คือเราแอบชอบรุ่นพี่มาสองปีแล้ว ควรอยุดหรือไปต่อดี??
*พี่แวม (นามสมมุติ)
////เรื่องมันเกิดจาดที่เรา แอบชอบเพื่อนพี่แวม(นามสมมุติ) ก่อน พอชอบนานๆไปมันก็เบื่อไปตามประสาวัยรุ่นอ่ะ ปล.ชอบมาประมาณ 2เดือน
ระหว่างที่เราชอบเพื่อนพี่แวม เราก็ไปบังเอิญเจอพี่แวมเข้า มันเป็นความบังเอิญมากก จากนั้นเราก้ได้เฟส เราก้เลยส่งข้อความทักไป จากนั้นเราก้คุยกับพี่แวมมาเรื่อยๆ จนถึงช่วงหนึ่งที่พี่แวมต้องไปเรียนที่อื่น ตอนนั้นเราก็คิดไปเลยว่าเราลืมเพื่อนพี่แวมไปเลบ จากนั้นก็คิดถึงแต่พี่แวมตลอดมา
เรากับพี่แวมก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเราตัดสินใจบอกรัก ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ (ตอนนั้นเราเองก็ไม่สวยด้วยแหละ ทั้งดำ ทั้งเตี้ย) เราพิมพ์ไปบอกรักพี่แวม ว่า "น้องชอบพี่" ตอนนั้นเราไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นประโยคบอกเล่าที่ทำให้ชวิตเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ส่งข้อความไปพี่แวมก็ไม่ตอบ เงียบไปเลย ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากก ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแบบนี้
พอนานไปเราก้มาคิดได้ว่าชีวิตเรายังอีกยาวไกล ยังมีคนอีกมากมายให้คบให้เลือก เราก็ทำใจได้ระยะหนึ่ง แต่พอเวลาผ่านไป มีคนรู้ว่าเราแอบชอบพี่แวม เกือบทั้งโรงเรียน เค้าก็พูดถึงเรื่องพี่แวมใหญ่เลย นั้นแหละเป็นเหมือนจอบเสียมที่ขุดใจเราขึ้นมา ทำลายอีกรอบบ ตอนนั้นเรากลับมาร้องไห้ทุกวันเหมือนเดิม
พอผ่านมาปีหนึ่ง เราก็เริ่มเขียนไดอารี่ถึงพี่แวม และส่งข้อความไปทวงสิทธิ์ความเป็นพี่น้องกลับคืนมา แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ผล คือเป็นอย่างนี้
เรา : พี่แวม น้องจะมาขอให้พี่ลืมเรื่องราววันนั้น ที่น้องบอกไป น้องอยากให้เรามาเป็นพี่น้องเหมือนเดิม
พี่แวม : คับ
///เรารู้ตัวทันทีเลยว่ามันเป็นไปไม่ได้ TT เสียใจมากกก หลังจากนั้นพี่แวมก็มีแฟน ตอนนั้นเราเสียใจมากก เราก็พยายามตัดใจมาตลอด พอเราไม่คิดมาก(เหมือนตัดใจ) เราคิดในแง่บวก เราก็กลับมารักพี่แวมอีกครั้ง
นี่ก็ 2 ปี เข้าไปแล้ว ตอนนี้พี่แวมก็โสด ยังไม่มีใครเหมือนกับเรา 55555 มันเหมือนโชคเข้าข้างง ตลอดสองปี ที่พูดคำนั้นออกมา มันเหมือนปมในใจตลอดมา นึกทีไรก็อดร้องไห้ไม่ได้ เราเจอกับพี่แวม ปีละครั้ง (เรากับพี่เวมอยู่คนละจังหวัด ไกลกันมากกก) แต่ละครั้งมันก็เหมือนเรื่องบังเอิญมากกกกก ก่อนเจอเราก็นึกเสมอว่า พี่แวมชอบมาเจอเราตอนที่ไม่คาดคิด พอนึกเสร็จเท่านั้นแหละ ก็ได้เจอกันจริง พอเจอกัน เราก็เผลอสบตากัน เรายังจำตาคู่นั้นมาตลอด
และนั้นก็ทำให้เราคิดได้ว่า การลืมมันไม่เคยทำได้ นอกจากจะอยู่กับมัน
...ก็อยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆ ชาวพันทิบว่า เราควรพอ หรือ ไปต่อดี??
.
.
