สวัสดีค่ะทุกคน...
เรามีเรื่องไม่สบายใจ และค่อนข้างอึดใจ อยากได้คำแนะนำหรือคำปรึกษาจากเพื่อนๆ น่ะค่ะ
ไม่รู้ว่าที่พิมพ์จะยาวไหม แต่มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงไม่นานมานี้น่ะค่ะ
เรากับแฟนคบกันมาประมาณ ๔ ปีแล้ว แฟนเราอายุน้อยกว่า กำลังเรียนอยู่ แต่เราทำงานแล้ว
ตลอดเวลาที่คบกันมาไม่ค่อยมีปัญหาอะไร เขาเป็นคนเข้าใจเราดีมาก
แต่เคยมีครั้งหนึ่งมีปัญหาเรื่องมือที่สาม ตอนนั้นยอมรับว่าหนักมาก แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเลิกกับทางนั้น
และหันกลับมาคบกับเราเหมือนเดิม จากนั้นเราสองคนก็คบกันราบรื่นดี
มีทะเลาหรืองอนกันบ้างตามประสาค่ะ
ปกติเราเป็นคนขี้โมโห อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ บ้าง แต่เขาก็เข้าใจ ใช้ความตลกฝืดๆ เข้ามาแก้ไขสถานการณ์จนเราดีขึ้น
เราเองก็โกรธๆ งอนๆ ไปงั้นเอง อยากให้เขาง้อ
ที่ผ่านมาเขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว สองบ้านรับรู้ว่าเราคบหากัน
ไม่ว่าเราจะมีปัญหาอะไร เขาจะคอยอยู่เคียงข้าง เรามีความสุข เขาก็อยู่ เรามีความทุกข์ เขาก็ไม่เคยทิ้ง
ถึงเขาจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่เขาเป็นผู้รับฟังที่ดีมาก
ร่ายเสียยาวเลย เหอๆ...
ปัญหาอยู่ที่เมื่อไม่นานมานี้ เรารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป รู้สึกว่าเขาใส่ใจเราน้อยลง
เหมือนช่วงนี้เขาติดเกม โทรไปทีไรก็เล่นเกม ติดเพื่อน น่าจะเป็นเพราะช่วงวัย ตรงนี้เราเข้าใจ
แต่มันกลับรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกค่ะ
เวลาเราถามให้เขาคุยแบบเปิดใจ เขาก็มักจะบอกว่าไม่มีอะไรนี่ เราคิดมากไปเอง
ความจริงเราก็รู้ตัวว่าเราเป็นคนค่อนข้างจู้จี้กับเขา อาจเป็นเพราะเราอายุมากกว่า
แต่จริงๆ ก็ไม่เคยว่าอะไร ยอมรับสิ่งที่เขาเป็นได้ทุกอย่าง
ตอนนี้เลยคิดว่าเขาจะเบื่อเรา ทั้งที่เขาเคยบอกว่าเขาไม่เคยเบื่อเราเลย และจะไม่มีวันทิ้งกันไปไหน
หลายวันก่อนเราเคยเหมือนบอกเลิกเขา แต่เขาก็บอกว่าไม่เลิกหรอก
แต่พอกลับมาคุยกัน จู่ๆ เราก็กลับมาคุยกันเรื่องนี้อีก
เราก็ถามว่าตอนนี้เขายังรักเราเหมือนเดิมอยู่ไหม ยังรักกันอยู่หรือเปล่า
เขาบอกว่า... เขาเป็นห่วงเราเสมอ ถ้าไม่มีเขา เราจะอยู่ยังไงล่ะ ใครจะดูแลเรา
จริงๆ แค่นี้เราก็รู้แล้วนะว่าเขาอาจจะไม่ได้รักเราแล้ว
แต่ลึกๆ เราก็หวังว่าเขาคงยังไม่หมดรักเราไปเสียทีเดียว
อาจจะแค่สับสนอะไรหรือเปล่า เราไม่แน่ใจ
เขาก็ตอบกลางๆ เหมือนรักษาน้ำใจเราว่า...ไม่แน่ใจ
เราเลยบอกเขาว่า ถ้าอย่างนั้นให้เขาลองถามตัวเองว่า... ไม่มีเราเขาอยู่ได้ไหม
