สวัสดีค่าา ไม่เจอกันนานเลยนะคะ
วันนี้แปลเพลง Character Song ของซากุระกับรุ่นพี่โฮริมาฝากค่ะ~
แปลมาจากภาษาจีนอีกที หากมีอะไรผิดพลาดก็อภัยไว้ด้วยนะคะ
Hāto no tōn ni kidzuite yo! Dare ka.
ใครก็ได้ ช่วยรู้ตัวถึงเสียงภายในใจฉันหน่อยเถอะ !
หมายเหตุ ช่วง ♪ dabadabadabadabadabadabadaba จะเป็นเสียงแบ็กกราวด์ที่ขึ้นอยู่ด้านหลังตอนที่คุยกันนะคะ
ซากุระจะพูดเร็วๆรัวๆมากๆจนแทบไม่ได้ยินเลยล่ะค่ะ ฮ่าาา
โนซากิ : อันนั้นทำสัญลักษณ์ไว้แล้วนะ
ซากุระ : ค่า
มิโกชิบะ : หา? เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้เหรอ?
ซากุระ : อะ ... แฮะๆๆ
โนซากิ : อืมๆ ทำได้ดีมากเลยนะ
ซากุระ : อ๊ะ ... งั้นเหรอ?
มิโกชิบะ : น่ารำคาญชะมัดเลยนะ~
โนซากิ : ต่อไปตรงนี้ด้วยนะ
ซากุระ : อื้ม!
มิโกชิบะ : ฟังนะ? ดูให้ดีๆล่ะ
ซากุระ : หืม?
โนซากิ : ฝากตรงนั้นด้วยนะ
ซากุระ : ค่าๆ
มิโกชิบะ : นี่คือดอกดาเลียยังไงล่ะ
ซากุระ : โหหหห
โนซากิ : สมกับที่อยู่ชมรมศิลปะ
ซากุระ : แฮะๆ ก็นะ~
มิโกชิบะ : แล้วภาษาดอกไม้ก็คือ “งดงาม”
โนซากิ : … เป็นคนน่ารักจังนะ
(♪)
มิโกชิบะ : อะ อะไรกันเล่า ก็แค่สอนเท่านั้นเองแหละน่า
ซากุระ : สุดยอด~
โนซากิ : น่าๆ
มิโกชิบะ : แล้วก็ภาษาดอกไม้ของดอกทานตะวันก็คือ
โนซากิ : โอ้
มิโกชิบะ : ดวงตาของฉันน่ะ มองเพียงแค่เธอเท่านั้นนะ
ซากุระ : พึ่งพาได้มากเลยล่ะ
โนซากิ : ว่าแต่ซากุระ พรุ่งนี้มีเวลารึเปล่า?
ซากุระ : เอ๊ะ?
โนซากิ : มาที่บ้านฉันได้ไหม?
ซากุระ : ! … โนซากิคุง ...?
โนซากิ : ถึงวันส่งต้นฉบับแล้วล่ะ
ซากุระ : !!!
♪ dabadabadabadabadabadabadaba รู้สึกว่า
Dabadabadabadabadabadabadaba แปลกจังนะ
dabadabadabadabadabadabadaba แต่ว่า แต่ว่า
หรือว่า ... (หรือว่า)
หรือว่า ... (หรือว่า)
รู้สึกว่าตอนนี้บรรยากาศจะดีนะ? ใช่ไหมเนี่ย?
แต่อย่างที่คิดเลย หัวข้อมัน ... นั่นสินะคะ ↓
ทั้งๆที่น่าจะเข้าใกล้แล้วนี่ ทำไมล่ะ?
การพัฒนากับการกำหนดก็แปลกๆ
แต่ก็ยากที่จะตัดใจกับระยะห่างนี้ อยากอยู่ข้างๆเธอจัง
ถึงจะถมดำเพื่อพระเอกแสนซื่อบื้อ
แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยเสียง
จนกว่าจะถึงเส้นทางที่เราสองคนเริ่มรู้สึกเหมือนกัน KEEP IT!! ขอร้องล่ะ คิวปิด■
โนซากิ : ถึงเวลาพักแล้วนะ?
