เราอยากมาแบ่งปันประสบการณ์ของเราอะ ไม่เหมาะสมยังไงก็ขอโทษด้วยนะ.
เราอะเป็นคริสต์ตั้งแต่เกิด ตอนเด็กเราก็เฉยๆนะคนอื่นเค้าบอกให้เชื่อเราก็เชื่อ แต่พอโตมานิดนึงอะเราก็มาคิดว่าเราอะถูกบังคับมากไปละ ต้องทำนู่นทำนี่เต็มไปหมด แล้วก็ต้องเรียนคำสอน อะแล้วเราก็รู้สึกว่าเรื่องที่เราเรียนอะมันไม่สมเหตุสมผล ก็เลยเลือกที่จะหันหลังให้ แล้วก้ทำตัวเรื่อยๆของเราไป ตอนนั้นเราคิดว่า ก็แค่ไม่ทำผิดก็พอ แต่ช่วงมอปลายอะเราโคตรสับสนเลยแบบ แล้วเราก็ไม่กล้าพึ่งใครเลยเพราะว่าเพื่อนมันก็รุ่นเดียวกันก็สับสนพอกันอะ แล้วก็ถ้าบอกคนที่บ้านก็กลัวที่บ้านเป็นห่วง ตอนแรกเราก็เลือกที่จะสวดก่อน เหมือนให้พระช่วยตัดสินใจ แล้วเราก็ไปคุยกับเพื่อนเราอะ คือคนนี้ศรัทธามากก เราก็แบบคิดว่าอะไรทำให้เค้าศรัทธาขนาดนี้ แล้วเพื่อนเราก็เป็นคนตลกอะเลยชอบคุยด้วย (ที่บ้านเราคือจะยังไงก็ได้อะไม่เคร่ง) แบบแล้วเราก็ลองกลับเข้าโบสถ์ดู แบบเข้าแล้วเราก็รู้สึกดีขึ้นนะ เหมือนความเครียดมันหายไประยะนึงอะ (เพื่อนเราบอกว่าคล้ายๆเสพยานะ555) คือก็ยอมรับว่าก็เป็นคนที่ถ้าชีวิตไม่มีปัญหาจะไม่กลับเข้าวัดแน่ และเราก็ไปเจอคนที่โบสถ์อะเค้าดูน่ารักดีเราก็เลยติดตามเค้า แล้วเราก็แบบเหมือนไปเจอ pope report น่าจะมาจากเค้านะ เราก็อ่านๆดูอะเกี่ยวกับโป๊ป คือเราอ่านแล้วเราก็รู้สึกดีกับโป๊ปฟรังซิสมากอะ ท่านดูเป็นคนที่ใจดีหัวสมัยใหม่มีเมตตา อะไรแบบนี้ ทำให้เรารู้สึกอยากกลับมาเชื่ออีกครั้ง เลยแบบลองศึกษาด้วยตัวเอง ก็ลองหาไปเรื่อยๆดูอะ ในเน็ตแล้วก็หนังสือที่บ้าน มุมมองของคนต่างศาสนาด้วย55 จริงบ้างมั่วบ้าง เราก็ยังรู้สึกว่าเอ่อมันก็ยังไม่ค่อยเมคเซนส์อยู่ดีอะ แต่เราชอบอะไรพวกนี้อยู่แล้วไง ประวัติศาสตร์กฏหมายความเชื่ออะ แล้วเราก็ติดตามพวกของคริสเตียนด้วยอะ แต่ใจเราก็รู้สึกเชื่อขึ้นมาเรื่อยๆอยู่แล้วอะ แต่เชื่อในแบบของเราอะ เอาตามจริงนะ คือตอนนี้เราไม่เชื่อพวกหนังสือหรืออะไรเลยอะ แบบก็แค่อ้างอิงได้บ้าง เพราะมันแปลมาหลายภาษาไงแล้วก็นานมากแล้ว อาจมีการดัดแปลง เราก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก และอีกหลายๆเรื่องที่เขียนขึ้มมาอะเหมือนเป็นกฏหมายอะ เลยต้องเด็ดขาด พระเจ้าเลยอาจดูใจร้าย แต่วันนี้มันผ่านมานานแล้ว วันนี้ของเราอะคือพระเจ้าเป็นพ่อของเราเป็นบิดาผู้ใจดี ที่เราหนีหายหันหลังให้พ่อมานาน แต่พอเราจะกลับมาพ่อยังกอดเราเอาไว้อะ กฏอะไรมันก็ไม่สำคัญนอกจากเรารู้ว่าเรารัก เรารู้ดีว่าเราเป็นคนที่บกพร่องนะ แต่ตอนนี้เราก็พยามทำตัวเป็นคนดีมากกว่าเมื่อก่อนอะ แล้วเหมือนตอนนี้เราใช้ชีวิตไม่ว่างเปล่าแล้วอะ เพราะแบบทำอะไรหลายๆอย่างก็ถือว่าทำเพื่อพระองค์ละกัน.
