สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้มีเรื่องมาเล่า เผื่อมันจะทำให้เราสบายใจขึ้น
สมัยเรียนมหาลัย เราแอบชอบผู้ชายคนนึง เป็นเด็กศิลปกรรม ครั้งแรกที่เจอ จำได้เลยว่าใจเต้นแรงมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย เค้าหันมาเจอแล้วยิ้มให้ เรากลับทำหน้าหงิกแล้วหันหน้าหนี เค้าคงงงเนอะว่านี่มันใคร ไม่รู้จักละยังมาสบัดบ๊อบใส่กูอี๊ก 5555+ หลังจากนั้น เราก็จะคอยแอบส่องเค้าตลอด เพราะตึกที่เราเรียนบ่อยจะอยู่ตรงข้ามคณะเค้า แต่ก็ไม่ค่อยเจอ จนวันนึง จำได้ว่าเป็นวันลอยกระทง เราไปแฮงค์เอ้าท์กับเพื่อนๆที่ร้านแถวๆหน้าม. เกือบๆเที่ยงคืนโต๊ะเราก็กำลังจะกลับ ก็มีรุ่นน้องผู้หญิงในคณะเราเดินมาหาแล้วบอกว่าพี่คะมีคนฝากมาขอเบอร์ เราก็บอกน้องไปว่า ขอคุณที่มาขอเบอร์แต่ขอเสียมารยาทไม่ให้ละกัน น้องเค้าก็โอเคค่ะเดี๋ยวหนูไปบอกพี่เค้าให้ แล้วน้องเค้าก็เดินไปทางหน้าโต๊ะหน้าร้านเราก็มองตามเพราะอยากรู้ว่าเป็นใคร ทันทีมี่น้องหยุดคุยและชี้มาทางเรา หัวใจเราแทบจะหยุดเต้น ผู้ชายที่ขอเบอร์ คนเดียวกับที่เราแอบชอบมาตลอด ณ ตอนนั้นอยากจะกรี๊ดมากๆๆๆๆๆ พลาดละกู พลาดละ แต่ก็ทำไรไม่ได้แล้วไง ก็เดินก้มหน้างุดๆผ่านโต๊ะเค้าไปแบบไม่เงยหน้ามองแม้แต่ทางด้วยซ้ำ ก็ไปรอเพื่อนเอารถมารับอยู่หน้าร้าน ซักแปปได้ยินเสียงผู้ชายจากด้านหลังพูดว่า "ไปลอยกระทงไหม" หับไปแทบช๊อค เจอเต็มๆ ได้ก็ทำได้แค่ยิ้มแล้วบอกว่า "ไม่ไปค่ะ" แล้วก็วิ่งขึ้นรถเพื่อนไปซะอย่างงั้น
แต่ก็แปลกนะ หลังจากวันนั้น เราเจอเค้าบ่อยขึ้น แทบจะทุกวัน แต่ก็แค่ทักทายกันตามปกติ ไม่มีอะไรพิเศษเลย แต่มันรู้สึกดีมากกกกกกกกกก แบบหัวใจพองโตทุกครั้งทีเจอเค้า เป็นแบบนี้มาจนหมดเทอม
พอขึ้นเทอมใหม่ เหมือนโชคช่วย เรามีเรียนEngที่ตึกคณะเค้า เรียนรวมกับเด็กซิกัม(ศิลปกรรม) ซึ่งก็ทำให้มีโอกาสเจอเค้าบ่อยๆ ซึ่งการเจอกันรอบนี้มันพิเศษตรงที่ทุกครั้งที่เราไปเรียนEngที่ตึกนี้ เค้าจะเดินไปส่งที่ห้องเรียนทุกครั้ง เค้าบอกว่าสงสาร เห็นโดนแซวทุกวัน ลืมบอกไปว่าตอนนี้เค้ามีเบอร์เรา และเราก็มีเบอร์เค้าเรียบร้อย แต่ไม่เคย ไม่เค๊ย ไม่เคย มีใครโทรหาใครเลย 😭
จนดึกคืนนึง มีเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรเข้ามา เรารับ ปลายสายก็ม้อมาเลย เราก็ถามว่าอะใคร ได้เบอร์มาได้ไง เค้าบอก R (แทนคนที่เราแอบชอบว่าRละกันนะ)ให้มา วินาทีนั้นเราน้ำตาไหลเลย วางสายแล้วโทรหาR ถามเค้าว่าเอาเบอร์เราให้คนอื่นทำไม ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ มีสิทธิ์อะไรเอาเบอร์เราไปให้ แล้วเราก็วางสาย ปิดเครื่อง ร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆ สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ที่ห้องดังขึ้น เรารับสาย ยามที่เฝ้าคอนโดโทรขึ้นมาบอกว่า มีเพื่อนมารออยู่ข้างล่าง) ห้องฝั่งที่เราอยู่มันอยู่ตรงด้านหน้าคอนโดเราเลยออกมาดูตรงระเบียงก่อนว่าใคร ก้มลงไปเจอR มันทั้งดีใจ เสียใจ ปนกันไปหมด ก็ลงไป เค้าก็รีบบอกว่าเค้าไม่ได้ให้นะ เพื่อนมันแอบดูในโทรศัพท์เอง เราก็บอกเค้าไปว่าให้ก็ยอมรับว่าให้ เราไม่โกรธหรอก เข้าใจ เค้าสวนกลับทันทีเลยว่าจะให้ได้ไงก็เค้าชอบเราอยู่ ชอบมาตั้งนานแล้ว ได้ยินแค่นั้นแหละ เราเดินเข้าไปกอดเค้าเลยแล้วก็ร้องแบบ ร่องโฮเลยอะ เค้าเอาแต่หัวเราะแล้วก็ลูบหัวเราไปมา จากนั้นก็คบกันมาเรื่อยๆสองปีกว่าๆ คบด้วยดี ไม่มีปัญหาเรื่องผู้หญิงให้ต้องปวดใจ เว้นเรื่องเดียว R ใช้เวลากับเพื่อนเยอะมาก มากแบบที่ว่าตลอดเวลา ซึ่งเค้าก็ให้เราไปด้วยตลอดนะ แต่เราว่ามันมากไป มากเหมือนกับว่ารองจากเพื่อนแล้วถึงเป็นเรา มันเลยทำให้ห่างกันออกมา ห่างเรื่อยๆจนหายไปเลย (เราหายเค้าก็เงียบ) จนเรียนจบ
R ไปเรียนต่อเมืองนอก เราเรียนโทต่อที่มหาลัยเดิม ผ่านไปเกือบปี วันนึงขณะเรากำลังขับรถกลับคอนโด เบอร์แปลกโทรเข้ามา เราก็รับสาย ปลายสายพูดว่า"ว่าไงคร้าบบบบบบบ" ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว หัวใจเต้นแรง มือไม่เย็นไปหมด เสียงแบบนี้ มีแค่Rเท่านั้น เค้าถามว่าอยู่ไหน คอนโดเดิมใช่เปล่า เค้ามารอ จะมารับไปเที่ยวด้วยกัน ตอนเห็นเค้าอยู่หน้าคอนโด ความรู้สึกแบบอยากวิ่งเข้าไปกอด แต่ก็เหมือนเดิม ทำได้แค่ยิ้ม เค้าก็บอกไปเที่ยวกัน ไปต่างจังหวัดกับครอบครัวเค้า เค้าอยากให้ไปด้วย เราก็ไป ไปโดยไม่รู้เลยว่าไปทำไมวะ สถานะอะไรเนี่ย 5555+
ก็เที่ยวปกติ ปฏิบัติตัวปกติ ไม่หวาน ไม่จับมือเหมือนเพื่อนกันปกติทั่วๆไป ซึ่งเราก็คิดว่าเค้าคงไม่คิดอะไรแล้วล่ะ วันที่สองของการไปเที่ยว ตอนที่เค้ากำลังนั่งกินอะไรกันชิวๆ เราไมเกรนขึ้น ก็เลยขอตัวทึกคนไปนอนพัก
เค้าก็ถามนะว่าไหวไหม มียาไหม ซึ่งเราก็บอกโอเค เราไหว สบายมาก แล้วเราก็ไปนอนพักในห้องนั่งเล่น ซักพักก็รู้สึกมีมือมาช้อนหัวเราขึ้น เราลืมตาขึ้นมา เห็น R ยิ้มให้แล้วบอกว่า นอนตัก R สิ หายเร็วแน่นอน นาทีนั้นคือใจลอยไปละ ไกลละ เค้าก็ชวนคุยถามโน่นนี่ แล้วก็ถามว่าคบใครอยู่ไหม เราบอกว่าไม่นะ เค้าก็บอกว่าเค้าก็ไม่ได้คบใคร เราเลยสวนไปเลยว่า "งั้นกลับมาคบกันไหม" ตอนถามนี่จำได้เลยว่าตัวชาๆ ใจเต้นแรงมากๆ เค้าตอบกลับมาว่า "อืม" แล้วเราก็กลับมาคบกัน