มิโกชิบะ : นั่นสินะ
ซากุระ : นั่นสินะ~
โนซากิ : เอาล่ะ ตัวละครตัวต่อไปจะเอายังไงดีล่ะ
มิโกชิบะ : เฮ้ๆ สุดยอดนายแบบก็อยู่ตรงหน้านี่แล้วไง
ซากุระ : มิโกริน หน้าแดงไปหมดแล้วนะ!
(♪)
มิโกชิบะ : หนวกหูน่า ! แล้วก็อย่าเรียกว่ามิโกรินนะ !
โนซากิ : หัวตันแล้วล่ะนะ
ซากุระ : ฉันจะช่วยด้วยนะ
มิโกชิบะ : เฮ้ๆ ฉันเป็นรุ่นพี่นะ
โนซากิ : งั้นพรุ่งนี้ไปด้วยกันได้รึเปล่า?
ซากุระ : !...โนซากิคุง ...?
มิโกชิบะ : นี่พวกนาย! อย่ากันฉันออกนอกกลุ่มสิ !
ซากุระ : ว่าแต่ซากุระ
ซากุระ : เอ๊ะ?
โนซากิ : เธอมีคนที่ชอบอยู่รึเปล่า?
ซากุระ : !!!
♪ dabadabadabadabadabadabadaba อีกแล้ว อีกแล้ว
Dabadabadabadabadabadabadabaแปลกจังนะ
dabadabadabadabadabadabadaba แต่ว่า แต่ว่า
หรือว่า ... (หรือว่า)
หรือว่า ... (หรือว่า)
ครั้งนี้ถึงจะเป็นบรรยากาศดีๆ?
ดีใจได้ไหมนะ? ผลสุดท้ายคือ ... นั่นสินะคะ ↓
เอ๊ะ? ฉันก็เพิ่งจะสารภาพรักไปเองไม่ใช่เหรอ?
การพัฒนากับปฏิกิริยาตอบสนองก็แปลกๆ
ถึงการได้มาเยี่ยมบ้านแบบกะทันหันจะน่าดีใจก็เถอะ
นางเอกผู้มีสองมือที่คล่องแคล่ว
เพราะว่ามีแค่เธอคนเดียวในสายตา
มีความรู้สึกว่าจะกลายเป็นคนสองคนในอุดมคติ ใช่ไหม คิวปิด !?
การทดลองเรื่องราวที่คลาสสิก การจำลองประสบการณ์ที่ใจเต้นไม่หยุด ... นี่มัน !!
เข้าสู่เส้นทางรักอย่างกะทันหัน !?
ความคิดกับผลงานใหม่ก็แปลกๆ
แต่ชอบเธอยิ่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก อยากอยู่ข้างๆเธอจัง
ถมดำเพื่อพระเอกแสนซื่อบื้อ plus อยากวาดฉากหลังให้เป็นจังเลย
เชื่อในทฤษฏีความรักในรั้วโรงเรียน GROWING !
ขอร้องล่ะ คิวปิด ■รู้ตัวสักทีเถอะ คิวปิด■
PRINCE HUNTER
สัญญาณหลังเลิกเรียน ไปตามจับ(เจ้าชาย)กันเถอะ
เรื่องนี้มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้
เรื่องราวที่ไม่ธรรมดา มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำได้
เพราะนี่คือเวทีที่เตรียมไว้เพื่อเธอยังไงล่ะ
แต่เธอกลับใช้รอยยิ้มไร้เดียงสา ทำให้การต่อสู้ดำเนินต่อไปอย่างโหดร้าย
ถึงจะหาคนมาแทนได้ แต่ภาพมันจะออกมาแปลกๆรึเปล่า? ความแตกต่างมันจะมากเกินไปรึเปล่า?
ฉันมั่นใจว่าเป็นคนอื่นนอกจากเธอไม่ได้หรอกนะ
คำพูดที่เข้าใจผิด ท่าทีที่เสียมารยาทเป็นอย่างมาก
ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่ก็ยังไม่มีทางเมินเธอได้
เสน่ห์ของเธอยังคงดึงดูดฉันอยู่ดี
ผลงานชิ้นใหม่จะต้องใช้ภาพที่โดดเด่นกว่านี้
จะสามารถไปถึงพื้นที่ใหม่ได้ไหมนะ?
