อยากเข้มแข็ง แต่ทำไมโลกนี้มันโหดร้ายจนลุกขึ้นยืนได้ยาก

เราเป็นคนนึงที่ล้มเหลวในชีวิตทำงานมากค่ะ จบมา 3 ปี ก็ทำงานไม่นานก็ออกๆๆ
จนตอนนี้เราเริ่มไม่ไหวแล้ว อยากจะลุกขึ้นสู้อีกครั้ง แต่ก็กลัวสารพัด
กลัวผู้คนนู่นนี่นั่นมาจิกกัดมาวุ่นวายเหมือนที่เคยเจอมา
จริงอย่างที่รุ่นพี่ที่รู้จัก หรือใครๆ พูดไว้ว่าโลกนี้ค่อนข้างโหดร้ายพอสมควร
ในเวลาทำงานก็เตรียมจะเล่นงานเต็มที่ ยิ่งเราเป็นคนแข็งๆ ทำให้มีปัญหาในการทำงานมาก และสร้างศัตรูไปโดยอัตโนมัต
เราเคยปรับเปลี่ยนนิสัยที่ใครติงาน หรือว่าอะไรก็ให้มองอีกด้าน มองถึงข้อดีคำติ
แต่เราก็ทำไม่ได้ เพราะคำที่คนพวกนั้นพูดมามันแรงมากบาดใจจนรับเกือบไม่ได้ แทบชักสีหน้าใส่คนนั้น

ตอนนี้ที่บ้านค่อนข้างกดดันให้ออกไปหางานแต่เราก็กลัวว่าจะเป็นเหมือนทุกอย่างที่ผ่านมา
เรากลัวผู้คน เรากลัวนิสัยตัวเองค่ะ อายุมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ประสบการณ์โคตรน้อยเลย
เราสนใจธรรมะนะคะ แต่พอเจอสถานการณ์จริงมันทำยากมากๆ อะ
เช่นการควบคุมอารมณ์โกรธเมื่อมีคนติฉินนินทา หรือรู้สึกโกรธตัวเองมากๆ เวลาทำงานพลาด
เรารู้สึกเราทำตัวเองตกต่ำมาก ไม่ก้าวหน้าไปไหนเพราะมีเงื่อนไขในตัวเองต่างๆ นาๆ

ใครที่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ต้องทำยังไงคะ ตอนนี้นอยด์จริงๆ
เครียดกับตัวเองมาหลายครั้ง แล้วก็เครียดมาเรื่อยๆ เหมือนไม่มีใครสามารถช่วยเราให้ขึ้นมาเป็นผู้เป็นคนได้เลยเหอะ

เราจะมองโลกในแง่บวกยังไงดี


ขอแท็กห้องปฏิบัติธรรม สอบถามการควบคุมอารมณ์ในการทำงาน อยากทราบแนวทางกับวิธีมองโลกแบบวิถีพุทธค่ะ