เมื่อคืน เราตัดใจบอกเขาว่า ถ้าอย่างนั้นลองห่างกันดูดีไหม
ห่างกันแบบ...เราจะไม่โทรหาเขา จะให้เวลาเขาได้คิดทบทวน ว่าถ้าไม่มีเรา เขาอยู่ได้หรือเปล่า
เราจะรอเขาจนถึงวันศุกร์ ถ้าเขาไม่โทรมา เราจะเข้าใจคำตอบเขาทันที
เพื่อนๆ เรารู้ก็หัวเราะ และบอกว่าเราทำเองไม่ได้หรอก
จริงนะ... แค่คืนเดียวเราก็รู้สึกแย่ อยากได้ยินเสียง อยากรู้ความเป็นไปของเขา
ทำใจไม่ได้จริงๆ ค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
ตอนนี้คิดอยากแหกกฏตัวเอง โทร.ไปหาเขาจัง
ที่ผ่านมาเราก็เคยมีความรู้สึกไม่แน่ใจกับเขา
แต่เราก็ถามตัวเองว่าไม่มีเขาเราอยู่ไม่ได้จริงๆ ยังรัก และเป็นห่วงเขาเสมอ
เราผ่านเรื่องราวมาด้วยกันมากมาย แต่สุดท้ายอาจจะไปกันไม่รอดจริงๆ
มันรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้ค่ะ
ไม่รู้ว่าถ้าไม่มีเขาขึ้นมาจริงๆ แล้วจะทำยังไง
บอกเขาไปว่า ถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นก็ไม่ต้องห่วง เราก็ต้องอยู่ได้แหละ
แต่ใจนี่รู้เลยว่าไม่เก่งอย่างปากหรอกนะ เหอๆ
เรายังเห็นเขาโพสต์สเตตัส และโพสต์ลิงค์เพลงไว้บ้าง
แต่ก็มโนไปว่าเขาบอกเรามั้ง 5555
ไม่แน่ใจว่าเขายังรักเราอยู่ไหม หรือแค่สับสนบางอย่าง หรืออาจจะมีคนอื่น
(ซึ่งอย่างหลังเราค่อนข้างจะมั่นใจว่าเขาคงไม่มี เพราะถ้ามีก็คือซ่อนได้เนียนมาก)
แต่รู้คือเขายังคงเป็นห่วง ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่า เป็นห่วงของเขามีความรักอยู่ด้วยไหม
เราจะทำอย่างไรดีคะ...
ควรรอให้ถึงวันศุกร์ดีไหม รอคำตอบจากเขา (ซึ่งเราต้องอกแตกตายก่อนแน่ ฮาๆ)
หรือควรจะโทรไปนัดเจอกัน คุยกันตรงๆ เจ็บปึ้งไปเลยทีเดียว
หรือระหว่างนี้โทรไปหาเล็กๆ น้อยๆ ให้หายคิดถึง จะได้ไม่เจ็บมาก
เพราะถ้าเราอึดอัดใจอย่างนี้ เราก็ไม่มีความคิดที่จะทำอะไรเลยค่ะ
เพื่อนเราบอกว่า ถ้าเขายังรักเราอยู่จริงๆ ไม่ถึงวันศุกร์ก็ต้องโทรกลับมา
แต่ถ้าถึงวันศุกร์ไม่โทรมา แปลว่า เขามีคนอื่นไปแล้ว
เพราะถ้าแค่เบื่อ สับสน ไม่กี่วันก็จะต้องรู้แล้ว
แต่ถ้ามีคนอื่น... ยังไงก็คงไม่โทรมา
พิมพ์มาถึงตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเวิ่นเว้อมากเลยค่ะ
อาจจะมีคนอ่านหรือแค่ผ่านไปเพราะขี้เกียจอ่านก็ได้ หุหุ
แต่ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้
เราแค่รู้สึกว่าไม่รู้จะปรึกษาหรือระบายกับใครได้อีกแล้ว
เพื่อนๆ คนใดเคยมีประสบการณ์ หรือเพื่อนๆ คนใดมีความเห็นอย่างไร
เชิญได้เลยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ปล. กระทู้แรก ไม่รู้จะแท็กห้องผิดหรือเปล่า เหอๆ
ถ้าผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ รู้สึกว่าแฟนเปลี่ยนไป ไม่รู้จะทำไงดี T-T
