สวัสดีค่ะ กระทู้นี้คล้ายๆกับโพสระบายนะคะ แล้วก็อยากจะเตือนคนที่คิดจะเปลี่ยนนิสัยบางอย่างเพื่อคนอื่น
เราบอกเลยว่าเราเปลี่ยน เค้ามีความสุขค่ะ แต่ในใจลึกๆของเรามันรู้สึกแย่มากกกกกกกกกก
ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนว่า คบกับแฟนมานานหลายปีแล้ว เราเป็นคนที่ค่อนข้างเสมอต้นเสมอปลายนะ คือนิสัยของเราจะแบบกวนๆ ยิ้มง่าย ชอบหัวเราะ ซุ่มซ่าม เข้ากับคนอื่นง่ายมากๆ พูดเก่ง บางทีก็โก๊ะๆมึนๆ อีกอย่างก็คือเราชอบถ่ายรูปมากๆ จะสวยไม่สวย หน้าสดก่อนนอน ถ่ายหมด แต่ที่ถ่ายนี่ไม่ใช่เพื่อโพสนะ บางทีมันแค่อยากเก็บภาพความทรงจำไว้เฉยๆ ทีนี้ตอนที่แฟนเรามาจีบเราแรกๆ ก็เป็นเพื่อนกันนี่แหละ ไปไหนไปกัน เรียน กินข้าว เที่ยว ดูหนัง วันนึงถ่ายรูปไม่ต่ำกว่าสิบ แบบมีความสุขมาก บางรูปก็น่าเกลียด แต่เห็นแล้วมันมีความสุขนะ เหมือนเราเจอคนที่เราไม่ต้องทำตัวสวยตลอดเวลา เป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด เมื่อก่อนเวลาถ่ายรูปจะใช้โทรศัพท์เค้าถ่าย แล้วเค้าก็จะเลือกรูปโพสเฟสติดแท็กน่ารักๆมาตลอด จนมาถึงวันที่เราตัดสินใจเป็นแฟนกัน
ตอนแรกคือแฟนเราดีมาก นิสัยค่อนข้างจะเหมือนเราในหลายๆด้าน โทรคุยกันเป็นชั่วโมงๆทุกคืน มีรหัสเฟส รหัสไลน์ รหัสเมล ของกันและกัน
แต่พอนานๆไป อยู่ดีๆเค้าก็เปลี่ยนรหัสเฟส และไม่บอกรหัสกับเรา เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้มีใคร แต่อยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง
ตอนนั้นเราก็พยายามจะโอเคนะ ก็เลยเปลี่ยนรหัสทุกอย่างของเราบ้างและก็ไม่บอกเค้าเหมือนกัน
ก็คบกันมาเรื่อยๆเป็นปกติตลอด เจอกันทุกวัน หออยู่ใกล้กัน ไปเรียนเค้าขับรถรับ-ส่งตลอด
แต่เค้าจะไม่ยอมให้แตะมือถือเลย เราพยายามเข้าใจนะว่า โอเค นั่นมันโทรศัพท์เค้า เราจะไม่ยุ่ง
เราอยากถ่ายรูปคู่ แฟนเราไม่อยากถ่าย บอกว่าเวลาคนอื่นเห็นแล้วมันดูไม่ดี คือเราก็ไม่เข้าใจนะว่ามันดูไม่ดียังไง
แต่ตอนนั้นก็เฉยๆ เพราะเราเคารพในความคิดเค้านะ ไม่อยากคือไม่อยาก
