ขอออกตัวก่อนเลยนะค่ะกระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อ แชร์ประสบการ์ณ ไม่ได้มีไว้ให้พวกโลกสวยเข้ามาด่านะค่ะ
ไม่ชอบใจก็กดออกไปเลยค่ะ
มาเริ่มกันเลยนะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมา2ปีเศษ ตอนแรกๆก็ดี พอมาช่วงหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น
แฟนเราเป็นคนใจร้อน เวลาทะเลาะกันเค้ามักจะโมโหเสียดัง ทำลายข้าวของ พอช่วงหลังหนักเข้าก็มีพลักเราเหวี่ยงเรา รุนแรงเขียวนิดๆกับเรา
เรามักจะได้แต่ร้องไห้ เพราะทำไรไม่ได้ เราต้องร้องไห้อยู่คนเดียว พอเค้าใจเย็นเค้าก็จะมากอดเรา แต่ไม่เคยพูดว่าขอโทษไม่ว่าเรื่องนั้นเค้าจะผิดหรือไม่
เราได้แต่เก็บเอาไว้ ทุกครั้ง เคยคิดจะเลิก แต่ก็เพราะรัก เพราะยังทนไหว เรากับเค้าต่างกันทุกอย่าง ทั้งฐานะทางบ้าน การศึกษา สังคม
เค้ามีพร้อมทุกอย่างแต่เราไม่ บางครั้งทะเลาะกัน เค้าก็บอกว่าสิ่งที่เรามีอยู่เงินเค้า เราก็แอบเสียใจ ถ้ารู้ว่าซื้อให้แล้วจะมาพูดแบบนี้
จะมาซื้อให้กันทำไม แต่ก่อนเราติดเค้ามากไปมั้ง เค้าไปไหนทำอะไรเราก็จะโทรถามตลอด กลับกี่โมง ไปกะใคร เมื่อไหร่กลับ
จนทะเลาะกันเค้าบอกเค้าไม่มีอิสระ เอะอะถามเมื่อหร่จะกลับ เค้ามีสังคมของเค้า เราก็เสียใจนะ เพราะเวลาเค้าบอกเราเมื่อไหร่จะกลับเราก็จะรีบกลับ
แต่กับเค้าถึงเราขอให้รีบกลับเค้าก็ไม่เคยทำได้ เพื่อนัดไปไหนเค้าจะต้องไปให้ได้ แต่กับเราเค้าจะบอกไม่ว่าง ไม่อยากไป ไม่มีตัง คนเยอะ
นัดของเราไม่เคยสำคัญ เราทำทุกอย่างเพื่อเค้า ไม่ว่าจะทำไร ซื้ออะไรจะนึกถึงเค้าเสมอ หรือเราดูน่ารำคานไป หลังๆมาเรามักจะไปกับเพื่อนเพื่อไม่ให้
มีเวลาคิดแต่เรื่องแฟน เราก็ยังทะเลาะกันเรื่องเค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนบ่อย เค้าก็ทิ้งให้เราร้องไห้คนเดียวเหมือนเดิม ทั้งๆที่เราสันญากันว่าจะไม่ทิ้งให้อีกคนต้องร้องไห้อยู่คนเดียว แต่เค้าไม่เคยทำได้เลย เราได้แต่เสียใจ ได้แต่เก็บมันไว้ ความรู้สึกที่เสียไปไม่สามารถเอากลับคืนมาได้
เราได้แต่เก็บเอาไว้ คิดจะเลิกแต่เพราะติดอะไรหลายๆอย่างทั้งเรื่องบ้าน และความพูกพัน
จนมาวันนึง เราไปวันเกิดเพื่อน และเจอคนๆนึงในวันเกิดเพื่อน เพื่อนๆมักจะชอบแซวว่าเค้าคนนั้นแอบมองเรา
แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเด๋วหาว่าสวยตายหละใครมองคับ วันนั้นเราเมามากไม่รู้เรื่องภาพตัด
เช้าวันต่อมาเราตื่นมา เปิดเฟสเค้าคนนั้นแอดเฟสเรามา เรารับแอด แล้วทักเค้าไปก่อน