ถึงเวลา R ต้องกลับไปเรียนต่อ เราก็ยังเรียนโทอยู่เหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ปัญหา เราคุยกันทุกวัน ถึงเวลาจะต่างกัน เราก็ยังพยายามคุยกันให้ได้บ่อยที่สุดในแต่ละวัน จนเราเรียนจบ เราก็ไปเรียนภาษาต่อ แต่คนละประเทศกับเค้า ทุกอย่างก็ยังคงปกติ จนมาวันนึงเราติดต่อเค้าไม่ได้ 3 วันที่ติดต่อไม่ได้เลย ที่บ้านเค้าก็ติดต่อไม่ได้ ทุกคนเป็นห่วง ถามเพื่อนเค้าก็ไม่มีใครบอกอะไรได้ จนเค้าโทรกลับมา บอกว่ามีเรื่องจนต้องโดนจับเพราะช่วยรุ่นน้องที่เรียนด้วยกัน ยังไม่ทันได้ถามรายละเอียดอะไร เค้าก็ต้องวางเพื่อจะโทรหาที่บ้านเค้าบ้าง เราก็โอเคไว้ค่อยคุยกันก็ได้ จำได้ว่าตอนนั้นเปิดเฟสอยู่ กดดูหน้าฟีดเค้า สะดุดกับโพสของน้องผู้หญิงคนนึง ที่บอกว่า "ขอบคุณและขอโทษพี่Rด้วยมากๆที่ต้องมาลำบากเพราะช่วยเค้า" ตอนนั้นใจเราหล่นวูบเลย มันมีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่บอกว่ามันไม่ธรรมดา และแล้วรักแท้ก็แพ้ใกล้ชิดไปตามระเบียบ
เราหายไปจากชีวิตเค้า ไม่ติดต่อกันเลย 3ปีที่เราทำได้แค่ดูเค้าผ่านเฟสบุค เห็นเค้ายังคงคบกันดีกับน้องคนนั้น มันไม่เจ็บ ไม่เสียใจ แต่มันแค่คิดถึง และคิดถึงมากกกกก
จนเดือนที่แล้ว มีข้อความเด้งขึ้นมาในเฟสว่า " ไม่เปลี่ยนรูปมา8เดือนละนะ " แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง R ทักมา หลังจากนั้นก็คุยอะไรกันเยอะแยะมากมายไปหมด ความรู้สึกเดิมๆเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน ไม่จางหาย R เอาแต่ขอโทษ และบอกว่าเสียใจจนทุกวันนี้ที่ตอนเป็นแฟนกัน ไม่เคยบอกเลยว่าคิดถึงเรามากแค่ไหน เราดีใจนะ มากๆด้วย และรู้ว่าถ้าเราคุยกัน ทุกอย่างมันจะกลับมาเหมือนเดิม เราจะกลับมาเหมือนเดิมและจะมีคนต้องเสียใจ
ถ้า R ได้อ่าน เราอยากให้รู้ว่าตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ เรารักมาโดยตลอด รักมาก มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เราอาจไม่เคยบอก แต่เชื่อเถอะว่ามันรักมาตลอดและจะเป็นแบบนี้ตลอดไป เราขอลบ R ออกจากเฟรน ขอบล๊อคเบอร์ และขอหายไปจากชีวิต R จริงๆแล้วนะ ความรักควรมีแค่2 และมันไม่ควรต้องมาหวั่นไหวกับแฟนเก่า เราไม่เคยโกรธ ไม่เสียใจ ไม่เจ็บปวด มันเป็นความรู้สึกที่สวยงาม ที่มีความสุขทุกครั้งที่ได้คิดถึง และเราจะคิดถึงความรู้สึกนี้ตลอดไป
ขอบคุณเพื่อนๆที่เสียเวลามาอ่านกระทู้ระบายความในใจ ที่แสนจะเวิ่นเว้อของเรา ผิดพลาดประการใดก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้นะคะ 🙏
