...มาเล่าเรื่องบุญผะเหวดต่อค่ะ วันนี้จะพูดถึงเรื่องการเทศน์ว่าเนื้อเรื่องเป็นแบบไหน
และบรรยากาศในวัดกันค่ะ ปกติถ้ามีงานที่วัด จขกท.จะอยู่ช่วยงานในครัว
หรือไม่ก็ช่วยดูแลแขกที่มาช่วยงาน ปีนี้พวกแม่ๆพากันทำโรงทาน
มีขนมจีนน้ำยา + ลอดช่อง + บางคนก็เอาลูกชิ้นมาทอด ไอศครีม ฯลฯ
อาหารเย๊อะแย๊ะ ในครัวก็ไม่วุ่นวายเหมือนทุกปี เพราะมีโรงทานมารองรับแขก
จขกท.ก็เลยว่าง เลยถือโอกาสนี้ เข้าไปฟังเทศน์กับคนแก่
เข้าไปฟังเทศน์ทีแรกก็ฟังรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง แต่ก็พยายามตั้งใจฟัง
แล้วก็ไม่คิดว่าจะฟังจนจบได้ เพราะการฟังเทศน์ใครๆก็ว่าเป็นเรื่องน่าเบื่อ
ตอน จขกท.เข้าไปฟังนั้น ถึงตอนที่ พระเวสสันดรยก กัญหา ชาลี ให้ชูชกไป
แล้วนางมัทรีออกไปหาผลไม้ พอนางมัทรีกลับมาไม่เจอลูก ก็ถามพระเวสสันดรว่าลูกไปไหน
แต่พระเวสสันดร ชิงด่านางมัทรีก่อนว่า นางมัทรีไปหาผลไม้นานจัง ไปหาชู้มาใช่มั้ย

...พระเวสสันดร กล่าวหานางมัททรีต่างๆนาๆ นางมัทรีก็ถามหาแต่ลูก
คือเรามาขำตรงพระเวสสันดร กระแนะกระแหนนนางมัทรี คงจะเพื่อปิดบังความรู้สึกตัวเอง
ที่ยกกัญหา ชาลี ให้กับชูชกไป ถึงตอนนี้พากันฮาพระเวสสันดรกันทั้งศาลา
แต่นางมัทรีซิ ใจแทบสลาย ที่กลับมาไม่เห็นลูกน้อยกลอยใจทั้ง 2
กว่าพระเวสสันดรจะยอมบอกว่า ยกกัญหา ชาลี ให้กับชูชกไปแล้ว
นางมัทรีก็แทบคลั่ง พอนางมัทรี รู้ว่าชูชกมาขอลูกน้อยกลอยใจทั้ง 2 ไป
นางมัทรีก็รำพันถึงความรักความห่วงลูก ญาติโยมที่อยู่ในศาลา พากันเช็ดน้ำตาป้อยๆด้วยสงสารนางมัทรี
นางมัทรีเทศน์ถึงเรื่องความรักที่แม่มีให้กับลูก เสียงนางมัทรีตอนนี้ปิ่มว่าจะขาดใจตาย
นางคร่ำครวญหาลูกจนสลบ บรรยากาศตกอยูในความเงียบ
แล้วพวกญาติโยมก็พากันลุกขึ้นไปติดกัญเทศน์ให้หลวงพ่อที่เทศน์เป็นนางมัทรีกันทั้งศาลา..