เข้าเรื่องเลยละกันครับ....
สองสามว้นที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปทานข้าวที่กาดหน้ามอมาครับ เลยถือโอกาสนี้เดินเล่นหาซื้อกางเกงสักตัวสองตัว เดินไปเดินมาได้สักพักก็ไม่มีร้านไหนที่มีกางเกงในแบบที่อยากได้เลยครับ ก็เลยว่าจะกลับเพราะเป้าหมายคือมาซื้อกางเกงจริงๆ อีกอย่างเพื่อนที่มาด้วยกันก็รีบกลับด้วย ทันใดนั้นครับ เดินผ่านร้านขายเสื้อร้านหนึ่งเป็นร้านขายเสื้อยืดสีล้วนครับ ซึ่งปกติผมก็ชอบใส่เสื้อสีล้วนเหมือนกันโดยเฉพาะสีขาว ดูฮิปสเตอร์หน่อยๆ พอเดินผ่านร้านปุ้บ สิ่งที่ทำให้ผมหยุดไม่ใช่เพราะเสื้อนะครับ แต่เป็นเพราะพี่คนขายเสื้อ 55 วันนั้นพี่เขาใส่เสื้อสีนำ้ตาลกางเกงขาสั้นสีดำมั้งครับถ้าจำไม่ผิด คาดกระเป๋ารัดเอวเป็นพ่อค้าที่หน้าตาดีเอาการ( ไม่รู้สิสเปคผมแบบนี้อ่ะ 555 ) ไอ่เราก็ทำทีเข้าไปเลือกดูเสื้อ พี่เขาก็ทักมาด้วยน้ำเสียงที่เฟรนด์ลี่ปนทะเล้นนิดๆว่า ถามได้นะค้าบบ (ก็ปกติของพ่อค้าทั่วไปป่ะวะ555) แต่ก็ไม่รู้สิครับว่าผมมโนไปเองรึเปล่า มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของพี่เค้า ผมก็เลือกดูเสื้อพลางบ่นพึมพำว่าจะใส่ได้ไหมเนี่ย จะใส่ได้ไหมน้าา จนพี่เขาก็พูดขึ้นมาว่า ใส่ได้อยู่แล้วน้องอ่ะ (ตอนนั้นดูไซส์mครับ เป็นไซส์ที่ผมใส่ได้อยู่แล้วปกติ) ผมก็ตอบกลับไปหรืออาจจะเป็นการพูดกับตัวเองก็ไม่รู้ว่า น่าจะใส่ได้เนอะๆ 55555 แล้วพี่เค้าก็พูดออกมาครับว่า มีพุงป่ะ ไหนดูพุงซิ -/////- เขินสิครับงานนี้ แต่ก็หันหน้ายื่นพุงให้พี่เขาดูพลางบอกว่าไม่มี๊ พร้อมกับอาการเขินเล็กน้อย จนพี่เขาหัวเราะออกมาอย่างน่ารัก สุดท้ายก็เลือกออกมาสามตัวครับ สีขาวล้วนสองตัวและสีเทาอีกหนึ่งตัว และด้วยความที่เพื่อนคงไม่เคยเห็นเราซื้อเสื้อทีละหลายตัวแบบนี้มาก่อน เพื่อนจึงพูดขึ้นมาว่า เดี๋ยวๆๆๆๆๆ นี่สามตัวเลยเหรอ พี่เขาก็พูดขึ้นมาเหมือนกันครับว่าเดี๋ยวๆๆๆๆเหมือนกับเพื่อน 555555น่ารักมากก จนเราต้องบอกว่าขี้เกียจซักไง จะใส่ไปเรียนด้วย ตัวละ120เอง แล้วพี่เขาก็พูดขึ้นมาว่าใส่แล้วทิ้งป่ะเนี่ย ถ้าใส่แล้วทิ้งเอามาทิ้งที่ร้านนี้นะแล้วก็หัวเราะ แบบน่ารักมากเลยครับ ไอ่เราก็เขินสิ เป็นคนขี้มโนอยู่แล้วด้วย555 สุดท้ายและท้ายสุดพี่เขาก็คิดตังครับ ทั้งหมด360 บาท พี่เขาก็บอกว่าเอา 350 ละกันครับ ทั้งที่เราไม่ได้ขอต่อเลย เอ้าาามโนหนักเขาไปอีก 5555 และแล้วเราก็จากกันด้วยตังทอนที่พี่เขายืนให้พรัอมกับสัมผัสจากนิ้วที่ชนกันเบาๆ อ้ากกกก มันฟินนนน 55 แล้วเราก็เดินออกร้านมาเพราะตอนนั้นเพื่อนรีบๆอยู่