เมื่อแฟนเก่าเรากลับมา
สมัยเรียนมหาลัย เราแอบชอบผู้ชายคนนึง เป็นเด็กศิลปกรรม ครั้งแรกที่เจอ จำได้เลยว่าใจเต้นแรงมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย เค้าหันมาเจอแล้วยิ้มให้ เรากลับทำหน้าหงิกแล้วหันหน้าหนี เค้าคงงงเนอะว่านี่มันใคร ไม่รู้จักละยังมาสบัดบ๊อบใส่กูอี๊ก 5555+ หลังจากนั้น เราก็จะคอยแอบส่องเค้าตลอด เพราะตึกที่เราเรียนบ่อยจะอยู่ตรงข้ามคณะเค้า แต่ก็ไม่ค่อยเจอ จนวันนึง จำได้ว่าเป็นวันลอยกระทง เราไปแฮงค์เอ้าท์กับเพื่อนๆที่ร้านแถวๆหน้าม. เกือบๆเที่ยงคืนโต๊ะเราก็กำลังจะกลับ ก็มีรุ่นน้องผู้หญิงในคณะเราเดินมาหาแล้วบอกว่าพี่คะมีคนฝากมาขอเบอร์ เราก็บอกน้องไปว่า ขอคุณที่มาขอเบอร์แต่ขอเสียมารยาทไม่ให้ละกัน น้องเค้าก็โอเคค่ะเดี๋ยวหนูไปบอกพี่เค้าให้ แล้วน้องเค้าก็เดินไปทางหน้าโต๊ะหน้าร้านเราก็มองตามเพราะอยากรู้ว่าเป็นใคร ทันทีมี่น้องหยุดคุยและชี้มาทางเรา หัวใจเราแทบจะหยุดเต้น ผู้ชายที่ขอเบอร์ คนเดียวกับที่เราแอบชอบมาตลอด ณ ตอนนั้นอยากจะกรี๊ดมากๆๆๆๆๆ พลาดละกู พลาดละ แต่ก็ทำไรไม่ได้แล้วไง ก็เดินก้มหน้างุดๆผ่านโต๊ะเค้าไปแบบไม่เงยหน้ามองแม้แต่ทางด้วยซ้ำ ก็ไปรอเพื่อนเอารถมารับอยู่หน้าร้าน ซักแปปได้ยินเสียงผู้ชายจากด้านหลังพูดว่า "ไปลอยกระทงไหม" หับไปแทบช๊อค เจอเต็มๆ ได้ก็ทำได้แค่ยิ้มแล้วบอกว่า "ไม่ไปค่ะ" แล้วก็วิ่งขึ้นรถเพื่อนไปซะอย่างงั้น
แต่ก็แปลกนะ หลังจากวันนั้น เราเจอเค้าบ่อยขึ้น แทบจะทุกวัน แต่ก็แค่ทักทายกันตามปกติ ไม่มีอะไรพิเศษเลย แต่มันรู้สึกดีมากกกกกกกกกก แบบหัวใจพองโตทุกครั้งทีเจอเค้า เป็นแบบนี้มาจนหมดเทอม
พอขึ้นเทอมใหม่ เหมือนโชคช่วย เรามีเรียนEngที่ตึกคณะเค้า เรียนรวมกับเด็กซิกัม(ศิลปกรรม) ซึ่งก็ทำให้มีโอกาสเจอเค้าบ่อยๆ ซึ่งการเจอกันรอบนี้มันพิเศษตรงที่ทุกครั้งที่เราไปเรียนEngที่ตึกนี้ เค้าจะเดินไปส่งที่ห้องเรียนทุกครั้ง เค้าบอกว่าสงสาร เห็นโดนแซวทุกวัน ลืมบอกไปว่าตอนนี้เค้ามีเบอร์เรา และเราก็มีเบอร์เค้าเรียบร้อย แต่ไม่เคย ไม่เค๊ย ไม่เคย มีใครโทรหาใครเลย 😭
จนดึกคืนนึง มีเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรเข้ามา เรารับ ปลายสายก็ม้อมาเลย เราก็ถามว่าอะใคร ได้เบอร์มาได้ไง เค้าบอก R (แทนคนที่เราแอบชอบว่าRละกันนะ)ให้มา วินาทีนั้นเราน้ำตาไหลเลย วางสายแล้วโทรหาR ถามเค้าว่าเอาเบอร์เราให้คนอื่นทำไม ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ มีสิทธิ์อะไรเอาเบอร์เราไปให้ แล้วเราก็วางสาย