เรื่องก็คือ พ่อกับแม่ของเราทะเลากันมานานมากแล้ว ตั้งแต่ตอนที่พี่สาวเรายังไม่เกิด(จขกท. เป็นลูกคนเล็ก) มีปัญหาถึงขั้นทะเลาะ ตบตี กันอยู่บ่อยครั้ง หลายครั้งที่พ่อเค้าท้าแม่ ให้ไปหย่ากัน เรามีความรู้สึกดีใจทุกครั้งที่ปัญหามันกำลังจะจบ แต่ตัวพ่อเองที่เป็นคนท้ากลับไม่ยอมเอาซะงั้น ตัวเองก็พูดว่าเค้าน่ะเก่ง มีแต่คนต้องการเค้า แต่ตัวเค้าเองกลับไม่ยอมไป จนในที่าุดเค้าก็บอกว่าถ้าจะหย่าต้องพี่ของแต่ละฝ่ายมาคุย ก็คือ ลุงซึ่งเป็นพี่ชายของแม่ และป้าซึ่งเป็นพี่สาวของพ่อ ให้เค้ามาคุย ส่วนตัวในฐานะที่เราเป็นลูกเราคิดว่ามันคงเป็นแผนที่จะประวิงเวลา เพราะถ้าเอาเข้าจริงพ่อเราเค้า"ไม่กล้า"หย่ากับแม่ แค่เก่งเฉพาะตอนพูดไปเท่านั้น แต่ปัญหาจริงๆก็คือ เค้าเป็นคนที่ชอบกินเหล้าและเมื่อกินจนเมาก็มักจะหาเรื่องด้วยการใช้คำด่าแบบทำร้ายจิตใจ ชนิดที่ใครได้ยินก็ต้องอยากไปตายเลย หรือบางทีสถานการณ์อาจเลวร้ายถึงขั้นมีการทะเลาะตบตี และมักจะมีพฤติกรรมแบบกับคนนอกบ้านนี่ดีทุกอย่าง แต่กลับคนในบ้านอย่างที่ จขกท. เล่า ชอบเอาเรื่องส่วนตัวที่เราเล่าให้แม่ฟังแต่เค้าเผลอไปได้ยินไปเล่าให้ญาติทางฝ่ายเค้าฟังฟังให้เค้ามาสมน้ำหน้าเล่น (เพราะ จขกท. ไม่ถูกกับญาติฝ่ายพ่อ) โดยตอนนี้ตัว จขกท. กับลุงแล้วว่าถ้าหากพ่อเค้าต้องการมาคุยเรื่องทั่เค้าจะหย่ากัน ช่วยอย่าพูดแบบที่ว่า "ใจเย็นๆนะ ค่อยพูดค่อยจากัน เราเป็นผัวเมียกัน" เพราะว่ามันจะเป็นการเข้าข้างฝ่ายพ่อ
ตามหัวกระทู้เลย ว่าคิดเห็นกันอย่างไร
จะบาปมั้ย ถ้าเราอยากให้พ่อ แม่ หย่ากัน
ตามหัวกระทู้เลย ว่าคิดเห็นกันอย่างไร