ไตหาหัวจาม..

ปกติไม่เคยโพสอะไรในพันทิพมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก 555
เรื่องจริงยิ่งกว่าในละคร

เหตุเกิดช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมไปเที่ยวผับที่นึงกับเพื่อนๆ ที่จัดงาน Radioactive Overflow แถวๆ CDC
ก็ได้มีโอกาสเจอคนๆนึงที่โอเคสุดๆ เราคุยกัน เต้นด้วยกัน ผมก็โอเค เขาก็โอเค แล้วเราก็แลกไลน์

พอใกล้ๆจบงานก็แยกย้ายกันกลับ ปัญหาคือ..
มือถือผมดันพัง เพราะน้ำเข้า
กลับมาจะ Login LINE ในคอม ก็ลืมพาสเวิด Email ที่ Register ไว้ใน LINE
กลายเป็นว่าต้องทำใจปล่อยให้ ID LINE นั้นไหลไปกับสายน้ำ

กลับมาบ้านผมก็ลองเสิชๆชื่อเขา
รู้แค่ชื่อเล่น กับ ชื่อจริง
ลองมันทุก Combination ละ
ชื่อจริงก่อนชื่อเล่น ชื่อเล่นก่อนชื่อจริง
ตัวซ้งตัวซ้ำมาหมด..​ ไม่เจอ

เสิชไอจีก็ไม่เจอ ลองมั่ว ID LINE ดู
มั่วจนบอกไม่ให้มั่วแล้ว เสิชเกินจำนวนครั้ง
เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร 55

ตอนคุยกันเราก็พอมีข้อมูลที่พอจะหาตัวได้แค่
รู้ว่าเขาเรียนอยู่คณะรัฐศาสตร์ รามคำแหง ปี 3

ละที่มันทำให้เรื่องนี้ดูพีคขึ้นมาทันที คือคืนนั้นผมใส่หมวกไป ส่วนเขาก็มีแว่นกันน้ำ
ตอนเต้น เราก็สลับกัน ผมก็ถอดหมวกเอาไปใส่ให้เขา แล้วก็หยิบแว่นเขามาใส่
ขากลับไปแล้วก็ยังไม่ได้คืนให้กัน ต่างคนต่างก็มีของๆอีกฝ่าย
จะว่าไปยังกะ Cinderella 555

สรุปคือผมอยากได้หมวกคืน..​ ไม่ใช่ ล้อเล่น 555 คืออยากจะได้คุย นัดเจอกันอีกแต่ดันติดต่อไม่ได้
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปแบบนี้มันคิดถึงโว้ยยยย
เขาอาจจะกำลังคิดว่า ผมตัดขาด ไม่อยากคุย
แต่จริงๆคือมันเป็นโคตรของความซวยโดยบังเอิญจริงๆ ไอ้น้ำบ้า

ผมก็หวังว่าเขาจะได้มาเจอกระทู้นี้นะครับ
แล้วเราจะได้เจอกันใหม่