แล้วเชื่อไหมว่าคำว่าไม่อยากเนี่ยแหละ ทำให้เรากับแฟนไม่ได้ถ่ายรูปคู่ด้วยกันมาตลอด 2 ปี ทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน
ตลอดเวลาที่คบกันมาเค้าเปลี่ยนไป และเราก็พยายามเปลี่ยนเพื่อประครองความรักของเราไว้ไม่ให้พัง
- ไม่อยากถ่ายรูป เราก็ไม่ถ่าย
- ไม่ชอบให้เราร้องเพลง เราก็ต้องนั่งเงียบๆ (คือปกติเป็นคนชอบร้องเพลงมาก แบบร้องเล่นๆอ่ะ แต่แฟนเราบอกว่ามันน่ารำคาญ T^T)
- ไม่ชอบให้เดินช้า เราก็ต้องเดินเร็วๆ ทั้งๆที่ใส่รองเท้าคัทชู (ซึ่งขอบอกว่าเดินเร็วๆแล้วเจ็บเท้ามาก แต่จะให้ทำไง เดินช้าแฟนเราก็ไม่รออ่ะ เดินนำหายไปเลย)
- ไม่ชอบให้ยุกยิก เราก็ทำอะไรม่ได้นอกจากนั่งนิ่งๆ (บอกแล้วว่าปกติเราค่อนข้างซน แบบชอบเล่นนู้นเล่นนี้)
- ถ้าเราอยากกินอะไร แต่เค้าไม่อยากกิน เราก็ไม่ได้กิน แต่ถ้าเค้าอยากกินอะไร เรากินได้หมด
- และอีกหลายๆเรื่อง คืออันอื่นๆก็เรื่องเล็กน้อยที่ยังพอทนได้ ไม่ได้มีปัญหาอะไร
- โดยรวมเค้าดูแลเราดีนะ เพื่อนเราบางคนยังชอบพูดว่าคู่เราน่ารัก (เค้าดูจากเวลาเรากับแฟนอยู่ด้วยกัน)
- คือไม่ใช่ว่าไม่มีโมเม้นกุ๊กกิ๊กน่ารักๆนะ คือมี แต่มันขึ้นอยู่กับอารมณ์แฟน ถ้าเค้าอยากงุ้งงิ้งหรือแหย่เราเล่น เค้าก็จะเริ่มเอง
แต่ถ้าเราเริ่มบางทีเค้าจะชอบหงุดหงิดอ่ะ
บางคนอาจจะคิดว่ามันแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆป่ะ? แต่คือเราบอกเลยว่าเรื่องแค่นี้แหละ พอมันสะสมนานๆมันกลายเป็นปัญหาใหญ่เลยทีเดียว
มันเป็นเรื่องที่เราพยายามมองข้ามมาตลอดว่ามันแค่เรื่องเล็กน้อย คิดมาตลอดว่า เราทนได้ เราเปลี่ยนนิสัยได้ แต่ก็เพิ่งเข้าใจว่าความอดทนมันมีขีดจำกัด
บางทีเห็นเพื่อนถ่ายรูปน่ารักๆคู่กับแฟน เราก็แบบ เฮ้ย! แฟนเราก็มีอ่ะ ทำไมเราไม่มีรูปอะไรแบบนี้บ้างวะ
วันนี้เราขอแฟนเราถ่ายรูปคู่ เค้าบอกว่าไม่อยากถ่าย เอาไว้วันอื่น ซึ่งเค้าพูดคำนี้มาตลอด 2 ปี ซึ่งตอนนี้เราไม่ทนแล้ว
เรานั่งถ่ายรูปตอนอยู่บนรถ ซึ่งมันก็แอบติดเค้าที่เป็นคนขับ แล้วเค้าก็หันมาพูดกับเราว่า
"บอกแล้วไงว่าไม่ถ่าย ถ้าถ่ายติดเค้าแล้วติดแท็กมาจะลบเพื่อนในเฟสนะ"