เราถามเมื่อคืนเรากลับบ้านไงอ่ะ ตื่นมาอยู่บ้านเฉย เค้าบอกเค้านั่งรถกับเพื่อนๆมาส่งเรา
แล้วเค้าก็ล่อเราเรื่องเมาแล้วรั่ว หลังจากนั้นเรากับเค้าก็คุยกัน
ตอนแรกเราคิดว่าเค้ารู้ว่าเรามีแฟน เพราะในเฟสเราก็มีรูปคู่กะแฟน แต่พึ่งมารู้ว่าเค้าไม่รู้
เรากับเค้าคุยกันทุกวัน คุยกันในไลน์วีดีโอไลน์คุยกันเกือบทั้งวัน เราเจอกัน กินข้าวด้วยกัน
เพื่อนเราคนที่เป็นเจ้าของวันเกิดที่เราเจอกัน เพื่อนเราคนนั้นเป็นเพื่อนของเค้าเหมือนกัน
เราไปบ้านเค้ากะเพื่อนเราคนนั้น เราได้ทำอะไรกินด้วยกัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
เราชอบเวลาที่เค้าเล่นกับลูกเค้า(เค้ามีลูกแล้ว แต่เลิกกับแฟนแล้ว) ชอบเวลาเค้ากวนตีนเรา
ชอบเวลาเค้าคุยกับแม่ ชอบเวลาเค้าทำอาหารให้กิน ชอบเวลาเค้าสอนลูกทำนู้นนี่
ช่วงเวลาที่อยู่กับเค้าเราสบายใจ เรารู้สึกอบอุ่น เรารู้สึกมีความสุข
เค้ากับเราก็คุยกันว่าเรื่องของเรามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เค้าไม่อยากให้เราเลิกกับแฟนเพราะเค้า
เหมือนเรารักเค้าเข้าแล้ว
แล้วมาวันนึงแฟนเราจับได้ ทะเลาะกับเรา ปาโทรศัพเราพัง รุนแรงกับเรา บอกเลิกเรา จะไปทำร้ายเค้าคนนั้น เราห้ามเราขอร้องว่าอย่าไปยุ่งกับเค้าเลย
แฟนเราก็บอกจะให้โอกาสเรา ให้โทรหาเค้าคนนั้นแล้วบอกเลิก แต่เราบอกไม่มีเบอ แล้วแฟนเราก็บอกให้เราเฟสไปบอก
แต่เราพิมแค่บ๊าบบาย แล้วเค้าก็ตอบกลับมาว่าทำไมอ่ะแต่เราไม่ตอบ หลังจากนั้นเราหลับไปเพราะทะเลาะกับแฟนยันเช้าไม่ได้นอน แล้วไปทำงานต่อ
พอเลิกงานกลับมาก็หลับ พอเราตื่นมาประมาณตี1แฟนเราบอก คุยให้หมดแล้ว เรานี่ใจแทบสลาย เช้ามาเราโทรหาเค้าคนนั้น เราบอกเมื่อวานเราไม่ได้พิม
เรายังอยากคุยกับเค้าอยู่เรากลัวเค้าหายไป เค้าบอกเรา ยังไงเราก็ยังรักแฟนเราเราเลิกกับแฟนเราไม่ได้หรอก แล้วจะให้เค้าทำไง
เราบอกเราทำใจไม่ได้ เรารักเค้า เรากลัวเค้าหายไป เค้าบอกเค้าจะไม่หายไปไหนจะวนเวียนอยู่รอบๆตัวเรา
แต่เราก็ยังทักยังโทรไปหาเค้า บ้างครั้งก็ยังไปหา แต่เหมือนเค้าคงเบื่อกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ เค้าเริ่มไม่โทรหาเรา ไม่รับสายเรา ตั้งสเตัสแปลกๆา เข้าเฟาเค้า
เริ่มบอกไม่ว่าง ทั้งๆที่แต่ก่อนเราคุยกันตลอด มาวันนึงเราไปหาเค้า เราแอบดูมือถือเค้เค้าคุยกะผู้หญิงหลายคน แต่เราเคยถามเค้าๆบอกเพื่อนเราอ่านดูก็ไม่ได้อะไร แต่มีอยู่คนนึงที่เค้าบอกคิดถึง บอกนัดเจอกัน เราได้แต่แอบร้องไห้ ถามเค้าๆก็บอกไม่มีอะ ใครไม่มีอะ
เราเหมือนอยากได้ความมั่นใจจากเค้าคนนั้น ว่าถ้าเราเลือกเค้า เค้าจะรักเรา แต่เค้าบอกเรามีแฟนอยู่ เราจะมาถามหาความมั่นใจอะไรจากเค้า
