คือเรื่องมันมีอยู่ว่า หนูอ่ะ มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง สนิทมากกกกกกกก ชื่อ เอ (นามสมมติ) เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยมอปลาย เราอยู่โรงเรียนมัธยมที่เดียวกัน แต่พึ่งมาสนิทกันช่วง ม.4 นี่เอง สมัยเรียนเราอยู่กันเป็นกลุ่มเล็กๆกลุ่มนึง มีเพื่อนที่คบกันอยู่ 5-6 คนด้วยกัน แต่เราสองคนเนี่ย ค่อนข้างจะสนิทกันมากกว่าเพื่อนคนอื่น เราไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปเที่ยว ไปช็อปปิ้งดูหนังฟังเพลง อะไรเหมือนกันหมด อ่ะ เปรียบเสมือนคนที่เป็นแฟนกัน แล้วแต่งงานกันไปแล้ว ซึ่งพ่อแม่เราที่งสองฝ่ายก็ไม่ได้สนิทกันมากนะคะ แต่เราสองคนแทบจะมีชีวิตอยู่ด้วยกันมากกว่าอยู่กับครอบครัวของตัวเอง เราไปไหนมาไหนด้วยกัน จนพ่อแม่ไม่ได้ต้องถามว่าไปไหนมาไหนกับใคร เรากินเรานอน ใช่ชีวิตร่วมกันทุกอย่าง
แต่เราสองคนมีไรที่แตกต่างกันนะ ถึงแม้ว่าจะสนิทกัน ตัวติดกันแทบทุกวัน แต่ก็มีไรแปลกๆให้ฮาให้เล่นให้ทำอยู่เสมอ เราอยู่ด้วยกันไม่มีเบื่อเลยนะ ไม่รู้เหมือนกันทำไม เช่น เราสองคนชอบกิน ข้าวคะน้าหมูกรอบ หนูชอบกินใบคะน้าไม่ชอบกินก้านคะน้า แต่ไอ้เอ จะชอบกินก้านคะน้า ไม่ชอบกินใบคะน้า เราก็จะแลกก้านคะน้ากับใบคะน้าให้กัน มันมุ้งมิ้งมั้งคะ ทำไมมีแต่คนว่างั้น มันแทบจะธรรมดาสำหรับเราสองคนแล้วอ่า อีกอย่าง เราจะชอบซื้อน้ำแก้วเดียวกัน หนูชอบดูดแต่น้ำหวาน ไอ้เอจะชอบเคี้ยวน้ำแข็ง มันก็แปลกนะคะ แต่มันก็เข้ากันได้อ่าค่ะ (มั้งนะ 5555555555555555!!!) ก็ไม่รู้ทำไม เพื่อนหรือคนอื่นๆชอบมองว่าเหมือนคู่รักเลสเบี้ยน เราสองคนต่างก็ไม่มีแฟนนะคะ อาจจะเหมือนมั้ง แต่ก็ไม่ได้แคร์
เข้าเรื่องตามหัวข้อเลยดีกว่า เราสองคนเตรียมตัวเข้ามหาลัย เราติดสอบตรงกันทั้งสองคน มีที่เรียนกันทั้งสองคน แค่คนละที่คนละจังหวัดกันเฉยๆ ถึงแม้จะคนละจังหวัด ก็แค่อยู่ใกล้ๆกันนี้เอง ไปมาหาสู่กันได้ยามคิดถึงกัน เราเตรียมตัวเข้าเป็นนิสิตนักศึกษาปี 1 ตามมหาลัยที่ใฝ่ฝันและคณะที่ตัวเองชอบตัวเองถนัด ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้นกว่ามหาลัยจะเปิดก็เดือนสิงหา มันก็นานนะ นานพอได้ ก็แค่ไม่อยากนอนอยู่บ้านรอไปเรียน มันไม่มีไรทำ เราเลยตกลงกัน ว่าจะไปหางานทำ อยากมีเงินใช้เอง ไม่อยากอยู่บ้านขอเงินพ่อแม่ใช้เล่นๆรอเปิดเทอม อยากมีเงินใช้เองบ้าง เราเลยไปสมัครงาน ได้ที่เดียวกัน เราเข้ามาทำงานวันแรก เจอรุ่นพี่ที่ทำงานคนนึง น่ารักมากกกกกกก นิสัยดีมากกกกกกกกก เฟรนรี่สุดๆ รุ่นพี่คนนี้ชื่อบี (นามสมมติ) ได้รับมอบหมายให้สอนงานพวกเราสองคน