เป็นหญิงสูงวัย จะห้าสิบแล้ว ช่วงนี้ปิดเทอม บางวันก็ออกไปโรงเรียนบ้าง ส่วนมากอยู่บ้าน คนเดียว คุยกับหมา เล่นเกมส์ หาไรอ่านในเฟส เบื่อก็ทำงานบ้าน ทำงานเอกสารเตรียมเปิดเทอม ง่วงตอนไหนก็นอน ไม่คุยไลน์ เคยเข้าร่วมไลน์กลุ่มกะเพื่อนๆสมัยเรียนมหาลัยเมื่อประมาณสองปีที่แล้วหลังจากที่แยกย้ายกันไปยี่สิบกว่าปี อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนๆมานานแสนนาน และเราก็ไม่ใช่คนช่างพูดช่างคุย ก็เลยออกจากกลุ่มมาปีกว่าแล้วมั้ง รู้สึกมันไร้สาระ คุยเล่นกันซะมากกว่า แบบคนสองคนคุยกันในไลน์กลุ่ม แซวกันไปมา ส่งโน่นนี่นั่นเข้ามา เราก็ว่าเคยเห็นเคยอ่านในเฟสแล้ว เลยรู้สึกว่ามันเสียเวลา ก็เลยออกจากกลุ่มดีกว่า
เป็นคนไม่มีเพื่อน ไม่มีจริงๆ มีแต่เพื่อนร่วมงาน ย้ายจากกันมาแล้วก็ไม่เคยติดต่อใครอีก แม้แต่พี่น้องก็เหอะ(วันนี้ถึงเหงาอย่างแรง สมน้ำหน้า) พ่อ แม่ เสียไปนานแล้ว สงกรานต์ก็เลยไม่มีบ้านนอกให้กลับเหมือนคนอื่นๆเค้า ถ้าไม่นับหมาที่เลี้ยงไว้ตัวนึง ในชีวิตตอนนี้ก็มีอยู่แค่สองคนที่ชีวิตเราเกี่ยวพันด้วย คือลูกชายวัยรุ่นกะชายหนุ่ม(หนุ่มจริงๆ) ลูกชายวัยรุ่นมีแฟน ก็จะอยู่กะเพื่อนกะแฟนซะมากกว่า ส่วนชายหนุ่มก็คบกันมาหลายปีแล้ว ตั้งกะเราสี่สิบต้นๆ ตอนนั้นก็ยังพอไปไหนต่อไหนด้วยกันได้ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราแก่เกินจะเดินกะเค้าแล้ว มาหาก็พากันออกไปกินข้าว เดินเล่นตามห้าง ถ้าไม่ไปไหน เค้าก็จะนั่งเล่นเกมส์แบบกูมาเพื่อสิ่งนี้โดยเฉพาะเลย รู้สึกเหมือนเราไม่มีตัวตน
วันนี้รู้สึกเหงามากๆ เล่นเกมส์ได้พักนึง รู้สึกชีวิตเรามันช่างน่าเบื่อจริงๆ จะมีใครรู้มั้ยว่าเราไม่มีความสุข ว่าเราเหงาขนาดไหน มีคนอยู่ในชีวิตเราแค่สองคนแต่ดูเหมือนเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าเลย คิดขึ้นมาน้ำตาพาลจะไหล เมื่อก่อนตอนพ่อแม่ยังอยู่ เคยคิดอยากตายเพราะมีปัญหากะสามี แต่กลัวพ่อแม่เสียใจอีกทั้งยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณท่าน แต่หลายวันมานี่ คิดว่าถ้าเราตายไป จะมีคนมาพบศพเราตอนไหนนะ
ไม่รู้จะถามเพื่อนๆชาวพันทิปว่าไรดี เอาเป็นว่าระบายให้ฟังละกัน หวังว่าคงไม่ทำให้เพื่อนๆเสียเวลานะคะ
รู้สึกเหงาอย่างแรง อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ ทำไงดี
เป็นคนไม่มีเพื่อน ไม่มีจริงๆ มีแต่เพื่อนร่วมงาน ย้ายจากกันมาแล้วก็ไม่เคยติดต่อใครอีก แม้แต่พี่น้องก็เหอะ(วันนี้ถึงเหงาอย่างแรง สมน้ำหน้า) พ่อ แม่ เสียไปนานแล้ว สงกรานต์ก็เลยไม่มีบ้านนอกให้กลับเหมือนคนอื่นๆเค้า ถ้าไม่นับหมาที่เลี้ยงไว้ตัวนึง ในชีวิตตอนนี้ก็มีอยู่แค่สองคนที่ชีวิตเราเกี่ยวพันด้วย คือลูกชายวัยรุ่นกะชายหนุ่ม(หนุ่มจริงๆ) ลูกชายวัยรุ่นมีแฟน ก็จะอยู่กะเพื่อนกะแฟนซะมากกว่า ส่วนชายหนุ่มก็คบกันมาหลายปีแล้ว ตั้งกะเราสี่สิบต้นๆ ตอนนั้นก็ยังพอไปไหนต่อไหนด้วยกันได้ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราแก่เกินจะเดินกะเค้าแล้ว มาหาก็พากันออกไปกินข้าว เดินเล่นตามห้าง ถ้าไม่ไปไหน เค้าก็จะนั่งเล่นเกมส์แบบกูมาเพื่อสิ่งนี้โดยเฉพาะเลย รู้สึกเหมือนเราไม่มีตัวตน
วันนี้รู้สึกเหงามากๆ เล่นเกมส์ได้พักนึง รู้สึกชีวิตเรามันช่างน่าเบื่อจริงๆ จะมีใครรู้มั้ยว่าเราไม่มีความสุข ว่าเราเหงาขนาดไหน มีคนอยู่ในชีวิตเราแค่สองคนแต่ดูเหมือนเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าเลย คิดขึ้นมาน้ำตาพาลจะไหล เมื่อก่อนตอนพ่อแม่ยังอยู่ เคยคิดอยากตายเพราะมีปัญหากะสามี แต่กลัวพ่อแม่เสียใจอีกทั้งยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณท่าน แต่หลายวันมานี่ คิดว่าถ้าเราตายไป จะมีคนมาพบศพเราตอนไหนนะ
ไม่รู้จะถามเพื่อนๆชาวพันทิปว่าไรดี เอาเป็นว่าระบายให้ฟังละกัน หวังว่าคงไม่ทำให้เพื่อนๆเสียเวลานะคะ