... สวัสดีนะ อิอิ ผมจะมาเล่าเรื่องการแอบรักคนคนนึงของผมให้ฟัง บอกก่อนเลยว่า เป็นแบบชายรักชายนะครับ ผมคิดอยู่หลายเดือนเลยทีเดียว ว่าจะเขียนดีไหม รวบรวมความกล้า สูดหายใจเข้าลึกๆแล้ว ... เริ่ม !
.... คุณเคยแอบชอบ แอบรักใครมากๆ ไหมครับ มันมีความสุขไปอีกแบบนะ ผมเป็นนักศึกษาในมหาลัยแห่งหนึ่งหน้าตาก็พอใช้ได้นะ ชมตัวเองนิดนึง จริงๆแล้วผมเป็นเกย์ด้วย แต่บางคนก็ไม่รู้เพราะว่าผมไม่แสดงออก ไม่ได้แอ็บไม่ได้อะไรนะก็มันเป็นแบบเนี่ย ก็มีผู้หญิง ผู้ชาย (รวมไปถึง ทหาร ตำรวจ) กระเทย ตุ๊ด เกย์ มาจีบบ้าง แต่เรื่องที่ผมจะเล่านี้คือ ผู้ชายคนนี้ครับ เขาเป็นผู้ชายมีอายุ อายุน่าจะราวๆ 46 ปี แต่น่ารักมากกกกกกกก ตัวไม่สูงมาก ผิวขาว ออกตี๋ๆนิดๆ พูดเพราะ ขี้เล่นนิดๆ เห็นแค่เวลาเขาเล่นกับคนอื่นนะ เวลาใส่สูทร หล่อมากกกกก ผมหลงรักเขาหลายครั้งมากกกก เอาตรงๆนะ ผมชอบคนมีอายุ อยู่แล้วครับ จริงๆผมเคยเจอหลายครั้ง ผมเล่าแค่ครั้งที่จดจำได้ดีนะครับ
วันนั้นวันที่ผมมาสอบสัมภาษณ์เข้ามหาลัยแห่งนี้ ผมได้เจอเขาครั้งแรก ผมก็เห็นก็โอเคนะ หน้าตาดี ไม่ได้สนใจอะไร พอเข้ามาเรียน เจอเขาบ่อยขึ้น เพราะ เขาเป็นคณบดีคณะที่ผมเรียนอยู่ โห...สูงจัง ผมมีแรงบันดาลใจมาเรียนทุกวันก็เพราะเขานี้แหละครับ และ
เจอกันครั้งที่สองคือ ผมกำลังจัดงานให้กับคณะอยู่ แล้วเขาเดินมาใกล้ๆผม ในขณะที่ผมติดป้ายไวนิลอยู่ แล้วถามผมว่า ..
... สีแดงนี่ ไม่เกี่ยวกับการเมืองใช่มั้ย และก็ยิ้ม ....