พอได้สักพัก หัวหน้างานคิดว่า หนูกับเพื่อน ตัวติดกันเกินไป เลยจับแยกออกจากกัน โดยให้รุ่นพี่คนนึงมาสอนหนู แล้วให้รุ่นพี่บี สอนงานไอ้เอเหมือนเดิม หนูกับเพื่อนเริ่มห่างกันมากขึ้น ไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่ค่อยได้กินข้าวกัน กลับห้องมาก็ต่างคนต่างนอน พอมาดูอีกที รู้สึกเห็นพี่บี จะชอบเพื่อนเรา ทีแรกก็ไม่คิดไร คิดเหมือนว่าตัวเองคิดมากมั้ง ก็เลยไม่คิดไร แต่ก็เคยคุยกับเพื่อนไว้แล้ว ว่าแอบชอบรุ่นพี่บี คนเนี่ย!!! อะไรประมาณนี้ เพื่อนก็รู้นะ แต่มันคงลืมแล้วแหล่ะมั้ง ก็เข้าใจนะ เขามีเวลาอยู่ด้วยกันมาก แอบชอบกันคงธรรมดาแหล่ะ แต่มันก็แค่อยู่อยากอ่า มีใครเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ป่ะ เพื่อนก็เพื่อนสนิทเรา ไอ้เราจะโกรธเพื่อนเราก็ไม่ได้ จะทำตัวยังไงก็ทำไม่ถูก เราก็สนิทกันทั้ง 3 คน พี่บี หนูก็สนิทพอสมควร เราก็คุยกัน เห็นหน้ากัน ปกติคนทำงานที่เดียวกัน แต่นับวัน พี่เค้ายิ่งพยายามจีบไอ้เอมากยิ่งขึ้น ทำตัวแสดงกิริยา ทำให้เห็นมากยิ่งขึ้น ว่าพยายามจีบเพื่อนหนู จนมาขอให้เราช่วย มันอยู่ยากมากกกกกกกกกก อยากกินอะไรก็ได้ แล้วอวกออกมาเป็นเลือด เจ็บและจุก ไอ้เพื่อนก็เพื่อนเรา ไอ้รุ่นพี่คนนี้เราก็ชอบ แถมยังมาบอกให้เราช่วยจีบให้ มันเป็นประสบการณ์ช้างอีกแบบหนึ่ง ทุกๆวันนี้ก็ได้แต่ทนๆอยู่ไปก่อน ทนไม่ได้วันไหนเดี๋ยวก็จะลาออกไปพักสงบใจที่บ้านเอง ยากนะ TT เพื่อนก็เพื่อนรัก โอ๊ะตาย อยากจะยืนกลางถนนให้รถชนตาย มันแย่ยิ่งกว่าสอบตกซะอีก
ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้าง แชร์กันหน่อยนะคะ แชร์ความเศร้าเล่าประสบการณ์กันบ้างนะคะ
ขอบคุณที่อ่านจบค่าาา
คนที่เราแอบชอบ มาชอบเพื่อนสนิทเรา ควรทำตัวยังไงดี?
แต่เราสองคนมีไรที่แตกต่างกันนะ ถึงแม้ว่าจะสนิทกัน ตัวติดกันแทบทุกวัน แต่ก็มีไรแปลกๆให้ฮาให้เล่นให้ทำอยู่เสมอ เราอยู่ด้วยกันไม่มีเบื่อเลยนะ ไม่รู้เหมือนกันทำไม เช่น เราสองคนชอบกิน ข้าวคะน้าหมูกรอบ หนูชอบกินใบคะน้าไม่ชอบกินก้านคะน้า แต่ไอ้เอ จะชอบกินก้านคะน้า ไม่ชอบกินใบคะน้า เราก็จะแลกก้านคะน้ากับใบคะน้าให้กัน มันมุ้งมิ้งมั้งคะ ทำไมมีแต่คนว่างั้น มันแทบจะธรรมดาสำหรับเราสองคนแล้วอ่า อีกอย่าง เราจะชอบซื้อน้ำแก้วเดียวกัน หนูชอบดูดแต่น้ำหวาน ไอ้เอจะชอบเคี้ยวน้ำแข็ง มันก็แปลกนะคะ แต่มันก็เข้ากันได้อ่าค่ะ (มั้งนะ 5555555555555555!!!) ก็ไม่รู้ทำไม เพื่อนหรือคนอื่นๆชอบมองว่าเหมือนคู่รักเลสเบี้ยน เราสองคนต่างก็ไม่มีแฟนนะคะ อาจจะเหมือนมั้ง แต่ก็ไม่ได้แคร์
