เรื่องมีอยู่ว่า ผมคุยกับพี่เขามานานมากเเล้ว
ผมขอเล่นสั้นๆน้ะครับ
มีวันนึงผมได้ไปถามพี่เขาว่า พี่เขามีคนที่ชอบไหม พี่เขาก็ไม่บอกครับผมก็ตื้อน้ะ จนพี่เขาบอกว่ามีอยู่บ้าง
ผมก็เลยถามว่าใคร โรงเรียนไหนหรอ ม.ปลายไหม หรือว่าม.ต้น พี่เขาก็ไม่ค่อยชอบผม
เป็นเพราะผมอยากรู้มาก ผมเลยโทรไปหาเขา เเล้วพี่เขาก็ตัดสายทิ้งไป ผมรู้สึกว่าพี่เริ่มไม่ชอบผมเเล้ว
เเล้วผมก็ขอโทษเขา เเต่เขาก็ไม่เหมือนเดิม พี่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาบังคับให้เขาตอบ
ก็คือตอนนั้นผม เถียงเขาไง ผมก็รู้ตัวนะ สักพักพี่เขาก็ว่าผมครับ ตอนนั้นผมเสียใจมากผมบอกมากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
เเละพี่เขาก็บอกว่า "ไม่"
ผมอยากให้พี่เขากลับมาคุยกันเหมือนเดิม คำนี้ผมพูดหลายครั้งครับ เเต่พี่เขาก็เหมือนเดิม
ตอนนั้นผมหมดหนทาง หมดคำพูด ผมก็เลยพูดกับเขาไปว่า ถ้าพี่ไม่อยากเสียใจ ก็ลืมมันไป เเต่ถ้าทำไม่ได้ก็ลืมผมเลย
ผมต้องทำไงครับให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม T_T ผมเหงาครับ ลืมเขาไม่ได้
ขอบคุณครับ
ผมรู้สึกผิดคับ ผมต้องทำไงให้เขากลับมา
ผมขอเล่นสั้นๆน้ะครับ
มีวันนึงผมได้ไปถามพี่เขาว่า พี่เขามีคนที่ชอบไหม พี่เขาก็ไม่บอกครับผมก็ตื้อน้ะ จนพี่เขาบอกว่ามีอยู่บ้าง
ผมก็เลยถามว่าใคร โรงเรียนไหนหรอ ม.ปลายไหม หรือว่าม.ต้น พี่เขาก็ไม่ค่อยชอบผม
เป็นเพราะผมอยากรู้มาก ผมเลยโทรไปหาเขา เเล้วพี่เขาก็ตัดสายทิ้งไป ผมรู้สึกว่าพี่เริ่มไม่ชอบผมเเล้ว
เเล้วผมก็ขอโทษเขา เเต่เขาก็ไม่เหมือนเดิม พี่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาบังคับให้เขาตอบ
ก็คือตอนนั้นผม เถียงเขาไง ผมก็รู้ตัวนะ สักพักพี่เขาก็ว่าผมครับ ตอนนั้นผมเสียใจมากผมบอกมากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
เเละพี่เขาก็บอกว่า "ไม่"
ผมอยากให้พี่เขากลับมาคุยกันเหมือนเดิม คำนี้ผมพูดหลายครั้งครับ เเต่พี่เขาก็เหมือนเดิม
ตอนนั้นผมหมดหนทาง หมดคำพูด ผมก็เลยพูดกับเขาไปว่า ถ้าพี่ไม่อยากเสียใจ ก็ลืมมันไป เเต่ถ้าทำไม่ได้ก็ลืมผมเลย
ผมต้องทำไงครับให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม T_T ผมเหงาครับ ลืมเขาไม่ได้
ขอบคุณครับ