อย่างเช่นพวกมายากล แล้วให้ร้องเพลงไปด้วยก็ไม่เลวนะ
จะต้องเป็นเวทีที่เหลือเชื่ออย่างแน่นอน
เห็นเงาที่วิ่งจากที่ไกลๆ
ไม่ยอมให้หนีหรอก ถึงจะเป็นอุปกรณ์ประกอบฉากก็ปานะเฟ้ย
ถึงแม้จะบาดเจ็บ แต่เธอก็ยังเหมือนราวกับภาพวาด
งั้นก็เพิ่มฉากแอคชั่นเข้าไปด้วยก็แล้วกัน
ส่วนสแตนท์อินน่ะไม่ต้องใช้หรอก
ถักทอคำพูดที่หอมหวานขึ้นมา
แต่กลับทำให้เพิ่มคู่แข่งขึ้นมาอีก 1 คน
(โฮริหมายถึงอะไรคะ มีคู่แข่งด้วยเรอะ !!)
พอได้แล้วน่า ยังไม่เข็ดอีกเรอะ?
ถ้าหาคนมาแทนได้ ก็คงจะไม่ต้องมาลำบากอย่างนี้
ถึงจะหล่อ แต่ว่าน่าเสียดายนะที่ไม่สามารถเป็นเจ้าชายได้
หนีไปอีกแล้ว
กำลังดูถูกพลังในการตามจับของฉันอยู่เรอะ? หา?
ไม่ต้องมาปลอมตัวเลย อย่างน้อยโผล่หน้าออกมาแล้วค่อยหนีก็ได้น่า
สัญญาณหลังเลิกเรียน ในที่สุดก็จับได้สักที
นี่เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
ไม่ต้องการความสัมพันธ์ที่สนิทกันจนเกินไป
แล้วก็อย่าเข้ามาใกล้ฉันด้วย
อย่ามาทำลายสมาธิของฉันนะ
การแก้แค้นแบบนี้มันเด็กเกินไปแล้ว
นี่มันอะไรกัน ทำกับฉันแบบนี้คิดยังไงกันแน่หา!?
ไม่เอากระโปรงเฟ้ย! แล้วก็คัดค้านการล่วงละเมิดทางเพศด้วย !
…หาเรื่องกันเรอะไงฟะ ...?
ไม่มีสแตนท์อินหรอกนะ
สัญญาณหลังเลิกเรียน ไปตามจับ(เจ้าชาย)กันเถอะ
เรื่องนี้มีแค่ฉันคนเดียวที่ทำได้
เรื่องราวที่ไม่ธรรมดา มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำได้
เพราะนี่คือเวทีที่เตรียมไว้เพื่อเธอยังไงล่ะ
มีคนบอกว่าเห็นเธอวิ่งหนีไป
ไม่ยอมให้หนีหรอกน่า สัญชาติญาณถูกเผง
ทั้งๆที่แผลเต็มตัวไปหมดแล้ว ทำไมถึงยังไม่เข็ดอีกนะ?
ต่อให้ใช้เชือกล่ามไว้ก็ยังจะไปใช่ไหม?
แต่ไม่มีสแตนท์อินหรอกนะ
เพลงของซากุระตลกและน่าสงสารมากค่ะ ฮาาา นี่เธอต้องใจเต้นเก้อไปกี่รอบต่อวันกันนะ?
ส่วนของพี่รุ่นทั้งตลก ฟิน หวานมากกกก เรานี่มโนไปหลายท่อนเลย กร๊ากกก //ติ่งคู่นี้มาก
ทั้งเพลงพี่แกพูดถึงแต่เวทีกับคาชิมะอยู่สองอย่างเนี่ยยย รุ่นพี่นี่ขาดคาชิมะไม่ได้จริงๆนะคะ !!!