คืออึ้งไปเลยจริงๆ ไม่คิดว่าแค่ถ่ายรูปคู่กับแฟนนี่ต้องลบเพื่อนกันเลยหรอ ตอนนั้นน้ำตาไหลเลยนะ คือมันเสียความรู้สึกมากๆ
เราเลยถามกลับไปว่า "ทำไมถ่ายรูปกับคนอื่นได้ แต่เป็นเราถ่ายไม่ได้" แฟนก็ตอบว่า "น่ารำคาญ อยู่นิ่งๆไป"
คือแฟนเราไม่อยากถ่ายรูปเฉพาะกับเราอ่ะ กับเพื่อน ครอบครัว หรือใครอื่นๆมันถ่ายหมด เราไม่ได้จะชมตัวเองนะ แต่เราก็ไม่ใช่คนขี้เหร่
จะว่าเค้าอายคนอื่นก็ไม่น่าจะใช่อ่ะ คือเพื่อนทุกคนรู้หมดเรื่องที่เราเป็นแฟนกัน
ตอนแฟนเราว่าว่าน่ารำคาญ เราพยายามจะไม่สนใจนะ เราก็นั่งถ่ายรูปต่อ แล้วแฟนเราก็พูดขึ้นมาอีกว่า
"ถ้ายังไม่หยุดถ่ายก็เปิดประตูลงจากรถแล้วกลับเอง"
ตอนนั้นโมโหมาก คือแค่ถ่ายรูปมันน่ารำคาญอะไรขนาดนั้นวะ แล้วคือเราไม่ได้ไปกวนเค้าขับรถเลยนะ ไม่ได้เอนตัวไปหาหรืออะไรเลยอ่ะ
ตอนนั้นเลยปลดเข็มขัดแล้วก็เปิดประตูลงจากรถ คือต้องโมโห โกรธ เสียใจ น้อยใจ คือทุกอย่างมันปนไปหมด
แต่แฟนเราก็คว้าแขนเราเอาไว้แล้วก็ขับรถมือเดียว อยากจะบอกว่าขับรถไปขณะที่ประตูรถยังไม่ได้ปิดเลย
ไม่ใช่เปิดอ้านะ แต่คือแค่ผลักประตูออกมันก็เปิดแล้ว แฟนเราก็ไปจอกรถที่ปั๊มแล้วให้ปิดประตูรถ
แล้วเราก็เงียบกันมาตลอดทางจนถึงหอ เราก็ลงจากรถแล้วขึ้นห้องเลย เค้าก็ขับรถออกไป
พอเราถึงห้องเราก็ใช้เวลานั่งสงบสติอารมณ์สักพัก แล้วเค้าก็ส่งไลน์มาขอโทษ เราก็ขอโทษแฟนกลับไปเหมือนกัน
แล้วก็พิมพ์ความรู้สึกอะว่าเรารู้สึกยังไงส่งไปหาเค้า พิมพ์ไปประมาณ 20-30 บรรทัดได้ (ในไลน์บรรทัดนึงมันน้อยมาก)
ที่ส่งไปไม่ใช่ไม่อยากจบเรื่อง ไม่ได้อยากทะเลาะนะ แต่เราคิดว่าการที่เราจะคบกันต่ออ่ะ มันต้องเข้าใจความรู้สึกกันทั้งสองฝ่ายปะ
คือเราก็อยากรู้เหตุผลของเค้า แล้วเราก็อยากให้เค้ารู้เหตุผลและความรู้สึกของเราด้วย
เราส่งไป เค้าเงียบ ไม่อ่าน และอีก 45 นาทีต่อมา เค้าก็ตอบกลับมาว่า "ขี้เกียจอ่าน"
เราเลยพิมพ์ไปว่า "ถ้าเรื่องแค่นี้ขี้เกียจอ่าน ก็ไม่เข้าใจกัน"
แฟนเราก็ตอบว่า "เมื่อไหร่จะจบปัญหานี้สักที"
คือ เราอยากจบนะ แต่พออยากอธิบายความรู้สึก แฟนก็ตอบมาแค่ รำคาญ... น่าเบื่อ... ไม่อยากฟัง... อยู่เงียบๆได้ไหม...
