คือตอนนี้แฮปปี้กับชีวิตมากๆๆ ไม่ได้ขาดอะไรกับชีวิต 30+ แต่คนรอบข้างจะชอบมาถามแบบ

เมื่อไหร่จะแต่งงาน มีแฟนรึยัง เมื่อไหร่จะมีแฟน อายุเยอะละนะเมื่อไหร่จะแต่งงาน บลาๆๆๆๆ

ซึ่งเราเห็นว่าการแต่งงานไม่ใช่การประสพความสำเร็จในชีวิต การเลี้ยงดูและดูแลพ่อแม่ให้อยู่สบายต่างหาก

คือการประสบความสำเร็จ แต่คนรอบข้างเจอกันกลับไม่เคยถามว่าพ่อแม่เป็นไงมั่ง น่าอิจฉาจังได้พาพ่อแม่ไปเที่ยว

แต่กลับสงสารที่เราไม่มีแฟน = =  เด๋วนี้โลกเปลี่ยนไปรึเราคิดแปลก จากการแต่งงานของเพื่อนๆที่รู้จัก ประสบความสำเร็จ

แค่ประมาณ 10%  ส่วนที่เหลือมีแต่ปัญหา แล้วพอมีลูก ก็ต้องดูแล ซึ่งเราคิดว่าเรายังไม่พร้อมจะมีลูกด้วยด้วย จะเลี้ยงได้ไม่ดี

เคยมีคนที่ลองๆคบกันดูก็รู้สึกดีบ้างไม่ดีตามธรรมดาทั่วไป อยากทำไรก้ต้องคิดถึงอีกคน ไปไหนก็ไม่ค่อยได้ไป

แต่พออยู่คนเดียวรู้สึกแฮปปี้มากกกกกก อยากทำอะไรก็ทำ ไปไหนก็ไป มีพ่อ มีแม่ มีพี่ มีเพื่อน ไม่เหงาเลย

คิดว่าเวลาทีมีทำไมน้อยจังวันๆ ดูหนังดูละคร เล่นเกมส์ ทำงานแต่ละวันก็แทบไม่พออยู่แล้ว ตัวเองไม่มีปัญหากับความโสดเลยยยยย

แต่ทำไมคนรอบๆตัว ถึงมองเป็นเรื่องใหญ่มากกกกกกกกกกกกกกก รึมันคือเรื่องใหญ่คะ

การประสบความสำเร็จในชีวิตต้องมีการแต่งงานด้วยใช่ไหมคะถึงจะสมบูรณ์ เราว่าไม่แต่งงานก้ประสบความสำเร็จได้ป่ะ

( บ่นๆๆๆๆ ตามประสา )