เวลาอยู่ด้วยกันเค้าดูรักเรา หรือเราคิดไปเอง แต่พอเรากลับมาบ้านเค้ามักจะไม่ค่อยสนใจเรา ชวนทะเลาะ เหมือนตีตัวออกห่าง
อยู่มาวันนึง เราไปหาเค้าปกติเค้าจะไปทำงาน4โมง แต่วันนั้นเราไปหาเค้าแต่เช้า พอเค้าตื่นมาตอน9โมงกว่าเค้าเห็นเราเค้าหงุดหงิดไม่พูดกับเราปิดประตู้เสียงดัง อาบน้ำ เราถามไปไหน เค้าบอกไปทำงาน เราบอกอ่าวไมไปเร็วจัง เค้าไม่มองหน้าเรา ไม่พูดกับเรา
เราร้องไห้โทรให้เพื่อนมารับ เรานั่งร้องไห้อยู่ในห้องเค้า เค้าก็นั่งอยู่ข้างนอก จนเพื่อนมารับเรา เค้าไม่สนไม่มอง ไม่สนใจ
เราร้องไห้ตลอดทางไม่อายใคร จนถึงบ้านเพื่อน ไม่ไม่กินไม่ทำอะไรได้แต่นั่งร้องไห้อยู่บ้านเพื่อน
เราไม่รู้เราทำไรให้เค้าโมโห หรือเพราะเค้ามีใครใหม่ หรือเพราะอะไร เรากลับมาบ้านแบบเศร้า ไม่พูด ไม่กิน
ในขณะที่ เราเริ่มห่างกับแฟน แฟนเราเช็คโทรสับเราตลอด เช็คเฟสเช็คเบอโทรเข้าออก เช็คทุกอย่างจนเราอึดอัด
เรารู้สึกเฉยๆกับแฟนเรา เค้านอนกอดเราแต่เรากลับคิดถึงเค้าคนนั้น เรารู้สึกผิด แต่เราก็ไม่เข้าใจตัวเอง
มาวันนึงเราแท๊กรูปไปหาเพื่อนเราที่เป็นเจ้าของวันเกิดคนนั้น เพื่อนเราคุยกะเพื่อนของเค้าคนนั้นเรื่องเรากะเค้าคนนั้น
เราโมโหมากเพราะมาคุยกันหน้าเฟสเรา แฟนเราเห็น และเราก็กลัวเค้าคนนั้นโดนแฟนเราเล่นงาน กลัวเค้าคนนั้นเกลียดเรา
เราเลยพิมด่าเพื่อนว่า จะขุดเรื่องนี้มาพูดกันอีกทำไม มันไม่ผิดกูผิดเอง อย่าดึงมันมาเกี่ยวให้เรื่องมันจบซะที กูเป็นคนผิด
พอแฟนเราเห็นแฟนเราโกรธ บอกว่าเราปกป้องเค้าคนนั้น เราทะเลาะกัน แฟนเราโวยวาย เราเลยตัดสินใจเก็บกระเป๋าจะไปนอนบ้านแม่สักวันสองวัน
แฟนเรายิ่งโมโห พังของ จะฉีกเสื้อผ้าเรา เราบอกเสื้อฉันแกไม่มีสิท เค้าบอก50%ของๆของเราเป็นเงินของเค้า เราเสียใจมากกับคำพูด เราตะคอกเค้า
ครั้งแรก เค้าโมโหกว่าเดิม พังของ ตะคอกเรากลับพลักเรา บีบคอเราแล้วก็ปล่อย นั่งค้อมตัวเรา เราได้แต่ร้องไห้ตัวสั้น
เราบอกเนี้ยหรอที่บอกว่ารัก แกเอาแต่ทำร้ายฉัน แฟนเราบอกแล้วที่แกทำร้ายใจฉันหละ
เราบอกแล้วใจฉันที่แกทำร้ายไปไม่รู้กี่ครั้งหละ แกบอกรักแต่แกทำร้ายร่างกายฉันแบบนี้หรอ
แฟนเราบอก แกตะคอกใส่ฉันก่อน เราบอกแล้วแกมีสิทอะไรมาทำร้ายฉันแบบนี้
แกทนเห็นคนอื่นทำร้ายผู้หญิงไม่ได้ แต่แกทำร้ายฉัน
แฟนเราบอกเลือกมา จะคบกันต่อ จะห่างกัน หรือจะเลิก เค้าบังคับให้เราเลือก
เราบอกห่าง เหมือนใจเราไม่กล้าพอ แล้วแฟนเราก็ออกไปข้างนอกกับแม่เค้า แล้วเราก็เฟสคุยกันว่าจะเอายังไง