... อ่อ เปล่าๆครับ ไม่ใช่ครับ
โห... ตอนนั้น ถ้ามีใครยืนใกล้ๆผมคงเห็นว่าผมนั้นหน้าแดงแน่ๆ ก็ผมเขิล อะดิครับ ไม่คิดว่าเขาจะมาถามผม
ครั้งที่สาม ผมนั่งรอเพื่อนทำงานอยู่ แล้วผมเดินมานั่งอยู่หน้าตึกคณะ ผมมองเข้าไปในคณะเห็นแล้วว่าไฟห้องเขาปิดอยู่ คงกลับไปแล้ว เสียดายจังอดเจอหน้าเลย ทันใดนั้น แล้วเขาเดินออกมาพอดี .... แม่เจ้า เดินผ่านหลังผมไป ผมไหว้สวัสดี เขายิ้มให้ โอ้ยยยย จะละลาย ใจเต้นตุ้บๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักมากกก แล้วเขาก็ขึ้นรถไป
ครั้งที่สี่ ผมเดินเข้าไปในคณะเพื่อทำหนังสือไปทำกิจกรรมข้างนอกมหาลัย เปิดประตูเข้าไป แม่เจ้า อีกแล้ว เขายืนคุยกับอาจารย์และพนักงานท่านอื่นอยู่ แล้วหันมาเจอผม ถามผมว่า
... มาทำอะไรครับ และก็ยิ้ม
... เอ่อ... คือออ.. ผมมาหาพี่... ครับ พอดีว่าจะให้พี่เขาทำหนังสือให้ครับ เขินสาสสสส
... อ่อ พี่เขาไปส่งเอกสารอยู่ รออยู่นี่แปปนึงนะ
... เอ่อ ..ครับผม
ทำไมเวลาเขาคุยกับเราเขาต้องยิ้มมาให้ตลอดเลยวะ เขิลนะว้อยยยยย ขาแทบทรุด
... อ่ะ พี่...มาแล้ว
... ครับผม สวัสดีครับ แล้วเขาก็เดินเข้าห้องทำงานไป
ผมนี่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ
ครั้งที่ ห้า ครั้งนี้ผมจำไปจนวันตายเพราะเหตุการณ์ต่อจากนี้ แทบทำผมหมดลมหายใจ (เวอร์ไป) ยังไง ไปดู ....
หลังจากที่ผมได้แอบเจอเขาบ่อยๆ ยิ่งทำให้ผมหลงรักเขามากขึ้นๆๆๆๆๆ และเหมือนเดิมครับ วันนั้น เพื่อนสอบพรีงานกับอาจารย์อยู่ ผมสอบเสร็จก่อนเลยนั่งรอหน้าคณะ มองไปในห้องสำนักงาน ว้า.... ห้องปิดไฟปิดหมด และมันก็ทุ่มกว่าแล้ว ใครจะอยู่ ผมนั่งอยู่ริมฟุตบาท ข้างถนน รถก็ขับผ่านไปผ่านมา ผมคิดในใจ อยากเจอหน้าเขาจังเลย คิดถึงยังไงไม่รู้ ผมนั่งก้มหน้ารู้สึกเหงาหงอย รถก็วิ่งผ่านไปมา ฟ้าก็มืด มีเพียงแสงจากเสาไฟสีส้มๆ .... รถก็วิ่งจังเลยแน่จริงขอให้เป็นรถของคณบดีมาจอดดิ ...... บรื้น เอี้ยดดด... รถใครมาจอดข้างๆกูวะ พอเงยหน้าขึ้น แม่เจ้าาาาาาา......
เขาขับรถมาจอดข้างๆผม ใจผมเต้นรัวๆๆๆ แค่คิดในใจ มันเกิดขึ้นจริงได้ไง ทันใดนั้น
.... สวัสดีครับ ..
... อ่าว... ยังไม่กลับกันอีกเหรอ ยิ้ม
... อ่อ รอเพื่อนสอบพรีงานอยู่อ่ะครับ... เขินนนว้อยยย
เขาเดินเข้าไปในคณะ ผมนี่ใจเต้นจนไม่เป็นจังหวะ หน้าร้อนผ่าว เอาไงดีวะ เหลือแค่กับเขาสองคนแล้ว อยากบอกเขาจังว่าเขาน่ารักอยากบอกเขาจังว่าเราชอบเขา คิดอยู่นาน รู้ตัวอีกที เราไปยืนอยู่หน้าห้องสำนักงานแล้ว เอาวะ บอกก็บอก ...
จากนั้นเขาก็เดินออกมา ...ยิ้มให้ อีกแล้ว
... จะกลับแล้วเหรอครับ..
... อื้ม.. แล้วกินข้าวกันยังไงนิ ...
... อ่อ รอไปกินพร้อมเพื่อนครับ.