เรามีเรื่องไม่สบายใจ และค่อนข้างอึดใจ อยากได้คำแนะนำหรือคำปรึกษาจากเพื่อนๆ น่ะค่ะ
ไม่รู้ว่าที่พิมพ์จะยาวไหม แต่มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงไม่นานมานี้น่ะค่ะ
เรากับแฟนคบกันมาประมาณ ๔ ปีแล้ว แฟนเราอายุน้อยกว่า กำลังเรียนอยู่ แต่เราทำงานแล้ว
ตลอดเวลาที่คบกันมาไม่ค่อยมีปัญหาอะไร เขาเป็นคนเข้าใจเราดีมาก
แต่เคยมีครั้งหนึ่งมีปัญหาเรื่องมือที่สาม ตอนนั้นยอมรับว่าหนักมาก แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเลิกกับทางนั้น
และหันกลับมาคบกับเราเหมือนเดิม จากนั้นเราสองคนก็คบกันราบรื่นดี
มีทะเลาหรืองอนกันบ้างตามประสาค่ะ
ปกติเราเป็นคนขี้โมโห อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ บ้าง แต่เขาก็เข้าใจ ใช้ความตลกฝืดๆ เข้ามาแก้ไขสถานการณ์จนเราดีขึ้น
เราเองก็โกรธๆ งอนๆ ไปงั้นเอง อยากให้เขาง้อ
ที่ผ่านมาเขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว สองบ้านรับรู้ว่าเราคบหากัน
ไม่ว่าเราจะมีปัญหาอะไร เขาจะคอยอยู่เคียงข้าง เรามีความสุข เขาก็อยู่ เรามีความทุกข์ เขาก็ไม่เคยทิ้ง
ถึงเขาจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่เขาเป็นผู้รับฟังที่ดีมาก
ร่ายเสียยาวเลย เหอๆ...
ปัญหาอยู่ที่เมื่อไม่นานมานี้ เรารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป รู้สึกว่าเขาใส่ใจเราน้อยลง
เหมือนช่วงนี้เขาติดเกม โทรไปทีไรก็เล่นเกม ติดเพื่อน น่าจะเป็นเพราะช่วงวัย ตรงนี้เราเข้าใจ
แต่มันกลับรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกค่ะ
เวลาเราถามให้เขาคุยแบบเปิดใจ เขาก็มักจะบอกว่าไม่มีอะไรนี่ เราคิดมากไปเอง
ความจริงเราก็รู้ตัวว่าเราเป็นคนค่อนข้างจู้จี้กับเขา อาจเป็นเพราะเราอายุมากกว่า
แต่จริงๆ ก็ไม่เคยว่าอะไร ยอมรับสิ่งที่เขาเป็นได้ทุกอย่าง
ตอนนี้เลยคิดว่าเขาจะเบื่อเรา ทั้งที่เขาเคยบอกว่าเขาไม่เคยเบื่อเราเลย และจะไม่มีวันทิ้งกันไปไหน
หลายวันก่อนเราเคยเหมือนบอกเลิกเขา แต่เขาก็บอกว่าไม่เลิกหรอก
แต่พอกลับมาคุยกัน จู่ๆ เราก็กลับมาคุยกันเรื่องนี้อีก
เราก็ถามว่าตอนนี้เขายังรักเราเหมือนเดิมอยู่ไหม ยังรักกันอยู่หรือเปล่า
เขาบอกว่า... เขาเป็นห่วงเราเสมอ ถ้าไม่มีเขา เราจะอยู่ยังไงล่ะ ใครจะดูแลเรา
จริงๆ แค่นี้เราก็รู้แล้วนะว่าเขาอาจจะไม่ได้รักเราแล้ว
แต่ลึกๆ เราก็หวังว่าเขาคงยังไม่หมดรักเราไปเสียทีเดียว
อาจจะแค่สับสนอะไรหรือเปล่า เราไม่แน่ใจ
เขาก็ตอบกลางๆ เหมือนรักษาน้ำใจเราว่า...ไม่แน่ใจ
เราเลยบอกเขาว่า ถ้าอย่างนั้นให้เขาลองถามตัวเองว่า... ไม่มีเราเขาอยู่ได้ไหม
