มาจะกล่าวบทไป...ถึงพญาพิเภกยักษีฮี่ (??)
แฮ่...ไม่ใช่จ้า แค่อยากจะมาคุยโวโอ้อวดเรื่องหมาๆ ^^
นี่คือแผนภาพต้นไม้ของบรรดาน้องหมาที่บ้านของเราเอง
แรกเริ่มแต่เดิมที ก็มีโกปี้อ้อ หนึ่งตัว พุดเดิ้ลสีดำ ไม่มีลูก อยู่กับเราตั้งแต่เรา 8 ขวบจน 18แต่ก็จากไปแล้ว T^T เป็นหมาตัวแรกที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ฟูมฟาย ทำไมๆ ทำไมไม่รอเรากลับจากมหาลัยก่อน ฮือๆ ต่อมาก็มีดอลล่าร์ ปอนด์ แล้วก็มันนี่ พุดเดิ้ลทั้งหมด ปอนด์จากเราไปก่อนวัยอันควรเพราะลำไส้อักเสบ ดอลล่าห์กับมันนี่อยู่กันมานานเกือบ 10 เหมือนกัน แล้วรถขยะก็มาพรากดอลล่าร์จากไป มีคนเห็นว่าจงใจเหยียบและเหยียบซ้ำสองรอบ ไม่รู้จริงเท็จประการใด เราเสียใจแต่ไม่มีน้ำตา ถามคนที่บ้านแค่ว่าดอลล่าร์ทรมานมั้ย? เค้าบอกไม่มีเสียงร้องสักเอ๊ะ เราก็ดีใจที่ดอลล่าร์ไม่เจ็บปวด เราถามถึงตำแหน่งที่ฝังศพ พบว่าอยู่ใกล้ต้นมะเขือ เราก็ดูแลรักษาอย่างดี เผื่อดอลล่าร์จะเป็นต้นมะเขือเหมือนปลาบู่ทอง (เศร้านะ แต่พอเห็นต้นมะเขือก็อดคิดแบบนี้ไม่ได้) หลังจากดอลล่าร์จากไปมันนี่ก็จากไปในหลายปีต่อมา แต่มันนี่หลงเหลือทายาทไว้
เค้าคือหมาตัวแรกบน family tree นามว่า โอเลี้ยง!
โอเลี้ยงหรือคุณทวดโอเลี้ยง (คุณทวดดคือบรรดาศักดิ์ ><) ในขณะนี้ อายุอานามก็ราวๆ 10 ปีย่างปีที่ 11 ได้ผลิดอกออกผล เฮ้ย ได้ให้กำเนิดทายาทมากมาย โอเลี้ยงตอนนี้ตาค่อนข้างฝ้าฟาง เดินยกขาสูงๆ เดินช้าๆ พอชนก็ถอยหลังเดินใหม่ ชอบปลีกวิเวก เข้าไปหลบมุมเงียบๆ ตามกระถางต้นไม้ ยายชอบบอกให้ไปดู เดี๋ยวกระถางจะล้มทับ ทวดโอเลี้ยงเคยเป็นหมาในเมืองมีแม่เป็นมันนี่ (พุดเดิ้ล) และ unknown husband แต่สันนิษฐานว่าจะเป็นไอ้ดำข้างบ้าน (ไม่ต้องสันนิษฐานมั้ง?) โอเลี้ยงตอนเด็กๆ ทำหน้าที่ไล่ลิงที่ชอบมาเที่ยวบ้าน (O.o!) เคยหายไปอยู่ในบ้านผู้พิพากษาที่รั้วรอบขอบชิด เราตามหาไม่เจอ ร้องเรียกชื่อ โอเลี้ยงก็ตอบ เราพยายามด้อมๆ มองๆ เข้าไปในละแวกบ้านใกล้เคียง