เราเก็บเสื้อผ้าอยู่ อยากคุยกะเค้าให้รู้เรื่อง แฟนเราพูดเหมือนจะบอกเลิกเรา เราเลยถาคือไรบอกเลิกหรอ เค้าบอกป่าวนี่อาจเป็นคำพูดดีๆครั้งสุดท้ายต่อจากนี้ไป เราบอกต่อไปจะไม่พูดดีๆกับเราหรอ เค้าบอกก็อาจจะ เราบอกคือไร เค้าบอกห่างยังไงก็ต้องเลิก
เราบอกรู้ได้ไง เค้าบอกเค้ากะแฟนเก่าก็บอกห่างกัน แต่ก็เลิกกัน เราบอกนั้นเพราะอะไรนี่ห่างก็ยังโทรหายังมาหาอยู่
เค้าบอกเค้าจะไม่โทรไม่ทัก รับสายทันก็รับรับไม่ทันก็ไม้โทรกลับ เราเลยบอกเพราะแบบนี้ไงถึงได้เลิก เค้าบอกห่างก็เลิกอยู่ดี
เราบอกถ้าอยากบอกเลิกก็บอกมาเลย เค้าบอกป่าว ไม่ได้อยากเลิก แต่ห่างมันก็เหมือนเลิก เราบอกเพราะแกเป็นแบบนี้แหละ เหมือนอยากเลิกแต่ไม่พูดตรงๆเหมือนฉันรั้งแก แฟนเราบอกไม่ได้อยากเลิก แค่ไม่อยากให้ไป แล้วเค้าก็เงียบ
เราเลยรอให้เค้ากลับมาบ้านคุยกันต่อหน้าเลย พอเค้ากลับมาเราก็บอกพูดมาเลยดีกว่าเอาไง พูดไปพูดมา
เค้าก็บอกอยากให้อยู่ ส่วนเราเองก็เหมือนไม่กล้าไป หรือยังไงไม่รู้ หรือเรากลัวไม่มีใคร หรือเราลังเล หรือเราเห็นแก่ตัวมากไป
แม่เราเพื่อนเราบอกให้เลิก เพราะทะเลาะกันหลายรอบแล้ว และแล้วเราก็ยังอยู่ พอเช้ามา เรากดดูเฟสเค้าคนนั้น แต่ไม่ขึ้น
เราค้นหาดูก็ไม่ขึ้น เราเข้าไปดูในชื่อที่บล็อค เห็นบล็อคอยู่เราเลยถามแฟนเรา แกบล็อคอ่อ แฟนเราบอกใช่ แฟนเราบอกแต่เหมือนเลิกเป็นเพื่อนยังไงไม่รู้ เราบอกเด๋วลอง ปลดบล็อคดู คือเลิกเป็นเพื่อนกันแล้วจริงๆ เราก็คิดเอะหรือเค้าคนนั้นกดเลิกนะ เราลองค้นดูในบันทึก สรุปมันขึ้นว่าเราเป็นฝ่ายกดเลิกเป็นเพื่อน เราช็อค เราถามแฟนๆเราบอกไม่รู้ดิ ไม่ได้กดหนิเราก็บอกอ่าปล่าวๆไม่มีไร
แต่คือเราหงุดหงิด เราเสียใจ เรารู้สึกแปลกๆ
เราเป็นอะไรกันแน่ เรารู้สึกเฉยๆกับแฟนเรา แต่เราก็ไม่ยอมเลิกกันซะที เราเห็นแก่ตัวมากไปใช่ไม๊
เรารู้สึกรักเค้าคนนั้น แต่เค้าก็ไม่ได้รักเรา หรือเรากลัวสูณเสียทุกคนไป
เรามันเลวมากซินะที่เป็นแบบนี้ เราสับสน เราไม่อยากเจอหน้าใคร เราไม่อยากคุยกับใคร เราไม่อยากไปไหนทำอะไร
เราไม่เข้าใจตัวเองทำไมเราเลิกไม่ได้ทั้งๆที่เราก็เแยๆกับแฟน ทำไมเราต้องแคร์คนที่เค้าไม่รักเรา เรากำลังเป็นอะไร ใจมันปั่นป่วนไปหมด
เรากำลังจะคุ้มคลั่ง เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไป
ใครเคย เจอแบบนี้บ้าง คุณทำยังไง ข้ามผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาได้ไง
ปล. ไม่ด่านะจ๊ะ เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวเองไม่มีทางรู้ความรู้สึกเค้าหรอก
