนี้ หลายคงคิดว่าแล้วจะไปสนใจทำไมฟะ ! -*- เออนั่นดิ จะสนใจทำไม #อ้าวอินี่ -.-

    พอไป รร. ปกติไม่เคยเจอนะกลุ่มนี้ แต่เหมือนฟ้าช่างกลั่นแกล้งชะนีน้อยตัวดำๆ ให้พบกับคนที่เกลียด ถ้าแค่ระหว่างการเปลี่ยนคาบเรียนบางคาบก็พอรับได้ แต่นี่ !! ทั้งวันจ้าาาาาา แล้วเจอทุกวัน เวลาเพื่อนเราเห็นหน้าเรานี่แบบ ไงเจอเพื่อนรักหรอ แล้วทำหน้าล้อๆ เราก็แบบเพื่อนรักบ้านอึงหรอ หัวเราะชอบใจกันใหญ่ ช่างเป็นเพื่อนที่น่ารักกันซะจริ้งงงงงงง -*- แล้วบังเอิญคนที่เราเกลียดแบบเกลียดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ดันป็นทอมเพื่อนมันก็แซวกัน ระวังนะเกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น นี่ก็คิดในใจไม่มีทางอ่ะ แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ใช่สเปคพวกทอมอยู่แล้ว ยิ่งไม่มีทางใหญ่เลย

    จุดพีคมันอยู่ตรงเนนนนนนนนน้ !!!! ในเมื่อเจอมันทุกวันทั้งวันงี้ แล้วมันมีวันนึงแบบไม่เห็นอ่ะ ไม่เห็นเลยยยยย ปกติก็ควรจะดีใจป่ะ แต่ในทางกลับกัน มันดันมีคำถามในใจมากมายก่ายกองเป็นยองใย #เยอะไป -0- ทำไมไม่เห็น เป็นไรป่าววะ หายไปไหน บลาบลาาาาา......... แล้วกลายเป็นว่ามองหาทุกคาบ จนตอนพักเที่ยงเพื่อนสนิทเราถาม เป็นไรป่ะ มองหาเพื่อนรักหรอ ที่น่าตบคือมันทำหน้าได้กวนทรีนมากกกกกกกก เป็นทอมที่น่าตบมากกกกกบอกเลอ -*- เราก็สวนกลับประมาณว่า บ้า มองหาอะไรกินต่างหาก ก็รู้แหละว่ามันไม่เชื่อหรอกเพราะปฏิกิริยาของมันคือ ทำหน้ากวนทรีนตามสไตล์มัน -*- ข้ามเรื่องเพื่อนที่แสนจะน่าร้ากกกกกคนนี้ไปเหอะ 5555555555555555555 แล้วก็นั่งเหม่อมันท้างงงงงงวัน เป็นเอามาก = = แต่ก็คิดในใจว่าจะถามหาทำไมวะ ไม่เจอก็ดีแล้วหนิ เถียงกับตัวเองในใจท้างงงงวัน #เป็นเอามากนะหล่อน -.-

    วันต่อมาก็มา รร. ตามปกติแต่ดันเห็นคนนั้น ตั้งแต่เช้า แล้วดันเผลอยิ้มออกมา มีมารขัดขึ้นในใจว่า เกลียดเขาไม่ใช่หรอ ยิ้มทำไม -.- เอออออนั่นดิยิ้มไมว้าาาาาา เฮ้ยยยหรือจะชอบจริงๆ พอไปเล่าให้เพื่อนฟัง มันยิ่งตอกย้ำความจริงว่า ชอบเขาแล้วแหละ เลิกฟอร์มได้ละ ชอบก็บอกดิ้ จะปิดเทอมแล้วนะเว้ยยย ไม่ได้เจอเกือบสองเดือนเลยนะเว้ยยยยย แซวกันทั้งวันเลยทีนี้ ขอบใจนะเพื่อน


#เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