... อ่อ ทำไม อาจารย์ใจร้ายกับนักศึกษาจัง (ยิ้ม) และเดินไปจะขึ้นรถ
เอาไงดีวะ ถามเลยๆๆๆๆ ไม่กล้าๆๆๆๆ ถามเลยๆๆๆๆ คิดในใจสับสน ถ้าบอกจะผิดมั้ย ถ้าไม่บอกจะเสียดายโอกาสมั้ย ผมเลยตัดสินใจ ...
... อาจารย์ครับ !...
เขาหันมา ... (พูดสิวะ..พูด...) ในขณะที่ปากมันหนัก แบบโคตรๆ กำลังจะเอ่ยคำว่า ผมชอบอาจารย์ครับ ก็ ...
... อ้าว ท่าน ยังไม่กลับรึครับนิ
... อ่าว สวัสดีครับๆๆ มา........ อาจารย์ที่สอบพรีงานให้เพื่อนออกมาเจอพอดี แล้วเขาก็คุยกัน ผมทำสีหน้าแทบไม่ถูก
... อ่าว เรายังไม่กลับอีกเหรอ ... อาจารย์ที่สอบพรีงานถาม แต่ผมไม่ได้ตอบเพราะ ผมยัง งง อึ้ง เสียใจ เสียดาย ที่มีโอกาสแล้ว แต่ผมไม่สามารถพูดหรือบอกกับเขาได้ น้ำตาผมแทบไหล ใจผมสั่นแรงมาก จนเขาขับรถออกไป ...
ผมกลับมาห้อง ภาพและความรู้สึกตอนนั้นยังติดตาและติดใจผม ผมเสียดาย โง่เอง ต้องมาเสียใจทีหลัง น้ำตาแทบไหล...
จนผมจะไปฝึกงานที่กรุงเทพแล้ว ผมไม่มีโอกาสแบบนั้นอีกเลย และ กำลังจะไม่ได้เจอหน้าเขาอีกนานเลย ผมแค่อยากบอกเขาว่า ผมแอบชอบเขา ทำไมผมทำไม่ได้ หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ได้เจอกัน พูดคุยกันแบบนั้นอีก มีแค่ผมแอบมองเขา จนผมเรียนจบ
และครั้งนี้ที่ได้เจอไม่รู้จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า คือผมสอบติดข้าราชการแล้วมาสอบสัมภาษณ์ ปรากฏว่า คนที่ได้สัมภาษณ์ผม คือ คณบดี ครับ ผมตกใจมาก คนสัมภาษณ์เป็นพัน โต๊ะกรรมการมีเกือบ 50 โต๊ะ แต่ผมได้มาลงสัมภาษณ์ที่โต๊ะของคณบดีคนนี้ พอดี นั่งสัมภาษณ์ไปใจสั่นไป คิดถึงมากๆ อยากเจอมากๆ ได้เจอสมใจ แต่แกนั่งยิ้มให้ผมอย่างเดียวเลย .................................
...... ไงล่ะ เรื่องราวของผม การได้แอบรักใครสักคนมากๆ มันก็มีความสุขดีนะ ถึงเราจะไม่ได้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ถึงเขาจะไม่รู้ แต่มันก็มีความสุข และมีแรงบันดาลใจในการขับรถไปเรียนทุกวันนะครับ 555 มันอาจจะผิดที่ อาจารย์กับลูกศิษย์นี่สิ ทรมานใจ จนตอนนี้ผมก็ยังไม่กล้าไปบอก ว่าผมชอบเขาครับ 555 (ใครจะกล้าวะ)
สุดท้ายนี้ ผมยาดบอกว่า คิดถึงอาจารย์เสมอนะครับ แอบรักแอบชอบอาจารย์มาเสมอนะครับ ตอนนี้ก็เข้าปีที่ 5 แล้ว อยากกลับไปเห็นหน้าและรอยยิ้มของอาจารย์อีกนะครับ และขอบคุณครับที่อ่านเรื่องแรก ที่เป็นประสบการณ์จริงของผมนะครับ เขียนผิด เขียนงง เขียนไม่ดี ขออภัยด้วยนะคราบ ...
