เคยไหม ชอบชีวิตสบายๆกับตัวเอง แต่อยากมีแฟน (ช-ช)

ผมได้คบกันคนๆหนึ่งก็เกือบครึ่งปี คุยกันเจอกัน 2-3 วันต่อสัปดาห์
แต่พอช่วงหนึ่งเราสองคนห่างกัน คือต่างคนต่างติดธุระนะครับ ไม่ได้เบื่อหน้ากัน ช่วงนั้นผมใช้ชีวิตสบายๆ ชิวๆแบบเดิมๆที่เคยเป็นมีตลอดเข้ามหาลัย
ยอมรับเลยว่า สบายใจสุดๆ แอบเหงาคิดถึงบ้าง อยากเจอเหมือนเดิม

จนวันที่เราได้กลับมาเจอกันเหมือนเดิม ผมยอมรับว่าความรู้สึกที่มีมันเปลี่ยนไปหมดเลยครับ ผมบอกเขาว่า อาจเที่ยวด้วยกัน เจอกันน้อยลง แต่ไม่ใช่ว่าเบื่อ ไม่ใช่ว่าไม่รัก แต่ผมอยากได้ความอิสระเหมือนช่วงที่ห่างกัน

เขาไม่โอเคกับความคิดของผมเลยครับ ประมาณว่าผมอยากเลิกหรอ อะไรประมาณนี้ แต่ผมก็บอกไปนะครับว่า ยังอยากดูแลเขาเหมือนเดิม  แต่สิ่งสุดท้ายความคิดของคนสองคนก็ไม่ตรงกัน และก็เป็นได้เเค่พี่น้อง

หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิต เรียบๆง่ายๆ ตามสไตล์ผม มันก็โอเคมากๆนะครับ แต่ผมรู้สึกว่าผมก็ยังอยากมีแฟน อยากมีคุยด้วย แต่พอคิดถึงคำพูดของเขาพี่พูดประมาณว่า "พี่มีใครไม่ได้หรอก เอาเเต่ความสบายตัวเอง โลเลแบบนี้"  ผมรู้สึกกลัวว่า ถ้าผมเริ่มคุยกับใครอีก ผมกลัวว่า มันจะกลายเป็นแบบเดิม

แต่บางทีผมก็เชื่อนะครับว่า กว่าที่จะหาคนที่ตรงกัน เข้าใจกับเรา มันต้องใช้เวลา และผมก็ยังคงเชื่อและสัทธาในความรักอยู่นะครับ

เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์ หรือพอแนะนำได้ ลองคุยๆแชร์กันบ้างนะครับ

ปล. ขอประกาศหาแฟนเลยนะครับ 5555 ชอบอ่านหนังสือ ถ่ายรูป ชอบเดินทางชีวิตลุยๆ  ชอบร้องเพลงฟังเพลง

ปล.2 ผมเรียนมหาลัยนะฮ่ะ สาขาทางด้านวิทย์ประยุกต์

ปล.3 หลังไมค์คุยกันได้ครับ