ยาวโนะ5555
อยากแบ่งปันเฉยๆ
อย่ารำคาญกันนะจุ๊บๆ
ประโยคบอกเล่าของคนที่กลับมาเชื่อในพระเจ้า:-D
เราอะเป็นคริสต์ตั้งแต่เกิด ตอนเด็กเราก็เฉยๆนะคนอื่นเค้าบอกให้เชื่อเราก็เชื่อ แต่พอโตมานิดนึงอะเราก็มาคิดว่าเราอะถูกบังคับมากไปละ ต้องทำนู่นทำนี่เต็มไปหมด แล้วก็ต้องเรียนคำสอน อะแล้วเราก็รู้สึกว่าเรื่องที่เราเรียนอะมันไม่สมเหตุสมผล ก็เลยเลือกที่จะหันหลังให้ แล้วก้ทำตัวเรื่อยๆของเราไป ตอนนั้นเราคิดว่า ก็แค่ไม่ทำผิดก็พอ แต่ช่วงมอปลายอะเราโคตรสับสนเลยแบบ แล้วเราก็ไม่กล้าพึ่งใครเลยเพราะว่าเพื่อนมันก็รุ่นเดียวกันก็สับสนพอกันอะ แล้วก็ถ้าบอกคนที่บ้านก็กลัวที่บ้านเป็นห่วง ตอนแรกเราก็เลือกที่จะสวดก่อน เหมือนให้พระช่วยตัดสินใจ แล้วเราก็ไปคุยกับเพื่อนเราอะ คือคนนี้ศรัทธามากก เราก็แบบคิดว่าอะไรทำให้เค้าศรัทธาขนาดนี้ แล้วเพื่อนเราก็เป็นคนตลกอะเลยชอบคุยด้วย (ที่บ้านเราคือจะยังไงก็ได้อะไม่เคร่ง) แบบแล้วเราก็ลองกลับเข้าโบสถ์ดู แบบเข้าแล้วเราก็รู้สึกดีขึ้นนะ เหมือนความเครียดมันหายไประยะนึงอะ (เพื่อนเราบอกว่าคล้ายๆเสพยานะ555) คือก็ยอมรับว่าก็เป็นคนที่ถ้าชีวิตไม่มีปัญหาจะไม่กลับเข้าวัดแน่ และเราก็ไปเจอคนที่โบสถ์อะเค้าดูน่ารักดีเราก็เลยติดตามเค้า แล้วเราก็แบบเหมือนไปเจอ pope report น่าจะมาจากเค้านะ เราก็อ่านๆดูอะเกี่ยวกับโป๊ป คือเราอ่านแล้วเราก็รู้สึกดีกับโป๊ปฟรังซิสมากอะ ท่านดูเป็นคนที่ใจดีหัวสมัยใหม่มีเมตตา อะไรแบบนี้ ทำให้เรารู้สึกอยากกลับมาเชื่ออีกครั้ง เลยแบบลองศึกษาด้วยตัวเอง ก็ลองหาไปเรื่อยๆดูอะ ในเน็ตแล้วก็หนังสือที่บ้าน มุมมองของคนต่างศาสนาด้วย55 จริงบ้างมั่วบ้าง เราก็ยังรู้สึกว่าเอ่อมันก็ยังไม่ค่อยเมคเซนส์อยู่ดีอะ แต่เราชอบอะไรพวกนี้อยู่แล้วไง ประวัติศาสตร์กฏหมายความเชื่ออะ แล้วเราก็ติดตามพวกของคริสเตียนด้วยอะ แต่ใจเราก็รู้สึกเชื่อขึ้นมาเรื่อยๆอยู่แล้วอะ แต่เชื่อในแบบของเราอะ เอาตามจริงนะ คือตอนนี้เราไม่เชื่อพวกหนังสือหรืออะไรเลยอะ แบบก็แค่อ้างอิงได้บ้าง เพราะมันแปลมาหลายภาษาไงแล้วก็นานมากแล้ว อาจมีการดัดแปลง เราก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก และอีกหลายๆเรื่องที่เขียนขึ้มมาอะเหมือนเป็นกฏหมายอะ เลยต้องเด็ดขาด พระเจ้าเลยอาจดูใจร้าย แต่วันนี้มันผ่านมานานแล้ว วันนี้ของเราอะคือพระเจ้าเป็นพ่อของเราเป็นบิดาผู้ใจดี ที่เราหนีหายหันหลังให้พ่อมานาน แต่พอเราจะกลับมาพ่อยังกอดเราเอาไว้อะ กฏอะไรมันก็ไม่สำคัญนอกจากเรารู้ว่าเรารัก เรารู้ดีว่าเราเป็นคนที่บกพร่องนะ แต่ตอนนี้เราก็พยามทำตัวเป็นคนดีมากกว่าเมื่อก่อนอะ แล้วเหมือนตอนนี้เราใช้ชีวิตไม่ว่างเปล่าแล้วอะ เพราะแบบทำอะไรหลายๆอย่างก็ถือว่าทำเพื่อพระองค์ละกัน.
ยาวโนะ5555
อยากแบ่งปันเฉยๆ
อย่ารำคาญกันนะจุ๊บๆ