เสียดายมากครับที่ไม่ได้ขอลงขอไลน์ไว้ ผมน่าจะเล่นมุข ขอไลน์ได้ไหมครับเผื่อใส่ไม่ได้จะได้ไลน์ถามว่ามาเปลี่ยนได้ไหม (งี้เหรอ555) เผื่อพี่เขาจะเล่นด้วยไงงง
เลยอยากมาแชร์ความฟินในครั้งนี้ไว้ที่พันทิปแห่งนี้ครับ ครั้งหน้าถ้ามีโอกาสได้ไปอีกกะว่าต้องได้ไลน์ไม่งั้นก็ขอเบอร์เถอะครับ พี่น่ารักจริงๆครับ จีบๆ
แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่เขาจะชอบแบบนี้รึเปล่า ช/ช นะครับ แต่ไม่เป็นไรถ้าพี่เขาไม่ใช่ ผมก็จะชอบพี่เขาข้างเดียวก็ได้ เพราะพี่เขาเป็นครั้งแรกและคนแรกจริงๆที่ทำให้ผมมโนเพ้อฝันได้ขนาดนี้
ปล.1 เสื้อร้านพี่ใส่สบายมากครับ ยี่ห้อinfinities ไปซื้อกันๆ
ปล.2 อยากได้คนช่วยขายเสื้อไหมครับ เห็นนั่งขายคนเดียวคงเหงาน่าดู
ปล.3 นี่ไม่ใช่กระทู้ตามหาคนในฝันแต่อย่างใด แต่ถ้าตามได้ก็อยากสานต่ออ่ะเนอะ 55555
ฝากบอกพ่อค้าขายเสื้อที่กาดหน้ามอ (มช) ด้วยนะครับ ว่าคุณน่ารักมากกก
สองสามว้นที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปทานข้าวที่กาดหน้ามอมาครับ เลยถือโอกาสนี้เดินเล่นหาซื้อกางเกงสักตัวสองตัว เดินไปเดินมาได้สักพักก็ไม่มีร้านไหนที่มีกางเกงในแบบที่อยากได้เลยครับ ก็เลยว่าจะกลับเพราะเป้าหมายคือมาซื้อกางเกงจริงๆ อีกอย่างเพื่อนที่มาด้วยกันก็รีบกลับด้วย ทันใดนั้นครับ เดินผ่านร้านขายเสื้อร้านหนึ่งเป็นร้านขายเสื้อยืดสีล้วนครับ ซึ่งปกติผมก็ชอบใส่เสื้อสีล้วนเหมือนกันโดยเฉพาะสีขาว ดูฮิปสเตอร์หน่อยๆ พอเดินผ่านร้านปุ้บ สิ่งที่ทำให้ผมหยุดไม่ใช่เพราะเสื้อนะครับ แต่เป็นเพราะพี่คนขายเสื้อ 55 วันนั้นพี่เขาใส่เสื้อสีนำ้ตาลกางเกงขาสั้นสีดำมั้งครับถ้าจำไม่ผิด คาดกระเป๋ารัดเอวเป็นพ่อค้าที่หน้าตาดีเอาการ( ไม่รู้สิสเปคผมแบบนี้อ่ะ 555 ) ไอ่เราก็ทำทีเข้าไปเลือกดูเสื้อ พี่เขาก็ทักมาด้วยน้ำเสียงที่เฟรนด์ลี่ปนทะเล้นนิดๆว่า ถามได้นะค้าบบ (ก็ปกติของพ่อค้าทั่วไปป่ะวะ555) แต่ก็ไม่รู้สิครับว่าผมมโนไปเองรึเปล่า มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของพี่เค้า