ครั้งที่สามที่เราได้เจอกัน
สมคำร่ำลือว่าคนกรุ๊ป a เป็นคนเข้าถึงยากจริงๆ บทจะรักจะอ้อน อยู่ดีๆก็โทรมาเฉยๆ อยู่ดีๆก็ส่งข้อความคิดถึงมาให้ มันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ไอ่บทจะไม่สนใจ ก็ไม่สนใจกันเล้ยยยยย คุยกันอยู่ดีๆ หาย...เงียบ... พอโทรไปหา บอกว่า "อ้อ...ขอโทษๆ พอดีเผลอหลับไป" ผมนี้เงิบเลยครัช ไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ
"นี้ๆตัวดูเว็บนี้ดิ" เดี๋ยวนี้เรียกแทนกันว่า 'ตัว' = ="
"หือ"
"เขาขายเสื้อตัวละร้อยเองถูกมาก ช่วยเลือกลายหน่อยสิ"
"โหย มีเยอะเกิน เค้าเลือกไม่ถูกหรอก ตัวเลือกตามสบายเลย"
ผ่านไป หลายชั่วโมง....
"เค้าเลือกลายเสร็จแล้ว เขาบอกว่าร้านอยู่ใกล้ๆบ้านตัวอะ ช่วยไปเอาเสื้อให้เค้าหน่อยนะๆๆๆๆ"
งานเข้าละตรู...
"แต่เค้าเลิกงาน หกโมงเย็นอะ ไปเอาไม่ทันหรอก เพราะร้านเสื้อก็ปิดหกโมงเหมือนกัน"
"เค้าขอ ให้เขารอปิดร้านไปอีกครึ่งชั่วโมง ช่วยไปเอาเสื้อให้เค้าทีน้าๆ"
"อืมๆ ก็ได้ แล้วเรื่องเงินอะ จ่ายไปยัง?"
"ยัง ช่วยออกแทนไปก่อนนะเดี๋ยวเอาให้"
กรรมของตรู แท้ๆ = =
หลังจากนั้น มันก็โทรหาผมบ่อยขึ้น โทรเช้า โทรเย็น แต่โทรมาถามเรื่องเสื้อมากกว่า "ยังไงก็อย่าลืมไปเอาเสื้อนะ นัดร้านเขาไว้แล้วด้วย"
'อะๆจ้า แฟนที่รัก.'
ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนอยู่ใกล้ๆกับมันทีไร หัวของผมไม่เคยคิดถึงเรื่องอะไรเลย อย่างเรื่องโรค จากที่คิดมากมายก็หายจากหัวไปหมด เรื่องการทำงาน เรื่องสังคม พ่อแม่ เรื่องอะไรหลายๆอย่าง มันลืมไปหมด แม้ว่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันไม่กี่ชั่วโมง แต่มันก็... มีความสุข เหลือเกิน.
Diary 14# [17-4-2558]
สมคำร่ำลือว่าคนกรุ๊ป a เป็นคนเข้าถึงยากจริงๆ บทจะรักจะอ้อน อยู่ดีๆก็โทรมาเฉยๆ อยู่ดีๆก็ส่งข้อความคิดถึงมาให้ มันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ไอ่บทจะไม่สนใจ ก็ไม่สนใจกันเล้ยยยยย คุยกันอยู่ดีๆ หาย...เงียบ... พอโทรไปหา บอกว่า "อ้อ...ขอโทษๆ พอดีเผลอหลับไป" ผมนี้เงิบเลยครัช ไม่รู้จะพูดยังไงจริงๆ
"นี้ๆตัวดูเว็บนี้ดิ" เดี๋ยวนี้เรียกแทนกันว่า 'ตัว' = ="
"หือ"
"เขาขายเสื้อตัวละร้อยเองถูกมาก ช่วยเลือกลายหน่อยสิ"
"โหย มีเยอะเกิน เค้าเลือกไม่ถูกหรอก ตัวเลือกตามสบายเลย"
ผ่านไป หลายชั่วโมง....
"เค้าเลือกลายเสร็จแล้ว เขาบอกว่าร้านอยู่ใกล้ๆบ้านตัวอะ ช่วยไปเอาเสื้อให้เค้าหน่อยนะๆๆๆๆ"
งานเข้าละตรู...
"แต่เค้าเลิกงาน หกโมงเย็นอะ ไปเอาไม่ทันหรอก เพราะร้านเสื้อก็ปิดหกโมงเหมือนกัน"
"เค้าขอ ให้เขารอปิดร้านไปอีกครึ่งชั่วโมง ช่วยไปเอาเสื้อให้เค้าทีน้าๆ"
"อืมๆ ก็ได้ แล้วเรื่องเงินอะ จ่ายไปยัง?"
"ยัง ช่วยออกแทนไปก่อนนะเดี๋ยวเอาให้"
กรรมของตรู แท้ๆ = =
หลังจากนั้น มันก็โทรหาผมบ่อยขึ้น โทรเช้า โทรเย็น แต่โทรมาถามเรื่องเสื้อมากกว่า "ยังไงก็อย่าลืมไปเอาเสื้อนะ นัดร้านเขาไว้แล้วด้วย"
'อะๆจ้า แฟนที่รัก.'
ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนอยู่ใกล้ๆกับมันทีไร หัวของผมไม่เคยคิดถึงเรื่องอะไรเลย อย่างเรื่องโรค จากที่คิดมากมายก็หายจากหัวไปหมด เรื่องการทำงาน เรื่องสังคม พ่อแม่ เรื่องอะไรหลายๆอย่าง มันลืมไปหมด แม้ว่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันไม่กี่ชั่วโมง แต่มันก็... มีความสุข เหลือเกิน.