พบอยู่ในบ้านผู้พิพากษา เรางงมาก เข้าไปได้ยังไง เรายังไม่เคยเห็นบ้านนั้นเปิดประตู เราไม่รู้จะทำยังไงเลยยื่นมือสองมือออกไปทางรั้วกำแพง โอเลี้ยงก็ใช้สปริงขากระโดดขึ้นมาให้เราอุ้มได้ (เก่งจริงๆ อิอิ) สรุปว่ากลับบ้านปลอดภัยทั้งสองคน ยังภูมิใจในความฉลาดของโอเลี้ยงไม่หาย ตอนนั้นเราไม่เห็นหน้ากันนะ สัมผัสด้วยใจ ฮ่าๆ (มันอาจจะไม่คิดอะไร แค่เจ้าของเรียกก็กระโดด)
หนูแดง ตั้งชื่อตามขน เป็นลูกของโอเลี้ยงกับ unknown husband เช่นเคย (เห็นทีต้องแจ้งตำรวจแล้ว พักนี้มีการคุกคามทางเพศบ่อยๆ กร๊ากกกๆ) หนูแดงท้องเยอะมาก แต่หลังๆ ไม่ค่อยรอด เพราะโอเลี้ยงขโมยลูกไปเลี้ยงเอง ไม่รู้ทำไม บางทีก็ทำร้ายร่างกายแดง จนหน้าตานี่มีแต่ร่องรอยของบาดแผล จะนั่งก็ต้องมานั่งใกล้ๆ โอเลี้ยงไม่ให้เดินไปไหนไกล ห้ามไกลสายตา ทารุณกรรมแดงสารพัด แต่แดงก็ไม่แคยปริปากบ่นหรือร้องเวลาโดนรังแก ยังยอมเป็นเบี้ยล่างของแม่ต่อไป!
ไมโล ลูกของหนูแดงกับ unknown husband เช่นเคย (191 ด่วน!) เป็นหมาที่เราไม่เคยเห็นพัฒนาการ มาเจออีกทีก็หน้าแบบนี้แล้ว
แรกๆ ก็ไม่กล้าเล่นด้วย หน้าตาพี่แกดุเหลือเกิน แต่ตอนนี้ทั้งฉีกปาก แกล้งเอามืออุดจมูก สารพัด ไมโลเป็นหมาที่คิดว่าตัวเองตัวเล็ก
ทำตาชะม้อย ออดอ้อน ดื้อเงียบ เหมือนจะเชื่อฟังแต่ลับหลังไม่ทำตาม ไมโลเป็นเพื่อนเล่นที่น่ารักของน้องๆ ลูกใหม่ของแดงอีกสามตัว
เป็นพี่น้องท้องติดกัน เป็นพระยาเทครัว เหมาหมดผู้หญิงในบ้าน ช่างเจ้าชู้ยิ่งนัก!!
ขณะนี้เองเราก็สงสัยว่าไมโลคือพ่อของเด็กๆ ทั้งสามตัวหรือเปล่า เป็นทั้งพี่ทั้งพ่อ บอกเลยว่าตึ๊บอ่ะ
Generation ถัดมาคือหยุ๋มหยิ๋ม ตั้งชื่อตามขนเช่นเคย เราไม่เคยเห็นพัฒนาการของรุ่นนี้ตั้งแต่แรกเกิด มาเจออีกทีตอนเป็นสฟิงค์ คือแม่เราเอาชอร์กที่ไว้ขีดฆ่ามด แมลงสาบ มาบดคลุกเคล้าฆ่าหมัดเพราะมีคนแนะนำดี สรุปว่าจริง ได้ผลดีนัก ทั้งขนทั้งหมัดพร้อมใจกันโบกมือลา