เมื่อคืน เราตัดใจบอกเขาว่า ถ้าอย่างนั้นลองห่างกันดูดีไหม
ห่างกันแบบ...เราจะไม่โทรหาเขา จะให้เวลาเขาได้คิดทบทวน ว่าถ้าไม่มีเรา เขาอยู่ได้หรือเปล่า
เราจะรอเขาจนถึงวันศุกร์ ถ้าเขาไม่โทรมา เราจะเข้าใจคำตอบเขาทันที
เพื่อนๆ เรารู้ก็หัวเราะ และบอกว่าเราทำเองไม่ได้หรอก
จริงนะ... แค่คืนเดียวเราก็รู้สึกแย่ อยากได้ยินเสียง อยากรู้ความเป็นไปของเขา
ทำใจไม่ได้จริงๆ ค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
ตอนนี้คิดอยากแหกกฏตัวเอง โทร.ไปหาเขาจัง
ที่ผ่านมาเราก็เคยมีความรู้สึกไม่แน่ใจกับเขา
แต่เราก็ถามตัวเองว่าไม่มีเขาเราอยู่ไม่ได้จริงๆ ยังรัก และเป็นห่วงเขาเสมอ
เราผ่านเรื่องราวมาด้วยกันมากมาย แต่สุดท้ายอาจจะไปกันไม่รอดจริงๆ
มันรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้ค่ะ
ไม่รู้ว่าถ้าไม่มีเขาขึ้นมาจริงๆ แล้วจะทำยังไง
บอกเขาไปว่า ถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นก็ไม่ต้องห่วง เราก็ต้องอยู่ได้แหละ
แต่ใจนี่รู้เลยว่าไม่เก่งอย่างปากหรอกนะ เหอๆ
เรายังเห็นเขาโพสต์สเตตัส และโพสต์ลิงค์เพลงไว้บ้าง
แต่ก็มโนไปว่าเขาบอกเรามั้ง 5555
ไม่แน่ใจว่าเขายังรักเราอยู่ไหม หรือแค่สับสนบางอย่าง หรืออาจจะมีคนอื่น
(ซึ่งอย่างหลังเราค่อนข้างจะมั่นใจว่าเขาคงไม่มี เพราะถ้ามีก็คือซ่อนได้เนียนมาก)
แต่รู้คือเขายังคงเป็นห่วง ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่า เป็นห่วงของเขามีความรักอยู่ด้วยไหม
เราจะทำอย่างไรดีคะ...
ควรรอให้ถึงวันศุกร์ดีไหม รอคำตอบจากเขา (ซึ่งเราต้องอกแตกตายก่อนแน่ ฮาๆ)
หรือควรจะโทรไปนัดเจอกัน คุยกันตรงๆ เจ็บปึ้งไปเลยทีเดียว
หรือระหว่างนี้โทรไปหาเล็กๆ น้อยๆ ให้หายคิดถึง จะได้ไม่เจ็บมาก
เพราะถ้าเราอึดอัดใจอย่างนี้ เราก็ไม่มีความคิดที่จะทำอะไรเลยค่ะ
เพื่อนเราบอกว่า ถ้าเขายังรักเราอยู่จริงๆ ไม่ถึงวันศุกร์ก็ต้องโทรกลับมา
แต่ถ้าถึงวันศุกร์ไม่โทรมา แปลว่า เขามีคนอื่นไปแล้ว
เพราะถ้าแค่เบื่อ สับสน ไม่กี่วันก็จะต้องรู้แล้ว
แต่ถ้ามีคนอื่น... ยังไงก็คงไม่โทรมา
พิมพ์มาถึงตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเวิ่นเว้อมากเลยค่ะ
อาจจะมีคนอ่านหรือแค่ผ่านไปเพราะขี้เกียจอ่านก็ได้ หุหุ
แต่ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้
เราแค่รู้สึกว่าไม่รู้จะปรึกษาหรือระบายกับใครได้อีกแล้ว
เพื่อนๆ คนใดเคยมีประสบการณ์ หรือเพื่อนๆ คนใดมีความเห็นอย่างไร
เชิญได้เลยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ปล. กระทู้แรก ไม่รู้จะแท็กห้องผิดหรือเปล่า เหอๆ
ถ้าผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