อย่าเอาความวิเศษวิโสของตัวเองมาเปรียบกับคนอื่น ถ้าคุณไม่เคยเจอเอง
เคยสับสนและไม่เข้าใจตัวเองบ้างไหม
ไม่ชอบใจก็กดออกไปเลยค่ะ
มาเริ่มกันเลยนะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมา2ปีเศษ ตอนแรกๆก็ดี พอมาช่วงหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น
แฟนเราเป็นคนใจร้อน เวลาทะเลาะกันเค้ามักจะโมโหเสียดัง ทำลายข้าวของ พอช่วงหลังหนักเข้าก็มีพลักเราเหวี่ยงเรา รุนแรงเขียวนิดๆกับเรา
เรามักจะได้แต่ร้องไห้ เพราะทำไรไม่ได้ เราต้องร้องไห้อยู่คนเดียว พอเค้าใจเย็นเค้าก็จะมากอดเรา แต่ไม่เคยพูดว่าขอโทษไม่ว่าเรื่องนั้นเค้าจะผิดหรือไม่
เราได้แต่เก็บเอาไว้ ทุกครั้ง เคยคิดจะเลิก แต่ก็เพราะรัก เพราะยังทนไหว เรากับเค้าต่างกันทุกอย่าง ทั้งฐานะทางบ้าน การศึกษา สังคม
เค้ามีพร้อมทุกอย่างแต่เราไม่ บางครั้งทะเลาะกัน เค้าก็บอกว่าสิ่งที่เรามีอยู่เงินเค้า เราก็แอบเสียใจ ถ้ารู้ว่าซื้อให้แล้วจะมาพูดแบบนี้
จะมาซื้อให้กันทำไม แต่ก่อนเราติดเค้ามากไปมั้ง เค้าไปไหนทำอะไรเราก็จะโทรถามตลอด กลับกี่โมง ไปกะใคร เมื่อไหร่กลับ
จนทะเลาะกันเค้าบอกเค้าไม่มีอิสระ เอะอะถามเมื่อหร่จะกลับ เค้ามีสังคมของเค้า เราก็เสียใจนะ เพราะเวลาเค้าบอกเราเมื่อไหร่จะกลับเราก็จะรีบกลับ
แต่กับเค้าถึงเราขอให้รีบกลับเค้าก็ไม่เคยทำได้ เพื่อนัดไปไหนเค้าจะต้องไปให้ได้ แต่กับเราเค้าจะบอกไม่ว่าง ไม่อยากไป ไม่มีตัง คนเยอะ
นัดของเราไม่เคยสำคัญ เราทำทุกอย่างเพื่อเค้า ไม่ว่าจะทำไร ซื้ออะไรจะนึกถึงเค้าเสมอ หรือเราดูน่ารำคานไป หลังๆมาเรามักจะไปกับเพื่อนเพื่อไม่ให้
มีเวลาคิดแต่เรื่องแฟน เราก็ยังทะเลาะกันเรื่องเค้าไปกินเหล้ากับเพื่อนบ่อย เค้าก็ทิ้งให้เราร้องไห้คนเดียวเหมือนเดิม ทั้งๆที่เราสันญากันว่าจะไม่ทิ้งให้อีกคนต้องร้องไห้อยู่คนเดียว แต่เค้าไม่เคยทำได้เลย เราได้แต่เสียใจ ได้แต่เก็บมันไว้ ความรู้สึกที่เสียไปไม่สามารถเอากลับคืนมาได้
เราได้แต่เก็บเอาไว้ คิดจะเลิกแต่เพราะติดอะไรหลายๆอย่างทั้งเรื่องบ้าน และความพูกพัน
จนมาวันนึง เราไปวันเกิดเพื่อน และเจอคนๆนึงในวันเกิดเพื่อน เพื่อนๆมักจะชอบแซวว่าเค้าคนนั้นแอบมองเรา
แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเด๋วหาว่าสวยตายหละใครมองคับ วันนั้นเราเมามากไม่รู้เรื่องภาพตัด
เช้าวันต่อมาเราตื่นมา เปิดเฟสเค้าคนนั้นแอดเฟสเรามา เรารับแอด แล้วทักเค้าไปก่อน
เราถามเมื่อคืนเรากลับบ้านไงอ่ะ ตื่นมาอยู่บ้านเฉย เค้าบอกเค้านั่งรถกับเพื่อนๆมาส่งเรา