ผมแอบชอบ "คณบดี" ครับ
.... คุณเคยแอบชอบ แอบรักใครมากๆ ไหมครับ มันมีความสุขไปอีกแบบนะ ผมเป็นนักศึกษาในมหาลัยแห่งหนึ่งหน้าตาก็พอใช้ได้นะ ชมตัวเองนิดนึง จริงๆแล้วผมเป็นเกย์ด้วย แต่บางคนก็ไม่รู้เพราะว่าผมไม่แสดงออก ไม่ได้แอ็บไม่ได้อะไรนะก็มันเป็นแบบเนี่ย ก็มีผู้หญิง ผู้ชาย (รวมไปถึง ทหาร ตำรวจ) กระเทย ตุ๊ด เกย์ มาจีบบ้าง แต่เรื่องที่ผมจะเล่านี้คือ ผู้ชายคนนี้ครับ เขาเป็นผู้ชายมีอายุ อายุน่าจะราวๆ 46 ปี แต่น่ารักมากกกกกกกก ตัวไม่สูงมาก ผิวขาว ออกตี๋ๆนิดๆ พูดเพราะ ขี้เล่นนิดๆ เห็นแค่เวลาเขาเล่นกับคนอื่นนะ เวลาใส่สูทร หล่อมากกกกก ผมหลงรักเขาหลายครั้งมากกกก เอาตรงๆนะ ผมชอบคนมีอายุ อยู่แล้วครับ จริงๆผมเคยเจอหลายครั้ง ผมเล่าแค่ครั้งที่จดจำได้ดีนะครับ
วันนั้นวันที่ผมมาสอบสัมภาษณ์เข้ามหาลัยแห่งนี้ ผมได้เจอเขาครั้งแรก ผมก็เห็นก็โอเคนะ หน้าตาดี ไม่ได้สนใจอะไร พอเข้ามาเรียน เจอเขาบ่อยขึ้น เพราะ เขาเป็นคณบดีคณะที่ผมเรียนอยู่ โห...สูงจัง ผมมีแรงบันดาลใจมาเรียนทุกวันก็เพราะเขานี้แหละครับ และ
เจอกันครั้งที่สองคือ ผมกำลังจัดงานให้กับคณะอยู่ แล้วเขาเดินมาใกล้ๆผม ในขณะที่ผมติดป้ายไวนิลอยู่ แล้วถามผมว่า ..
... สีแดงนี่ ไม่เกี่ยวกับการเมืองใช่มั้ย และก็ยิ้ม ....
... อ่อ เปล่าๆครับ ไม่ใช่ครับ
โห... ตอนนั้น ถ้ามีใครยืนใกล้ๆผมคงเห็นว่าผมนั้นหน้าแดงแน่ๆ ก็ผมเขิล อะดิครับ ไม่คิดว่าเขาจะมาถามผม
ครั้งที่สาม ผมนั่งรอเพื่อนทำงานอยู่ แล้วผมเดินมานั่งอยู่หน้าตึกคณะ ผมมองเข้าไปในคณะเห็นแล้วว่าไฟห้องเขาปิดอยู่ คงกลับไปแล้ว เสียดายจังอดเจอหน้าเลย ทันใดนั้น แล้วเขาเดินออกมาพอดี .... แม่เจ้า เดินผ่านหลังผมไป ผมไหว้สวัสดี เขายิ้มให้ โอ้ยยยย จะละลาย ใจเต้นตุ้บๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักมากกก แล้วเขาก็ขึ้นรถไป
ครั้งที่สี่ ผมเดินเข้าไปในคณะเพื่อทำหนังสือไปทำกิจกรรมข้างนอกมหาลัย เปิดประตูเข้าไป แม่เจ้า อีกแล้ว เขายืนคุยกับอาจารย์และพนักงานท่านอื่นอยู่ แล้วหันมาเจอผม ถามผมว่า
... มาทำอะไรครับ และก็ยิ้ม
... เอ่อ... คือออ.. ผมมาหาพี่... ครับ พอดีว่าจะให้พี่เขาทำหนังสือให้ครับ เขินสาสสสส
... อ่อ พี่เขาไปส่งเอกสารอยู่ รออยู่นี่แปปนึงนะ
... เอ่อ ..ครับผม
ทำไมเวลาเขาคุยกับเราเขาต้องยิ้มมาให้ตลอดเลยวะ เขิลนะว้อยยยยย ขาแทบทรุด
... อ่ะ พี่...มาแล้ว
... ครับผม สวัสดีครับ แล้วเขาก็เดินเข้าห้องทำงานไป
ผมนี่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ
ครั้งที่ ห้า ครั้งนี้ผมจำไปจนวันตายเพราะเหตุการณ์ต่อจากนี้ แทบทำผมหมดลมหายใจ (เวอร์ไป) ยังไง ไปดู ....
