สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องปรึกษา อาจจะยาวหน่อยนะ เพิ่งตั้งกระทู้แรก ขอโทษด้วยนะคะ
"ตอนนี้เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงพอตัว แต่ฐานะทางบ้านไม่ดี (ขอทุนไม่ได้เพราะเรียนไม่เก่งและไม่ถึงเกณฑ์ที่มหาลัยกำหนด)มีพ่อคอยจ่ายทุกอย่างภายในบ้าน ทั้งค่ากิน ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ทุกๆอย่าง แต่เรามีแม่นะ แม่เราก็ทำงาน แต่เขาไม่เคยช่วยอะไรจ่ายอะไรเลย งานบ้านก็ไม่เคยแตะ มา10กว่าปีแล้ว เวลาบ้านเงินไม่พอ แม่ก็ไม่เคยยื่นเงินเข้ามาช่วย เหมือนต่างคนต่างอยู่ พอพ่อเราพูดก็โดนกวนประสาท "ก็ไม่มีอ่ะ ให้ทำไงขายตัวมั้ย"หรือแบบ"เออดี เอ้อ เอ้อ เออ หรอ ก็ไม่มีเงินไง" เราคิดนะว่าเค้าไม่จ่ายอะไรทำไมไม่เหลือเงินไว้ฉุกเฉินบ้าง ก่อนหน้านี้แม่เปลี่ยนงานหลายครั้งแต่ไม่เคยมีเงินเลย ไม่เคยซื้อกับข้าวให้กิน มีแต่พ่อที่หา ช่วงปิดเทอมตั้งแต่ม.2เราก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย จนเข้ามหาลัย ตอนนี้พ่อเราป่วยหลายอย่าง แต่ไม่เคยไปรักษาเพราะเงินไม่พอฝืนทำงาน ช่วงเรียนเราก็ไม่ได้หางานทำ เราสงสารพ่อที่แม่ไม่เคยหาข้าวให้กินแถมต้องทำงานที่ใช้แรงมาก เราจึงไม่ค่อยกินข้าวที่มอแต่ซื้อมากินพร้อมพ่อ เราดูแลบ้านทุกอย่างเอง จนบางครั้งเราทนไม่ไหว ก็ทะเลาะกับแม่ แต่ถูกกวนประสาทกลับทำให้บางครั้งเราเผลอทำร้ายแม่ เราร้องไห้ทุกครั้งที่เผลอทำ บางครั้งก็สงสัยตัวเองว่าเราเป็นโรคประสาทหรือป่าวทำไม อดทนไม่ได้ เก็บอารมณ์ไม่ได้ เราควรทำไงดี ควรออกจากมหาลัยมั้ย หรือ ทางไหนดี ถึงจะทำให้ไม่รู้สึกทั้งรักทั้งเกลียดแม่ตัวเอง เราไม่อยากคิดแบบนี้เลย "
แม่มีนิสัยแบบนี้ คนเป็นลูกควรทำอย่างไร ให้ไม่บาป
"ตอนนี้เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงพอตัว แต่ฐานะทางบ้านไม่ดี (ขอทุนไม่ได้เพราะเรียนไม่เก่งและไม่ถึงเกณฑ์ที่มหาลัยกำหนด)มีพ่อคอยจ่ายทุกอย่างภายในบ้าน ทั้งค่ากิน ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ทุกๆอย่าง แต่เรามีแม่นะ แม่เราก็ทำงาน แต่เขาไม่เคยช่วยอะไรจ่ายอะไรเลย งานบ้านก็ไม่เคยแตะ มา10กว่าปีแล้ว เวลาบ้านเงินไม่พอ แม่ก็ไม่เคยยื่นเงินเข้ามาช่วย เหมือนต่างคนต่างอยู่ พอพ่อเราพูดก็โดนกวนประสาท "ก็ไม่มีอ่ะ ให้ทำไงขายตัวมั้ย"หรือแบบ"เออดี เอ้อ เอ้อ เออ หรอ ก็ไม่มีเงินไง" เราคิดนะว่าเค้าไม่จ่ายอะไรทำไมไม่เหลือเงินไว้ฉุกเฉินบ้าง ก่อนหน้านี้แม่เปลี่ยนงานหลายครั้งแต่ไม่เคยมีเงินเลย ไม่เคยซื้อกับข้าวให้กิน มีแต่พ่อที่หา ช่วงปิดเทอมตั้งแต่ม.2เราก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย จนเข้ามหาลัย ตอนนี้พ่อเราป่วยหลายอย่าง แต่ไม่เคยไปรักษาเพราะเงินไม่พอฝืนทำงาน ช่วงเรียนเราก็ไม่ได้หางานทำ เราสงสารพ่อที่แม่ไม่เคยหาข้าวให้กินแถมต้องทำงานที่ใช้แรงมาก เราจึงไม่ค่อยกินข้าวที่มอแต่ซื้อมากินพร้อมพ่อ เราดูแลบ้านทุกอย่างเอง จนบางครั้งเราทนไม่ไหว ก็ทะเลาะกับแม่ แต่ถูกกวนประสาทกลับทำให้บางครั้งเราเผลอทำร้ายแม่ เราร้องไห้ทุกครั้งที่เผลอทำ บางครั้งก็สงสัยตัวเองว่าเราเป็นโรคประสาทหรือป่าวทำไม อดทนไม่ได้ เก็บอารมณ์ไม่ได้ เราควรทำไงดี ควรออกจากมหาลัยมั้ย หรือ ทางไหนดี ถึงจะทำให้ไม่รู้สึกทั้งรักทั้งเกลียดแม่ตัวเอง เราไม่อยากคิดแบบนี้เลย "