ปิดเครื่อง ร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆ สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ที่ห้องดังขึ้น เรารับสาย ยามที่เฝ้าคอนโดโทรขึ้นมาบอกว่า มีเพื่อนมารออยู่ข้างล่าง) ห้องฝั่งที่เราอยู่มันอยู่ตรงด้านหน้าคอนโดเราเลยออกมาดูตรงระเบียงก่อนว่าใคร ก้มลงไปเจอR มันทั้งดีใจ เสียใจ ปนกันไปหมด ก็ลงไป เค้าก็รีบบอกว่าเค้าไม่ได้ให้นะ เพื่อนมันแอบดูในโทรศัพท์เอง เราก็บอกเค้าไปว่าให้ก็ยอมรับว่าให้ เราไม่โกรธหรอก เข้าใจ เค้าสวนกลับทันทีเลยว่าจะให้ได้ไงก็เค้าชอบเราอยู่ ชอบมาตั้งนานแล้ว ได้ยินแค่นั้นแหละ เราเดินเข้าไปกอดเค้าเลยแล้วก็ร้องแบบ ร่องโฮเลยอะ เค้าเอาแต่หัวเราะแล้วก็ลูบหัวเราไปมา จากนั้นก็คบกันมาเรื่อยๆสองปีกว่าๆ คบด้วยดี ไม่มีปัญหาเรื่องผู้หญิงให้ต้องปวดใจ เว้นเรื่องเดียว R ใช้เวลากับเพื่อนเยอะมาก มากแบบที่ว่าตลอดเวลา ซึ่งเค้าก็ให้เราไปด้วยตลอดนะ แต่เราว่ามันมากไป มากเหมือนกับว่ารองจากเพื่อนแล้วถึงเป็นเรา มันเลยทำให้ห่างกันออกมา ห่างเรื่อยๆจนหายไปเลย (เราหายเค้าก็เงียบ) จนเรียนจบ
R ไปเรียนต่อเมืองนอก เราเรียนโทต่อที่มหาลัยเดิม ผ่านไปเกือบปี วันนึงขณะเรากำลังขับรถกลับคอนโด เบอร์แปลกโทรเข้ามา เราก็รับสาย ปลายสายพูดว่า"ว่าไงคร้าบบบบบบบ" ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว หัวใจเต้นแรง มือไม่เย็นไปหมด เสียงแบบนี้ มีแค่Rเท่านั้น เค้าถามว่าอยู่ไหน คอนโดเดิมใช่เปล่า เค้ามารอ จะมารับไปเที่ยวด้วยกัน ตอนเห็นเค้าอยู่หน้าคอนโด ความรู้สึกแบบอยากวิ่งเข้าไปกอด แต่ก็เหมือนเดิม ทำได้แค่ยิ้ม เค้าก็บอกไปเที่ยวกัน ไปต่างจังหวัดกับครอบครัวเค้า เค้าอยากให้ไปด้วย เราก็ไป ไปโดยไม่รู้เลยว่าไปทำไมวะ สถานะอะไรเนี่ย 5555+
ก็เที่ยวปกติ ปฏิบัติตัวปกติ ไม่หวาน ไม่จับมือเหมือนเพื่อนกันปกติทั่วๆไป ซึ่งเราก็คิดว่าเค้าคงไม่คิดอะไรแล้วล่ะ วันที่สองของการไปเที่ยว ตอนที่เค้ากำลังนั่งกินอะไรกันชิวๆ เราไมเกรนขึ้น ก็เลยขอตัวทึกคนไปนอนพัก
เค้าก็ถามนะว่าไหวไหม มียาไหม ซึ่งเราก็บอกโอเค เราไหว สบายมาก แล้วเราก็ไปนอนพักในห้องนั่งเล่น ซักพักก็รู้สึกมีมือมาช้อนหัวเราขึ้น เราลืมตาขึ้นมา เห็น R ยิ้มให้แล้วบอกว่า นอนตัก R สิ หายเร็วแน่นอน นาทีนั้นคือใจลอยไปละ ไกลละ เค้าก็ชวนคุยถามโน่นนี่ แล้วก็ถามว่าคบใครอยู่ไหม เราบอกว่าไม่นะ เค้าก็บอกว่าเค้าก็ไม่ได้คบใคร เราเลยสวนไปเลยว่า "งั้นกลับมาคบกันไหม" ตอนถามนี่จำได้เลยว่าตัวชาๆ ใจเต้นแรงมากๆ เค้าตอบกลับมาว่า "อืม" แล้วเราก็กลับมาคบกัน