ป.ล.ฟังเพลงของมิโกรินแล้ว แต่ไม่เข้าใจเลยค่ะว่าพูดถึงเรื่องอะไร ... ส่วนเพลงของวากะแบ๊ว-บื้อมาก ฮ่าๆๆๆๆ
[แปล][Gekakan Shojo Nozaki-kun] เพลง Character Song ของ Sakura Chiyo และ Hori Masayuki
วันนี้แปลเพลง Character Song ของซากุระกับรุ่นพี่โฮริมาฝากค่ะ~
แปลมาจากภาษาจีนอีกที หากมีอะไรผิดพลาดก็อภัยไว้ด้วยนะคะ
Hāto no tōn ni kidzuite yo! Dare ka.
ใครก็ได้ ช่วยรู้ตัวถึงเสียงภายในใจฉันหน่อยเถอะ !
หมายเหตุ ช่วง ♪ dabadabadabadabadabadabadaba จะเป็นเสียงแบ็กกราวด์ที่ขึ้นอยู่ด้านหลังตอนที่คุยกันนะคะ
ซากุระจะพูดเร็วๆรัวๆมากๆจนแทบไม่ได้ยินเลยล่ะค่ะ ฮ่าาา
โนซากิ : อันนั้นทำสัญลักษณ์ไว้แล้วนะ
ซากุระ : ค่า
มิโกชิบะ : หา? เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้เหรอ?
ซากุระ : อะ ... แฮะๆๆ
โนซากิ : อืมๆ ทำได้ดีมากเลยนะ
ซากุระ : อ๊ะ ... งั้นเหรอ?
มิโกชิบะ : น่ารำคาญชะมัดเลยนะ~
โนซากิ : ต่อไปตรงนี้ด้วยนะ
ซากุระ : อื้ม!
มิโกชิบะ : ฟังนะ? ดูให้ดีๆล่ะ
ซากุระ : หืม?
โนซากิ : ฝากตรงนั้นด้วยนะ
ซากุระ : ค่าๆ
มิโกชิบะ : นี่คือดอกดาเลียยังไงล่ะ
ซากุระ : โหหหห
โนซากิ : สมกับที่อยู่ชมรมศิลปะ
ซากุระ : แฮะๆ ก็นะ~
มิโกชิบะ : แล้วภาษาดอกไม้ก็คือ “งดงาม”
โนซากิ : … เป็นคนน่ารักจังนะ
(♪)
มิโกชิบะ : อะ อะไรกันเล่า ก็แค่สอนเท่านั้นเองแหละน่า
ซากุระ : สุดยอด~
โนซากิ : น่าๆ
มิโกชิบะ : แล้วก็ภาษาดอกไม้ของดอกทานตะวันก็คือ
โนซากิ : โอ้
มิโกชิบะ : ดวงตาของฉันน่ะ มองเพียงแค่เธอเท่านั้นนะ
ซากุระ : พึ่งพาได้มากเลยล่ะ
โนซากิ : ว่าแต่ซากุระ พรุ่งนี้มีเวลารึเปล่า?
ซากุระ : เอ๊ะ?
โนซากิ : มาที่บ้านฉันได้ไหม?
ซากุระ : ! … โนซากิคุง ...?
โนซากิ : ถึงวันส่งต้นฉบับแล้วล่ะ
ซากุระ : !!!
♪ dabadabadabadabadabadabadaba รู้สึกว่า
Dabadabadabadabadabadabadaba แปลกจังนะ
dabadabadabadabadabadabadaba แต่ว่า แต่ว่า
หรือว่า ... (หรือว่า)
หรือว่า ... (หรือว่า)
รู้สึกว่าตอนนี้บรรยากาศจะดีนะ? ใช่ไหมเนี่ย?
แต่อย่างที่คิดเลย หัวข้อมัน ... นั่นสินะคะ ↓
ทั้งๆที่น่าจะเข้าใกล้แล้วนี่ ทำไมล่ะ?
การพัฒนากับการกำหนดก็แปลกๆ
แต่ก็ยากที่จะตัดใจกับระยะห่างนี้ อยากอยู่ข้างๆเธอจัง
ถึงจะถมดำเพื่อพระเอกแสนซื่อบื้อ
แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยเสียง
จนกว่าจะถึงเส้นทางที่เราสองคนเริ่มรู้สึกเหมือนกัน KEEP IT!! ขอร้องล่ะ คิวปิด■
โนซากิ : ถึงเวลาพักแล้วนะ?
