เป็นไปได้หรอที่จะลืมภาษาบ้านเกิด??

พอดีเราเรียนมหาลัยเรียนหลักสูตรนานาชาติ อิ๊งล้วน

ก็มีเพื่อนสนิทคนไทยอยู่(คนเดียว) แต่เค้าก็พูดอิ้งพิมอิ้ง เพราะเวลาทำงานกลุ่ม ชาวต่างชาติจะไม่เข้าใจ

บังเอิญเราก็มีแฟนเป็นชาวต่างชาติอีก ก็คุยพิมอังกฤษทั้งวันอะแหละ

และตอนนั้นเราคุยกับพ่อเรื่องข่าว เราอยากจะพูดคำว่าปาฏิหาริย์ เรานึกไม่ออกค่ะ เค้นสมองตัวเองอยู่นั่นแหละ คำว่าอะไรวะ เรียกว่าอะไรนะ เลยอธิบายพ่อไป จนพ่อบอกว่าปาฏิหาริย์ เราเลยบอกว่านั่นแหละ

และตอนนั้นเดินไปที่วินเเท็กซี่ เราอยากจะบอกเเท็กซี่ว่า ไปหอนี่นะ เราพูดติดอ่างอยู่สัก6รอบ ไปไปไปไปไปไป ตอนนั้นเราคิดค่ะ ไปไหนวะ ในสมองมันนึกออกแค่คำว่า dormitory จนคนขับยิ้มเจื่อนๆ นึกออก ไปหอพัก...ค่ะ นึกออกสักที!!

และเวลาเราพิมไทยนะคะ หลายรอบมาก คิดปุ๊บพิมปั๊บ

อยากพิม น่า กลายเป็นหน้า
และหลายคำ ต้องลบและพิมพ์ใหม่ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าพิมพ์ภาษาวิบัติอีก!!

รู้สึกว่าทำไมพูดออกมาคำนี้ แต่สมองกลับพิมพ์อีกคำ เราไม่เข้าใจตัวเอง

ใครอ่านอาจจะคิดว่าเราโกหกกระเดะ ไม่เป็นไรค่ะ (สำเนียงไทยเราเหมือนเดิมเป๊ะนะ) คำที่พูดทุกวัน กิน ดื่ม ข้าว ไม่ลืมหรอก

มันลืมคำที่ไม่ค่อยได้พูด เช่นปาฏิหาริย์ หอพัก อะไรทำน้องเนี่ย

อีกละ เราพูดทำนองเนี่ย สมองพิม ทำน้อง

ใครมีปัญหาแบบเรามั้ยคะ ควรกินอะไรเสริมมั้ย

ชีวิตประจำวันไม่ค่อยได้พิมพ์ไทยเลยค่ะ ถ้าคุยกับครอบครัวโทรอย่างเดียว เพราะกว่าจะตอบไลน์ช้าเกินอะ

ส่วนมากมีปัญหาเรื่องพิมพ์อะค่ะ และคำยากๆหรือบางคำง่ายๆ ก็ใช้เวลาในการนึก มันเป็นอสการเริ่มแรกของโรคสมองฟ่อสมองเสื่อมป่าวคะ