หลงเหลืออยู่หร๋อมแหร๋มสองสามกระจุก generation นี้มีสามตัวคือ หยุ๋มหยิ๋ม หย๋อมแหย๋ม และเกรียน เกรียนโชคดีมาก ขนไม่ร่วง ส่วนอีกสองตัวนีฮามาก แต่ไม่ได้ถ่ายภาพไว้ กลัวดังแล้วโดนขุดคุ้ย (กร๊ากกกก ><) หยุ๋มหยิ๋มนิสัยกลางๆ ไม่ซนเท่าตัวอื่น รักนวลสงวนตัว ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ หยุ๋มหยิ๋มมีครอบครัวกับพี่ชายตัวเองก่อนวัยอันควร คิดว่าจะเป็นการคุกคามทางเพศเช่นเคย
ตัวนี้มีนามว่าเกรียน แรกๆ ก็เรียกตามขน ไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าจะทำตัวตามชื่อ เกรียนมาก วันก่อนแม่ไลน์มาบอกว่าแพ้น๊อคเกรียนศรี เรางงมากอะไร แม่ขยายความว่าเปิดประตูกรงให้ เกรียนกระโดดตัวโยน โหม่งเข้าหน้าผากแม่เต็มๆ ดีไม่ยังแตก แอนตาซินเลยยังไม่ได้แจกสำหรับคู่นี้ (555) เกรียนมีนิสัยขี้อิจฉามาก มากถึงมากที่สุด ชอบแสดงแววตาน้อยใจ เหมือนประนามว่าเรารักเค้าน้อยหว่าตัวอื่น เค้าจะชอบโชว์สปิริตเดินเข้ากรงตัวเองไปนอนตอนดึกไหนขณะที่เราวิ่งไล่จับตัวอื่น เค้าจะแสดงให้เห็นว่าเค้ามีนะเบียบวินัย ว่านอนสอนง่าย เกรียนเป็นหมาที่ใจแตกมาก ให้ท่าพี่ชายตั้งแต่เล็กแต่น้อย แสดงอาการหึงหวง สารพัด ดังนั้นเกรียนจึงเป็นเมียตัวแรก (นับในครอกนี้) ของพี่ใหญ่ไมโล
ถึงเธอจะเกรียน จะแก่แดด จะซนแค่ไหน พี่ก็รักเธอนะเกรียน
ตัวนี้ชื่อว่าหย๋อมแหย๋ม เรามีความรู้สึกว่าหย๋อมแหย๋มมีความรู้สึกนึกคิดมากกว่าหมาทั่วไป เวลามองหน้าแล้วรู้สึกว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่
หย๋อมแหย๋มเป็นผู้ชาย น่ารัก บางทีสงสัยว่าเป็นตุ๊กตาหรือหมา ไม่ค่อยเข้ามาเวลาหมาตัวอื่นอยู่เยอะๆ ไม่ชอบความวุ่นวาย ชอบนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ข้างประตูบ้าน รอคอยว่าจะมีหมาตัวไหนออกมาให้เห่ามั้ย 555+ (ความลับของการรอคอยโดยเปิดเผย) ช่วงเย็นๆ จะไม่ไปนั่งรับลมตรงเก้าอี้ม้าหินอ่อนตัวเก่า ไม่ค่อยสุงสิงกับเรา แต่ก็ดื้อเหมือนกัน พอรู้ว่าเราห้ามออกจากบ้าน ก็ยิ่งพยายามหาทางออก มีครั้งหนึ่งไปออกทางรั้วหลังบ้าน