มิโกชิบะ : นั่นสินะ
ซากุระ : นั่นสินะ~
โนซากิ : เอาล่ะ ตัวละครตัวต่อไปจะเอายังไงดีล่ะ
มิโกชิบะ : เฮ้ๆ สุดยอดนายแบบก็อยู่ตรงหน้านี่แล้วไง
ซากุระ : มิโกริน หน้าแดงไปหมดแล้วนะ!
(♪)
มิโกชิบะ : หนวกหูน่า ! แล้วก็อย่าเรียกว่ามิโกรินนะ !
โนซากิ : หัวตันแล้วล่ะนะ
ซากุระ : ฉันจะช่วยด้วยนะ
มิโกชิบะ : เฮ้ๆ ฉันเป็นรุ่นพี่นะ
โนซากิ : งั้นพรุ่งนี้ไปด้วยกันได้รึเปล่า?
ซากุระ : !...โนซากิคุง ...?
มิโกชิบะ : นี่พวกนาย! อย่ากันฉันออกนอกกลุ่มสิ !
ซากุระ : ว่าแต่ซากุระ
ซากุระ : เอ๊ะ?
โนซากิ : เธอมีคนที่ชอบอยู่รึเปล่า?
ซากุระ : !!!
♪ dabadabadabadabadabadabadaba อีกแล้ว อีกแล้ว
Dabadabadabadabadabadabadabaแปลกจังนะ
dabadabadabadabadabadabadaba แต่ว่า แต่ว่า
หรือว่า ... (หรือว่า)
หรือว่า ... (หรือว่า)
ครั้งนี้ถึงจะเป็นบรรยากาศดีๆ?
ดีใจได้ไหมนะ? ผลสุดท้ายคือ ... นั่นสินะคะ ↓
เอ๊ะ? ฉันก็เพิ่งจะสารภาพรักไปเองไม่ใช่เหรอ?
การพัฒนากับปฏิกิริยาตอบสนองก็แปลกๆ
ถึงการได้มาเยี่ยมบ้านแบบกะทันหันจะน่าดีใจก็เถอะ
นางเอกผู้มีสองมือที่คล่องแคล่ว
เพราะว่ามีแค่เธอคนเดียวในสายตา
มีความรู้สึกว่าจะกลายเป็นคนสองคนในอุดมคติ ใช่ไหม คิวปิด !?
การทดลองเรื่องราวที่คลาสสิก การจำลองประสบการณ์ที่ใจเต้นไม่หยุด ... นี่มัน !!
เข้าสู่เส้นทางรักอย่างกะทันหัน !?
ความคิดกับผลงานใหม่ก็แปลกๆ
แต่ชอบเธอยิ่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก อยากอยู่ข้างๆเธอจัง
ถมดำเพื่อพระเอกแสนซื่อบื้อ plus อยากวาดฉากหลังให้เป็นจังเลย
เชื่อในทฤษฏีความรักในรั้วโรงเรียน GROWING !
ขอร้องล่ะ คิวปิด ■รู้ตัวสักทีเถอะ คิวปิด■
PRINCE HUNTER
สัญญาณหลังเลิกเรียน ไปตามจับ(เจ้าชาย)กันเถอะ
เรื่องนี้มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้
เรื่องราวที่ไม่ธรรมดา มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำได้
เพราะนี่คือเวทีที่เตรียมไว้เพื่อเธอยังไงล่ะ
แต่เธอกลับใช้รอยยิ้มไร้เดียงสา ทำให้การต่อสู้ดำเนินต่อไปอย่างโหดร้าย
ถึงจะหาคนมาแทนได้ แต่ภาพมันจะออกมาแปลกๆรึเปล่า? ความแตกต่างมันจะมากเกินไปรึเปล่า?
ฉันมั่นใจว่าเป็นคนอื่นนอกจากเธอไม่ได้หรอกนะ
คำพูดที่เข้าใจผิด ท่าทีที่เสียมารยาทเป็นอย่างมาก
ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่ก็ยังไม่มีทางเมินเธอได้
เสน่ห์ของเธอยังคงดึงดูดฉันอยู่ดี
ผลงานชิ้นใหม่จะต้องใช้ภาพที่โดดเด่นกว่านี้
จะสามารถไปถึงพื้นที่ใหม่ได้ไหมนะ?
