คือเราอายุไม่น้อยแล้ว เข้าเลขสามแล้วค่ะ ทางครอบครัวก็มีแนะนำบ้าง เพื่อนแนะนำบ้าง เคยคบมาก็ห้าหกคน ซึ่งคนแรกๆก็อย่างว่าเป็นแบบรูปกายภายนอกหรือคุณสมบัติ แต่พอเราอกหักมีประสบการณ์มันเหมือนพอรู้ว่าเราต้องการคนแบบไหน เพื่อนๆคิดเหมือนเรามั้ย เพียบพร้อมแต่ถ้าไม่เข้าใจที่เราเป็นเรา มันก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเราต้องทนคนๆนี้อีกชั่วชีวิต จะไหวเหรอ เช่น เขารวยนะ แต่ขี้โม้โอ้อวด หรือเป็นคุณชายอะไรๆก็ทำไม่เป็น เราจะทนเขาไหวเหรอ บางคนนะเพื่อนเราแนะนำ แต่คุยไม่ถึงชั่วโมงอยากลุกหนี คุยไม่ถูกคอก็ไม่ไหว หรือคนคุยเก่งมาเจอกัน มันคงไม่มีใครฟังใคร
ตอนนี้เราเจอผู้ชายคนนึง แต่ทางบ้านไม่ค่อยชอบ เพราะเขาเป็นต่างชาติ กลัวว่าเราจะไปอยู่กับเขาไม่ไหว จะไปทำมาหากินอะไร โดนหลอกมั้ย วัฒนธรรมต่างกันเกินไปฯลฯ แต่ถ้าใช้ความรู้สึกนะ เราชอบเขา รู้สึกเขาพึ่งได้ มีทั้งชมเราและตำหนิเรา ไม่ได้
เรานะ คุยด้วยแล้วอยากคุยอีก ต่อให้ทะเลาะกันเราก็ขอโทษ เขาก็บอกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่รอเราใจเย็นลงเท่านั้น
เรารู้สึกว่าเขาพึ่งได้ ถ้าเราไม่มีพ่อกับแม่ เรานึกถึงเขาเป็นคนที่สามเลยนะ ที่จะอยู่ไปด้วยกันน่ะ เราชอบงานอดิเรกของเขา ชอบดูเขาทำกับข้าว เราทำให้เขากิน เราทำไม่เก่ง เขายังช่วยปรุงเลย ไม่เคยว่าไม่อร่อย แต่เลี่ยงว่าใส่นี่นิดโน่นหน่อยก็โอเค
เราชอบในสิ่งที่เขาเป็น แม้ไม่ทั้งหมด อย่างน้อยเราเคยบอกเขาว่า เราไม่ได้ชอบเขาทุกอย่างนะ เขาตอบว่า ถ้าชอบทุกอย่างก็บ้าน่ะสิ มันต้องมีที่ไม่ถูกใจบ้าง
เราเข้าใจว่าครอบครัวหวังดี อยากให้เราสุขสบาย ไปกับคนที่เขาเห็นว่าดี แต่ถ้าให้เราเลือก สุขสบายตามอัตภาพ แต่เราจะได้อยู่กับคนที่เราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี จะดีกว่ามั้ย เพราะทั้งเราและเขาก็ไม่ใช่ทุนนิยมด้วย ไม่ใช่ว่าเห็นคนอื่นมีก็ต้องมี. เราเลือกที่จะใช้สมาร์ทโฟนตอนติดต่อกับเขา เพราะโทรคงแพง แต่ตอนอยู่ด้วยกันนะ แทบไม่อยากให้ใครโทรตามเลยล่ะ
ไม่รู้มีใคนคิดเหมือนเรามั้ย ที่คิดว่าความรู้สึกสำคัญมาก ถ้ารู้สึกว่ามันไม่ไหว ไม่เข้ากันแม้แต่นิดเดียว ก็ไม่อยากทนก่อนที่ความต่างมันจะขยายใหญ่กว่านี้
ขอบคุณที่อ่านนะคะ เพราะเราอยากรู้ว่าเพื่อนๆใช้เงื่อนไขอะไรมาเลือกคู่ชีวิตคะ
อยากรู้ว่าเลือกคู่ชีวิต เพื่อนๆใช้ความรู้สึกเป็นหลักไหม
ตอนนี้เราเจอผู้ชายคนนึง แต่ทางบ้านไม่ค่อยชอบ เพราะเขาเป็นต่างชาติ กลัวว่าเราจะไปอยู่กับเขาไม่ไหว จะไปทำมาหากินอะไร โดนหลอกมั้ย วัฒนธรรมต่างกันเกินไปฯลฯ แต่ถ้าใช้ความรู้สึกนะ เราชอบเขา รู้สึกเขาพึ่งได้ มีทั้งชมเราและตำหนิเรา ไม่ได้
เรารู้สึกว่าเขาพึ่งได้ ถ้าเราไม่มีพ่อกับแม่ เรานึกถึงเขาเป็นคนที่สามเลยนะ ที่จะอยู่ไปด้วยกันน่ะ เราชอบงานอดิเรกของเขา ชอบดูเขาทำกับข้าว เราทำให้เขากิน เราทำไม่เก่ง เขายังช่วยปรุงเลย ไม่เคยว่าไม่อร่อย แต่เลี่ยงว่าใส่นี่นิดโน่นหน่อยก็โอเค
เราชอบในสิ่งที่เขาเป็น แม้ไม่ทั้งหมด อย่างน้อยเราเคยบอกเขาว่า เราไม่ได้ชอบเขาทุกอย่างนะ เขาตอบว่า ถ้าชอบทุกอย่างก็บ้าน่ะสิ มันต้องมีที่ไม่ถูกใจบ้าง
เราเข้าใจว่าครอบครัวหวังดี อยากให้เราสุขสบาย ไปกับคนที่เขาเห็นว่าดี แต่ถ้าให้เราเลือก สุขสบายตามอัตภาพ แต่เราจะได้อยู่กับคนที่เราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี จะดีกว่ามั้ย เพราะทั้งเราและเขาก็ไม่ใช่ทุนนิยมด้วย ไม่ใช่ว่าเห็นคนอื่นมีก็ต้องมี. เราเลือกที่จะใช้สมาร์ทโฟนตอนติดต่อกับเขา เพราะโทรคงแพง แต่ตอนอยู่ด้วยกันนะ แทบไม่อยากให้ใครโทรตามเลยล่ะ
ไม่รู้มีใคนคิดเหมือนเรามั้ย ที่คิดว่าความรู้สึกสำคัญมาก ถ้ารู้สึกว่ามันไม่ไหว ไม่เข้ากันแม้แต่นิดเดียว ก็ไม่อยากทนก่อนที่ความต่างมันจะขยายใหญ่กว่านี้
ขอบคุณที่อ่านนะคะ เพราะเราอยากรู้ว่าเพื่อนๆใช้เงื่อนไขอะไรมาเลือกคู่ชีวิตคะ