มีการโชว์เกรียนและเพื่อนตัวอื่นให้ออกตาม แต่เราเอาขนมล่อตัวอื่นเลยไม่มีใครสนใจ หย๋อมก็ต้องมุดรั้วกลับมา (555+) และเราก็พยายามปิดช่องโหว่นั้นเสีย บางทีที่เห็นหย๋อมนั่งมองออกไปนอกบ้านก็สะท้อนใจตัวเอง เพราะเมื่อก่อนอยากไปไกลๆ บ้าน ไกลเท่าไรยิ่งดี อยากเห็นโลกกว้าง เมื่อเข้าใจเวลาที่บ้านเตือนถึงอันตรายข้างนอก วันนี้เข้าใจแล้ว เราก็หย๋อมก็เหมือนกัน ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็ยังอยากจะออกไปสัมผัส ไปเห็นเอง 555+
วันว่างของหย๋อม
กาลครั้งหนึ่งหย๋อมเคยหน้าตาแบบนี้
การรอคอยของหย๋อม
เรื่อง(ของ)หมาๆ..."สมาคมหมาจ๋า"
แฮ่...ไม่ใช่จ้า แค่อยากจะมาคุยโวโอ้อวดเรื่องหมาๆ ^^
แรกเริ่มแต่เดิมที ก็มีโกปี้อ้อ หนึ่งตัว พุดเดิ้ลสีดำ ไม่มีลูก อยู่กับเราตั้งแต่เรา 8 ขวบจน 18แต่ก็จากไปแล้ว T^T เป็นหมาตัวแรกที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ฟูมฟาย ทำไมๆ ทำไมไม่รอเรากลับจากมหาลัยก่อน ฮือๆ ต่อมาก็มีดอลล่าร์ ปอนด์ แล้วก็มันนี่ พุดเดิ้ลทั้งหมด ปอนด์จากเราไปก่อนวัยอันควรเพราะลำไส้อักเสบ ดอลล่าห์กับมันนี่อยู่กันมานานเกือบ 10 เหมือนกัน แล้วรถขยะก็มาพรากดอลล่าร์จากไป มีคนเห็นว่าจงใจเหยียบและเหยียบซ้ำสองรอบ ไม่รู้จริงเท็จประการใด เราเสียใจแต่ไม่มีน้ำตา ถามคนที่บ้านแค่ว่าดอลล่าร์ทรมานมั้ย? เค้าบอกไม่มีเสียงร้องสักเอ๊ะ เราก็ดีใจที่ดอลล่าร์ไม่เจ็บปวด เราถามถึงตำแหน่งที่ฝังศพ พบว่าอยู่ใกล้ต้นมะเขือ เราก็ดูแลรักษาอย่างดี เผื่อดอลล่าร์จะเป็นต้นมะเขือเหมือนปลาบู่ทอง (เศร้านะ แต่พอเห็นต้นมะเขือก็อดคิดแบบนี้ไม่ได้) หลังจากดอลล่าร์จากไปมันนี่ก็จากไปในหลายปีต่อมา แต่มันนี่หลงเหลือทายาทไว้
เค้าคือหมาตัวแรกบน family tree นามว่า โอเลี้ยง!