บางทีก็ชอบพูดว่า "เรื่องแค่นี้จะอะไรนักหนา อย่าเอาปัญหาเล็กๆมาทำให้รักของเราพังได้ไหม"
ตอนนี้สับสนมาก ไม่อยากจะพูดคำว่า "้เลิก" เลย คือคำคำนี้พูดออกมาไม่เคยทำให้อะไรดีขึ้น แค่เอามาขู่ก็เสียความรู้สึกแล้ว
เอาจริงๆไม่ใช่รู้สึกว่าเราไม่รักกันนะ แต่รู้สึกไม่โอเคกับบางเรื่องเท่านั้น
ไม่ได้อยากเลิก แค่อยากให้เข้าใจความรู้สึกกันบ้าง
คือเราคบกันมาตั้งนาน ก็ไม่อยากให้มันพังเพราะเรื่องแค่นี้อ่ะ เรายังเห็นค่าของมันอยู่
เพิ่งรู้ว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยเราเพื่อใครได้จริงๆ
เราบอกเลยว่าเราเปลี่ยน เค้ามีความสุขค่ะ แต่ในใจลึกๆของเรามันรู้สึกแย่มากกกกกกกกกก
ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนว่า คบกับแฟนมานานหลายปีแล้ว เราเป็นคนที่ค่อนข้างเสมอต้นเสมอปลายนะ คือนิสัยของเราจะแบบกวนๆ ยิ้มง่าย ชอบหัวเราะ ซุ่มซ่าม เข้ากับคนอื่นง่ายมากๆ พูดเก่ง บางทีก็โก๊ะๆมึนๆ อีกอย่างก็คือเราชอบถ่ายรูปมากๆ จะสวยไม่สวย หน้าสดก่อนนอน ถ่ายหมด แต่ที่ถ่ายนี่ไม่ใช่เพื่อโพสนะ บางทีมันแค่อยากเก็บภาพความทรงจำไว้เฉยๆ ทีนี้ตอนที่แฟนเรามาจีบเราแรกๆ ก็เป็นเพื่อนกันนี่แหละ ไปไหนไปกัน เรียน กินข้าว เที่ยว ดูหนัง วันนึงถ่ายรูปไม่ต่ำกว่าสิบ แบบมีความสุขมาก บางรูปก็น่าเกลียด แต่เห็นแล้วมันมีความสุขนะ เหมือนเราเจอคนที่เราไม่ต้องทำตัวสวยตลอดเวลา เป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด เมื่อก่อนเวลาถ่ายรูปจะใช้โทรศัพท์เค้าถ่าย แล้วเค้าก็จะเลือกรูปโพสเฟสติดแท็กน่ารักๆมาตลอด จนมาถึงวันที่เราตัดสินใจเป็นแฟนกัน
ตอนแรกคือแฟนเราดีมาก นิสัยค่อนข้างจะเหมือนเราในหลายๆด้าน โทรคุยกันเป็นชั่วโมงๆทุกคืน มีรหัสเฟส รหัสไลน์ รหัสเมล ของกันและกัน
แต่พอนานๆไป อยู่ดีๆเค้าก็เปลี่ยนรหัสเฟส และไม่บอกรหัสกับเรา เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้มีใคร แต่อยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง
ตอนนั้นเราก็พยายามจะโอเคนะ ก็เลยเปลี่ยนรหัสทุกอย่างของเราบ้างและก็ไม่บอกเค้าเหมือนกัน
ก็คบกันมาเรื่อยๆเป็นปกติตลอด เจอกันทุกวัน หออยู่ใกล้กัน ไปเรียนเค้าขับรถรับ-ส่งตลอด
แต่เค้าจะไม่ยอมให้แตะมือถือเลย เราพยายามเข้าใจนะว่า โอเค นั่นมันโทรศัพท์เค้า เราจะไม่ยุ่ง
เราอยากถ่ายรูปคู่ แฟนเราไม่อยากถ่าย บอกว่าเวลาคนอื่นเห็นแล้วมันดูไม่ดี คือเราก็ไม่เข้าใจนะว่ามันดูไม่ดียังไง