หลังจากที่ผมได้แอบเจอเขาบ่อยๆ ยิ่งทำให้ผมหลงรักเขามากขึ้นๆๆๆๆๆ และเหมือนเดิมครับ วันนั้น เพื่อนสอบพรีงานกับอาจารย์อยู่ ผมสอบเสร็จก่อนเลยนั่งรอหน้าคณะ มองไปในห้องสำนักงาน ว้า.... ห้องปิดไฟปิดหมด และมันก็ทุ่มกว่าแล้ว ใครจะอยู่ ผมนั่งอยู่ริมฟุตบาท ข้างถนน รถก็ขับผ่านไปผ่านมา ผมคิดในใจ อยากเจอหน้าเขาจังเลย คิดถึงยังไงไม่รู้ ผมนั่งก้มหน้ารู้สึกเหงาหงอย รถก็วิ่งผ่านไปมา ฟ้าก็มืด มีเพียงแสงจากเสาไฟสีส้มๆ .... รถก็วิ่งจังเลยแน่จริงขอให้เป็นรถของคณบดีมาจอดดิ ...... บรื้น เอี้ยดดด... รถใครมาจอดข้างๆกูวะ พอเงยหน้าขึ้น แม่เจ้าาาาาาา......
เขาขับรถมาจอดข้างๆผม ใจผมเต้นรัวๆๆๆ แค่คิดในใจ มันเกิดขึ้นจริงได้ไง ทันใดนั้น
.... สวัสดีครับ ..
... อ่าว... ยังไม่กลับกันอีกเหรอ ยิ้ม
... อ่อ รอเพื่อนสอบพรีงานอยู่อ่ะครับ... เขินนนว้อยยย
เขาเดินเข้าไปในคณะ ผมนี่ใจเต้นจนไม่เป็นจังหวะ หน้าร้อนผ่าว เอาไงดีวะ เหลือแค่กับเขาสองคนแล้ว อยากบอกเขาจังว่าเขาน่ารักอยากบอกเขาจังว่าเราชอบเขา คิดอยู่นาน รู้ตัวอีกที เราไปยืนอยู่หน้าห้องสำนักงานแล้ว เอาวะ บอกก็บอก ...
จากนั้นเขาก็เดินออกมา ...ยิ้มให้ อีกแล้ว
... จะกลับแล้วเหรอครับ..
... อื้ม.. แล้วกินข้าวกันยังไงนิ ...
... อ่อ รอไปกินพร้อมเพื่อนครับ.
... อ่อ ทำไม อาจารย์ใจร้ายกับนักศึกษาจัง (ยิ้ม) และเดินไปจะขึ้นรถ
เอาไงดีวะ ถามเลยๆๆๆๆ ไม่กล้าๆๆๆๆ ถามเลยๆๆๆๆ คิดในใจสับสน ถ้าบอกจะผิดมั้ย ถ้าไม่บอกจะเสียดายโอกาสมั้ย ผมเลยตัดสินใจ ...
