สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราพอดีว่ายืมล็อกอินของเพื่อนมาตั้งนะคะคือว่าที่ตั้งกระทู้นี้อยากแค่จะมาระบายคือว่ามันไม่ไหวแล้วจริงๆมันรู้สึกเสียใจมากเราเป็นเด็กที่กำลังจะขึ้นม.6 นะคะช่วงนี้มันก็ปิดเทอมพอดีเราก็มีเรียนพิเศษบ้างคือทั้งอาทิตย์เราเรียนจ-ศ มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์เข้าเรื่องเลยละกันนะคะคือว่าวันนี้เรากลับมาจากเรียนพิเศษก็ประมาณทุ่มกว่าๆทีนี้เราก็ออกมานั่งเล่นคอมที่ห้องนั่งเล่นแม่เราก็พูดขึ้นมาว่า "พรุ่งนี้ไม่มีเรียนใช่มั้ย" เราก็บอกว่า" ให้หยุดบ้างเหอะเรียนติดๆกันเลยแอบเหนื่อยเบาๆ "พอพูดจบแม่อยู่ดีๆก้โมโหแล้วด่าเราก็มีคำหยาบหลายๆคำแต่เราชินแล้วเพราะเขาด่าแบบนี้ตลอดแล้วเขาก็พูดว่าจบม.6 แล้วจะเลิกเรียนมั้ยล่ะไม่ต้องต่อมันแล้วมหาลัยออกไปทำงานเลยไป คือเราบ่นออกไปเราไม่ได้หมายความแบบนั้นเราไม่ได้ไม่อยากเรียนต่อเราแค่อยากได้กำลังใจว่าทนอีกนิดเดียวเดี๋ยวก็จบหรืออะไรก็ได้ที่ฟังแล้วเรารู้สึกดีเราเลยบอกเขาไปตรงๆว่า " แค่อยากได้กำลังใจไม่เห็นต้องด่าเลย " แม่เราก็บอกต่อว่า " กำลังใจส้นตี*อะไรเอาไปทำไมอย่างเอาแค่คำด่าไปก็พอ " ประโยคนี้เราฟังแล้วเสียใจมากเสียใจมากๆคือเรารู้สึกว่าคำนี้มันแรงที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมาเลยคือเราไม่ได้โกรธแม่แต่เราแค่รู้สึกเสียใจรู้สึกว่าตอนนี้ไม่มีใครที่จะปรึกษาได้เลยเราควรทำยังไงต่อดีคะลืมๆมันไปทำตัวปกติหรือทำนิ่งๆเงียบๆอย่าเพิ่งพูดอะไรกับเขาตอนนี้
หมดแล้วค่ะขอบคุณที่มีที่ให้เราระบาย
ทำไมแม่ต้องพูดแบบนั้นด้วย ?
หมดแล้วค่ะขอบคุณที่มีที่ให้เราระบาย