โอเลี้ยงหรือคุณทวดโอเลี้ยง (คุณทวดดคือบรรดาศักดิ์ ><) ในขณะนี้ อายุอานามก็ราวๆ 10 ปีย่างปีที่ 11 ได้ผลิดอกออกผล เฮ้ย ได้ให้กำเนิดทายาทมากมาย โอเลี้ยงตอนนี้ตาค่อนข้างฝ้าฟาง เดินยกขาสูงๆ เดินช้าๆ พอชนก็ถอยหลังเดินใหม่ ชอบปลีกวิเวก เข้าไปหลบมุมเงียบๆ ตามกระถางต้นไม้ ยายชอบบอกให้ไปดู เดี๋ยวกระถางจะล้มทับ ทวดโอเลี้ยงเคยเป็นหมาในเมืองมีแม่เป็นมันนี่ (พุดเดิ้ล) และ unknown husband แต่สันนิษฐานว่าจะเป็นไอ้ดำข้างบ้าน (ไม่ต้องสันนิษฐานมั้ง?) โอเลี้ยงตอนเด็กๆ ทำหน้าที่ไล่ลิงที่ชอบมาเที่ยวบ้าน (O.o!) เคยหายไปอยู่ในบ้านผู้พิพากษาที่รั้วรอบขอบชิด เราตามหาไม่เจอ ร้องเรียกชื่อ โอเลี้ยงก็ตอบ เราพยายามด้อมๆ มองๆ เข้าไปในละแวกบ้านใกล้เคียง พบอยู่ในบ้านผู้พิพากษา เรางงมาก เข้าไปได้ยังไง เรายังไม่เคยเห็นบ้านนั้นเปิดประตู เราไม่รู้จะทำยังไงเลยยื่นมือสองมือออกไปทางรั้วกำแพง โอเลี้ยงก็ใช้สปริงขากระโดดขึ้นมาให้เราอุ้มได้ (เก่งจริงๆ อิอิ) สรุปว่ากลับบ้านปลอดภัยทั้งสองคน ยังภูมิใจในความฉลาดของโอเลี้ยงไม่หาย ตอนนั้นเราไม่เห็นหน้ากันนะ สัมผัสด้วยใจ ฮ่าๆ (มันอาจจะไม่คิดอะไร แค่เจ้าของเรียกก็กระโดด)
หนูแดง ตั้งชื่อตามขน เป็นลูกของโอเลี้ยงกับ unknown husband เช่นเคย (เห็นทีต้องแจ้งตำรวจแล้ว พักนี้มีการคุกคามทางเพศบ่อยๆ กร๊ากกกๆ) หนูแดงท้องเยอะมาก แต่หลังๆ ไม่ค่อยรอด เพราะโอเลี้ยงขโมยลูกไปเลี้ยงเอง ไม่รู้ทำไม บางทีก็ทำร้ายร่างกายแดง จนหน้าตานี่มีแต่ร่องรอยของบาดแผล จะนั่งก็ต้องมานั่งใกล้ๆ โอเลี้ยงไม่ให้เดินไปไหนไกล ห้ามไกลสายตา ทารุณกรรมแดงสารพัด แต่แดงก็ไม่แคยปริปากบ่นหรือร้องเวลาโดนรังแก ยังยอมเป็นเบี้ยล่างของแม่ต่อไป!
ไมโล ลูกของหนูแดงกับ unknown husband เช่นเคย (191 ด่วน!) เป็นหมาที่เราไม่เคยเห็นพัฒนาการ มาเจออีกทีก็หน้าแบบนี้แล้ว
แรกๆ ก็ไม่กล้าเล่นด้วย หน้าตาพี่แกดุเหลือเกิน แต่ตอนนี้ทั้งฉีกปาก แกล้งเอามืออุดจมูก สารพัด ไมโลเป็นหมาที่คิดว่าตัวเองตัวเล็ก
ทำตาชะม้อย ออดอ้อน ดื้อเงียบ เหมือนจะเชื่อฟังแต่ลับหลังไม่ทำตาม ไมโลเป็นเพื่อนเล่นที่น่ารักของน้องๆ ลูกใหม่ของแดงอีกสามตัว
เป็นพี่น้องท้องติดกัน เป็นพระยาเทครัว เหมาหมดผู้หญิงในบ้าน ช่างเจ้าชู้ยิ่งนัก!!