แล้วเค้าก็ล่อเราเรื่องเมาแล้วรั่ว หลังจากนั้นเรากับเค้าก็คุยกัน
ตอนแรกเราคิดว่าเค้ารู้ว่าเรามีแฟน เพราะในเฟสเราก็มีรูปคู่กะแฟน แต่พึ่งมารู้ว่าเค้าไม่รู้
เรากับเค้าคุยกันทุกวัน คุยกันในไลน์วีดีโอไลน์คุยกันเกือบทั้งวัน เราเจอกัน กินข้าวด้วยกัน
เพื่อนเราคนที่เป็นเจ้าของวันเกิดที่เราเจอกัน เพื่อนเราคนนั้นเป็นเพื่อนของเค้าเหมือนกัน
เราไปบ้านเค้ากะเพื่อนเราคนนั้น เราได้ทำอะไรกินด้วยกัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
เราชอบเวลาที่เค้าเล่นกับลูกเค้า(เค้ามีลูกแล้ว แต่เลิกกับแฟนแล้ว) ชอบเวลาเค้ากวนตีนเรา
ชอบเวลาเค้าคุยกับแม่ ชอบเวลาเค้าทำอาหารให้กิน ชอบเวลาเค้าสอนลูกทำนู้นนี่
ช่วงเวลาที่อยู่กับเค้าเราสบายใจ เรารู้สึกอบอุ่น เรารู้สึกมีความสุข
เค้ากับเราก็คุยกันว่าเรื่องของเรามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เค้าไม่อยากให้เราเลิกกับแฟนเพราะเค้า
เหมือนเรารักเค้าเข้าแล้ว
แล้วมาวันนึงแฟนเราจับได้ ทะเลาะกับเรา ปาโทรศัพเราพัง รุนแรงกับเรา บอกเลิกเรา จะไปทำร้ายเค้าคนนั้น เราห้ามเราขอร้องว่าอย่าไปยุ่งกับเค้าเลย
แฟนเราก็บอกจะให้โอกาสเรา ให้โทรหาเค้าคนนั้นแล้วบอกเลิก แต่เราบอกไม่มีเบอ แล้วแฟนเราก็บอกให้เราเฟสไปบอก
แต่เราพิมแค่บ๊าบบาย แล้วเค้าก็ตอบกลับมาว่าทำไมอ่ะแต่เราไม่ตอบ หลังจากนั้นเราหลับไปเพราะทะเลาะกับแฟนยันเช้าไม่ได้นอน แล้วไปทำงานต่อ
พอเลิกงานกลับมาก็หลับ พอเราตื่นมาประมาณตี1แฟนเราบอก คุยให้หมดแล้ว เรานี่ใจแทบสลาย เช้ามาเราโทรหาเค้าคนนั้น เราบอกเมื่อวานเราไม่ได้พิม
เรายังอยากคุยกับเค้าอยู่เรากลัวเค้าหายไป เค้าบอกเรา ยังไงเราก็ยังรักแฟนเราเราเลิกกับแฟนเราไม่ได้หรอก แล้วจะให้เค้าทำไง
เราบอกเราทำใจไม่ได้ เรารักเค้า เรากลัวเค้าหายไป เค้าบอกเค้าจะไม่หายไปไหนจะวนเวียนอยู่รอบๆตัวเรา
แต่เราก็ยังทักยังโทรไปหาเค้า บ้างครั้งก็ยังไปหา แต่เหมือนเค้าคงเบื่อกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ เค้าเริ่มไม่โทรหาเรา ไม่รับสายเรา ตั้งสเตัสแปลกๆา เข้าเฟาเค้า
เริ่มบอกไม่ว่าง ทั้งๆที่แต่ก่อนเราคุยกันตลอด มาวันนึงเราไปหาเค้า เราแอบดูมือถือเค้เค้าคุยกะผู้หญิงหลายคน แต่เราเคยถามเค้าๆบอกเพื่อนเราอ่านดูก็ไม่ได้อะไร แต่มีอยู่คนนึงที่เค้าบอกคิดถึง บอกนัดเจอกัน เราได้แต่แอบร้องไห้ ถามเค้าๆก็บอกไม่มีอะ ใครไม่มีอะ
เราเหมือนอยากได้ความมั่นใจจากเค้าคนนั้น ว่าถ้าเราเลือกเค้า เค้าจะรักเรา แต่เค้าบอกเรามีแฟนอยู่ เราจะมาถามหาความมั่นใจอะไรจากเค้า