แต่ตอนนั้นก็เฉยๆ เพราะเราเคารพในความคิดเค้านะ ไม่อยากคือไม่อยาก
แล้วเชื่อไหมว่าคำว่าไม่อยากเนี่ยแหละ ทำให้เรากับแฟนไม่ได้ถ่ายรูปคู่ด้วยกันมาตลอด 2 ปี ทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน
ตลอดเวลาที่คบกันมาเค้าเปลี่ยนไป และเราก็พยายามเปลี่ยนเพื่อประครองความรักของเราไว้ไม่ให้พัง
- ไม่อยากถ่ายรูป เราก็ไม่ถ่าย
- ไม่ชอบให้เราร้องเพลง เราก็ต้องนั่งเงียบๆ (คือปกติเป็นคนชอบร้องเพลงมาก แบบร้องเล่นๆอ่ะ แต่แฟนเราบอกว่ามันน่ารำคาญ T^T)
- ไม่ชอบให้เดินช้า เราก็ต้องเดินเร็วๆ ทั้งๆที่ใส่รองเท้าคัทชู (ซึ่งขอบอกว่าเดินเร็วๆแล้วเจ็บเท้ามาก แต่จะให้ทำไง เดินช้าแฟนเราก็ไม่รออ่ะ เดินนำหายไปเลย)
- ไม่ชอบให้ยุกยิก เราก็ทำอะไรม่ได้นอกจากนั่งนิ่งๆ (บอกแล้วว่าปกติเราค่อนข้างซน แบบชอบเล่นนู้นเล่นนี้)
- ถ้าเราอยากกินอะไร แต่เค้าไม่อยากกิน เราก็ไม่ได้กิน แต่ถ้าเค้าอยากกินอะไร เรากินได้หมด
- และอีกหลายๆเรื่อง คืออันอื่นๆก็เรื่องเล็กน้อยที่ยังพอทนได้ ไม่ได้มีปัญหาอะไร
- โดยรวมเค้าดูแลเราดีนะ เพื่อนเราบางคนยังชอบพูดว่าคู่เราน่ารัก (เค้าดูจากเวลาเรากับแฟนอยู่ด้วยกัน)
- คือไม่ใช่ว่าไม่มีโมเม้นกุ๊กกิ๊กน่ารักๆนะ คือมี แต่มันขึ้นอยู่กับอารมณ์แฟน ถ้าเค้าอยากงุ้งงิ้งหรือแหย่เราเล่น เค้าก็จะเริ่มเอง
แต่ถ้าเราเริ่มบางทีเค้าจะชอบหงุดหงิดอ่ะ
บางคนอาจจะคิดว่ามันแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆป่ะ? แต่คือเราบอกเลยว่าเรื่องแค่นี้แหละ พอมันสะสมนานๆมันกลายเป็นปัญหาใหญ่เลยทีเดียว
มันเป็นเรื่องที่เราพยายามมองข้ามมาตลอดว่ามันแค่เรื่องเล็กน้อย คิดมาตลอดว่า เราทนได้ เราเปลี่ยนนิสัยได้ แต่ก็เพิ่งเข้าใจว่าความอดทนมันมีขีดจำกัด
บางทีเห็นเพื่อนถ่ายรูปน่ารักๆคู่กับแฟน เราก็แบบ เฮ้ย! แฟนเราก็มีอ่ะ ทำไมเราไม่มีรูปอะไรแบบนี้บ้างวะ
วันนี้เราขอแฟนเราถ่ายรูปคู่ เค้าบอกว่าไม่อยากถ่าย เอาไว้วันอื่น ซึ่งเค้าพูดคำนี้มาตลอด 2 ปี ซึ่งตอนนี้เราไม่ทนแล้ว
เรานั่งถ่ายรูปตอนอยู่บนรถ ซึ่งมันก็แอบติดเค้าที่เป็นคนขับ แล้วเค้าก็หันมาพูดกับเราว่า
"บอกแล้วไงว่าไม่ถ่าย ถ้าถ่ายติดเค้าแล้วติดแท็กมาจะลบเพื่อนในเฟสนะ"
คืออึ้งไปเลยจริงๆ ไม่คิดว่าแค่ถ่ายรูปคู่กับแฟนนี่ต้องลบเพื่อนกันเลยหรอ ตอนนั้นน้ำตาไหลเลยนะ คือมันเสียความรู้สึกมากๆ
เราเลยถามกลับไปว่า "ทำไมถ่ายรูปกับคนอื่นได้ แต่เป็นเราถ่ายไม่ได้" แฟนก็ตอบว่า "น่ารำคาญ อยู่นิ่งๆไป"