Generation ถัดมาคือหยุ๋มหยิ๋ม ตั้งชื่อตามขนเช่นเคย เราไม่เคยเห็นพัฒนาการของรุ่นนี้ตั้งแต่แรกเกิด มาเจออีกทีตอนเป็นสฟิงค์ คือแม่เราเอาชอร์กที่ไว้ขีดฆ่ามด แมลงสาบ มาบดคลุกเคล้าฆ่าหมัดเพราะมีคนแนะนำดี สรุปว่าจริง ได้ผลดีนัก ทั้งขนทั้งหมัดพร้อมใจกันโบกมือลา
หลงเหลืออยู่หร๋อมแหร๋มสองสามกระจุก generation นี้มีสามตัวคือ หยุ๋มหยิ๋ม หย๋อมแหย๋ม และเกรียน เกรียนโชคดีมาก ขนไม่ร่วง ส่วนอีกสองตัวนีฮามาก แต่ไม่ได้ถ่ายภาพไว้ กลัวดังแล้วโดนขุดคุ้ย (กร๊ากกกก ><) หยุ๋มหยิ๋มนิสัยกลางๆ ไม่ซนเท่าตัวอื่น รักนวลสงวนตัว ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ หยุ๋มหยิ๋มมีครอบครัวกับพี่ชายตัวเองก่อนวัยอันควร คิดว่าจะเป็นการคุกคามทางเพศเช่นเคย
ตัวนี้มีนามว่าเกรียน แรกๆ ก็เรียกตามขน ไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าจะทำตัวตามชื่อ เกรียนมาก วันก่อนแม่ไลน์มาบอกว่าแพ้น๊อคเกรียนศรี เรางงมากอะไร แม่ขยายความว่าเปิดประตูกรงให้ เกรียนกระโดดตัวโยน โหม่งเข้าหน้าผากแม่เต็มๆ ดีไม่ยังแตก แอนตาซินเลยยังไม่ได้แจกสำหรับคู่นี้ (555) เกรียนมีนิสัยขี้อิจฉามาก มากถึงมากที่สุด ชอบแสดงแววตาน้อยใจ เหมือนประนามว่าเรารักเค้าน้อยหว่าตัวอื่น เค้าจะชอบโชว์สปิริตเดินเข้ากรงตัวเองไปนอนตอนดึกไหนขณะที่เราวิ่งไล่จับตัวอื่น เค้าจะแสดงให้เห็นว่าเค้ามีนะเบียบวินัย ว่านอนสอนง่าย เกรียนเป็นหมาที่ใจแตกมาก ให้ท่าพี่ชายตั้งแต่เล็กแต่น้อย แสดงอาการหึงหวง สารพัด ดังนั้นเกรียนจึงเป็นเมียตัวแรก (นับในครอกนี้) ของพี่ใหญ่ไมโล
ตัวนี้ชื่อว่าหย๋อมแหย๋ม เรามีความรู้สึกว่าหย๋อมแหย๋มมีความรู้สึกนึกคิดมากกว่าหมาทั่วไป เวลามองหน้าแล้วรู้สึกว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่
หย๋อมแหย๋มเป็นผู้ชาย น่ารัก บางทีสงสัยว่าเป็นตุ๊กตาหรือหมา ไม่ค่อยเข้ามาเวลาหมาตัวอื่นอยู่เยอะๆ ไม่ชอบความวุ่นวาย ชอบนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ข้างประตูบ้าน รอคอยว่าจะมีหมาตัวไหนออกมาให้เห่ามั้ย 555+ (ความลับของการรอคอยโดยเปิดเผย) ช่วงเย็นๆ จะไม่ไปนั่งรับลมตรงเก้าอี้ม้าหินอ่อนตัวเก่า ไม่ค่อยสุงสิงกับเรา แต่ก็ดื้อเหมือนกัน พอรู้ว่าเราห้ามออกจากบ้าน ก็ยิ่งพยายามหาทางออก มีครั้งหนึ่งไปออกทางรั้วหลังบ้าน มีการโชว์เกรียนและเพื่อนตัวอื่นให้ออกตาม แต่เราเอาขนมล่อตัวอื่นเลยไม่มีใครสนใจ หย๋อมก็ต้องมุดรั้วกลับมา (555+) และเราก็พยายามปิดช่องโหว่นั้นเสีย บางทีที่เห็นหย๋อมนั่งมองออกไปนอกบ้านก็สะท้อนใจตัวเอง เพราะเมื่อก่อนอยากไปไกลๆ บ้าน ไกลเท่าไรยิ่งดี อยากเห็นโลกกว้าง เมื่อเข้าใจเวลาที่บ้านเตือนถึงอันตรายข้างนอก วันนี้เข้าใจแล้ว เราก็หย๋อมก็เหมือนกัน ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็ยังอยากจะออกไปสัมผัส ไปเห็นเอง 555+