ผมก็เลือกดูเสื้อพลางบ่นพึมพำว่าจะใส่ได้ไหมเนี่ย จะใส่ได้ไหมน้าา จนพี่เขาก็พูดขึ้นมาว่า ใส่ได้อยู่แล้วน้องอ่ะ (ตอนนั้นดูไซส์mครับ เป็นไซส์ที่ผมใส่ได้อยู่แล้วปกติ) ผมก็ตอบกลับไปหรืออาจจะเป็นการพูดกับตัวเองก็ไม่รู้ว่า น่าจะใส่ได้เนอะๆ 55555 แล้วพี่เค้าก็พูดออกมาครับว่า มีพุงป่ะ ไหนดูพุงซิ -/////- เขินสิครับงานนี้ แต่ก็หันหน้ายื่นพุงให้พี่เขาดูพลางบอกว่าไม่มี๊ พร้อมกับอาการเขินเล็กน้อย จนพี่เขาหัวเราะออกมาอย่างน่ารัก สุดท้ายก็เลือกออกมาสามตัวครับ สีขาวล้วนสองตัวและสีเทาอีกหนึ่งตัว และด้วยความที่เพื่อนคงไม่เคยเห็นเราซื้อเสื้อทีละหลายตัวแบบนี้มาก่อน เพื่อนจึงพูดขึ้นมาว่า เดี๋ยวๆๆๆๆๆ นี่สามตัวเลยเหรอ พี่เขาก็พูดขึ้นมาเหมือนกันครับว่าเดี๋ยวๆๆๆๆเหมือนกับเพื่อน 555555น่ารักมากก จนเราต้องบอกว่าขี้เกียจซักไง จะใส่ไปเรียนด้วย ตัวละ120เอง แล้วพี่เขาก็พูดขึ้นมาว่าใส่แล้วทิ้งป่ะเนี่ย ถ้าใส่แล้วทิ้งเอามาทิ้งที่ร้านนี้นะแล้วก็หัวเราะ แบบน่ารักมากเลยครับ ไอ่เราก็เขินสิ เป็นคนขี้มโนอยู่แล้วด้วย555 สุดท้ายและท้ายสุดพี่เขาก็คิดตังครับ ทั้งหมด360 บาท พี่เขาก็บอกว่าเอา 350 ละกันครับ ทั้งที่เราไม่ได้ขอต่อเลย เอ้าาามโนหนักเขาไปอีก 5555 และแล้วเราก็จากกันด้วยตังทอนที่พี่เขายืนให้พรัอมกับสัมผัสจากนิ้วที่ชนกันเบาๆ อ้ากกกก มันฟินนนน 55 แล้วเราก็เดินออกร้านมาเพราะตอนนั้นเพื่อนรีบๆอยู่
เสียดายมากครับที่ไม่ได้ขอลงขอไลน์ไว้ ผมน่าจะเล่นมุข ขอไลน์ได้ไหมครับเผื่อใส่ไม่ได้จะได้ไลน์ถามว่ามาเปลี่ยนได้ไหม (งี้เหรอ555) เผื่อพี่เขาจะเล่นด้วยไงงง
เลยอยากมาแชร์ความฟินในครั้งนี้ไว้ที่พันทิปแห่งนี้ครับ ครั้งหน้าถ้ามีโอกาสได้ไปอีกกะว่าต้องได้ไลน์ไม่งั้นก็ขอเบอร์เถอะครับ พี่น่ารักจริงๆครับ จีบๆ
แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่เขาจะชอบแบบนี้รึเปล่า ช/ช นะครับ แต่ไม่เป็นไรถ้าพี่เขาไม่ใช่ ผมก็จะชอบพี่เขาข้างเดียวก็ได้ เพราะพี่เขาเป็นครั้งแรกและคนแรกจริงๆที่ทำให้ผมมโนเพ้อฝันได้ขนาดนี้
ปล.1 เสื้อร้านพี่ใส่สบายมากครับ ยี่ห้อinfinities ไปซื้อกันๆ
ปล.2 อยากได้คนช่วยขายเสื้อไหมครับ เห็นนั่งขายคนเดียวคงเหงาน่าดู
ปล.3 นี่ไม่ใช่กระทู้ตามหาคนในฝันแต่อย่างใด แต่ถ้าตามได้ก็อยากสานต่ออ่ะเนอะ 55555