อย่างเช่นพวกมายากล แล้วให้ร้องเพลงไปด้วยก็ไม่เลวนะ
จะต้องเป็นเวทีที่เหลือเชื่ออย่างแน่นอน
เห็นเงาที่วิ่งจากที่ไกลๆ
ไม่ยอมให้หนีหรอก ถึงจะเป็นอุปกรณ์ประกอบฉากก็ปานะเฟ้ย
ถึงแม้จะบาดเจ็บ แต่เธอก็ยังเหมือนราวกับภาพวาด
งั้นก็เพิ่มฉากแอคชั่นเข้าไปด้วยก็แล้วกัน
ส่วนสแตนท์อินน่ะไม่ต้องใช้หรอก
ถักทอคำพูดที่หอมหวานขึ้นมา
แต่กลับทำให้เพิ่มคู่แข่งขึ้นมาอีก 1 คน
(โฮริหมายถึงอะไรคะ มีคู่แข่งด้วยเรอะ !!)
พอได้แล้วน่า ยังไม่เข็ดอีกเรอะ?
ถ้าหาคนมาแทนได้ ก็คงจะไม่ต้องมาลำบากอย่างนี้
ถึงจะหล่อ แต่ว่าน่าเสียดายนะที่ไม่สามารถเป็นเจ้าชายได้
หนีไปอีกแล้ว
กำลังดูถูกพลังในการตามจับของฉันอยู่เรอะ? หา?
ไม่ต้องมาปลอมตัวเลย อย่างน้อยโผล่หน้าออกมาแล้วค่อยหนีก็ได้น่า
สัญญาณหลังเลิกเรียน ในที่สุดก็จับได้สักที
นี่เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
ไม่ต้องการความสัมพันธ์ที่สนิทกันจนเกินไป
แล้วก็อย่าเข้ามาใกล้ฉันด้วย
อย่ามาทำลายสมาธิของฉันนะ
การแก้แค้นแบบนี้มันเด็กเกินไปแล้ว
นี่มันอะไรกัน ทำกับฉันแบบนี้คิดยังไงกันแน่หา!?
ไม่เอากระโปรงเฟ้ย! แล้วก็คัดค้านการล่วงละเมิดทางเพศด้วย !
…หาเรื่องกันเรอะไงฟะ ...?
ไม่มีสแตนท์อินหรอกนะ
สัญญาณหลังเลิกเรียน ไปตามจับ(เจ้าชาย)กันเถอะ
เรื่องนี้มีแค่ฉันคนเดียวที่ทำได้
เรื่องราวที่ไม่ธรรมดา มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำได้
เพราะนี่คือเวทีที่เตรียมไว้เพื่อเธอยังไงล่ะ
มีคนบอกว่าเห็นเธอวิ่งหนีไป
ไม่ยอมให้หนีหรอกน่า สัญชาติญาณถูกเผง
ทั้งๆที่แผลเต็มตัวไปหมดแล้ว ทำไมถึงยังไม่เข็ดอีกนะ?
ต่อให้ใช้เชือกล่ามไว้ก็ยังจะไปใช่ไหม?
แต่ไม่มีสแตนท์อินหรอกนะ
เพลงของซากุระตลกและน่าสงสารมากค่ะ ฮาาา นี่เธอต้องใจเต้นเก้อไปกี่รอบต่อวันกันนะ?
ส่วนของพี่รุ่นทั้งตลก ฟิน หวานมากกกก เรานี่มโนไปหลายท่อนเลย กร๊ากกก //ติ่งคู่นี้มาก
ทั้งเพลงพี่แกพูดถึงแต่เวทีกับคาชิมะอยู่สองอย่างเนี่ยยย รุ่นพี่นี่ขาดคาชิมะไม่ได้จริงๆนะคะ !!!
ป.ล.ฟังเพลงของมิโกรินแล้ว แต่ไม่เข้าใจเลยค่ะว่าพูดถึงเรื่องอะไร ... ส่วนเพลงของวากะแบ๊ว-บื้อมาก ฮ่าๆๆๆๆ