เข้าเรื่องตามหัวข้อเลยดีกว่า เราสองคนเตรียมตัวเข้ามหาลัย เราติดสอบตรงกันทั้งสองคน มีที่เรียนกันทั้งสองคน แค่คนละที่คนละจังหวัดกันเฉยๆ ถึงแม้จะคนละจังหวัด ก็แค่อยู่ใกล้ๆกันนี้เอง ไปมาหาสู่กันได้ยามคิดถึงกัน เราเตรียมตัวเข้าเป็นนิสิตนักศึกษาปี 1 ตามมหาลัยที่ใฝ่ฝันและคณะที่ตัวเองชอบตัวเองถนัด ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้นกว่ามหาลัยจะเปิดก็เดือนสิงหา มันก็นานนะ นานพอได้ ก็แค่ไม่อยากนอนอยู่บ้านรอไปเรียน มันไม่มีไรทำ เราเลยตกลงกัน ว่าจะไปหางานทำ อยากมีเงินใช้เอง ไม่อยากอยู่บ้านขอเงินพ่อแม่ใช้เล่นๆรอเปิดเทอม อยากมีเงินใช้เองบ้าง เราเลยไปสมัครงาน ได้ที่เดียวกัน เราเข้ามาทำงานวันแรก เจอรุ่นพี่ที่ทำงานคนนึง น่ารักมากกกกกกก นิสัยดีมากกกกกกกกก เฟรนรี่สุดๆ รุ่นพี่คนนี้ชื่อบี (นามสมมติ) ได้รับมอบหมายให้สอนงานพวกเราสองคน พอได้สักพัก หัวหน้างานคิดว่า หนูกับเพื่อน ตัวติดกันเกินไป เลยจับแยกออกจากกัน โดยให้รุ่นพี่คนนึงมาสอนหนู แล้วให้รุ่นพี่บี สอนงานไอ้เอเหมือนเดิม หนูกับเพื่อนเริ่มห่างกันมากขึ้น ไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่ค่อยได้กินข้าวกัน กลับห้องมาก็ต่างคนต่างนอน พอมาดูอีกที รู้สึกเห็นพี่บี จะชอบเพื่อนเรา ทีแรกก็ไม่คิดไร คิดเหมือนว่าตัวเองคิดมากมั้ง ก็เลยไม่คิดไร แต่ก็เคยคุยกับเพื่อนไว้แล้ว ว่าแอบชอบรุ่นพี่บี คนเนี่ย!!! อะไรประมาณนี้ เพื่อนก็รู้นะ แต่มันคงลืมแล้วแหล่ะมั้ง ก็เข้าใจนะ เขามีเวลาอยู่ด้วยกันมาก แอบชอบกันคงธรรมดาแหล่ะ แต่มันก็แค่อยู่อยากอ่า มีใครเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ป่ะ เพื่อนก็เพื่อนสนิทเรา ไอ้เราจะโกรธเพื่อนเราก็ไม่ได้ จะทำตัวยังไงก็ทำไม่ถูก เราก็สนิทกันทั้ง 3 คน พี่บี หนูก็สนิทพอสมควร เราก็คุยกัน เห็นหน้ากัน ปกติคนทำงานที่เดียวกัน แต่นับวัน พี่เค้ายิ่งพยายามจีบไอ้เอมากยิ่งขึ้น ทำตัวแสดงกิริยา ทำให้เห็นมากยิ่งขึ้น ว่าพยายามจีบเพื่อนหนู จนมาขอให้เราช่วย มันอยู่ยากมากกกกกกกกกก อยากกินอะไรก็ได้ แล้วอวกออกมาเป็นเลือด เจ็บและจุก ไอ้เพื่อนก็เพื่อนเรา ไอ้รุ่นพี่คนนี้เราก็ชอบ แถมยังมาบอกให้เราช่วยจีบให้ มันเป็นประสบการณ์ช้างอีกแบบหนึ่ง ทุกๆวันนี้ก็ได้แต่ทนๆอยู่ไปก่อน ทนไม่ได้วันไหนเดี๋ยวก็จะลาออกไปพักสงบใจที่บ้านเอง ยากนะ TT เพื่อนก็เพื่อนรัก โอ๊ะตาย อยากจะยืนกลางถนนให้รถชนตาย มันแย่ยิ่งกว่าสอบตกซะอีก
ใครเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้าง แชร์กันหน่อยนะคะ แชร์ความเศร้าเล่าประสบการณ์กันบ้างนะคะ
ขอบคุณที่อ่านจบค่าาา