เวลาอยู่ด้วยกันเค้าดูรักเรา หรือเราคิดไปเอง แต่พอเรากลับมาบ้านเค้ามักจะไม่ค่อยสนใจเรา ชวนทะเลาะ เหมือนตีตัวออกห่าง
อยู่มาวันนึง เราไปหาเค้าปกติเค้าจะไปทำงาน4โมง แต่วันนั้นเราไปหาเค้าแต่เช้า พอเค้าตื่นมาตอน9โมงกว่าเค้าเห็นเราเค้าหงุดหงิดไม่พูดกับเราปิดประตู้เสียงดัง อาบน้ำ เราถามไปไหน เค้าบอกไปทำงาน เราบอกอ่าวไมไปเร็วจัง เค้าไม่มองหน้าเรา ไม่พูดกับเรา
เราร้องไห้โทรให้เพื่อนมารับ เรานั่งร้องไห้อยู่ในห้องเค้า เค้าก็นั่งอยู่ข้างนอก จนเพื่อนมารับเรา เค้าไม่สนไม่มอง ไม่สนใจ
เราร้องไห้ตลอดทางไม่อายใคร จนถึงบ้านเพื่อน ไม่ไม่กินไม่ทำอะไรได้แต่นั่งร้องไห้อยู่บ้านเพื่อน
เราไม่รู้เราทำไรให้เค้าโมโห หรือเพราะเค้ามีใครใหม่ หรือเพราะอะไร เรากลับมาบ้านแบบเศร้า ไม่พูด ไม่กิน
ในขณะที่ เราเริ่มห่างกับแฟน แฟนเราเช็คโทรสับเราตลอด เช็คเฟสเช็คเบอโทรเข้าออก เช็คทุกอย่างจนเราอึดอัด
เรารู้สึกเฉยๆกับแฟนเรา เค้านอนกอดเราแต่เรากลับคิดถึงเค้าคนนั้น เรารู้สึกผิด แต่เราก็ไม่เข้าใจตัวเอง
มาวันนึงเราแท๊กรูปไปหาเพื่อนเราที่เป็นเจ้าของวันเกิดคนนั้น เพื่อนเราคุยกะเพื่อนของเค้าคนนั้นเรื่องเรากะเค้าคนนั้น
เราโมโหมากเพราะมาคุยกันหน้าเฟสเรา แฟนเราเห็น และเราก็กลัวเค้าคนนั้นโดนแฟนเราเล่นงาน กลัวเค้าคนนั้นเกลียดเรา
เราเลยพิมด่าเพื่อนว่า จะขุดเรื่องนี้มาพูดกันอีกทำไม มันไม่ผิดกูผิดเอง อย่าดึงมันมาเกี่ยวให้เรื่องมันจบซะที กูเป็นคนผิด
พอแฟนเราเห็นแฟนเราโกรธ บอกว่าเราปกป้องเค้าคนนั้น เราทะเลาะกัน แฟนเราโวยวาย เราเลยตัดสินใจเก็บกระเป๋าจะไปนอนบ้านแม่สักวันสองวัน
แฟนเรายิ่งโมโห พังของ จะฉีกเสื้อผ้าเรา เราบอกเสื้อฉันแกไม่มีสิท เค้าบอก50%ของๆของเราเป็นเงินของเค้า เราเสียใจมากกับคำพูด เราตะคอกเค้า
ครั้งแรก เค้าโมโหกว่าเดิม พังของ ตะคอกเรากลับพลักเรา บีบคอเราแล้วก็ปล่อย นั่งค้อมตัวเรา เราได้แต่ร้องไห้ตัวสั้น
เราบอกเนี้ยหรอที่บอกว่ารัก แกเอาแต่ทำร้ายฉัน แฟนเราบอกแล้วที่แกทำร้ายใจฉันหละ
เราบอกแล้วใจฉันที่แกทำร้ายไปไม่รู้กี่ครั้งหละ แกบอกรักแต่แกทำร้ายร่างกายฉันแบบนี้หรอ
แฟนเราบอก แกตะคอกใส่ฉันก่อน เราบอกแล้วแกมีสิทอะไรมาทำร้ายฉันแบบนี้
แกทนเห็นคนอื่นทำร้ายผู้หญิงไม่ได้ แต่แกทำร้ายฉัน
แฟนเราบอกเลือกมา จะคบกันต่อ จะห่างกัน หรือจะเลิก เค้าบังคับให้เราเลือก
เราบอกห่าง เหมือนใจเราไม่กล้าพอ แล้วแฟนเราก็ออกไปข้างนอกกับแม่เค้า แล้วเราก็เฟสคุยกันว่าจะเอายังไง