ถึงเวลา R ต้องกลับไปเรียนต่อ เราก็ยังเรียนโทอยู่เหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ปัญหา เราคุยกันทุกวัน ถึงเวลาจะต่างกัน เราก็ยังพยายามคุยกันให้ได้บ่อยที่สุดในแต่ละวัน จนเราเรียนจบ เราก็ไปเรียนภาษาต่อ แต่คนละประเทศกับเค้า ทุกอย่างก็ยังคงปกติ จนมาวันนึงเราติดต่อเค้าไม่ได้ 3 วันที่ติดต่อไม่ได้เลย ที่บ้านเค้าก็ติดต่อไม่ได้ ทุกคนเป็นห่วง ถามเพื่อนเค้าก็ไม่มีใครบอกอะไรได้ จนเค้าโทรกลับมา บอกว่ามีเรื่องจนต้องโดนจับเพราะช่วยรุ่นน้องที่เรียนด้วยกัน ยังไม่ทันได้ถามรายละเอียดอะไร เค้าก็ต้องวางเพื่อจะโทรหาที่บ้านเค้าบ้าง เราก็โอเคไว้ค่อยคุยกันก็ได้ จำได้ว่าตอนนั้นเปิดเฟสอยู่ กดดูหน้าฟีดเค้า สะดุดกับโพสของน้องผู้หญิงคนนึง ที่บอกว่า "ขอบคุณและขอโทษพี่Rด้วยมากๆที่ต้องมาลำบากเพราะช่วยเค้า" ตอนนั้นใจเราหล่นวูบเลย มันมีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่บอกว่ามันไม่ธรรมดา และแล้วรักแท้ก็แพ้ใกล้ชิดไปตามระเบียบ
เราหายไปจากชีวิตเค้า ไม่ติดต่อกันเลย 3ปีที่เราทำได้แค่ดูเค้าผ่านเฟสบุค เห็นเค้ายังคงคบกันดีกับน้องคนนั้น มันไม่เจ็บ ไม่เสียใจ แต่มันแค่คิดถึง และคิดถึงมากกกกก
จนเดือนที่แล้ว มีข้อความเด้งขึ้นมาในเฟสว่า " ไม่เปลี่ยนรูปมา8เดือนละนะ " แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง R ทักมา หลังจากนั้นก็คุยอะไรกันเยอะแยะมากมายไปหมด ความรู้สึกเดิมๆเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน ไม่จางหาย R เอาแต่ขอโทษ และบอกว่าเสียใจจนทุกวันนี้ที่ตอนเป็นแฟนกัน ไม่เคยบอกเลยว่าคิดถึงเรามากแค่ไหน เราดีใจนะ มากๆด้วย และรู้ว่าถ้าเราคุยกัน ทุกอย่างมันจะกลับมาเหมือนเดิม เราจะกลับมาเหมือนเดิมและจะมีคนต้องเสียใจ
ถ้า R ได้อ่าน เราอยากให้รู้ว่าตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ เรารักมาโดยตลอด รักมาก มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เราอาจไม่เคยบอก แต่เชื่อเถอะว่ามันรักมาตลอดและจะเป็นแบบนี้ตลอดไป เราขอลบ R ออกจากเฟรน ขอบล๊อคเบอร์ และขอหายไปจากชีวิต R จริงๆแล้วนะ ความรักควรมีแค่2 และมันไม่ควรต้องมาหวั่นไหวกับแฟนเก่า เราไม่เคยโกรธ ไม่เสียใจ ไม่เจ็บปวด มันเป็นความรู้สึกที่สวยงาม ที่มีความสุขทุกครั้งที่ได้คิดถึง และเราจะคิดถึงความรู้สึกนี้ตลอดไป
ขอบคุณเพื่อนๆที่เสียเวลามาอ่านกระทู้ระบายความในใจ ที่แสนจะเวิ่นเว้อของเรา ผิดพลาดประการใดก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้นะคะ 🙏