ปล.สองปีมานิ เพื่อนทักว่าน่าเหมือนพี่แวม คือ แบบ เขิล
ควรพอ หรือ ต่อดี???
*พี่แวม (นามสมมุติ)
////เรื่องมันเกิดจาดที่เรา แอบชอบเพื่อนพี่แวม(นามสมมุติ) ก่อน พอชอบนานๆไปมันก็เบื่อไปตามประสาวัยรุ่นอ่ะ ปล.ชอบมาประมาณ 2เดือน
ระหว่างที่เราชอบเพื่อนพี่แวม เราก็ไปบังเอิญเจอพี่แวมเข้า มันเป็นความบังเอิญมากก จากนั้นเราก้ได้เฟส เราก้เลยส่งข้อความทักไป จากนั้นเราก้คุยกับพี่แวมมาเรื่อยๆ จนถึงช่วงหนึ่งที่พี่แวมต้องไปเรียนที่อื่น ตอนนั้นเราก็คิดไปเลยว่าเราลืมเพื่อนพี่แวมไปเลบ จากนั้นก็คิดถึงแต่พี่แวมตลอดมา
เรากับพี่แวมก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเราตัดสินใจบอกรัก ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ (ตอนนั้นเราเองก็ไม่สวยด้วยแหละ ทั้งดำ ทั้งเตี้ย) เราพิมพ์ไปบอกรักพี่แวม ว่า "น้องชอบพี่" ตอนนั้นเราไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นประโยคบอกเล่าที่ทำให้ชวิตเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ส่งข้อความไปพี่แวมก็ไม่ตอบ เงียบไปเลย ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากก ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแบบนี้
พอนานไปเราก้มาคิดได้ว่าชีวิตเรายังอีกยาวไกล ยังมีคนอีกมากมายให้คบให้เลือก เราก็ทำใจได้ระยะหนึ่ง แต่พอเวลาผ่านไป มีคนรู้ว่าเราแอบชอบพี่แวม เกือบทั้งโรงเรียน เค้าก็พูดถึงเรื่องพี่แวมใหญ่เลย นั้นแหละเป็นเหมือนจอบเสียมที่ขุดใจเราขึ้นมา ทำลายอีกรอบบ ตอนนั้นเรากลับมาร้องไห้ทุกวันเหมือนเดิม
พอผ่านมาปีหนึ่ง เราก็เริ่มเขียนไดอารี่ถึงพี่แวม และส่งข้อความไปทวงสิทธิ์ความเป็นพี่น้องกลับคืนมา แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ผล คือเป็นอย่างนี้
เรา : พี่แวม น้องจะมาขอให้พี่ลืมเรื่องราววันนั้น ที่น้องบอกไป น้องอยากให้เรามาเป็นพี่น้องเหมือนเดิม
พี่แวม : คับ
///เรารู้ตัวทันทีเลยว่ามันเป็นไปไม่ได้ TT เสียใจมากกก หลังจากนั้นพี่แวมก็มีแฟน ตอนนั้นเราเสียใจมากก เราก็พยายามตัดใจมาตลอด พอเราไม่คิดมาก(เหมือนตัดใจ) เราคิดในแง่บวก เราก็กลับมารักพี่แวมอีกครั้ง
นี่ก็ 2 ปี เข้าไปแล้ว ตอนนี้พี่แวมก็โสด ยังไม่มีใครเหมือนกับเรา 55555 มันเหมือนโชคเข้าข้างง ตลอดสองปี ที่พูดคำนั้นออกมา มันเหมือนปมในใจตลอดมา นึกทีไรก็อดร้องไห้ไม่ได้ เราเจอกับพี่แวม ปีละครั้ง (เรากับพี่เวมอยู่คนละจังหวัด ไกลกันมากกก) แต่ละครั้งมันก็เหมือนเรื่องบังเอิญมากกกกก ก่อนเจอเราก็นึกเสมอว่า พี่แวมชอบมาเจอเราตอนที่ไม่คาดคิด พอนึกเสร็จเท่านั้นแหละ ก็ได้เจอกันจริง พอเจอกัน เราก็เผลอสบตากัน เรายังจำตาคู่นั้นมาตลอด
และนั้นก็ทำให้เราคิดได้ว่า การลืมมันไม่เคยทำได้ นอกจากจะอยู่กับมัน
...ก็อยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆ ชาวพันทิบว่า เราควรพอ หรือ ไปต่อดี??
.
.
ปล.สองปีมานิ เพื่อนทักว่าน่าเหมือนพี่แวม คือ แบบ เขิล