คนที่ตัดสินใจฆ่าสัตว์ เพราะไม่อยากให้ทรมาน บาปไหมคะ

การฆ่าสัตว์เป็นบาป(ฆ่าด้วยตัวเอง) แต่การกินเนื้อสัตว์ที่คนอื่นฆ่าโดยที่เราไม่มีส่วนร่วมในการลงมือสังหารถือว่าเป็นเรื่องไม่ผิดศีล ไม่บาป ศาสนาพุทธสอนมาแบบนี้ไหม ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงๆผมมองว่าคนที่เป็น

นาย ก นำเงินกฐินหลายล้านมามอบให้วัด นาย ข นั่งอยู่ในเหตุการณ์เกิดอยากได้เงินจึงวางแผนมาโขมยเงินพระไปได้ นาย ก บาปด้วยไหมที่ทำให้นาย ข เกิดความคิดโขมยเงินจนลงมือทำ

คือจิตใจมันชอบไปด่าว่าอะไรที่ศักดิ์สิทธิ์อะครับ เหมือนพ่อเเม่พระรูปปั้นต่างๆเเต่จริงๆในใจไม่อยากด่าเลยครับรู้สึกผิดมันห้ามตัวเองไม่ได้เเบบเห้ยพูดทำไมว้ะคือกลัวมากมันพูดไปเองอยากรู้ว่าเเบบนี้บาปไหม คนพ

ปาณาติปาตา เวระมณี ศิกขาปทัง สมาทิยามิ: การฝึกฝนไม่เบียดเบียนด้วยสติในพุทธศาสนา (AI GENERATED) ศีลข้อแรกในเบญจศีล “ปาณาติปาตา เวระมณี ศิกขาปะทัง สะมาทิยามิ” หมายถึง “ข้าพเจ้าจะละเว้

มารยาหญิง ร้อยเล่มเกวียนจริงๆนะครับ ไม่เก่งจริงทำไม่ได้นะเนี่ย  ทำไมมีแต่ศาสนาพุทธครับ บาทหลวงไม่เจอปัญหานี้กันบ้างหรอครับอยากรู้หุๆๆ

จำเรื่องที่เคยอ่านได้ประมาณว่า นางเอกกับพ่ออาศัยอยู่ในหมู่บ้านแถวหุบเขา ในหมู่บ้านจะแบ่งเขตของคนกับเขตสัตว์ประหลาด นางเอกอยู่กับพ่อ2คนที่บ้านจะมีห้องลับฟิลๆห้องใต้ดินพ่อของนางเอกได้จับพระเอก(เหมือนครึ

เคยได้ยินมาจากพระรูปหนึ่งว่าเรื่องการฆ่าที่มันละเอียดเกินไปนั้นพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ให้ไปใส่ใจ เช่น การฆ่าแบคทีเรียหรือการฆ่าเชื้อโรค จึงไม่นับว่าเป็นการผิดศีล หรือ ได้ยินมาจากพระอีกรูปครับว่าแบคทีเรี