คือแฟนเราไม่อยากถ่ายรูปเฉพาะกับเราอ่ะ กับเพื่อน ครอบครัว หรือใครอื่นๆมันถ่ายหมด เราไม่ได้จะชมตัวเองนะ แต่เราก็ไม่ใช่คนขี้เหร่
จะว่าเค้าอายคนอื่นก็ไม่น่าจะใช่อ่ะ คือเพื่อนทุกคนรู้หมดเรื่องที่เราเป็นแฟนกัน
ตอนแฟนเราว่าว่าน่ารำคาญ เราพยายามจะไม่สนใจนะ เราก็นั่งถ่ายรูปต่อ แล้วแฟนเราก็พูดขึ้นมาอีกว่า
"ถ้ายังไม่หยุดถ่ายก็เปิดประตูลงจากรถแล้วกลับเอง"
ตอนนั้นโมโหมาก คือแค่ถ่ายรูปมันน่ารำคาญอะไรขนาดนั้นวะ แล้วคือเราไม่ได้ไปกวนเค้าขับรถเลยนะ ไม่ได้เอนตัวไปหาหรืออะไรเลยอ่ะ
ตอนนั้นเลยปลดเข็มขัดแล้วก็เปิดประตูลงจากรถ คือต้องโมโห โกรธ เสียใจ น้อยใจ คือทุกอย่างมันปนไปหมด
แต่แฟนเราก็คว้าแขนเราเอาไว้แล้วก็ขับรถมือเดียว อยากจะบอกว่าขับรถไปขณะที่ประตูรถยังไม่ได้ปิดเลย
ไม่ใช่เปิดอ้านะ แต่คือแค่ผลักประตูออกมันก็เปิดแล้ว แฟนเราก็ไปจอกรถที่ปั๊มแล้วให้ปิดประตูรถ
แล้วเราก็เงียบกันมาตลอดทางจนถึงหอ เราก็ลงจากรถแล้วขึ้นห้องเลย เค้าก็ขับรถออกไป
พอเราถึงห้องเราก็ใช้เวลานั่งสงบสติอารมณ์สักพัก แล้วเค้าก็ส่งไลน์มาขอโทษ เราก็ขอโทษแฟนกลับไปเหมือนกัน
แล้วก็พิมพ์ความรู้สึกอะว่าเรารู้สึกยังไงส่งไปหาเค้า พิมพ์ไปประมาณ 20-30 บรรทัดได้ (ในไลน์บรรทัดนึงมันน้อยมาก)
ที่ส่งไปไม่ใช่ไม่อยากจบเรื่อง ไม่ได้อยากทะเลาะนะ แต่เราคิดว่าการที่เราจะคบกันต่ออ่ะ มันต้องเข้าใจความรู้สึกกันทั้งสองฝ่ายปะ
คือเราก็อยากรู้เหตุผลของเค้า แล้วเราก็อยากให้เค้ารู้เหตุผลและความรู้สึกของเราด้วย
เราส่งไป เค้าเงียบ ไม่อ่าน และอีก 45 นาทีต่อมา เค้าก็ตอบกลับมาว่า "ขี้เกียจอ่าน"
เราเลยพิมพ์ไปว่า "ถ้าเรื่องแค่นี้ขี้เกียจอ่าน ก็ไม่เข้าใจกัน"
แฟนเราก็ตอบว่า "เมื่อไหร่จะจบปัญหานี้สักที"
คือ เราอยากจบนะ แต่พออยากอธิบายความรู้สึก แฟนก็ตอบมาแค่ รำคาญ... น่าเบื่อ... ไม่อยากฟัง... อยู่เงียบๆได้ไหม...
บางทีก็ชอบพูดว่า "เรื่องแค่นี้จะอะไรนักหนา อย่าเอาปัญหาเล็กๆมาทำให้รักของเราพังได้ไหม"
ตอนนี้สับสนมาก ไม่อยากจะพูดคำว่า "้เลิก" เลย คือคำคำนี้พูดออกมาไม่เคยทำให้อะไรดีขึ้น แค่เอามาขู่ก็เสียความรู้สึกแล้ว
เอาจริงๆไม่ใช่รู้สึกว่าเราไม่รักกันนะ แต่รู้สึกไม่โอเคกับบางเรื่องเท่านั้น
ไม่ได้อยากเลิก แค่อยากให้เข้าใจความรู้สึกกันบ้าง
คือเราคบกันมาตั้งนาน ก็ไม่อยากให้มันพังเพราะเรื่องแค่นี้อ่ะ เรายังเห็นค่าของมันอยู่