... อาจารย์ครับ !...
เขาหันมา ... (พูดสิวะ..พูด...) ในขณะที่ปากมันหนัก แบบโคตรๆ กำลังจะเอ่ยคำว่า ผมชอบอาจารย์ครับ ก็ ...
... อ้าว ท่าน ยังไม่กลับรึครับนิ
... อ่าว สวัสดีครับๆๆ มา........ อาจารย์ที่สอบพรีงานให้เพื่อนออกมาเจอพอดี แล้วเขาก็คุยกัน ผมทำสีหน้าแทบไม่ถูก
... อ่าว เรายังไม่กลับอีกเหรอ ... อาจารย์ที่สอบพรีงานถาม แต่ผมไม่ได้ตอบเพราะ ผมยัง งง อึ้ง เสียใจ เสียดาย ที่มีโอกาสแล้ว แต่ผมไม่สามารถพูดหรือบอกกับเขาได้ น้ำตาผมแทบไหล ใจผมสั่นแรงมาก จนเขาขับรถออกไป ...
ผมกลับมาห้อง ภาพและความรู้สึกตอนนั้นยังติดตาและติดใจผม ผมเสียดาย โง่เอง ต้องมาเสียใจทีหลัง น้ำตาแทบไหล...
จนผมจะไปฝึกงานที่กรุงเทพแล้ว ผมไม่มีโอกาสแบบนั้นอีกเลย และ กำลังจะไม่ได้เจอหน้าเขาอีกนานเลย ผมแค่อยากบอกเขาว่า ผมแอบชอบเขา ทำไมผมทำไม่ได้ หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ได้เจอกัน พูดคุยกันแบบนั้นอีก มีแค่ผมแอบมองเขา จนผมเรียนจบ
และครั้งนี้ที่ได้เจอไม่รู้จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า คือผมสอบติดข้าราชการแล้วมาสอบสัมภาษณ์ ปรากฏว่า คนที่ได้สัมภาษณ์ผม คือ คณบดี ครับ ผมตกใจมาก คนสัมภาษณ์เป็นพัน โต๊ะกรรมการมีเกือบ 50 โต๊ะ แต่ผมได้มาลงสัมภาษณ์ที่โต๊ะของคณบดีคนนี้ พอดี นั่งสัมภาษณ์ไปใจสั่นไป คิดถึงมากๆ อยากเจอมากๆ ได้เจอสมใจ แต่แกนั่งยิ้มให้ผมอย่างเดียวเลย .................................
...... ไงล่ะ เรื่องราวของผม การได้แอบรักใครสักคนมากๆ มันก็มีความสุขดีนะ ถึงเราจะไม่ได้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ถึงเขาจะไม่รู้ แต่มันก็มีความสุข และมีแรงบันดาลใจในการขับรถไปเรียนทุกวันนะครับ 555 มันอาจจะผิดที่ อาจารย์กับลูกศิษย์นี่สิ ทรมานใจ จนตอนนี้ผมก็ยังไม่กล้าไปบอก ว่าผมชอบเขาครับ 555 (ใครจะกล้าวะ)
สุดท้ายนี้ ผมยาดบอกว่า คิดถึงอาจารย์เสมอนะครับ แอบรักแอบชอบอาจารย์มาเสมอนะครับ ตอนนี้ก็เข้าปีที่ 5 แล้ว อยากกลับไปเห็นหน้าและรอยยิ้มของอาจารย์อีกนะครับ และขอบคุณครับที่อ่านเรื่องแรก ที่เป็นประสบการณ์จริงของผมนะครับ เขียนผิด เขียนงง เขียนไม่ดี ขออภัยด้วยนะคราบ ...