เราเก็บเสื้อผ้าอยู่ อยากคุยกะเค้าให้รู้เรื่อง แฟนเราพูดเหมือนจะบอกเลิกเรา เราเลยถาคือไรบอกเลิกหรอ เค้าบอกป่าวนี่อาจเป็นคำพูดดีๆครั้งสุดท้ายต่อจากนี้ไป เราบอกต่อไปจะไม่พูดดีๆกับเราหรอ เค้าบอกก็อาจจะ เราบอกคือไร เค้าบอกห่างยังไงก็ต้องเลิก
เราบอกรู้ได้ไง เค้าบอกเค้ากะแฟนเก่าก็บอกห่างกัน แต่ก็เลิกกัน เราบอกนั้นเพราะอะไรนี่ห่างก็ยังโทรหายังมาหาอยู่
เค้าบอกเค้าจะไม่โทรไม่ทัก รับสายทันก็รับรับไม่ทันก็ไม้โทรกลับ เราเลยบอกเพราะแบบนี้ไงถึงได้เลิก เค้าบอกห่างก็เลิกอยู่ดี
เราบอกถ้าอยากบอกเลิกก็บอกมาเลย เค้าบอกป่าว ไม่ได้อยากเลิก แต่ห่างมันก็เหมือนเลิก เราบอกเพราะแกเป็นแบบนี้แหละ เหมือนอยากเลิกแต่ไม่พูดตรงๆเหมือนฉันรั้งแก แฟนเราบอกไม่ได้อยากเลิก แค่ไม่อยากให้ไป แล้วเค้าก็เงียบ
เราเลยรอให้เค้ากลับมาบ้านคุยกันต่อหน้าเลย พอเค้ากลับมาเราก็บอกพูดมาเลยดีกว่าเอาไง พูดไปพูดมา
เค้าก็บอกอยากให้อยู่ ส่วนเราเองก็เหมือนไม่กล้าไป หรือยังไงไม่รู้ หรือเรากลัวไม่มีใคร หรือเราลังเล หรือเราเห็นแก่ตัวมากไป
แม่เราเพื่อนเราบอกให้เลิก เพราะทะเลาะกันหลายรอบแล้ว และแล้วเราก็ยังอยู่ พอเช้ามา เรากดดูเฟสเค้าคนนั้น แต่ไม่ขึ้น
เราค้นหาดูก็ไม่ขึ้น เราเข้าไปดูในชื่อที่บล็อค เห็นบล็อคอยู่เราเลยถามแฟนเรา แกบล็อคอ่อ แฟนเราบอกใช่ แฟนเราบอกแต่เหมือนเลิกเป็นเพื่อนยังไงไม่รู้ เราบอกเด๋วลอง ปลดบล็อคดู คือเลิกเป็นเพื่อนกันแล้วจริงๆ เราก็คิดเอะหรือเค้าคนนั้นกดเลิกนะ เราลองค้นดูในบันทึก สรุปมันขึ้นว่าเราเป็นฝ่ายกดเลิกเป็นเพื่อน เราช็อค เราถามแฟนๆเราบอกไม่รู้ดิ ไม่ได้กดหนิเราก็บอกอ่าปล่าวๆไม่มีไร
แต่คือเราหงุดหงิด เราเสียใจ เรารู้สึกแปลกๆ
เราเป็นอะไรกันแน่ เรารู้สึกเฉยๆกับแฟนเรา แต่เราก็ไม่ยอมเลิกกันซะที เราเห็นแก่ตัวมากไปใช่ไม๊
เรารู้สึกรักเค้าคนนั้น แต่เค้าก็ไม่ได้รักเรา หรือเรากลัวสูณเสียทุกคนไป
เรามันเลวมากซินะที่เป็นแบบนี้ เราสับสน เราไม่อยากเจอหน้าใคร เราไม่อยากคุยกับใคร เราไม่อยากไปไหนทำอะไร
เราไม่เข้าใจตัวเองทำไมเราเลิกไม่ได้ทั้งๆที่เราก็เแยๆกับแฟน ทำไมเราต้องแคร์คนที่เค้าไม่รักเรา เรากำลังเป็นอะไร ใจมันปั่นป่วนไปหมด
เรากำลังจะคุ้มคลั่ง เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไป
ใครเคย เจอแบบนี้บ้าง คุณทำยังไง ข้ามผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาได้ไง
ปล. ไม่ด่านะจ๊ะ เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวเองไม่มีทางรู้ความรู้สึกเค้าหรอก
อย่าเอาความวิเศษวิโสของตัวเองมาเปรียบกับคนอื่น ถ้าคุณไม่เคยเจอเอง